로그인Diffuser Love หอมกลิ่นรัก 2
หลังจากช่วยพนักงานทำงานที่หน้าร้านสักพักใหญ่ก็ต้องกลับขึ้นไปบนชั้นสองเพื่อเช็กเอกสารและนัดเวลาเพื่อเข้าไปเทสกลิ่นหลังจากที่สั่งให้ทางโรงงานทำกลิ่นใหม่ให้
“พี่ดาคะ กล่องลายใหม่มาหรือยังคะพี่?”
“อ่า คุณคาร์โลว์ แจ้งว่าจะส่งจะให้เมื่อวานค่ะ แต่พี่ยังไม่เห็นเลย” ผู้ช่วยบอกพร้อมรอยยิ้มแห้ง ๆ ได้ยินแบบนั้นฉันก็พยักหน้าเข้าใจ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันทีเพื่อโทร. หาคาร์โลว์ ฉันจำตารางเรียนของอีกฝ่ายได้ และตอนนี้เขาน่าจะไม่มีเรียน แต่ไม่แน่ใจว่าจะตื่นหรือยัง รอสักพักใหญ่คนปลายสายก็ยังไม่รับสายเสียที จึงตัดสินใจวางสายแล้วส่งข้อความแทน
“งั้น...เดี๋ยวเทสกลิ่นก่อนก็ได้ค่ะ ยังพอมีเวลา” บอกพี่นิดา และส่งข้อความตอบตกลงพร้อมกับนัดวันเวลาที่จะเข้าไปเทสกลิ่นที่โรงงานของเพื่อน
“รับทราบค่ะ แล้วพนักงานบัญชีที่จะรับเพิ่ม คุณกัลป์อยากสัมภาษณ์เองไหมคะ?” ผู้ช่วยถามถึงพนักงานที่จะรับเพิ่มเข้ามา จริง ๆ ตอนนี้ร้านเริ่มขยายใหญ่ขึ้น ทั้งอพาร์ตเมนต์และแผนต่าง ๆ ที่ฉันอยากทำในอนาคต ทำให้พี่นิดากับฉันต้องรับภาระงานหนักขึ้น จนกลัวว่าจะล้มป่วยในสักวันหนึ่ง เพราะเหตุนี้จึงตัดสินใจว่าจะรับพนักงานเพิ่มสักสองหรือสามคน
แล้วถ้ารับพนักงานเพิ่ม ก็คงจะดูเหมือนเป็นบริษัทมากขึ้น หลังจากที่มีพนักงานสี่คนมานานแล้ว หมายถึงส่วนของร้านนะคะ ส่วนอพาร์ตเมนต์ก็เป็นอีกนามบริษัทหนึ่ง
“หนูให้พี่ดาสัมภาษณ์เลยค่ะ ส่วนใหญ่พนักงานน่าจะได้ติดต่อกับพี่ดามากกว่าหนูนะ เอาคนที่พี่คิดว่าเข้ากับพวกเราได้นะคะ เพศสภาพหนูไม่เกี่ยงหรอก ขอแค่ตั้งใจทำงานช่วยลดภาระได้เป็นพอ”
“ได้เลยค่ะ เดี๋ยวพี่ดูให้นะ” พี่นิดารับคำ พร้อมกับรอยยิ้มน้อย ๆ เป็นอันเข้าใจกัน ความจริงแล้วฉันให้อิสระกับพนักงานทุกคนพอสมควรเลย แต่ชุดทำงานที่ใส่มาต้องสุภาพ ส่วนการแต่งหน้าจัดเต็มได้ตามสบาย อีกอย่างฉันเองก็แต่งตัวตามอารมณ์ในแต่ละวันอยู่แล้ว อย่างช่วงนี้อินกับซีรีส์จีนก็จะใส่ชุดฮั่นฝูมาทำงานเกือบทุกวัน แต่จะใส่แค่กระโปรงนะคะ ส่วนท่อนบนเป็นเสื้อคลุมสีขาว เรียกได้ว่าขึ้นอยู่กับวันจริง ๆ บางสัปดาห์ก็ใส่ชุดสไตล์สาวยิปซี หรือบางวันก็เลือกชุดประจำภาคตามเทศกาลค่ะ
