(Monina POV)
Ngunit naibalik ko ang aking mga mata sa kamay nito. May nakita ako. Sa daliri niya… merong singsing.
Ibig lang sabihin, meron na siyang asawa. Napabitaw ako sa kanya. Tipong may allergy sa mga lalaking meron na ngang asawa.
Diyos ko po. Ayoko maging dahilan para magka-hiwalay ang mag-asawa. I am happy person sa mga masasayang bagay. Gusto kong maging masaya ang lahat. Kung maari nga lang talaga maalis ang selfishness ng mundong ito, ginawa ko na.
“Kaya naman Mister, ma-una na ako at thank you sa pagbuhat. Bubuhatin ako, tapos ibabagsak mo lang pala.” sabay talikod ko sa kanya. Ngunit nakapaligid na ang mga lalaking nakasuot ng black suit. Mga tauhan niya. Halatang hindi nila ako papalusutin. Muli akong napalingon sa kanya.
“Haha. Nagsisitayuan ang balahibo ko sa ginagawa mo oh.” Sabay pakita ko ng braso. Mga mata niya, wala siyang paki-alam. Tipong di naman ako m
(Cedrick POV)How about I make her as my next wife? A toy wife.Not bad Idea. But no…Ano ang pinag-iisip mo Cedrick? Si Vanessa lang ang nag-iisa mong asawa. Masasaktan ito kapag ginawa mo yan. Stop being selfish. Mahal mo si Vanessa.Ngunit Monina, nagkakamali ka sa ginagawa mo ngayon.Really? Pinagtatawanan mo ako? Then let's play a dirty thing.Vanessa, kailangan lang niya matuto. Let me teach her.(Secretary Lee POV)Sapilitan ngang isinakay ni Master Cedrick si Miss Monina.Welcome back optimistic maiden. Pasensya na kung dadalhin ka na naman ng demonyo sa mundo niya. By the way, alam mo ba kung sino talaga ang sikat na sinasabi nilang Dr. Alucard, siya lang naman yun Miss Monina.Tahimik akong sumunod sa kanila. Nakikinig lang sa pinagsasabi ni Miss Monina, na wala pang ganang patulan ni Master Cedrick.“Straight to the Wu Mansion.&rd
(Monina POV)Inamoy ko sarili ko. Kahit nga ganito hitsura ko, at least wala akong body odor. Sa wala naman talaga. Natural lang ang amoy ko. Amoy baby. Hehehe.Sumunod lang ako kay Mike. Pati sa loob mapapalaway ka na lang talaga. Mga mata ng mga taong nakakakita sa akin, nagtataka kung bakit may kasama silang basahan.Hindi ah. Sa ganda naming magkakapatid, minamaliit ko lang ang pamilya namin? Asaan ang katarungan Monina? Sila na ang sumisigaw na di ako nabibilang sa mga nakikita ko. Maganda nga ngunit bakit parang nakakalungkot ang aura ng boung paligid?Binuksan ni Mike ang isang pinto. Sala.“Maghintay ka lang dito Miss Monina.”“Okey? Maghihintay ako. Tapos?”“Clueless din ako Miss Monina kung bakit kayo dinala ni Master Cedrick dito. This is the Wu family mansion.”Nakita ko nga ang napakalaking larawan ng apat na tao. Agad kong napansin ang ngiti ng isang binatang&he
(Secretary POV)Kaya pumasok mag-isa sa silid si Master Cedrick at sinara ang pinto.Nagbilang ako kung ilang putok ng baril. Pangatlo…Ano na nga ba ang nangyayari sa kanila? Talaga bang gusto nilang may mamatay? Napapikit na lamang ako.Si Butler Cheng di na makahinga. Itinuring ng matanda ang dalawa na parang mga anak. Sa tingin ba nila matutuwa ang mga magulang nila sa ginagawang ito?Napahilot ako ng leeg. Ipinikit ang mga mata. Hangang sa …“Ouch!” nagulat ako dahil may sumipa ng tuhod ko.“Tuhod lang yan Mike! Anong nangyayari?!” Si Miss Monina. Napapilipit ako sa sakit.“Ah di ka magsasalita.” Hawak niya sa doorknob. Na siyang ikinaharang ni Rhio.“Wag kang makikisali dito!” Pagbabanta niya kay Rhio. “Porque ba napabisita ako, hahayaan niyong pumatay ang sira ulo niyong boss?! Ako pa ang pagbintangan! Alis!” Giit ni Miss Mo
(Monina POV)Natigilan na lamang ako ng maglaro ang laser sa katawan ko.Hahaha. Mga snipper pala ito. Anong kalokohan ba ang ginagawa ko? Para akong bata? Ang lakas ng loob ko na maging effective ang ginagawa kong pananakot sa mga chanaks. Nakalimutan ko halimaw pala itong si Cedrick.Nabitawan ko na ang kandilang hawak ko. Nabasag pa nga sa paanan ko at itinaas ang kamay ko.“Suko na po ako!” sigaw ko. Kesa nga si Zengki ang tawagin ko. Umilaw ang boung silid.Nice! Napaka timing ni Secretary Lee. Dahil siguro di na pinatapos ang isang minuto, alam niyang kalokohan ang gagawin ko. Mapapatay nila ako ng dis-oras.Monina, may maiiwan ka sa mundong ito.Tumampad nga ang paningin ko kay halimaw. Halos binato sa sahig ang baril. Halos mabasag ang eardrums ko. Inalis ni Secretary Lee ang ginawa ko ngang costume sa katawan ko.“Monina?” boses na minsan ko na ngang narinig. Napalingon ak
