Chapter 6

Chapter 6

"Okay ka lang ba?"

Napasulyap si Marina kay Hendrix nang ibalik nito ang atensyon sa kanya, hindi pa rin alam ng dalaga kung paano siya makakaalis sa sitwasyon na iyon. Hindi rin mawala ang titig ni Hendrix sa suot na jacket ni Marina.

"Yeah, I'm fine, bakit naman hindi?" naiilang na napatawa si Marina.

Napasulyap ang dalawa at sinundan ng tingin si Filan nang maglakad na ito palauo sa kanila na para bang walang nangyari, pero hnd mawala sa isipan ni Marina ang pag-aalala nito kay Filan.

Saka naman biglang dumating ang mga magulang ni Marina. Kaya parehas naman humarap sila Hendrix at ang dalaga sa ina nito.

"Where have you been? Ang tagal mo atang bumalik, kanina ka pa namin hinanap," nag-aalalang wika ng ina ni Marina pero halata ring nainis ito sa matagal na pagkawala.

"I'm sorry, ma, kinuha ko lang ang phone ko and beside-"

"Pasensya na po, nakasalubong ko po ang anak ninyo kaya kinumusta ko po sandali medyo napasarap ang usapan namin…"

'And now, bakit naman pinagtatakpan ako ng isang 'to?' tanong ni Marina sa kanyang isipan.

Ngumiti na lamang at nagkunwaring iyon nga ang nangyari kung bakit siya natagalan. Napabuntong-hininga na lamang ang vice mayor at walang nangyaring masama sa kanyang anak.

"Mabuti kung ganu'n, sumunod ka na at may unting salo-salo sa loob," sumulyap ang ina ni Rina kay Hendrix. "Pasensya ka na, mother instinct," sabay tawa nito.

"Ayos lang po, pasensya na po talaga."

"Mauna na ako, Marina, sumunod ka agad."

"Opo."

Tuluyang naiwan sila Marina at Hendrix doon. Isang nakakabinging katahimikan bago basagin ito ni Hendrix, gusto sanang umiwas ni Marina ngunit alam niyang magtatanong si Hendrix sa kanya.

"Anong ginagawa ninyo ni Sanchez?"

Namilog ang mga mata ni Rina at iba ata ang dating ng tanong na iyon sa kanya. Napaharap siya kay Hendrix. "Anong ibig mong sabihin?" nakataas pa ang isa niyang kilay na nakatingin sa binata. "Eh, hindi ko nga kinakausap ang tao, issue ka," gustong light at biro ang pag-uusap nila as much as possible ni Rina para hindi makahalata ang binata.

Huminga ng malalim si Hendrix. "Nag-alaala lang ako, baka kasi may ginawa siya sayo na ayaw mo lang magsabi ng totoo. Alam mo na tuso ang mga Sanchez kaya kailangan mong mag-ingat."

Hindi umimik si Rina, alam niya simula noong magkakilala sila ni Hendrix na anti-Sanchez ito lalo na nang maupong Mayor sa bayan nila.

"Sige na, bumalik ka na sa loob alam kong hinihintay ka na ng mama mo, kita na lang tayo sa school sa Lunes."

"Salamat."

Hindi nagtagal ay nagpaalam na rin si Hendrix sa kanya, kalaunay nakarating din siya sa bulwagan kung saan sila lang pamilya at ang mga nasa politika ang naroon para sa maliit na salo-salo. Nagkalat ang mga pulis, tagapagbantay ng kada-politician at ang pamilya nito. May nag-iinuman at kumakain ng sabay habang nagkwento ng mga bagay tungkol sa mga plano nila susunod na eleksyon.

Pagdating ni Rina sa upuan niya mabilis na napansin ng kanyang kapatid ang suot niyang jacket na para bang pinandidirihan siya.

"Yak, ang pangit ng suot mo, saan mo naman yan nakuha, ate?"

Mabuti na lamang at abala ang mga magulang nila sa kanilang kasamahan sa lamesa kaya hindi siya pinansin.