ลูกค้าที่เข้าร้านมาคงจะตกใจไม่น้อยกับความติสต์ของเจ้าของร้าน ที่ไม่ว่าจะมากี่ครั้งก็ยังคงสวมใส่เสื้อผ้าแปลก ๆ อยู่เหมือนเดิม แต่ในบางวันก็สวมชุดปกตินะ ชุดสุภาพชุดทำงานปกติน่ะ
มื้อเที่ยงวันนี้เรากินข้าวตามสั่งทั่วไป จวบจนถึงเวลาเลิกงานก็เริ่มทำโอทีกันต่อโดยการไลฟ์สดผ่านแฟนเพจของที่ร้านเพื่อขายก้านไม้หอม เราปิดหน้าร้านและไลฟ์ขายที่โซนบริการลูกค้า ซึ่งจะเริ่มไลฟ์หลังจากกินข้าวเสร็จ แน่นอนว่าฉันมีค่าล่วงเวลาให้ทุกคนอยู่แล้วค่ะ
“จะเริ่มแล้วนะคะ” พี่นิดาเอ่ยบอกพร้อมกับส่งยิ้มให้กำลังใจ แม้จะบอกว่าตัวเองพูดไม่เก่ง แต่เมื่อได้ทำงานที่ตัวเองรัก ฉันกลับสามารถทำมันออกมาได้ดีและพูดคุยสื่อสารได้อย่างยอดเยี่ยม ไม่ได้ยอตัวเองนะคะ แต่พี่ ๆ น้อง ๆ ที่ร้านกระซิบบอกมาน่ะ ทั้งที่ความจริงแล้วฉันเป็นคนขี้อาย ขี้เขิน และพูดไม่เก่งเลยค่ะ
“อ่า เดี๋ยวรอสักห้านาทีก่อนนะคะ” เมื่อเริ่มไลฟ์ ฉันก็แจ้งผู้เข้าชมเก้าสิบคนในกลุ่มแรกก่อน ระหว่างนี้ก็หยิบจับสินค้าและอุปกรณ์ต่าง ๆ มาวางเตรียมไว้ใกล้มือ ด้านหลังโทรศัพท์ที่ไลฟ์มีพนักงานสองพี่น้องนั่งเตรียมของ ส่วนอีกคนกำลังเช็กสต๊อก และก็มีพี่นิดาช่วยจัดการระบบหลังบ้านให้เรียบร้อย
“สวัสดีลูกค้าทั้งเก้าร้อยสิบเจ็ดคนนะคะ” เอ่ยจบก็ยกมือไหว้ลูกค้าผ่านจอ จากนั้นก็ชวนคุยนิดหน่อยก่อนเริ่มขายสินค้า ขณะเดียวกันก็อ่านคอมเมนต์ที่ถูกส่งเข้ามา บางคนก็ชวนพูดคุยและบางคนก็ถามคำถามเกี่ยวกับสินค้าตรงหน้า นาทีนี้ไม่ต้องมีสคริปต์ฉันก็ตอบทุกคำถามได้ครบถ้วนเลยค่ะ
“มีกลิ่นโอเชี่ยนเหลือไหม? โอเชี่ยนเหลือค่ะคุณลูกค้า พิมพ์คำว่า ‘โอซี’ เท่ากับจำนวนส่งเข้ามาในช่องคอมเมนต์ได้เลยนะคะ เดี๋ยวระบบหลังบ้านจะแจ้งยอดกลับเข้าช่องแชตเองค่ะ” ระหว่างที่อ่านคอมเมนต์ ปากก็ตอบลูกค้าไปด้วยตามความเคยชิน
“เทศกาลคริสต์มาสมีกลิ่นใหม่ออกไหม? เอ๊ะ หน้าม้าหรือเปล่าคะเนี่ย” แกล้งแซวคำถามนี้ของลูกค้าทั้งยังหัวเราะออกมาอย่างชอบใจที่มีคนถามถึงสินค้าตัวใหม่ของทางร้าน
