CHAPTER 5

CHAPTER 5

NAYIEN

"ONE DOWN, two left." sabi niya pero wala na akong pakialam sa mga pinagsasabi niya. Pakiramdam ko nag-uusok na yung tenga at ilong ko. 

"I hate you!" sigaw ko at sinugod siya. Sinuntok ko siya sa mukha at mukhang hindi niya inaasahan na susuntukin ko siya kasi akala niya sisipain ko siya.

Natumba siya habang hawak yung panga niya na bahagyang tumagilid. Buti nga sa kanya. 

"Ouch!" bulong niya.

"Just surrender Sam. This game is useless," sabi ko. "Just accept that I will never marry you." dagdag ko at tinalikuran ko siya.

"Why? Tell me a valid reason why I shouldn't marry you." he said and I stopped walking. 

"Kailangan pa ba iyon, Sam?" balik tanong ko sa kanya at humarap sa kanya.

He is now standing and he's looking at me intently. I can see something in his eyes but I couldn't tell what is it.

"Yes, Nayien. I need it cause from the very first time that I saw you, I already fell inlove with you. Now, tell me." he said without even blinking.

I was startled by what just he said. I never thought he is this straight forward. Or maybe, he's just fooling me for me to agree his damn proposal?

"You don't know what you're saying, Sam." sabi ko at umiling.

"Why? Dahil ba mas bata ako sayo? Iyon ba?" 

"Hindi lang yan ang rason, Sam. I have so many reasons that even a year telling you, isn't enough." 

"Then tell me. I am willing to listen. Tell me what I'm gonna do Nayien?" 

"No." I turned my back and started walking again para makalabas na sa ring.

"Kapag lumabas ka sa ring na ito, talo ka Nayien." ani niya. Okay lang sana sakin ang matalo pero naalala kong kapag ako ang natalo ay magpapakasal ako sa kanya. WTH!

Humarap ako sa kanya.

"Then let's end this damn game, Samier." sabi ko.

Sumugod ako sa kanya. 

"Calm down Nayien. You're so eager to win." sabi niya habang sinasangga yung mga tira ko.

"Of coarse Samier. " sagot ko sinipa siya pero sadyang mabilis lang talaga siya dahil nahawakan niya yung paa ko. He smiled while my eyes are getting big. 

"Two,..."sabi niya sabay hila sa paa ko dahilan para mapahawak ako sa balikat niya. At bago pa ako makapag-react ay nahilakan niya na ulit ako. It was just a smack kiss pero parang ang laki ng impact ng kiss na yon sa pagkatao ko. His millisecond kiss is enough for my head to spin around.

"One left,..." sabi niya at binitawan ako. 

I was left dumbfounded for a second before I pulled up my senses.

"Baby-" before he could finish his sentence he was already hit straight in his nose.

He hold his nose which is very red right now and I bet the blood will flow from his nose in any minute.

"Ouch...t-that's hurt!" he struggled his words.

"How dare you!" sa dami ng gusto kong sabihin ay iyon lang ang lumabas sa bibig ko. 

Pinalampas ko pa yung pagnakaw niya ng kiss pero di na ngayon. 

"You're getting into my nerves Samier." I said as I backhanded him.

Natamaan siya sa chest niya at napa-atras naman siya. The blood on his nose is already on the side of his lips and he wiped it right away.

"Fine. It's time to get serious." he said and captured my two hands but I immediately lift up my right feet through my back. It landed on his head and he was a little shaken but it wasn't enough for him to let me go. He's holding me tightly and his playful expression was now gone. I think he is really serious right now.

I twisted my body and gather all my strength to pull myself from his grip. I manage to let go myself from him and kick his body but he just step backward and kick me which made me fall on the floor because I was startled by his sudden respond. I didn't expect that kick.

Bumangon ako and composed myself again. I throw a punch but he just captured my fist and pulled it closer to him but my adrenaline was awaken so instead of pulling back my body, I go with the flow and before I could reach him I already punch him and followed up by a strong kick. 

Tumalsik siya sa may gilid but he manage to sit up again and attack me.

