Mirabella's POV
"Welcome to our home, Bella. Suit yourself" ito ang bumungad sa akin pagkababa ko sa aking sasakyan. Narito ako ngayon sa bahay ng Mijares na ito. Napapayag niya ako sa kanyang proposal week ago, at magsisimula ako ngayon bilang tutor ng kanyang anak. Ang ikinababahala ko lang ay kailangan kung manatili dito sa kanyang bahay kapag Friday night until Sunday morning, bale two days and two nights ang session namin sa tutorial. Wala na akong nagawa pa dahil sa sandamakmak na blackmail ang inabot ko dito hanggang sa hindi na ako makapag hindi sa kanya. Ayoko ng magulong buhay, ayoko ng maraming tao na nakakaalam kung saan ako, kung sino ako at kung saan ako galing. Gusto kong mapag-isa. At ang mga ginamit ng Mijares na ito na pamblackmail sa akin ay pwedeng makakuha ako ng atensiyon, baka mas lalo lamang na gugulo ang buhay ko. Idagdag pa na kaya pala napaka confident nitong sabihin na protektahan niya ako sa University ay dahil siya pala ang may-ari nito, kaya pala hindi mahirap sa kanya na alamin kung ano ang mga kapalpakan ko habang nagsisimula palang ako sa pagtuturo sa teritoryo niya. Although hindi ko masiyadong nakikita ito sa University, marami sa mga katrabaho ko ang naririnig kong pinagkukuwentuhan ito, lalo na kapag malalaman nilang susunduin nito ang kanyang anak sa loob ng paaralan.
"Where's your daughter? we need to start the session" malamig kong turan habang bitbit ko ang aking bag at iba pang gagamitin ko para sa dalawang gabi at araw ko dito sa mansiyon nila. Tinaasan niya lang ako ng kilay na nakapamulsa, tapos sumenyas sa isang kasambahay na kasama nito na kunin ang mga gamit ko. Tumalima naman ito pero hindi ko ibinigay dito ang mga bitbit ko.
"Kaya ko po, don't mind me" turan ko sa kasambahay at parang natuliro sa kung ano ang gagawin, susundin ba ang amo o ako na ayaw man lang sa suhesyon ng amo. Tumingala ako sa lalaking kaharap ko na mataman na naman nakatitig sa akin, seryoso parin ang mukha.
"Tsk. Stubborn" umiling iling ito. Sineryosohan ko lamang ito ng tingin bago sumagot.
"Hindi pa naman ako baldado Mr. Mijares, I can take care of myself"
"My house, my rules Bella. Better give those things bago pati ikaw ay buhatin ko papasok ng bahay" nanghahamon ang tingin nito sa akin, na parang nabobore na sa akin.
"As I've said Mr. Mijares, kaya ko naman----
"I don't want to repeat myself, better give those damn stuff or else--!" matigas na ang boses nito na parang hindi talaga ito nagbibiro. Napasimangot ako, masiyadong bossy ang lalaking ito. Umirap kung ibinigay sa kasambahay ang mga gamit ko bago ako bumaling ulit sa kanyan.
"Done. Masaya ka na?!' malamig sa malamig pa ang tono na ibinigay ko dito. Nakita kong tumaas ang gilid ng labi nito na umiling. Nabigla ako ng hawakan niya ang kamay ko ng magsimula na itong lumakad papasok sa bahay. Marahas akong napatingin sa kanya habang hila hila niya ako pero hindi manlang niya ako tinapunan ng tingin, diretcho lang ang atensiyon nito.
"Bitiwan mo ako Mr. Mijares" pilit kong tinatanggal ang pagkakakapit niya sa kamay ko pero mas lalo lang niya itong hinigpitan. Huminto ako pero hinila lang ako.
"Ano ba Miguel, bitiwan mo ako sabi eh"
"Shut up. You can't win against me woman." saad nito, hindi ko mawari kung ano ang tamang deskripsiyon sa emosyon na naglalaro sa kanyang mukha, hindi naman ito galit pero parang may naaaninag akong kislap sa mata nito, hindi ko alam kung dahil sa inis or what. Bigla itong tumigil at tumitig sa akin.
"By the way, I like how you say my name. From now on, get use to it" nang aasar nitong sabi bago ako ulit hinila sa loob. Nang makapasok kami, napatingin ako sa nakaupo sa may sofa sa visitor's area, seryoso pero nakataas ang kilay na nakatingin sa amin, salitan ang pagtingin nito sa kamay ko na hawak ni Miguel at sa mukha ko.
"So, you give in to this old man huh?" sarkastikong sabi nito na sinuyud pa ako mula ulo hanggang paa.
"Watch your words, Samantha!" matigas na banta ni Miguel pero mas lalo pang ngumiti ang dalagita na nakatingin sa akin na parang minamaliit ang pagkatao ko. Lumaban ako ng titigan dito.
"I don't like her dad!" nakasimangot nitong sabi na humalukipkip pa. Napangiti ako, m*****a pala ito, I thought talagang snob lang ito sa aking klase pero mas malala pa pala.