“ตอนนี้อยู่ในขั้นตอนวางแผนนะคะ ถ้ามีกลิ่นใหม่มา ฝากทุกคนอุดหนุนด้วยนะคะ” ส่งยิ้มอ้อนคนดูไปหนึ่งที
อยากได้กลิ่นกุหลาบแดงจังเลยค่ะ
มีกลิ่นเท่ ๆ สำหรับผู้ชายไหมครับพี่
อยากได้กลิ่นหวาน ๆ บ้างจังเลยค่ะ
มีอะไรเหลือบ้าง
“กลิ่นกุหลาบ? กุหลาบที่ร้านเราจะมีทั้งหมดสี่กลิ่นนะคะ” เอ่ยแจ้งลูกค้ามือก็ยื่นไปหยิบกล่องก้านไม้หอมสีหวานขึ้นมา แต่ละกลิ่นจะมีลวดลายบนกล่องไม่เหมือนกัน ยกเว้นเพียงเซตที่ถูกทำมาแบบรวม ส่วนเซตกล่องสเปเชียลจะมีลวดลายแตกต่างกันไป
“มีกลิ่นกุหลาบรวมค่ะ อืม...กลิ่นจะหอมอ่อน ๆ เหมือนอยู่ท่ามกลางสวนกุหลาบเลยค่ะคุณลูกค้า ส่วนกลิ่นกุหลาบมาโซระจะหอมเย็น ๆ สดชื่น แล้วก็กลิ่นกุหลาบคาเรย์จะหอมหวานละมุน” ฉันยกตัวอย่างให้ลูกค้าได้ดู ระหว่างนั้นก็มีคำสั่งซื้อก้านไม้หอมกลิ่นกุหลาบเข้ามาเรื่อย ๆ ผ่านระบบหลังบ้าน
SP. Diffuser Love 3.3 จบตอนพิเศษ“ที่รัก กลับบ้านกันครับ” แต่นั่งคุยได้ไม่นาน สามีสุดหล่อก็เดินข้ามถนนมาตามถึงบ้านพ่อเลย“โห ห่างกันบ้างเถอะครับ ให้ผมอยู่กับคนสวยบ้าง” คาร์โลว์รีบแกล้งพี่คริสติน แล้วพออีกฝ่ายนั่งลงบนเก้าอี้ว่างข้าง ๆ ฉัน น้องชายยิ่งส่ายหน้าเอือมระอากับท่าทางไม่ยี่หระจากคนมาใหม่“ไม่เอา เมียพี่ พี่หวง”“เฮ้อ ไม่เคยชินสักทีเวลาพี่เป็นแบบนี้” คาร์โลว์แซวทั้งยังหัวเราะอย่างสนุกที่ได้แกล้งพี่คริสแบบนี้ณ สนามแข่งรถเสียงเพลง เสียงร้องเชียร์ เสียงโห่ร้องชอบใจดังกระหึ่มไปทั่วทุกสารทิศ ภายในห้องรับรอง VVIP ถูกจับจองด้วยกลุ่มของญาตินักแข่ง ทั้งฉัน พ่อ สามี และน้องอลิซกับครอบครัว เราพักอยู่ที่ห้องนี้ระหว่างดูการแข่ง กล้องถ่ายรูปตัวใหญ่ถูกยกขึ้นมารัวชัตเตอร์ถ่ายรูปน้องชายไว้ตั้งแต่ที่เดินออกมาเตรียมตัวต่าง ๆ กระทั่งน้องก้าวขึ้นรถในจังหวะที่เปลี่ยนตัวนักแข่ง ภาพเหล่านั้นฉันไม่ลืมที่จะบันทึกไว้ถ้าจำไม่ผิด สามีเล่าให้ฟังคร่าว ๆ ว่าในหนึ่งรอบจะมีนักแข่งสองคนเปลี่ยนกันขับคนละครึ่งของระยะทาง ในวันนี้ที่เป็นการแข่งขันวันแรก คาร์โลว์ขับเป็นคนที่สอง เมื่อน้องสับเปลี่ยนตัวกับรุ่นพี่นักแข