Umatras ako ng ilang hakbang para hindi matamaan ng sipa niya. Hinabol niya ako sa may ring at nong susuntukin niya ako ay agad akong yumuko at sinipa ang tiyan niya.

"You don't really want to marry me, huh?" he said with a smile on his lips. 

I just snorted. "Dream on, boy!" 

I hold on his nape at tinuhod siya at sinipa siya. Iyon na yata yung pinakamalakas na sipa ko pero naiwasan niya lang iyon instead ako pa ang muntikang matumba na agad niya namang nahawakan ang siko ko at pinirmi ako. 

"Careful baby!" 

Bumaling ako sa kanya at hinawakan yung kamay niyang nakahawak sa siko ko at binaliktad siya. 

He landed in front of me with his wide eyes. Oh boy! You think I can't do it?

Nong tatadyakan ko na sana siya ay bigla siyang gumulong at bumangon. Damn it! 

I have this feeling na pinapagod niya lang ako. 

Tumingin ako sa taas ng ring kung saan makikita yung malaking screen ng timer. It's been three hours since we're fighting and he still looking fresh. 

"Just agree Nayien, then this fight is over." 

he said.

Kumunot yung noo ko. "Ano ba kasing nakita mo sa'kin at ako ang pinag-abalahan mo? Wala namang espesyal sa'kin." 

Humakbang siya palapit kaya inambaan ko siya ng suntok. 

"Subukan mong lumapit at ng double dead yang ilong mo." 

"Okay okay. I'll tell you everything when we are already married." 

"Bakit hindi ngayon ha? Anong pinagka-iba no'n?" 

"Nayien, it's not that." his shaking his head.

"Then, I guess, lets get this over." sabi ko at sumugod sa kanya. Sinangga niya yung mga tira ko at nong medyo na out of place ako ay na-corner ako sa pagitan ng ring at sa dalawang braso niya. 

Napangiti ako ng maisip na siguro ay makaka-kiss siya ulit. No way!  

I hold on his two arms at inikot yun tapos tinulak siya. Napa-atras siya. Akala ko hindi siya babawi pero nagulat nalang ako nang nasa sahig na kami and he's now domineering my lips. What the hell just happened? I don't know how it happened. 

Hindi ko alam kong ilang minuto kaming ganun. Nong bumitaw siya ay tumitig siya sa'kin. Nagsalubong yung titig namin namin and I can't tell the emotion in his eyes. He murmured something but I didn't hear it cause the beating of my heart is the only sound I've heard. I don't know if he heard it too. 

He let go of my hands which is I don't even know how did he captured my hands and pinned it above me. Bumangon siya at pinagpagpag yung damit niya kasabay ng pag-ring ng bell.

Bumangon ako at tumayo.

Yung ilaw kanina na nakatutok lang sa amin ay biglang dumami at nagsilabasan ang mga tao. The heck! Ang dami palang tao. Saan sila galing? All this time nandyan lang sila nanood?

"Congratulations, Mr. Heize!" sabi ng kung sino. Hindi ko alam kasi sobrang dami nila idagdag pa yung ilaw na nakakasilaw. 

Hindi ko siya narinig na sumagot kaya napatingin ako sa kanya. Why did they are congratulating him? Is he the winner? Nanlaki yung mata ko! O M G! Hindi maari! I should be the one to win! No. I lift up my head and I saw the result on the big screen. 

Nayien—eight 

Sam— ten

WTH! The fudge! How come that he is the winner!? I was the one who keep offensive  and he's— Damn it! No! No!

Sa sobrang galit ko ay nasuntok ko siya ng pagkalakas-lakas. Nagsinghapan yung mga tao sa nangyari.

Natumba siya at sinakyan ko siya at pinagsusuntok siya.

"You cheater!" sigaw ko at pinagsusuntok siya habang siya ay panay ang sangga sa mga suntok ko. He is cheating!  "You didn't play fair. You're cheating!" I accused him. 

"What? I didn't cheat, Nayien. Ouch—that's hurt! Damn— my face!....ouch! Nayien! Stop!" hindi magkadugtong-dugtong ang kanyang mga salita dahil hindi ko siya tinigilan sa pagsuntok. 

