“You do not have to do that,” simula ni Leticia nang magkasarilinan silang dalawa ni Andro. Nasa tabi siya nito nakaupo habang ang lalaki naman ang nagmamaneho. “Naawa ako sa mommy mo. Only child ka nila kaya dapat hindi mo siya bigyan ng sakit ng ulo.”
Bumabaliktad ang sikmura niya sa amoy ng air freshener ngunit hindi na lang siya nagsalita pa tungkol doon. Nagpapasalamat na lang siya na inihatid siya ng lalaki kahit hindi naman kailangan. Ang dapat niyang gawin ay pigilan ang sariling masuka sa amoy. Mas gugustuhin pa talaga niyang ibaba ang mga bintana saka papasukin ang malamig na simoy ng hangin. Ngunit kung gagawin naman niya iyon, alikabok naman ang kaaway niya.
She secretly looked at her hands.
Leticia and Andro were back in the present. Pero wala pa rin silang kibuan. His cell phone was ringing a couple of times ngunit hindi nito sinasagot. Wala pa rin siyang ganang kausapin ang lalaki. Why was she even feeling this way? Wala naman silang relasyon. Kaya wala siyang karapatang masaktan, hindi ba? They safely went back at her house. Problema na ni Andro kung paano siya babalik sa kanila. She did not care. Bibigyan na lang niya ito ng pamasahe kung wala man itong dala ngayon. Nasa labas na silang dalawa ng gate ng bahay nila.
"Ah, ah. Not that fast. Hindi ako ganyan kadali itaboy, Leticia. Gusto ko pang mag-usap tayong dalawa," imporma ni Bituin. “Hindi mo ba ako na-miss? Dahil ako? Na-miss kita lalo na si Samuel. That beautiful man na naging laman ng mga panaginip ko araw-araw,” Bituin said in a dreamy sigh. Nagsitayuan ang mga balahibo niya sa braso when she had a hunch on what the girl was thinking. Bituin’s voice was near. So much nearier at nararamdaman niya ang mainit nitong hininga sa mukha niya. Another goosebumps. Daig pa ang highest rating ng isang horror movie. "About what? Tapos na tayong mag-usap, Bituin. Matutulog na muna ako, please. Kailangan ko ng pahinga." Ilang gabi na siyang walang gaanong tulog. Hindi niya alam ang dahilan. Stress, maybe? Mula sa pag-iisip sa mg
“Leticia!” tawag ni Samuel kay Leticia nang makita na siya nito.“What?” pabalang niyang sagot ngunit hindi alintana ng binata. Ano na naman kaya ang pakay ng lalaking ito? Magsisinungaling na naman ba ito sa kanya para sumama siya sa lalaki?Why did they have to be a bastard kapag may gustong gawin ang mga ito?Pumasok ang lalaki na animo parte ito ng klase. Kapal ng mukha. Ang lahat ng mga kaklase naman niya, todo ang pagpapa-cute sa lalaki. Ngunit hindi naman iyon alintana ni Samuel. Nakatuon ang tingin nito sa kanya habang nakabuntot rito si Bituin na walang ipinagkaiba sa mga kaklase niya.He grabbed some chairs and sat in front of her.“Anong ginagawa mo rito? Baka dumating ang
Hindi halatang excited si Bituin habang nasa cafeteria silang dalawa ni Leticia kasama si Samuel. Please notice heer sarcasm. Kung ibang klase ng lalaki sana ang kaharap nila, baka matagal na itong nag-take advantage sa babae at sa iba pang nagkakagusto rito. Pakialam mo ba? Ikaw nga mismo ang nag-confess sa lalaking gusto mo. Kaya wala kang karapatang batuhin ng bato si Bituin. Parehas lang kasi kayo ng ginawa, ani ng isang parte ng utak niya. Nagmamaldita. Manaka-naka niya itong kinukurot minsan sa tagiliran upang hindi ito masyadong magpahalata sa feelings nito para sa lalaki, ngunit para pa rin itong kiti-kiti ng lamok. Hindi makapirmi sa silya nito kanina. There were times when Bituin would just stand and approach the ma
“We don’t—” Have any relationships, gusto na sanang idagdag ni Leticia ngunit dinugtungan ni Andro ang sasabihin na sana niya.“Love, you do not owe him any explanations. Pabayaan mo ang lalaking iyan na isipin ang gusto niyang isipin. Ang importante, I made it clear to him. You’re my woman, and I am your man. End of story. Right, love?”Nawindang yata ang puso at utak niya kaya hindi siya agad nakaapuhap ng sasabihin. Ng isasagot sa lalaking ito na todo ang ngisi.The irritating part was that his smile was genuine. Umaabot sa mga mata nito ang tuwa. Plus the fact he was so handsome while smiling sa kabila ng pagpagsak ng katawan nito. Hays. Kanina, nag-wish lang siya na sana makita niya ang lalaki sa araw na ito at kumpleto na ang araw niya. Ngayon, agad
“Bro, you can still change your mind,” suhestiyon ni Milo sa kaibigan niyang si Andro. Mabuti na lang at hindi gaanong masyadong mainit sa exit ng cafeteria at hindi sila natusta sa paghihintay sa isang estudyante. Mali pala. Magiging estudyante pa lang base na rin sa narinig nilang usapan mula kina Leticia, Bituin, at Samuel. He did not eavesdropped. Really. Sadyang malakas lang talaga ang mga boses ng mga ito. Bakit naman siya magiging interested sa usapan ng mga ito? They did not interest Milo. Andro remained rooted. May silong naman. Kaunti. But the reflection of the light coming from the sun still hurts like hell. Sensing Andro would not talk, Milo continued, "Worth it ba ang babaeng iyon na pag-awayan ninyong dalawa?
Andro could still remember that time.As the truck nearly hit Leticia and him, all he could think about was on how he could save the woman beside him. He panicked and death flashed right before his eyes. Ayos lang sa kanyang mamatay siya, ngunit hindi si Leticia.Goodness.Kung hindi siya nagpumulit na ihatid ang babae, that will never happen.Mabuti na lang at agad silang nadala ni Leticia sa hinaharap.During that time, he was trying his best to act calmly. As much as possible. Ayaw niyang makita ng babae na natakot siya. Takot na ito at hindi niya gustong dagdagan pa iyon.“Both of us do not have the right at Leticia,” saad niya. “Sabihin mo
Naningkit ang mga mata ni Leticia. “You are lying. Kailangan bang magsinungaling ka sa akin? Tell me what the three of you talked about.”Matagal siyang tinitigan ni Samuel, then he slowly leaned on her. Bahagya siyang umurong sa pagkakalapit nilang dalawa. The other part of her mind was telling her to be cautious dahil baka nasa tabi-tabi lang si Andro at makita ang pag-uusap nilang ito ni Samuel. Baka ma-misinterpret ito ng lalaki. Isa sa ayaw niyang mangyari kahit na malabo na silang dalawa.Isa pa, ayaw niyang magdikit ang mga balat nila at may makakita sa kanilang professors. Baka kung anong sabihin ng mga ito at paratangan pa siyang nagpapa-public display of affection na isa sa hinding-hindi niya nagustuhan noon pa man.“What if I lie, Leticia? May magagawa ka ba? Sabihin mo dahil baka magbag