Chapter 07

“RAZIEL…”

Mabilis na tiningnan ni Raziel ang asawa niya nang sambitin nito ang pangalan niya pero nakita niya itong nakapikit at pantay na rin ang paghinga. It was heartbreaking seeing her in distress, but he couldn't do anything about it. Feeling helpless was sitting well with Raziel. Hindi siya sanay na walang magawa.

Hinalikan niya ang tuktok ng ulo nito at marahang pinahiga ito sa kama. Kinumutan niya ito at muling hinalikan sa ulo bago hinarap ang kaniyang ina at kapatid na tahimik lamang pinanuod ang nangyari.

“Ano’ng nangyari?” tanong niya sa kaniyang ina.

Kanina nang marinig niya ang sumisigaw na boses nito ay nawalang parang bula ang antok niya at kaagad na ikinulong ang asawa sa braso niya para pakalmahin. Inaamin niyang kinabahan siya sa pagsigaw nito. Hindi niya alam kung paano itong tutulungan kaya pinakalma na lamang niya ito.

Umiling ang kapatid niya. “Wala siyang naaalala, bro. Iyon ang dahilan kung bakit siya nag-panic.”

Tumingin siya sa ina na tumango naman. “Maaaring nasa state of shock pa siya. Kung ano man ang nangyari sa kan'ya, ipagdasal na lang natin na hindi iyon traumatic.”

“Sinambit niya ang pangalan ko.” paalala niya sa dalawa. Hindi naman siguro niya imahinasiyon lang ang narinig na pagbanggit ni Lyxelle sa pangalan niya.

“She might have said it unconsciously." marahang sagot ng kaniyang ina na yari bang tinatantiya nito ang magiging reaksiyon niya. Mapait ang tinging ibinigay nito sa kaniya. 

His mother was speaking as a doctor, pero bilang ina, may pakiramdam si Raziel na hindi nito gusto na muli silang magkasama ni Lyxelle. Nakita niya ang pagtutol nito sa klase ng tinging ibinigay nito sa kaniya bagaman hindi ito nagsalita.

Labis siyang nalungkot sa sinabi ng ina. Malilito at masasaktan talaga si Lyxelle kung wala itong maalala maski ang pangalan nito. Nalulungkot na tinitigan niya ito at marahang hinaplos ang pisngi nito. 

He was still trying to find something that would seem logical. “Pero ayos lang naman siya noong iligtas ko s’ya. Wala naman siyang masamang nararamdaman. We even had a wild sex—.”

Namula ang buong mukha niya pati ang tainga nang maalalang ang ina nga pala niya ang kaniyang kausap. Wala sa loob na napahawak siya sa tainga.

“Ikaw na bro!” sabi ni Alexiel, ang nakababata niyang kapatid. “Ikaw siguro ang may kagagawan ng mga pasa niya sa katawan. Dalawang taon ka ring tigang.”

“Alexiel!” nakasimangot na saway niya rito.

Nginisihan lang siya nito. Alexiel sounded like he was joking, but he was actually sending glares towards Raziel. Naiintindihan naman iyon ng huli. Magkapatid kasi ang turingan ng dalawa noong nagsasama pa lang sila ni Lyxelle. His brother was quite smitten with his wife and he often gets jealous of him before.

Pinanlakihan niya ito ng mga mata at pagkatapos ay nahihiyang tumingin sa kaniyang ina. If the ground would just swallow him this instant, it would save him from being embarrass as hell.

Wala siyang mabasang reaksiyon mula sa kaniyang ina, seryoso lamang itong nakatingin sa kaniya. “She was drugged when you found her, son.”

Namutla siya sa sinabi ng ina niya. Nawalan naman ng imik si Alexiel sa tabi niya. She was drugged? By who? Sino ang gagawa ng ganitong kasamaan kay Lyxelle? Tahimik na tao lang ang dalaga at hindi palaaway kaya wala siyang maisip na tao na magpaparusa ng ganito sa kaniya.

“Iyon ang nakita sa laboratory tests niya. Ako na mismo ang tumingin sa resulta kanina pagdating ko sa ospital.”

“Kaya ba ganoon—ganoon siya ka wild? At tila walang kapaguran?” 

Malungkot na tumango ang kaniyang ina. "She was drugged with bremelanotide or vyleesi. It takes effect after 45 minutes since it was injected. Kaya siguro nagawa pang tumakas ni Lyxelle. Mabuti na lang at nagawa niyang lusutan ang mga gumawa nito sa kaniya dahil kung hindi..."

“Shit!” mariing sambit niya.

Hindi na kailangan pang tapusin ng ina ang sinasabi nito dahil may idea siya kung ano ang puwedeng mangyari kay Lyxelle. Kinikilabutan siya sa mga naiisip kaya pilit na iwinaksi niya iyon sa kaniyang isipan. Ligtas na ang asawa niya. Nasa tabi na niya ito ngayon. Aalagaan niya itong mabuti.

“Bakit hindi mo napansin ang mga pasa niya sa katawan?” tanong ng ina niya, may pagkalito siyang nakikita sa ekspresiyon ng mukha nito.

