TILA nanghina si Lira sa kaniyang mga narinig at pakiramdam niya ay babagsak na siya sa sobrang panghihina. Mabuti nalang mabilis na nakalapit ang mama niya sa kaniya at inalalayan siya nito agad para hindi siya tuluyang matumba.Pinaupo nila ito sa upuan upang doon kumuha ng lakas. Kung ang kaninang tuwang tuwang mga bata sa nakitang munting regalo sa kanila ng kanilang tita Lira ngayon ay tahimik na dahil sa ibinunyag ng kanilang ate hanna.Sa batang edad ng mga ito maagang namulat sa katotohanan ang mga bata. Isama mo pa na naiintindihan na agad nila ang kanilang sitwasyon, syempre pwera nalang sa walong buwan nilang kapatid, isang taon, dalawang taon at tatlong taon. Pero once na marinig nila ang salitang papa kusang tatahimik ang mga bata dahil sa takot na baka mapalo sila.Yes, nagkaroon ng trauma ang mga bata sa sariling ama dahil na ‘rin palagi silang napapalo nito sa tuwing maglalaro sila at umiingay. Ayaw na ayaw nito sa maingay kaya kapag nakikita nila ang papa nila o narir
INABOT niya sa kaniyang mama ang dalawang paper bag, isang malaki at isang maliit.“Anak, hindi mo na dapat—”“Hush… open mo nalang mama.” Putol na sabi ni Lira sa sasabihin ng kaniyang mama.Wala namang nagawa ito kundi buksan ang paper bag at ganon ‘din si Hazel. Naunang makita ni Hazel ang laman ng paper bag at nanlaki ang mata niya ng makita ang laman ng paper bag na iyon.“M-mahal ito Lira bakit ibinili mo ako nito?” gulat na sabi ni Hazel kaya napatingin ‘din ang mama niya sa binili nito.Isa iyong pang massage na pwede sa paa sa likuran, pero handy lang siya. Hindi ganon kalakihan ngunit sapat na pata ma relax ang gagamit niyon. Nakita niya kasi iyon at naisip agad ang asawa ng kuya niya lalo na kita niya na tila stress na ito isama mo pa na buntis ang babae kaya siguradong hirap na hirap na ito sa pag aalaga sa kanilang mga anak.Wala na nga itong pahinga sa panganganak. Mabuti nalang lahat ng panganganak niya normal delivery kung kaya hindi sila gumagastos ng ganon kalaki sa
“I’M sure she’s okay. Alam mo naman na ‘yang kwarto na ‘yan ang safe space ni mom and dad noon pa hindi ba?”Napatango si Vanessa sa sinabing iyon ng kaniyang kuya Tim. Naaalala nga niya ang sinabing iyon ng kaniyang kuya, madalas niyang nakikita ang mga ito noon sa silid na iyon at sinasama pa nga sila ng mga ito kung minsan.She was too young that time at hindi pa niya gaanong gets ang mga bagay bagay kung kaya ngayon na malaki na siya gets na gets na niya ngayon kung ano ang ibig sabihin ng laging pag punta ng mga ito doon.“Come to think of it kuya, parang ngayon ko nalang ulit nakita si mommy na pumasok sa silid na ito, tama ba ako?”Napatango si Tim sa tanong na iyon ni Vanessa sa kaniya.“Same here. Ang nakikita ko lang na pumapasok sa loob kasambahay. Katulad sa entertainment room natin. Pinupuntahan lang nila iyon para linisan,”“So ibig sabihin parang sumuko na ‘din ba si mommy sa paghahanap noon sa kaniya?”Umiling si Tim sa muling tanong ni Vanessa na iyon.“I worked with
PAGKALABAS ni Vanessa at Tim sa silid kung saan nila iniwan ang kanilang ina parehong natahimik ang magkapatid habang nakatayo sa harapan ng pintuan na iyon. Ang silid kung saan sana nakatuloy ang tunay na anak ng kanilang tumayong mga magulang.Kapwa hindi makapagsalita ngunit iisa lang ang nasa kanilang isipan, iyon ay kung ayos lang ba ang kanilang ina lalo na ngayon na tinatago nila ang katotohanan tungkol kay Lira.Si Vanessa mas lalong kinakain ng kaniyang konsensya lalo na kung paano umiyak ang kanilang mommy habang humihingi ng tawad sa harapan ng puntod ng kanilang ama. Ramdam na ramdam nila ang sakit na nararamdaman nito at pagdurusa dahil sa hindi pa nito natatagpuan ang kanilang nawawalang anak.Kung si Lira nga ang nawawala nitong anak malamang na pati ang namayapa nilang ama ay gumagawa ng paraan para magkita ang mga ito. Lalo na ilang beses na nilang pilit tinataguan ang dalaga ngunit kahit saan sila magpunta naroroon pa rin ito.Kahit anong pagtatago nila gumagawa at g
SOBRANG tagal ding lumaban ng mommy nila ng palihim at sarili lang nito, sa ngayon siya naman ang aalagaan nila at aasikasuhin katulad ng ginawa nito sa kanila noong nawala ang kanilang daddy.Sa kabilang banda napansin ni Hilda amg kinalalagyan nila Vanessa at sgad itong nakilala.“Hindi ba sila boss madam yun?”Napatingin si Lira sa tinitignan ni Hilda at kaagad niya ring nakilala ang mga ito lalo na doon sa parte na iyon sila nagkita ni Vanessa kanina lang.“Sila nga yun,”“Puntahan ba natin para batiin? Diba sabi mo di pa nakikita ni madam boss ang muka mo?”Tumango si Lira sa sinabi ni Hilda at nagsalita.“Oo hindi pa nakikita pero wag na muna natin silang lapitan,”“Bakit naman?” nagtatakang tanong ni Hilda sa kaniya.“Look at them Hilda, umiiyak si madam boss. Katulad ko nagluluksa kami sa araw ng kamatayan ng asawa niya.”Dahil doon napatango si Hilda, nakalimutan niya na pareho nga pala ng araw ang kamatayan ng ama ni Lira at asawa ng kanilang madam boss. Katulad na rin ng kw
NGUNIT ilang taon na ang lumipas wala pa ‘rin siyang nahahanap o kahit clue manlang kung nasaan ang tunay na anak. Araw araw nagdadasal siya sa Diyos o sa asawa na sana pagtagpuin na silang mag ina.Pero wala pa ‘ring nagyayari. Ayaw niyang mawalan ng pag asawa ngunit habang tumatagal at lumilipas ang mga araw pakiramdam niya hindi na niya ito makikita pa.“Mom are you okay?”Napabalik sa ulirat ang mommy niya ng tawagin siya nito. Ngumiti ito sa kaniya at tumango.“Alam mo mom let’s go home, syempre dadaan na muna tayo kay daddy bago umuwi since 3:30PM na rin oh,”“Yeah! Vanessa is right mommy,”Dahil sa sinabi ng dalawa niyang anak tumango na ang ina sa kanila. Nawalan na din naman siya ng gana mamili ng damit dahil naalala niya ang nawawalang anak. Mas gugustuhin na nga niyang makita ang libingan ng kaniyang asawa at mag rant dito.Samantalang ang dalawang magkapatid naman palihim na napangiti dahil doon. Sa wakas hindi na nila kailangan pang mag alala kung magkikita ba si Lira at