"The feeling is mutual." walang prenong sagot ko dito, iyong hindi ko na inisip na bata pa ang kausap ko. Gusto ko lang malaman niya na hindi ko gusto ang pumunta doon, gusto ko lang iparating kay Miguel na mali ang desisyon niyang kinuha ako na tutor ng anak niya. Kumibot ang labi ng dalagita at sinamaan ng tingin ang kanyang ama. Tumayo ito sa kanyang kinauupuan at nagsimula ng lumayo sa amin. Pero nabigla ako ng dumagundung ang boses ni Miguel.
"And where do you think you're going?get back here." galit nitong turan. Tumigil ang anak at lumingon sa amin. Nakita kong rumehistro ang takot sa mukha nito ng makita ang amang namumula na sa galit.
"I said, get.back.here Samantha, hindi kita pinalaking bastos" ulit na naman nito at walang nagawa ang bata kundi bumalik at nakatungong lumapit sa amin.
"Apologize to her" mariin at maotoridad nitong sabi. Tumingin si Sam sa akin pero wala ni kahit ano mang emosyon akong nakuha mula rito.
"Demand apology is useless" turan nito. Napakunot noo naman si Miguel sa tinuran ng anak.
"And where the hell did you get that idea?!"
"I learned from the best" sarkastikong sagot nito na iginawi pa ang dalawang kamay sa akin. Napatingin sa akin si Miguel pero nagkibit balikat lang ako. Bumaling ulit sa anak bago nagsalita.
"You still need to apologize to her, she's your teacher!" bumalik na naman ang maotoridad nitong boses. Marahas na huminga ng malalim si Sam bago nagsalita.
"Ok, ok, I'm sorry for my actions, I'm sorry dahil hindi kita gusto, I'm sorry dahil naiinis ako saiyo---
"Samantha!"
"I hate you dad! I hate you! You always decide for me, and I hate----
Napaiyak na ito pero imbes na maawa ang ama marahas niyang hinawakan ang braso nito. Nagpanic ako sa ginawa niya, biglang nag flash back sa isipan ko na kapag hinawakan na ni daddy ang braso ko, siguradong pasa na ang aabutin nito dahil sa higpit ng pagkakahawak nito dahil galit na galit na ito sa akin. Tangina! I hate to remember those days, pero habang nakatingin ako kay Samantha, para akong mawawalan ng hangin sa dibdib. Pero bago pa ako talunin ng mahinang ako, agad akong pumagitna sa kanila at hinawakan ang kamay ni Miguel na nakahawak sa braso ni Sam. Matigas ko itong tinignan.
"Let go of her!" mariing saad ko. Napakunot noo ito sa akin. Pati si Sam ay marahas ding napatingin sa akin.
"And who are you to meddle on us? I am her father, so stay away from this wo---
"No. She's my business now Mr. Mijares, ipinagkatiwala mo na siya sa akin, kaya may pakialam na ako. So, step back, and let.go.of.her!" matapang kong sabi. Marahas na inalis ko ang kanyang kamay, nakita kong kumuyom ito bago masama niya akong tinignan.
"You go to your room NOW!" baling ko kay Samantha na nakatunganga lang sa amin. Nang marinig niya ang sinabi ko ay agad itong tumakbo paakyat ng hagdanan. Masama ang tingin sa akin ni Miguel ng dalawa na lang kami.
"Ito ang una't huling pakialaman mo ako sa aking anak Mirabella. Mind your own business! You're just my daughter's tutor, so know your place woman!" matigas nitong sabi bago niya ako iniwan.
