Home / Romance / DESTINED TO BE HIS BRIDE / CHAPTER 33 — Lines We’re Afraid to Cross

Share

CHAPTER 33 — Lines We’re Afraid to Cross

Author: Kxjnha Inks
last update Last Updated: 2025-12-17 10:20:19

Hindi agad nakatulog si Ayesha noong gabing iyon.

Kahit nakahiga na siya sa malambot na kama, kahit patay na ang ilaw, kahit tahimik na ang buong bahay—gising pa rin ang isip niya. At sa bawat pikit niya, iisang mukha lang ang bumabalik.

Rohan.

Hindi ‘yung Rohan na malamig at distansya noong simula ng kasal nila. Hindi rin ‘yung lalaking palaging seryoso sa harap ng pamilya. Kundi ‘yung Rohan kanina—nakangiti, banayad, may init sa tingin.

‘Yung Rohan na halos hawakan ang puso niya… at hinintuan ang sarili.

She rolled to her side, hugging the pillow.

Bakit ba kasi ang hirap huminga kapag siya ang nasa isip ko?

Sa kabilang kwarto, gising din si Rohan.

Nakatayo siya sa harap ng bintana, hawak ang cellphone, pero hindi niya tinitingnan ang screen. Ang nasa isip niya ay ang paraan ng paghawak ni Ayesha sa kamay niya kanina—hindi dahil napilitan, kundi dahil pinili niya.

That changed everything.

He exhaled slowly. Careful, he reminded himself. Don’t rush her.

The Morning After

Nagkita sila
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • DESTINED TO BE HIS BRIDE   CHAPTER 35 — Shadows of the Forgotten

    Hindi agad nakatulog si Ayesha kagabi. Kahit nasa ilalim ng kumot, ang isip niya ay gising pa rin, nagrereplay sa lahat ng nangyari—ang litrato, ang lihim ni Rohan, at ang pangalan na muling lumitaw: Rowan. Tahimik ang buong bahay, ngunit bawat tunog ng hangin sa bintana ay parang kumakapan sa kanyang dibdib. Bawat patak ng ulan sa bubong ay parang paalala na may hindi pa tapos. Lumapit siya sa bintana, pinagmamasdan ang malabong ilaw ng kalye. Kahit normal ang paligid, ramdam niya ang bigat ng kasaysayan. Ang kanyang buhay, at ang buhay ni Rohan, ay unti-unting nagiging bahagi ng isang kuwento na hindi niya lubos maintindihan. The First Contact Umaga na nang may maramdaman siyang kakaiba sa inbox ng kanyang email. Isang mensahe, walang sender, walang pangalan—tanging isang subject line: “The one who was erased remembers.” Binuksan niya ang email. Sa loob, isang litrato. Si Rowan, bata pa, magkahawig kay Rohan, nakatayo sa tapat ng lumang Villarreal mansion. Sa sulat, mababa ang

  • DESTINED TO BE HIS BRIDE   CHAPTER 34 — The Name That Refuses to Stay Buried

    Hindi agad binuksan ni Ayesha ang pinto.Nakatayo lang siya sa harap nito, hawak ang cellphone, paulit-ulit binabasa ang mensaheng pumasok kagabi. Parang may bigat ang bawat salita—hindi dahil sa laman lang nito, kundi dahil sa alam niyang may katotohanang pilit iniiwasan.Ask Rohan about Rowan—before it’s too late.Huminga siya nang malalim bago tuluyang lumabas ng kwarto.Sa kusina, naroon na si Rohan. Nakaupo sa mesa, may hawak na tasa ng kape, pero halatang hindi rin siya maayos ang tulog. Napatingin siya agad nang makita si Ayesha.“Good morning,” sabi nito, pero may pag-aalinlangan sa boses.“Morning,” sagot niya, tahimik.May something off. Pareho nilang ramdam iyon.Umupo si Ayesha sa tapat niya. Ilang segundo silang nagkatitigan, parang parehong naghihintay kung sino ang unang magsasalita.“Ayesha…” si Rohan ang naunang bumigay. “About yesterday—”“I got a message,” bigla niyang singit.Tumigil si Rohan. “What kind of message?”Inilapag ni Ayesha ang cellphone sa mesa at ini-