SP. Diffuser Love 3.2ใช้เวลาสักพักก็กลับมาถึงบ้านหลังใหญ่ บ้านที่เมื่อก่อนมีแค่ฉันกับน้องชายอยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้ที่บ้านขยายใหญ่ขึ้น พร้อมกับคนงานภายในบ้านที่เข้ามาอยู่ เพื่อทำให้การใช้ชีวิตของฉันสะดวกสบายขึ้น ทุกการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ล้วนเกิดจากสามีของฉันที่คอยเอื้ออำนวยความสะดวกสบายให้“วันนี้เป็นยังไงบ้างคะ?” รีบถามคนรักเมื่อเราทั้งคู่เดินกลับเข้ามาที่ห้องนอนส่วนตัว“พี่เวียนหัวทั้งวันเลย ลืมผ้าห่มหนู”“คิกคิก ติดกลิ่นมากเลยเหรอคะ?” หัวเราะคิกคักยามได้แซวสามี ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ ยกมือประคองใบหน้าของสามีให้โน้มต่ำลง แล้วจูบที่ริมฝีปากเบา ๆ เป็นการปลอบโยนคนลืมผ้าห่ม“ติดมากเลยครับ อยากพาไปทำงานด้วยเลย” คนตัวโตเอ่ยอ้อนเสียงแผ่ว ทั้งยังยกแขนโอบรอบเอวฉันไว้หลวม ๆ เพื่อออดอ้อน“ไม่ได้ค่ะ หนูมีงานต้องทำเหมือนกันนะ”“รู้ครับ งั้นไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดกัน อยากกอดจะแย่แล้ว” คนตัวสูงรีบบอกพร้อมกับประคองฉันให้เข้าห้องน้ำเพื่อช่วยอาบน้ำแต่งตัวให้ ช่วงนี้ฉันหลับเร็วมาก ยังไม่ทันจะสามทุ่มก็หลับป๊อกแล้ว ดังนั้นสามีเลยต้องรีบอาบน้ำให้ตั้งแต่หกโมงเย็น ป้องกันฉันหลับไปก่อนที่จะได้อาบน้ำ“ท้องโตขึ้นไหม?
SP. Diffuser Love 3ครอบครัว...ใครจะไปคิดว่าทันทีที่รู้ว่าท้อง ทั้งคนรักและน้องชายจะเล่นใหญ่ขนาดนี้ ทำห้องเด็กไว้ตั้งสามห้อง อีกทั้งยังสั่งของใช้เด็กเข้ามาไม่เว้นแต่ละวัน ฉันเหนื่อยใจจริง ๆ นะ ยิ่งเป็นช่วงเวลาที่น้องชายไปอยู่ต่างประเทศ เวลาว่างก็ยังโทร. มาหาเพื่อขอดูพุงกลม ๆ ของฉัน แม้อายุครรภ์จะย่างเข้าสัปดาห์ที่ยี่สิบเอ็ดพุงก็ยังยื่นออกมาไม่มาก แต่คุณสามีกลับชื่นชอบที่จะซื้อชุดคลุมท้องมาให้ บอกว่าฉันใส่แล้วน่ารัก ส่วนคาร์โลว์ที่โทร. มาขอดูพุงก็ชมไม่ขาดปากหลังจากที่จัดงานแต่งไปทั้งสองประเทศ ตอนนี้ทั้งฉันและพี่คริสติน เราจดทะเบียนสมรสกันแล้วนะคะ ทั้งของไทยและของอิตาลี มีคนมาร่วมยินดีกับเราเยอะมากและส่วนใหญ่จะเป็นคนสนิทกันเท่านั้น“อ้าว