(Monina POV)Nakatayo din ang kawawa niyang secretarya na wala na atang oras para manuklay ng buhok. Sakit din ata sa ulo si Dominic.“Sabihin niyo sa akin, ano ang pinag-aawayan ninyo?” Sa parang walang referee o judge ang dalawa.“Tsk.” Ngumisi si Cedrick. “Bakit namin sasabihin?”“Sa di na kayo matigil eh. Nagkalapit lang kayo manununtok na kaagad! Asaan ba magulang niyo?!”“Miss Monina.” si Secretary Lee.“Wag kang makikisali dito. Dinala ako ng boss mo para ito nga ang gawin ko. Alangan naman maupo lang ako dito diba? Asaan magulang nila?”“Monina, patay na ang mga magulang namin.” si Dominick na itong sumagot. At naging abala na nga sa harapan rubic cubes na stress reliever ata nito.Patay na?“Wag kang magmamagaling Ms. Alvarez.”“Hoy Cedrick. Kala mo ikaw lang ang maaring magmagaling? Sigu
(Monina POV)Nakaktitig sa kapatid na alam kong kokontra sanasa kanya. Kahit si Dominic natigilan. Sino naman ang di matitigilan? Ako itong mamatay eh!Di ba Joke ang baril niyang hawak? Bakit meron siya niyan? Talaga bang nakakuha siya ng lesensya?Walang kumilos. Saka magugulat ka na lang ng mahulog ang mga bala sa sahig.Jusko po. Nakakatakot ang mga taong to? Next time talaga ayoko nang makita pa“Butler Cheng, you know what to do.” Sa akin talaga napako ang titig niyang nakakamatay. Di ako makahinga. Kinakabahan ako na parang ewan. Natatakot siguro. Pero ang takot ko never kong ginagawang priority sa mindset.Dinaanan ako ni Cedrick. Sinundan ko na lang siya ng paningin na parang di nga ako natinag. Sinundan siya ni Secretary Lee na ang titig ko nagtatanong sa kanya kung paano ba ako magigising sa bangungot. Ayoko na nito. Gusto ko nang bumalik sa normal kong buhay.Naiwan ang lalakingmata
(Monina POV)Dumaan na ito sa akin. Malulungkot ang mga mata niya. Gaya ng mga matang unang ipinukol nito sa akin. Puso ko, kumakabog na parang ewan.Thank you na lang Dominic. Kung ako sayo, dadalhin ko na si Cedrick sa hospital ng mga baliw.Ayoko na maging concern dahil wala naman akong magagawa. Sorry kung ayoko makigulo sa inyo. Sadyang may sarili din akong problema. Di ako single.Nang mawala na siya sa paningin ko, ngiti naman ng butler ang sumalubong sa akin.“This way madam.” Sumunod na lang ako sa Butler.Maganda nga ang boung paligid. Malulungkot naman ang nakatira. Napatitig ako sa larawan na sabi nga, patay na ang magulang nila. Ito ba ang gustong mangyari ng magulang nila?Sino naman ang may gusto? Natitiyak ko ang lungkot ng mag-asawa ngayon.Sorry po kung gusto ko nga kumawala sa bangungot. Di ko po kaya na pumagitna sa mga anak niyo. Di ko nga alam ang history ninyo kung bakit sila
(Secretary Lee POV)Nasa loob ng pagpupulong si Master Cedrick na nakatitig lang sa mga tauhan niyang nagpapatakbo ng kompanya. Natatakot silang magkamali sa sasabihin. Mabuti nga ako naka-adjust na sa panginginig ko kay Master Cedrick, sa tuwing nagsasalita ako sa harapan niya.Thanks to Monina na ipinakita sa akin na meron din namang sinasabing pasensya itong Boss namin.Nakikinig din ako sa mga pinagsasabi nila. Dini-discuss sa kanya ang panibagong gamit sa mga taong sumasa-ilalim sa sakit na Alzheimer.“Sinasabi niyo na ang target audience ng gamot na yan ay mga matatanda?” puna kaagad ni Dra. Oh.“We need a medicine kung paano ma-eenchance ang memory ng tao. Avoid Alzheimer and improve how human think at any age.”Naghihintay ng sagot si Master Cedrick. Dapat lang na di negative ang sagot nila. Kung hindi, lahat ito mawawalan ng trabaho.“Exactly Ma'am. We aim for all ages use. This