Samantha's POVHindi ko na maalala kung ilang beses kong inulit sa isip ko ang eksenang ‘to. Noong bata pa ako, iniisip ko ang kasal bilang isang fairytale—may mahaba akong belo, orchestra sa background, at isang lalaking naghihintay sa dulo ng aisle na parang prinsipe. Lalaking katulad ng daddy Miguel ko na mapagmahal ng sobra. Pero ngayong nandito na ako…Hindi ito fairytale. Mas totoo. Mas raw. Mas malalim.Mas kami.Isang intimate wedding sa isang glass chapel na overlooking ang dagat. Sunset wedding. Ang paligid ay nababalutan ng ginintuang liwanag ng hapon. Puno ng bulaklak na puti, ivory, at blush pink, na may halong eucalyptus at olive branches. Malambing ang hangin, at sa bawat ihip nito, parang ibinubulong sa akin ang katahimikan ng loob kong matagal nang nagulo.Sa labas ng chapel, naroon sina Daddy, Mommy Mirabella—at halos buong pamilya’t kaibigan na naging bahagi ng aming buhay.Sa unang hakbang ko sa aisle, mahigpit ang hawak ni Daddy sa braso ko. Nakangiti siya, pero b
Samantha's POVNatulos ako sa aking kinatatayuan, nanigas ang aking katawan ng marinig ang malakas na boses ni mommy Mirabella against Struve. Pilit akong kumawala dito."Struve, please--stop this--- mommy it's not...its not what you think---" pilit kong inaalis ang kamay niya sa bewang ko pero hindi niya talaga ako pinakawalan. Mas humigpit pa ito."I can't hide this anymore Bella, I love her so much--kahit magalit ka na sa akin, kahit--""Struve!" galit kong sinaway ito. Parang may sumabog sa tenga ko. Tumigil ang oras sa utak ko. Hindi ko alam kung mag stay ba ako o tatakbo na lang para makaiwas sa komprontasyon."Damn you Struve!" galit na boses ni mommy at mabilis na lumapit sa amin ngunit, sa isang iglap, nahawakan ito ni daddy. Ayaw kong salubungin ang mata ng aking ama, dahil natatakot akong makita na galit siya sa ginagawa ni Struve. Napapikit ako, ayaw ko ng ganitong tagpo.“Mirabella,” mahinahon ang boses ni Daddy Miguel, pero may bigat. “Let them breathe.” napamulagat ako
Samantha's POVBoardroom, C&C Building — 10:00 AMUmiikot ang tingin ko sa loob ng silid habang isa-isa kong ini-scan ang mga mukha ng board members. Ang pamilyar na emblema ng kompanya sa likod ng presidential chair ay tila paalala ng bigat ng responsibilidad na nakaatang sa akin ngayon. CEO. Ako na ang bagong pinuno ng clothing line na itinayo ng yumaong mommy ko. Hindi ko alam kung bakit dito sa Pilipinas ito napagdesisyonan ni Struve na gawin ang opisyal na pagsasalin sa akin ng pamamahala sa kompanya samantalang naka base ito sa Switzerland. Three days ago, dad went to my unit and gave me the invitation about this board meeting and informed me about sa pagsasalin sa akin ng kompanya. I asked him why here, but he just shrugged his shoulders. Nang makaupo ako sa upuan malapit kay daddy, hinawakan niya ang kamay ko at ngumiti sa akin. Nang sumulyap ako sa katabi nito, nakangiti din si Mommy Mirabella sa akin ngunit may nababanaag akong emosyon sa kanyang mukha. Elegante, poised pari
Struve's POVI couldn't move. I just stood there in the garden, watching the space where she had been.The echo of her words still rang in my ears.“Next time you decide to walk away, don’t expect me to still be standing here when you come back.”God. What the hell did I just do? My knees gave out, and I sat on the cold stone bench, burying my face in my hands. I felt like I was being crushed from the inside out. I thought I was protecting her. I thought walking away would spare her from all the ugliness.But I was wrong. All I did was hurt her. And for what? For fear? For guilt? Tears stung the corners of my eyes. My chest was tight and I couldn’t breathe. I hated myself.I didn’t hear the footsteps at first—until a shadow cast over me. When I looked up, I saw Miguel seriously looking at me. The man who trusted me. The man whose daughter I just broke.His jaw was clenched. His eyes—those same eyes Samantha had—were burning with quiet, controlled rage.“Follow me. Now.”I didn’t quest
Samantha's POVI don't know what really happened, I can't contact Struve, even in his office. Sabi ng secretary nito, naka out of the country ito. It’s been days, naka off ang kanyang personal na number. No calls. No texts. No explanation. Just silence. And now, out of nowhere, he’s here—seated quietly at the end of the long dinner table, avoiding my eyes like I wasn’t even there. Like I didn’t matter.We were having a family dinner at Dad’s mansion. Everything looked perfect on the outside—polished cutlery, polite smiles, conversations about business and charity. But none of that mattered to me. Because the person I’ve been waiting for to show up emotionally, was here physically—but emotionally miles away. Gusto ko siyang kausapin ngunit hindi ako tinigilan ni mommy Mirabella sa katatanong about my days after the Hongkong trip, at kung kailan ako babalik ulit sa Switzerland para pamahalaan ang kompanyang naiwan ni mommy sa akin. Hindi ko alam kung nakikinig sa amin sina daddy dahil b
STRUVE'S POVBack in the Philippines – One Week Later"Mr. Schmid--your twin sister is here" My assistant' s voice made me stop from reading a proposal. Napakunot noo ako dahil sa biglaang pagdating ni Mirabella, she usually makes phone call before she will storm in my office. I was trying to breathe through the silence when I heard her voice.“I didn’t think you could disappoint me more than you already have.” Mirabella stood in the archway, arms crossed, fury in her eyes like wildfire. She wasn’t just my twin sister. She was a storm I couldn’t outrun. Pumasok siya ng tuluyan sa loob at ibinagsak ang isang envelope sa table ko. I didn’t even get the chance to speak but my attention was on the envelope. Nakabukas na ito dahil sa pagbagsak nito sa aking mesa. I saw photos of me and Samantha in Hongkong na magkaholding hands, kissing and hugging. Damn! Mirabella did her assignment! I closed my eyes, she knew already!"How could you Struve?! You ran off to Hong Kong with my stepdaughter!