Chapter Nine: Eva's Back

“Sandy...anong ginawa mo?” tanong ni Tonyo na hindi makapaniwala sa nakikita. Natigil kasi ang pakikipagbasag niya ng bungo dahil sa hiyaw at sigaw ng lalaking natapunan ng kumukulong mantika. Feeling ko nagka-third degree burn siya sa ginawa ko. Serves him right.

Paika-ikang naglakad papalapit sa’kin si Tonyo. Ang kaninang sugat niya ay nadagdagan na. May black eye na siya sa kaliwang mata niya. Ang sugat niya kanina sa gilid ng labi ay nadagdagan. Napailing na lang ako sa estado niya ngayon. Hindi nga ako nagkamali. Mabubugbog siya ngayon.

“Tinapon ko sa kaniya ang mantika sa kawali. Hindi ko naman alam na kumukulo na pala iyon,” inosenteng sabi ko na may halo ng pagsisinungaling. Aware naman ako na kumukulo talaga iyon. Gusto ko lang siya turuan ng leksyon.

Nilapitan nila ang lalaki na hindi magkamayaw kung anong gagawin. Sinunggaban na niya ang mga palamig sa isang bangketa at binuhos sa sarili ang mga cube ice sa thermoches.

“Ang tanga mo pre. Babae lang nakaharap mo pero ikaw pa ang napuruhan. Matanong nga kita. Lalaki ka ba talaga?”

“LALAKI AKO!” galit na sigaw ng lalaki at tumingin sa akin. Nanlilisik ang mga mata niya na parang sinapian siya ng masamang espiritu. Geez, kung alam ko lang na ganito ito nakakatakot magalit, hindi ko na sana tinuloy ang binabalak ko. “AT PAPATUNAYAN KO IYAN SA BABAENG ‘YAN!” nanggagalaiting sabi niya sabay turo sa akin.

Napaatras ako ng kaunti kaya bumunggo ako kay Tonyo na nasa tabi ko. Anak ng pating. Kailangan na naming tumakas. Baka maaga kaming sunduin ni San Pedro.

“Sandy, umalis ka na. Iligtas mo ang sarili mo. Hindi ko sila kaya ng mag-isa. Baka hindi kita maipagtanggol ngayon,” bulong ni Tonyo pero hinawakan ko nang mahigpit ang braso niya at tiningnan siya ng seryoso.

“Kung aalis ako, dapat kasama kita.”

Napabuntong hininga na lang si Tonyo sa sinabi ko. Seryoso naman talaga ako, eh. Kaibigan ko siya. Hindi ko siya iiwan sa kamay nila, kahit na mas malaki ang laban nila kumpara sa amin.

“Ang babagal niyo naman. Dalawa lang sila oh, hindi niyo pa makuha-kuha.”

Nilingon ko ang bagong dating at napataas na lang ang kilay nang makilala kung sino ito. It’s Eva, ang obsessed admirer ni Rico. Nagawa pa niya talaga kaming ipabugbog at ipapatay ako. Ang babaw talaga ng babaeng ito. Hello, si Rico lang ba ang lalaki sa mundo?

“Eva, bakit mo ito ginagawa? Alam mo kung paano magalit si Rico,” sabi ni Tonyo. Nakuha niya ang atensyon ni Eva kaya sa amin na siya nakatingin ngayon.

Ibang-iba siya sa Eva na nakilala ko noong unang araw ko pa lang sa Compound. Mas palaban ang Eva na kaharap ko ngayon. Mukhang maalam pa sa pakikipaglaban. Lugi yata ako sa lagay ko.

“Huwag kang mag-alala, Tonyo. Hindi kita gagalawin. Si Sandy lang ang pakay ko. Kaya huwag kang humarang sa daan ko,” sabi ni Eva at sumenyas sa mga kasama niya na kunin si Tonyo.

Nanlaban so Tonyo para hindi sila makalapit sa akin. Pero nakorner pa rin siya at inilayo sa akin. Ngayon, mag-isa na lang akong nakaharap kay Eva. Hindi ko inalis ang tingin ko sa kaniya. Gusto kong makita kung paano niya ako kalabanin.

“Scared now, Sandy?”

Nagulat ako sa bigla niyang pagsalita ng Ingles. Akala ko hindi siya marunong magsalita no’n. Pero anong akala niya sa akin? Hindi rin marunong? Hinahamon niya ba ako ng Ingles?