คุณกัลป์อรุณสวัสดิ์ค่ะ” ประตูร้านก้านไม้หอมถูกผลักเข้าไปก็ได้ยินเสียงพนักงานที่น่ารักส่งเสียงทักทายมาทันที“อรุณสวัสดิ์ค่ะ ร้านพร้อมเปิดหรือยังคะ?” เอ่ยถามพนักงานพร้อมกับรอยยิ้มสดใส ตั้งแต่ตั้งครรภ์มาจนเข้าไตรมาสที่สอง ฉันไม่มีอาการแพ้ท้องเลยสักอย่าง เจ้าตัวเล็กเป็นเด็กดีมาก ส่วนคนที่มีอาการคล้ายคนแพ้ท้องและติดกลิ่นฉันหนักกว่าเมื่อก่อนคือคุณสามีฉันเอง
SP. Diffuser Love 2.4“อยากให้กูทำยังไงกับไอ้เหี้ยนี่ดี?” ทวนถามรอนทั้งยังจ้องตามันนิ่ง ๆ“กะ กูไม่เกี่ยว” มอลเลปฏิเสธเสียงกระท่อนกระแท่น ทั้งยังกระถดถอยออกห่างจากผม แต่ก็ไม่สามารถทำได้ดังใจคิด เมื่อผมใช้เชือกเส้นหนึ่งรัดเข้าที่คอของมันจนแน่นทั้งมือทั้งขาดีดดิ้นไปมาเมื่อใกล้ขาดอากาศหายใจ ขณะที่ทำผมยังแสยะยิ้มจ้องรอนอีเนียไปด้วย จ้องพร้อมกับรอยยิ้มไม่ได้สนใจคนที่ดีดดิ้นอยู่ข้างผมเลย“เฮือก!” เสียงสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ดังจากมอลเล เมื่อผมยอมคลายเชือกที่รัดคอมันออก“คุ้นไหม? เหมือนกับที่พวกมึงทำกับคนรักกูหรือยัง?” ครั้งนี้ตวัดสายตามองริตาสลับกับไอ้เหี้ยเวล มันคงจะชื่อเวลมั้ง แต่ก็มีนิกเนมที่คาร์โลว์ตั้งให้มัน ซึ่งผมก็คิดว่าเหมาะกับมันดีเหมือนกัน“พี่ครับ”“หือ?” ลืมไปเลยว่าครั้งนี้ไม่ได้มีแค่ผม แต่มีน้องชายของแฟนมาด้วย น้องจะตกใจกลัวผมไหม ที่ได้เห็นผมในมุมนี้“ผมขอคุยกับไอ้เหี้ยเวลได้ไหมครับ?”“เอาสิ” พยักหน้าส่งให้น้อง ก่อนจะลากคอเสื้อไอ้มอลเลไปมุมด้านหนึ่ง ท่าทางอ่อนปวกเปียกของมันทำเอาผมหงุดหงิดชะมัด ไม่ปากเก่งเหมือนตอนที่มันรวมกลุ่มคนเพื่อตลบหลังแด๊ดผมเลย“เดี๋ยวกูกลับมาจัดการมึงเอง ไม่ส
SP. Diffuser Love 2.3“คาร์ล กัลป์ฟื้นแล้วเหรอ?” ช่วงเวลาสิบโมงเช้าผมรีบโทร. หาคาร์โลว์ทันทีหลังจากได้เห็นข้อความจากน้องพร้อมกับรูปถ่ายคนเจ็บ ที่กำลังนั่งทำหน้าบึ้งจ้องมองถาดอาหาร(ตื่นแล้วครับพี่ คุณหมอส่งเข้าตรวจร่างกายแล้วก็สแกนสมองอีกครั้ง)“แล้วทำไมทำหน้างอแงแบบนั้นล่ะ” รีบเซ็นเอกสารเล่มสุดท้ายจากนั้นก็คว้าเสื้อสูทตัวเองมาถือไว้ แล้วเดินออกจากห้องทำงานด้วยความรีบร้อน(ไม่อยากกินข้าวต้มน่ะครับ)“บอกกัลป์ว่าเดี๋ยวพี่ซื้ออาหารเข้าไปให้”(ครับ อ้อ พี่คริสฝากซื้อนมสดคาราเมลมาให้ด้วยนะครับ สองแก้ว ๆ)“ได้ครับ พี่จัดการให้” ตอบรับอย่างง่ายดาย ระหว่างที่เดินเข้าลิฟต์ก็มีผู้ช่วยทั้งสองคนรีบเดินตามเข้ามาประกบ ก่อนจะพาแวะซื้อของที่ต้องการแล้วมุ่งตรงไปยังโรงพยาบาล เพื่อเฝ้าและดูแลคนรักที่บาดเจ็บหลายส่วน รอยแผลที่ไม่ว่าจะมองเห็นกี่ครั้งก็ยังสร้างความหงุดหงิดใจให้ผมได้อย่างดีเลย ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด“ไม่ทำหน้าแบบนั้นสิคะ” คนที่บาดเจ็บต้องเป็นฝ่ายเอ่ยปลอบให้ใจเย็น มือข้างหนึ่งจับมือคนเจ็บไว้หลวม ๆ เพื่อเตือนตัวเองว่าผมยังมีกัลป์อยู่ข้าง ๆ แม้ภายในใจจะร้อนรุ่มด้วยไฟแค้นก็ตาม“ขอโทษที่ทำให้เจ็บค
SP. Diffuser Love 2.2ระยะเวลาที่ได้อยู่กับกัลป์ เราสนิทกันมากขึ้น คุยกันมากขึ้น และผมก็ตีเนียนย้ายตัวเองไปค้างกับเธอแต่กว่าจะผ่านด่านเจ้าเด็กคาร์โลว์ได้ก็แทบแย่ ยากกว่าจัดการพวกหนอนบ่อนไส้ที่จะเข้ามาทำร้ายผมอีก แต่สุดท้ายก็ได้อยู่ใกล้กลิ่นหอม ๆ และหลับด้วยความรู้สึกสบายใจในรอบหลายปีแต่วันหนึ่งที่มีคนขอนัดคุยเรื่องงาน ทั้งยังนัดไปที่โรงแรมอื่น ไม่ใช่โรงแรมผมเหมือนอย่างคนอื่น ๆ นัดในช่วงเวลาสองทุ่ม แต่พอไปถึงแล้วรอสักพักคนที่นัดก็ยังไม่ยอมมา พร้อมกับใจผมที่เริ่มรู้สึกแปลก ๆ มันทั้งหวิวและสั่นไหวอย่างไม่น่าให้อภัย“นายจะไปไหนครับ?” ตัดสินใจลุกขึ้นยืน จัดชุดให้เข้าที่ เพราะการเจรจางานบางงานผมดูแลด้วยตัวเองสำหรับการเจรจาครั้งใหญ่ แต่เนื่องจากไม่รู้ว่าจะมีการตลบหลังไหม ทั้งมือซ้ายและมือขวาถึงได้ตามมาด้วย และครั้งนี้มันแปลกเกินไป“กลับ”“ครับนาย” คนที่นัดมาช้าไปยี่สิบนาทีแล้ว ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมจะต้องรอ“กลับบ้านของกัลป์ ด่วนที่สุด” จิตใจที่กระสับกระส่าย ทำให้ผมรู้สึกกังวลอยู่ไม่น้อย ระหว่างนั่งรถก็พยายามส่งข้อความหาคนรักเพื่อบอกว่าจะกำลังจะกลับ แต่ข้อความที่ส่งเข้ามานั้นทำให้ผมถึงกับต้อง