"Wala kang pakealam, fashion ko 'to."

"Mukhang wala ka namang ganyang damit, mukhang panlalaki."

"Nilalamig ako, bakit? May angal ka, kumain ka na nga lang dyan, mag-banyo lang ako," pero sa totoo niyan nililinga niya ang paligid para malaman niya kung na saan si Filan.

Hindi mahagilap ng dalaga ang binatang Sanchez kahit sa mga kaalyado ng ama nito, nililibot niya ang paligid na wala na siyang pakialam sa mga kasama niya. Hindi nagtagal napansin niyang umiinom ng tubig sa isang sulok si Filan. Pinapanood lang niya mula sa kanyang direksyon si Filan na halatang nahihirapan sa kanyang sarili.

Hindi niya alam kung paano niya lalapitan ang binata lalo na't sa lahat ng taong naroon siya lang ang nakakaalam kung anong nararamdaman at kalagayan nito. Naglakad ito na iika-ika at para bang matutumba ito, mabuti na lamang at nagagawa pa rin Filan na balansehin ang katawan. Gustong lumapit ni Rina sa binata na walang makakapansin sa kanilang dalawa, na hindi siya makakagawa ng issue o pag-uusapan sa buong bayan at hindi sila pag-iisipan ng kung ano-ano ng mga magulang.

Nang mapansin ni Rina na pumasok ito sa silid na may takip na mahaba at makapal na kurtina. Hinantay na muna niya kung may susunod kay Filan bago siya pasimpleng umalis sa lamesa nila, pero hindi mawala ang kaba ni Rina habang papalapit siya roon. Sinilip niyang muli ang paligid bago siya tuluyang lumusot din sa awang. Pagpasok niya sinalubong siya ng malamig na lugar, bahagyang madilim at napapalibutan ng mamahaling sala set ang buong silid kung saan madalas nag-meeting ang mayor doon kasama ang mga kasamahan nito.

"Filan, yohoo," pa simple niyang tawag sa binata dahil parang nawala ang binata. Napansin ni Rina na may umuungol sa mahabang sofa kaya agad siyang lumapit doon, nakatalikod ang sofa sa pintuan kaya hindi niya ito agad napansin dahil malaki at mataas ang harang ng sofa.

Nakita lang niyang nakahiga si Filan doon at nagtama ang mga mata nila nang dumilat ito na para bang nagpapahinga.

"Kumusta ka na? Hindi ka pa ba uuwi?"

"Ikaw, hindi mo ba ako titigilan?"

'Bwisit naman 'tong lalaking 'to,' bulong ni Rina sa kanyang isipan. "Pasalamat ka na nag-aalala ako sayo, witness ako kung ano ba talaga nangyari sayo sa parking lot, malay ko bang gawin mo pa akong-" hindi natuloy ang sasabihin ni Rina nang magsalita si Filan.

"Hindi pa ako pwedeng umalis, ayoko rin na mahalata nila and beside hindi bagay sa akin na mukha akong mahina."

"But you look like one."

Natigilan si Filan at napabuntong-hininga. "Hindi ba magseselos ang boyfriend mo?" Saka naupo si Filan.

"Sinong boyfriend?" Saka naupo rin tabi ni Filan ang dalaga.

"I don't know that guy."

"Ah si Hendrix, hindi ko jowa yon."

"Baka hanapin ka na naman ng-"

"Mr. Sanchez!" may papalapit na boses sa silid.

Nagkatitigan ang dalawa, tatakbo sana si Rina para magtago nang mas mabilis pa sa kanya si Filan nang kunin ang kamay niya at saka ito humiga muli sa sofa kaya nahatak si Rina nang hindi niya inaasahan. Pumaibabaw si Rina kay Filan, namimilog ang mga mata niya at lumalakas ang kalabog ng dibdib nang mapagtanto niyang magkadikit ang mga labi nila ng hindi nila inaasahan.