  • DESTINED TO BE HIS BRIDE   CHAPTER 33 — Lines We’re Afraid to Cross

    Hindi agad nakatulog si Ayesha noong gabing iyon.Kahit nakahiga na siya sa malambot na kama, kahit patay na ang ilaw, kahit tahimik na ang buong bahay—gising pa rin ang isip niya. At sa bawat pikit niya, iisang mukha lang ang bumabalik.Rohan.Hindi ‘yung Rohan na malamig at distansya noong simula ng kasal nila. Hindi rin ‘yung lalaking palaging seryoso sa harap ng pamilya. Kundi ‘yung Rohan kanina—nakangiti, banayad, may init sa tingin.‘Yung Rohan na halos hawakan ang puso niya… at hinintuan ang sarili.She rolled to her side, hugging the pillow.Bakit ba kasi ang hirap huminga kapag siya ang nasa isip ko?Sa kabilang kwarto, gising din si Rohan.Nakatayo siya sa harap ng bintana, hawak ang cellphone, pero hindi niya tinitingnan ang screen. Ang nasa isip niya ay ang paraan ng paghawak ni Ayesha sa kamay niya kanina—hindi dahil napilitan, kundi dahil pinili niya.That changed everything.He exhaled slowly. Careful, he reminded himself. Don’t rush her.The Morning AfterNagkita sila

  • DESTINED TO BE HIS BRIDE   CHAPTER 32— “Stolen Warmth”

    The tension between them hadn’t completely faded, but after the intimate honesty they shared kagabi, Ayesha woke up with a strange lightness in her chest. Hindi pa rin sila okay fully—pero may something na. Something softer. Something new. Pagbaba niya sa kitchen, naabutan niya si Rohan na nakasando at nakatalikod, nagtitimpla ng kape. The morning light hit his shoulders in a way na parang unfair. Bakit kailangan niyang magmukhang ganun ka-composed first thing in the morning? “Good morning,” she said, trying to sound neutral. Rohan turned slightly. “Oh, hey. Coffee?” “Sure.” Habang inaabot niya ang mug, dumikit ng konti ang daliri nila. Maliit lang, saglit lang—pero sapat para mapatigil silang pareho. Ayesha pretended na wala lang, pero halata sa paraan ng pag-iwas niya ng tingin na may epekto sa kanya. “You’re awake early,” Rohan commented, sipping his own coffee. She shrugged. “Couldn’t sleep. Ang daming iniisip.” “About yesterday?” he asked gently. Ayesha swallowed

  • DESTINED TO BE HIS BRIDE   CHAPTER 31 — “Her Mother’s Hidden Door”

    Malalim na ang gabi nang makabalik sina Ayesha at Rohan sa apartment.Pareho silang pagod—hindi lang sa pagod ng katawan, kundi pati sa bigat ng mga nalaman nila sa mansion.Pagkapasok nila, diretso si Rohan sa kitchen para kumuha ng tubig habang si Ayesha ay nakaupo sa sofa, hawak-hawak pa rin ang lumang litrato ng kanilang mga magulang.Tinitigan niya ang mukha ng babae sa larawan—ang kanyang ina.Tahimik. Maamo. Pero may matang may tinatagong kwento.“Ma…” bulong ni Ayesha, halos hindi lumalabas ang boses.“Bakit mo tinago ‘to sa’kin?”Lumapit si Rohan, umupo sa tabi niya at ibinigay ang baso ng malamig na tubig.“You okay?” gentle niyang tanong.Ayesha sighed. “I don’t know. Parang may mas malalim pang parte nitong story na ‘to na hindi natin nakikita.”Rohan leaned forward, elbows on knees.“Tama ka. And I think your mother left something behind. Something only you would understand.”Napatingin si Ayesha sa kanya.“How do you know?”“Because my father did the same,” sagot ni Roha

  • DESTINED TO BE HIS BRIDE   CHAPTER 30 — “Secrets Behind Closed Doors”

    Ang liwanag ng umaga ay dahan-dahang sumilip sa apartment ni Ayesha.Ngunit hindi niya naramdaman ang init ng araw.Hindi pa rin kasi nawala ang malamig na panginginig mula sa nakaraang gabi.Si Rohan ay nakaupo sa tabi niya sa sofa, hawak ang litrato ng kanyang ama at ng ina ni Ayesha.Tahimik.Parang nagbabalak ng mga hakbang bago magsalita.“Ayesha…” malumanay niyang binitiwan ang salita.“Alam mo, ang lahat ng nangyari… hindi lang basta coincidences.”Huminga si Ayesha, pilit pinapakalma ang sarili.“Then tell me, Rohan. Tell me everything you know about him. About your father.”Tumango si Rohan.“My father… he was complicated. And what I found out last night—this photo… may mga bagay siyang tinago from everyone. Not just from me, but from you as well.”“Ako rin?” nagulat si Ayesha.“Why would he hide anything from me?”“It’s not about you. It’s about what he did. And what someone else did after him.”His eyes darkened, full of pain, frustration, and something else she couldn’t qu

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status