“If I were you, just run if you don’t want to get hurt. Leave the Compound. Leave this place for once.”

Tsk...gusto niya lang masolo si Rico kaya niya ako pinapaalis. Pero sorry siya, walang pagtingin sa kaniya ang lalaking pinapantasya niya.

“If I were you, I’d stop that delusion. Because no matter what, the man you like will never notice you. Rico will never love you...not ever,” sagot ko at pinagkrus ang mga braso, pagkatapos ay nginitian siya.

Pero bigla niya na lang ako sinugod at sinabunutan. Natumba kami sa ginawa niya kaya nasa ibabaw ko siya ngayon. Walang tigil siya sa pagsabunot sa akin at pinagsasampal ako. Pilit ko naman siyang pinipigilan pero napapatigil din ako dahil kinakalmot niya rin ako.

Anak ng pating! Kapag ako nakabangon dito, ipiprito ko rin siya gaya ng ginawa ko sa lalaking iyon. Ang sakit ng pagsabunot niya ha. Mahapdi na rin ang mga braso ko dahil sa mga kalmot na natamo ko.

“Hindi ikaw ang nababagay kay Rico! Hindi ako papayag na sa iyo siya mapupunta! Not you, b*tch!” nanggigigil niyang sabi.

“Mas lalong hindi ka nararapat sa kaniya! Hindi bagay kay Rico ang babaeng eskandalosa at baliw!” ganti ko ring sigaw at sinuntok siya sa tiyan. Natigil siya sa ginawa ko kaya kinuha ko ang pagkakataong iyon para itulak siya palayo sa akin.

“Sandy...tumakas ka na!” rinig kong sigaw ni Tonyo.

Kaagad akong bumangon para tumakas na sana, pero bigla na lang akong bumagsak. Sa pagkakataong ito, namilipit na ako sa sakit. Parang nahulog ako galing sa taas sa sobrang sakit ng likod ko.

“Sandy! P*tangina niyo! Huwag niyong gagalawin si Sandy! Eva, itigil mo na itong kahibangan mo!”

“Hindi, Tonyo. Nagsisimula pa lang kami. ‘Di ba, Sandy?” sabi ni Eva at sinipa ang tiyan ako.

Lalo akong namilipit sa sakit dahil dala-dalawa ang sakit na nararamdaman ko. Hinampas niya ako sa likuran ng matigas na bagay. Ngayon naman, sinipa niya ako sa tiyan. Natatakot ako baka magsuka na lang ako ng dugo. Ayoko pa mamatay.

“Ano na, Sandy? Nasaan na ang tapang mo? Tinakasan ka na ba ng tapang mo?” tanong niya at sinipa na naman ako pero sa mga paa ko na.

Rico...nasaan ka na? Sabi mo poprotektahan mo ako mula kay Eva. Kailangan kita ngayon...

Lumapit sa akin si Eva at hinawakan ako sa buhok ko. Hinila niya ako paupo kaya napangiwi ako sa sakit. ‘Wag naman sana ang buhok ko, ang sakit!

“Hindi ka na sana nakilala ni Rico pa. Mukhang mababalo siya nang maaga,” sabi niya at humalakhak na parang natutuwa sa sinapit ko.

Asa naman siyang papatulan siya ni Rico. Managinip siya hanggang gusto niya. Kahit kailan hindi siya mapapansin ni Rico.

“Sinong nagsabi na mababalo kaagad ako?” sabi ng baritonong boses na galing sa pamilyar na tao.

“Rico!” tawag ni Tonyo, na ngayon ay nakawala na sa mga kamay ng kasama ni Eva.

Lumayo si Eva sa akin na tila natakot sa biglang pagdating ni Rico. Pero hindi ko na siya pinansin at nilingon na lang si Rico na seryosong nakatingin sa akin. Hindi ko mabasa kung anong iniisip niya o kung ano ang nararamdaman niya nang makita akong binubugbog. Pero sapat na sa akin na dumating siya. He saved me again.

“Rico...dumating ka.” Unti-unting nanlabo ang paningin ko, hanggang sa nawalan na ako ng malay. Pero bago ako mawalan ng ulirat narinig ko pa ang mga sinabi niya.

“Sino ang lapastangan na nanakit sa misis ko?”