Daisy His Remedy 7 "Frustration"

Wala na akong nagawa kung hindi panoorin na lang si Daisy na umalis kasama si Vincent na parang sinasamantala ang pagkakataon na mahawakan na naman siya.

Ewan ko ba, may pakiramdam ako na sinasadya ni Vencent na hawakan ng gano’n si Daisy para galitin ako. At nagawa nga niya. Sinisindihan niya ang galit ko. Gusto ko na nga silang habulin. Gusto kong agawin si Daisy mula sa kanya.

Pero ano ba ang karapatan ko para gawin ang bagay na ‘yon? Anong karapatan ko na manghimasok sa mga affairs ni Daisy? Gaya nga ng sinabi niya kanina, anong pakialam ko?

Kahit nagngitngit ang kalooban ko, bumalik ako sa table namin ni Althea na parang walang nangyari, but my thoughts were spinning. Si Daisy pa rin ang laman ng utak ko. I tried to push it out of my head at mag-focus na lang kay Althea, but it felt impossible.

“Babe, are you okay?" tanong nito, at banayad na hinawakan ang kamay ko.

Paulit-ulit akong tumatango at ngumiti. “Yes, I’m fine. Masaya ako na kasama ka," sabi ko. Inangat ko rin ang magkahawak naming kamay at hinalikan iyon ng paulit-ulit.

Kaplastikan nga itong ginagawa ko ngayon—ang labas ay niloloko ko, hindi lang ang sarili, pati na rin si Althea.

“Me too, babe. Masayang-masaya ako kasi mahal mo pa rin ako sa kabila ng nagawa ko…”

"Babe, stop it. ‘Wag mo na isipin ang nakalipas na. Mag-focus na lang tayo sa ngayon, okay?"

Matamis na ngiti at pagtango lang ang sagot niya na sumabay sa pagbitiw niya sa kamay ko. Hindi na rin maalis ang tingin ko sa kanya na parang siya lang ang babae na nakikita ko, but ibang babae pala ang laman ng utak ko.

Nababaliw na yata ako. Gusto kong alamin kung nasaan na sila Daisy ngayon? Saan na siya dinala ni Vincent? Umuwi na ba sila o magkasama pa rin?

Sikretong naikuyom ko ang kamao ko na ngayon ay mahinang sinuntok-suntok ang hita ko. Hininga ko naging marahas na rin.

Bakit ba ako nagkakaganito? Si Althea ang mahal ko, pero bakit bothered ako sa kung anong ginagawa ni Daisy at Vincent.

Habang tumatagal na nakaupo at kaharap ko si Althea, lalo lang akong naging hindi komportable. Hindi ko na ma-explain ang nararamdaman ko.

The thought of Vincent touching Daisy, ay lalong nagpapasikip ng dibdib ko, ‘yong kung paano sila tumawa habang magkausap, kung paano nila tingnan ang isa’t-isa, stirred something dark and ugly inside me—jealousy, possessiveness. Nakakahiyanh aminin, but ‘yon nga ang nararamdaman ko.

Ilang ulit na akong nagpakawala ng sikreto at malalim na buntong-hininga. Mapakalma lang ang sarili, pero walang silbi.

Mali ‘to; hindi dapat ako makaramdam ng ganito. Pero hindi ko naman kontrolado ang puso ko. Pakiramdam ko ngayon ay parang may tali sa dibdib ko na nagpapahirap sa paghinga ko. Gusto ko nang tumayo at hanapin sila.

But, hindi ko naman magawang iwan si Althea. I glanced at her. Matamis na ngiti naman ang sagot niya. Hindi ko pwedeng sirain ang gabi niya dahil lang sa wala sa ayos na nararamdaman ko.

Ang saya-saya niya; walang ka-ideya-ideya sa kung ano ang nangyayari sa akin.

As soon as the waiter cleared our plates, at makapagbayad kami; tumayo ako. “Let’s go home,” bakas sa boses ko ang pag-apura.

Ngumiti naman si Althea na siguradong iba ang pagkakaintindi sa kinikilos ko. “Time for dessert," bulong niya, sabay lingking ng kamay sa braso ko.

Habang naglalakad papunta sa parking area, sumabay naman ang pagtaas-baba ng kamay niya sa braso ko na parang pinapainit ako. Hinahanda sa sinasabi niyang dessert na pagsasaluhan namin mamaya.

Tinapunan ko siya ng matiim na tingin. Humigpit rin ang pagyapos ko sa baywang niya na parang ginaganahan sa ginagawa niya.

Kumislap ang mga mata niya, pilyang ngumiti, at napapakagat labi na rin na parang inaakit ako.

“Babe…” Diniin niya ang sarili sa akin. Sinadyang idikit ang dibdib sa braso ko.

Humigpit naman lalo ang pagyapos ko sa baywang niya na nagpangiti sa kanya. Mga mata niya ay namumungay na parang nagsasabing angkinin ko na siya.

“Babe, bakit ang tahimik mo? Ano ba ang iniisip mo?” Pinalandas niya ang daliri sa dibdib ko na hindi ko itatangging nagbigay sa akin ng kakaibang sensasyon.

Without warning, I kissed her—hard, rough, desperate. Napasinghap siya nang sínipsíp ko ang dila niya, but she didn’t pull away. Hinayaan niya ako. Tinutugunan ang halik ko, pareho ka pusok, ka init ng ginagawa ko. Ang kamay kong hawak ang baywang niya kanina ngayon ay mahigpit nang humawak sa batok niya na parang ayaw matapos ang ginagawa naming dalawa.

“Onse…” Mahinang ungol ang kumawala sa bibig niya nang pinisil ko ang pang-upo niya.

Siguro iniisip niya na siya ang dahilan kung bakit ako nagkaganito—siya ang dahilan kung bakit ako nag-iinit ng ganito.

Alam ko sa sarili ko, hindi siya. I poured all my frustration, sa mga mga halik at haplos na 'yon. Alam kong ramdam niya ‘yon na may kakaiba sa akin. Hindi kasi ako ganito kapusok. But she didn’t protest. She responded to my hunger, to the fire I couldn’t control, and it only fueled me further.

Before I knew it, we were in the car, our hands all over each other. Wala na rin kaming saplot sa katawan. I was rougher than usual and more demanding, but Althea didn’t seem to mind. She was enjoying it—reveling in it. She thought I was consumed by her, but in reality, it was my jealousy over Daisy driving me.

The image of Vincent with her, the thought of him touching her, gaya ng ginagawa ko kay Althea ngayon, made me act this way.

Paulit-ulit kong inangkin si Althea sa loob ng kotse. Hindi lang init ng katawan ang inilabas ko, pati na rin ang galit ko.

And for a moment, it worked. For a moment, I thought I could lose myself in her, that I could forget about everything else.

Napuno ng ungol ang maliit na espasyo ng kotse na sigurado akong sumabay din sa paggalaw ng mga katawan namin, at siguradong maraming tao ang nakakita. Pero wala akong pakialam, ang mahalaga sa akin ay mailabas ang init ng buong sistema ko.

“Binabaliw mo ako...ang sarap mo, Daisy…” hingal kong naibulalas na nagpamulat sa mga mata ko at nagpatigas sa buong katawan ko.