Mabigat ang hangin.Amoy antiseptic, halong pabango ng mamahaling bulaklak at lumang kahoy.Dahan-dahang iminulat ni Ayesha ang kanyang mga mata—puti ang kisame, malamig ang paligid, at naririnig niya ang mahinang tiktak ng orasan.Nasa isang silid siya, at halatang hindi iyon ospital.Sa tabi ng kama, may kurtinang makapal, may chandelier sa kisame, at mga lumang painting sa dingding—lahat may iisang simbolo sa gilid: isang gintong “V”.Villarreal Mansion.Biglang bumilis ang tibok ng puso niya.Umupo siya sa kama, pinilit alalahanin ang nangyari.Ang ulan, ang tulay, ang dalawang Rohan—ang putok ng baril.Pagkatapos noon, dilim.Ngayon, gising siya sa lugar na pinakamalabo niyang gustong mapuntahan.Bago pa siya makatayo, bumukas ang pinto. Pumasok ang isang babae—mahaba ang buhok, maamo ang mukha, suot ang simpleng itim na uniporme. May bitbit itong tray ng pagkain.“Gising ka na rin pala, Ma’am,” sabi nito. “Nag-aalala na ang Señor. Bawal kang gumalaw ng sobra, may sugat ka sa bra
Last Updated : 2025-10-28 Read more