Yumuko siya sa hiya. Mas inuna pa niya ang pisikal na pangangailangan kaysa sa kaligtasan ni Lyxelle. Whatever might be the reason, it was still his fault for ignoring the signs of her distress. “Noong nasa sasakyan kami, wala pa naman siyang mga pasa noon at noong dumating kami sa bahay, hindi ko na binuhay ang mga ilaw.”

* * * * *

RAZIEL was patiently waiting for his friend. Pero malapit na ring maputol ang pasensiyang iyon. Tatlong oras na siyang naghihintay pero hindi pa rin niya nakikita maski na ang anino man lang ng pasaway niyang kaibigan.

Ayaw niyang malayo ng matagal kay Lyxelle dahil hindi siya sigurado kung kailan ito magigising. Gusto niyang naroon siya sa tabi nito oras na magising ito. Labis pa rin siyang nag-aalala para rito kahit na ilang beses na siyang in-assured ng kaniyang ina.

He stood from the settee he was sitting on. He paced back and forth, trying to stretch his patience. And maybe make a hole on his pristine floor.

"Nasaan na ba ang h*******k na CL na `yan?" bulong niya sa sarili. "Kung kailan kailangan mo saka hindi nagpapakita. Kapag `di naman kailangan, biglang susulpot. Kunti na lang talaga. Kapag `di ko pa rin siya nakikita ipapakain ko na s'ya sa mga pating."

"Uy, harrassment na iyan sa katawang lupa ko ah."

Muntik na siyang mapatalon sa biglaang pagsulpot ng kaibigan niyang kabote. Napahawak siya sa dibdib nang maramdaman ang bilis ng tibok niyon.

"The hell CL! Muntik na akong atakihin sa puso ng dahil sa malakabote mong entrance." singhal niya rito.

Nakangiwing umatras ito palayo sa kaniya. "Nakakasama ka ng loob Raziel. Ikaw na nga itong humingi ng ura-uradang meeting, ikaw pa `tong naninigaw. Sana pala hindi na kita sinipot."

Nagkamot siya sa ulo at nagpakawala ng malalim na hininga. Walang mangyayari kapag hindi siya huminahon. Ipinikit niya ang mga mata at nagbilang ng hanggang sampo.

"Wow, Raziel. Huwag mo naman akong dasalan, hindi pa ako patay." sarkastikong saad ni CL.

Kumunot ang noo niya at lumalim ang pagkakasimangot. Pinaalalahan niya ang sarili na walang magandang idudulot kung sasagutin niya ito. Ipinagpatuloy niya ang pagme-meditate. Saka lang niya hinarap si CL nang kontrolado na uli niya ang kaniyang emosiyon at mahaba-haba na ang kaniyang pasensiya.

Talking to CL, especially if he's in his "sarcastic mode" which is quite often was tiring, and challenging. Raziel knew he would just lost if he give a retort. CL was known to always have the last word, so he needed keep his mouth shut.

Nakaupo na sa likod ng mesa nito si CL nang muli niya itong harapin, magkasalikop ang mga kamay habang ang mga siko ay nakatukod sa mesa nito. Nang salubungin niya ang tingin nito ay tinaasan siya nito ng isang kilay bilang pagtatanong kung ano ang ginagawa niya sa lungga nito, he was wearing his sarcastic smile and it was starting to irritate Raziel again.

"Lyxelle, my wife was kidnapped and drugged just yesterday. I need your help to find the person responsible and make him pay." seryosong saad niya rito.

He could feel CL's shift of mood. Nawala ang mapaglarong ngiti sa mga labi nito at wala na siyang mabasang emosiyon sa mukha nito. Other men might shrink because of the sudden change in atmosphere. But Raziel stood his ground.

"Do you mean Lyxelle Rodriguez was kidnapped and drugged by someone unknown?" he asked quietly.

"Yes."

CL stared at him for a full minute before he blinked. "I thought she was your ex-wife? Did you two remarried again?"

"She's my ex-wife." he declared. "But not for long. Because I intend to marry her again and offer her my life."

Wala pa rin siyang mabasa na emosiyon sa mukha ng lalaki. "Isn't that too much of a declaration? Baka hindi mo na naman mapanindigan iyan. Magkasakitan na naman kayong dalawa."

Umiling siya. "No matter how hard it might be, I will win her heart. Again."

It wasn't easy admitting it to other people, but Raziel swallowed his pride. Alam niyang hindi siya tutulungan ni CL kapag nagdalawang isip siya. He might be friends with the dangerous man sitting in front of him, but CL had a soft spot for Raziel's ex-wife.

Iyon ang naging sanhi ng pagseselos niya noon kay Lyxelle. Ipinaliwanag naman ng dalaga ang relasiyon nito kay CL pero naniningkit pa rin ang kaniyang mga mata sa tuwing nakikita ang kaibigan kasama ang dating asawa. But that was all in the past. Now, he needs CL's help to find his wife's kidnappers and make them pay.

He pulled out the envelope containing the documents of Lyxelle's recent medical records from his briefcase. He put it on the table so that CL could see it for himself.

CL scanned the pages, eyes glinting dangerously, but Raziel didn't say anything.

"Give me at least a week."