KABANATA 7

The breakfast are filled with noises. Pagkaupo pa lang ng dalawang huling dumating ay napuno na ng sigla ang hapagkainan. Inutusan na kaming lumisan at hindi na kinakailangan pang magbantay sa kanila. Inaya pa nga silang kumain na rin at tatawagin na lang kung kinakailangan.

Sakto rin ang dating ni sir Ryder at sumabay na rin sa almusal. Imbes na kumain ay dumeretso ako sa kusina at tumambay doon. Hindi nila ako kita pero I can hear them, I don't know why but I'm curious to them.

"Ryder kumusta naman ang planta?" Rinig kong tanong na sa tingin ko ay si Sir Richard.

"Ayos naman 'pa. Naka-ready na ang mga buko na i-dedeliver sa mga supplier." Sagot naman ni Ryder.

"Zander hows the plan?" Tanong ulit ni papa nila.

Hmm... So they're talking about business huh. Gaano ba kalawak ang negosyo nila? Are they known here? If they are I'm sure lalapitan na sila ni lolo. Knowing lolo, he's so eager to make his name known kulang na lamang buong mundo na. That's why I freaking hate him. Hindi ko kailangan ng pangalan. I don't want to be known as his heiress.

"Everything's smooth." Maikling sagot ni Zander. Wow, even to his father napaka-tipid sumagot.

"Matias anong balak mo ba kapag nagtapos ka?" Tanong naman ni maam Patricia.

The heck Matias graduating? Really? I can't believe it.

"Balak kong magtayo ng negosyo sa Maynila, 'ma." Sagot ni Matias.

"So you plan to build your own name well that's good son." Puri naman ng papa nila.

"Thanks 'pa."

"Ayaw mo bang i-handle na lang ang isang negosyo ng papa mo? Kayo naman ang magmamana non. Hindi ka na rin mahihirapan pang magsimula kasi gamay mo na ang negosyo natin." Suhestiyon ng mama nila.

Nakaramdam ako ng gutom kaya kumuha na rin ako ng makakain ko at nagpasyang doon na rin kumain habang nakikinig.

"Ayos lang 'ma, gusto ko ring matutong tumayo sa sarili kong paa--"

"Sariling paa, baka kamo may iba kang balak sa Maynila na hindi alam nila mama." Singit ni Agosto sa pagsasalita ni Matias.

"At ano naman iyon Agosto?"

"Eh 'ma kaya lang naman gusto magnegosyo sa Maynila dahil sa b--" Naputol ang sasabihin ni Agosto. Nagtaka ako kaya sumulip ako at nakitang nakaakbay na si Matias kay Agosto at tinatakpan ang bunganga nito.

"Matias! Bitawan mo nga ang kapatid mo. Ano ba at nagsasalita pa siya. Anong kalokohan nanaman ito?" Saway ng mama nila.

"Wala 'ma!" Binitawan niya si Agosto at tinignan ito sa mata na. Mukhang may tinatago ang dalawa. If I know wala talagang future ang dalawa. Maynila? Anong klaseng negosyo naman ang balak ng isang malandi na gaya niya?

"Kayong dalawa magsitigil kayo at umayos." Bumaling si maam Patricia kay Matias na may naniningkit ang mata.

"Sinasabi ko sayo Matias kapag kalokohan lang yang itatayo mong negosyo. Palalayasin talaga kita at ipapatapon sa lola mo ng magtino ka nagkakaintindihan ba tayo?" Mataray na saad niya.

"Ma hindi na ako bata. Tsaka kay lola alam mo naman na mons--"

"Magtigil ka at makinig sa akin. Nagkakaintindihan ba tayo, Matias?"

Parang batang sumimangot si Matias at bigong makipagtalo sa ina.

I smirked, childish.

"Maiba nga tayo. Ano nga bang nangyari at hindi tayo natuloy nila Caleb?" Nagtatakang tanong ni maam Patricia sa asawa.

Nag-angat ng tingin si sir Richard. "Well there's a problem in their house. He postponed it and will just call us if everythings fine."

"Problema sa bahay nila? Naku sana maayos man kung anong problema." Nag-aalalang saad ni maam. Bumaling pa ito sa anak. "Caleb ayos lang ba sa iyong maghintay?"

What are they talking about?

"Hindi naman 'nay wala namang kaso sa akin iyon." Bakas pa rin ang kaseryosohan sa boses ni sir Caleb.

"Anak pagpasensyahan mo kung kailangan mo pang maranasan to pero maiintindihan naman namin kung tatanggi ka. Ayaw naman namin ikaw pilitin sa isang bagay kung ayaw mo. Maaari pa naman kaming umisip ng paraan para hindi ito matuloy. Hindi rin naman kita gugustuhing makulong sa isang kasal na alam kong hindi ka magiging masaya."

Nagulat ako sa aking narinig. Business and that kind of stupid arrangement. So we're in the same page huh. He should disagree of course.

Mas lalo akong nagulat ng umiling si sir Caleb. "Hindi 'nay alam ko namang para sa inyo rin itong ginagawa ko at para sa patuloy na paglawak ng negosyo natin. Kayo ang kasiyahan ko at kung makakabuti rin naman itong pagpapakasal ay hindi ako tatanggi. Then maybe I can also learn to love my wife gaya niyo ni papa."

What? I can't believe him.

"Love is not something you should or can learn, son. Your mom and I loves each other without learning it. We just felt it. Hindi mo kailangan turuan or pilitin ang sarili mong magmahal dahil obligasyon mo. Just remember if ever you didn't love your wife free her. Don't lock her up in a loveless marriage."

"But thats how this arrangement will go. We'll get wed without love."