"Stop? You are cheating! How come that you are a winner, huh? I should be the one to win!" patuloy lang ako sa pagsuntok sa kanya. " I should be the winner, I don't want to get married! You,...you" di ko na napigilan ang luha ko. Tumulo na talaga siya. Sinusuntok ko parin siya pero hindi na gaya kanina. Parang naubos yung lakas ko. Hindi maaring magpakasal ako sa kanya. Hindi.

Nanlalabo na yung paningin ko. Hinawakan niya yung kamay ko at pinigilan ito. 

"I'm sorry." sabi niya pero hindi ko na siya pinakinggan. I pushed him and ran out of the room. I heard a call of my name but I didn't listen. I was crying hard when I reached outside of the building. I immediately got into my car and drove away. 

I won't marry him. I won't. Never ever. Why can't he understand it? I was overspeeding while I am driving on the straight road. I was just thankful that no other cars are there. When I reach in my condo. I hurriedly go to the bar room and drink all the wines that I grabbed. I was so drunk when I heard a doorbell. 

Su-suray suray akong naglakad papunta sa pinto para buksan yung nagdo-doorbell. Napahawak ako sa dingding kasi umikot yung paningin ko. Nong medyo okay na ay tumingala ako sa wall clock na nasa taas ng mini divider. One-o'clock A.M. Kaya pala medyo tinamaan na ako sa  alak. Alas tres y media akong dumating rito and deretso ako sa bar room. 

Napaigtad ako ng may nagdo-doorbell ulit. Ah! May nagdo-doorbell pala. Sino kaya ito? Madaling araw nambubulabog ng tao. Kainis ah! Dahan dahan akong naglakad palapit sa pinto  at muntik pa akong mabangga sa malaking vase na nasa gilid lang ng pinto. Napahagikhik ako ng bigla akong suminok. I have this attitude na pag-sinisinok ako ay natatawa talaga ako. Mas lalo akong natawa nong bigla nalang may nagdo-doorbell. Ah! May nagdo-doorbell nga pala! 

"W-wait...." sabi ko pero ewan ko kung narinig ba nong nagdo-doorbell. Hinawakan ko yung doorknob at inikot iyon pero ayaw magbukas. Nagdo-doorbell ulit yung tao na nasa labas. Napahagikhik ako habang nakasandal ako sa pinto. Inikot ikot ko ulit yung doorknob hanggang sa mabukas ito at deretso ako bagsak kasi nakasandal ako sa pinto. Tumawa ako kasi parang magic lang na hindi ako bumagsak sa sahig. May ganun na pala? Panay yung hagikhik ko. Tumingala ako para tingnan kong sino yung nagdo-doorbell kanina pero wala naman pala. Namumungay na yung mata ko kasi ina-antok na ako. Napamulat ulit ako nang parang naglalakad yung sahig? Pero hindi ako bumagsak sa sahig eh? Ah! Baka nasa carpet ako. Humagikhik ako kasi baka nasa carpet ako ni Aladdin. Nasa Pilipinas na pala si Aladdin. Siguro binibisita niya ako. 

Nakapikit na ako pero gising pa yung diwa ko. Nilapag ako ng carpet ni Aladdin sa kama ko. Umungol ako at niyakap yung unan ko. 

"Hmmm. Tsenk you, Aladdin..." sabi ko habang nakapikit. 

"You smelled alcohol." sabi ni Aladdin. English pala si Aladdin? I thought Indian siya? Hmm. Kausapin ko siya bukas about sa nationality niya. 

"Yeah. Alam mo—ba Ala-*hik*-din, I'm shoo shaaaddd toooday." sabi ko at bumaling sa kanya pero hindi ko magawang imulat yung mga mata ko. Ngumiti ako ng suminok ulit ako. May dumampi na malamig sa noo ko. Ano iyon? Kinapa ko yung noo ko pero wala naman.

"Sleep now. I know you're tired." sabi ni Aladdin. Ang concern naman  ni Aladdin. Nakakakilig.  Pinikit ko na yung mata ko kasi pagod na talaga ako. Parang kumikirot na yung ulo ko. 

—HoneylynBlue