"That's why we're giving you a choice, if you accept it or leave it. Nasa iyo na anak ang magiging desisyon mo at nandito lang kami para makinig at tuparin ang hiling mo. If you don't want this arrangement then I'll immediately cancel it. There's a lot of other ways naman para mapalawak ang negosyo."

I envy him.

Napasandal ako sa may counter at napaisip.

He have a parents who supports his decision. Parehas man kaming nasa sitwasyong kailangan magpakasal kahit hindi namin mahal, ang pinagkaiba namin he has a choice to accept or leave it while me, I have no choice but only accept it that's why I need to escape.

Or maybe if someone like him will be my husband. I'll accept him since he's too responsible and gentlemen. I do not have to worry about my future. Its just, I don't know if I can love him. Even his family are good too, well of course except sa mga pervert.

Muli akong sumilip at ganon na lang ang panlalaki ng mata ko ng magtama ang aming tingin ni Zander. Mabilis akong napaiwas at malakas ang kabog na nagpunta sa sink para hugasan ang pinagkainana.

My heart was raising as if I was caught cheating or as if I did something wrong, I think? Well, is eavesdropping a bad thing?

I was busy washing the dishes when I suddenly felt a presense behind me. Lumingon ako at halos mabuwal sa aking kinatatayuan ng masalubong ang kanyang matang walang emosyong nakatitig sa akin, not just that he's inches away from me.

I opened my mouth to speak but no sounds came out. I was shocked and my heart's beating rapidly because of I don't know if its because he caught me or because of his presense.

"I caught a curious cat." He whispered.

I can't still talk. My minds not working for excuses.

"What do you want to know?" He asked.

Why is he asking me? Will he answer it if I ask?

I tried composing myself and try talk.

"I--" I stammered. Napaiwas ako ng tingin at umatras pilit na sinisiksik ang sarili sa counter.

I saw him smirked and walked nearer. Taranta akong tumalikod. He put both of his arms on the counter, cornering me.

"What? You scared?" I felt his breath near my ear.

"Why don't you answer me?" He again whispered.

"W-what?" Ghad why does he have to be this near? Is he teasing me? "C-can't you move away?"

"What are you doing here?" He didn't listened.

"I'm ah--washing the dishes." Dahilan ko sabay kuha ng plato at nilisan iyon.

"Then what are you peeping?"

"Hindi ah!" Masyadong napalakas ang nasabi ko kaya natigilan ako. "I mean--Ano lang nagkataon lang yon. Sinilip ko lang kung tapos na kayo kumain."

"Really?"

Tumango ako. "Oo naman. Bakit naman ako makikinig sa usapan niyo. Paniguradong puro negosyo lang naman iyon."

"Pano ka nakakasiguro?"

"Syempre narinig ko." Sagot ko. Nanlaki ang mata ko at mabilis na napalingon sa kanya ngunit mabilis ko rin iyong pinagsisihan ng makita kung gaano kalapit ang mukha namin sa isa't isa.

I just saw how beautiful his eyes is. He has a cold look that it feels like it freezes me at the same time melt me with the intensity.

Napababa ang aking tingin sa kanyang labi. Mas mapula pa kaysa sa akin. Ang perpektong niyang labing nakakaakit halikan.

"I thought you're not listening?" Napakurap-kurap ako.

"Huh?" Tila nagising ako sa malalim na panagip at nakatungangang nakatingin sa kanya. Bigla tuloy akong namula sa kahihiyan. "Ah a-ano lumayo ka nga." I tried pushing his hard chest pero parang hangin lang iyon at hindi man lang siya gumalaw.

"Where's the feisty cat now?" A smirk plastered on her lips.

Oh my gee! Is he still the cold Zander I first met?

"Sinong sinasabi mong pusa?" Pinilit kong matapang na magsalita kahit hindi pa rin ako mapakali sa ayos namin. "Feisty ka dyan, hmp." Bulong ko pa.

"You."

"Aba't!" Pilit ko siyang tinulak ngunit lumalaban din siya at pinipigilan ang sariling umusog.

"Answer me first."

Tumigil ako sa pagtulak at irita siyang tinignan sa mata. "Fine! Nakikinig ako sa usapan niyo. Ayan masaya ka na?"

"Why?"

Napabuga ako ng hangin. "Because I was curious sa pinaguusapan niyo. This is my first time to meet them. Atleast may alam ako kahit papaano sa other amo ko diba?"

"Nakilala mo ba sila?" Tanong pa niya.

Why is he so talkative? Sa hapagkainan kanina, isa o dalawang salita lang siya but now? 

"At least alam ko na hindi sila masamang tao."

"How sure are you?"

"Based on my instinct."

"You believe it?"

"Malamang!"

"Why?"

"Bakit ba ang dami mong tanong? Ano to interview? Ano ka judge, attorney?"

"I'm just asking." 

Ang kaninang hiya at kabang nararamdam ko ay napalitan ng inis.

"Yeah. That's not you." Kompronta ko.

Halatang natigilan siya at may kung anong dumaang emosyon sa kanyang mata na agad ding nawala bago ko pa man mabasa iyon.

"How could you say that."

"Instinct."

Tumabingi ang ulo niya at tumitig sa akin ng malalim. We kept staring at each other without even blinking.

"Kuya! Bakit antagal mong kumuha ng juice!" Naputol ang aming tingin at ako na ang unang umiwas tsaka sya itinulak. 

Hinayaan naman niya ang sarili niyang lumayo at tahimik na iniwan ako na parang wala lang.

Nakasimangot akong tinalikuan siya at tinapos na lang ang hugasin na hindi ko natapos.

Here again he's back to his old self.