Kabanata 3

Masakit ang katawan ni Lyra. Hindi lang dahil halos wala siyang tulog matapos ang kagabi.

Hindi pa rin makapaniwala ang utak niya sa lahat ng nangyari. Ikinasal siya sa isang estranghero. Sa isang lalaking inakala niyang may kapansanan. At sa loob lang ng isang gabi, nadama niya ang pinaka-wild, pinakakakaibang gabi ng buong buhay niya.

Habang nakasabit sa balikat ang tote bag at may hawak na paper cup ng kape, pinilit niyang maglakad papunta sa office building ng Revive Media Corp.—ang kompanyang pinagtatrabahuhan niya bilang junior marketing associate.

Pilit niyang pinigilan ang sarili na matulala, lalo na’t may trauma pa siyang nararamdaman sa nangyaring kahihiyan kahapon. Ayaw niyang pag-usapan. Ayaw niyang isipin. Isa lang ang nasa isip niya ngayon—magtrabaho at makaipon, kahit na parang sunog pa rin ang puso niya.

Pagpasok niya sa lobby, tahimik ang paligid. Karamihan sa mga empleyado ay abala sa kani-kanilang gawain. Ngunit ilang sandali pa lang siyang nakaupo sa desk niya nang biglang lumipad ang bulungan sa buong departamento.

“May bagong CEO raw!”

“Sobrang private raw ng background, pero powerful ang connections.”

“Today daw unang araw niya papasok—international investor!”

“Bata pa raw, pero grabe raw ang yaman.”

Lyra sipped her coffee, disinterested. Bago na naman? Ilang CEO na ba ang dumaan sa kompanya? Wala namang nagtatagal. Kung tutuusin, hindi niya priority kung sino ang nasa taas—basta siya, makakain ng tatlong beses sa isang araw at mabayaran ang kuryente.

Pero natigilan siya nang maramdaman niyang nagbago ang energy sa buong floor. Lahat ay napalingon sa entrance ng marketing department. Kahit si Grace, ang HR officer, ay mukhang hindi alam kung paano tatayo nang maayos.

“He's here.”

And then… she saw him. Her husband.

Elias Montero.

Suot ang navy blue Italian suit. May mamahaling wristwatch. Impeccably styled hair.

“Good morning,” aniya sa malamig na boses. “I’m Elias Montero. Effective today, I’ll be overseeing Revive Media’s restructuring and operations.”

Nagtayuan ang lahat. May mga ngumiti, may mga napatulala. Pero si Lyra?

Halos mabitawan ang kape.

“Put... ang ina.”

Namutla siya.

Ang pinakasalan niya kagabi at isa pa lang CEO!

Parang mas lalong nabaon si Lyra sa sahig nang biglang tumingin si Elias sa direksiyon niya at ngumiti.

Hindi basta ngiti—‘yung ngiting may bahid ng panunukso, pagmamay-ari, at halatang-halatang alam niya ang sikreto nila.

“Ms. Santiago,” bati niya sa mas malalim na boses. “Nice to see you again.”

Napapikit si Lyra at ilang beses na nanalanging kainin na lang sana siya sa lupa.

Makalipas ang ilang minuto, pumasok si Elias sa kaniyang opisina. Lahat ng empleyado ay kinikilig, natsitsismis, nagtatanong kung single ba ang bagong CEO. Si Lyra, tulala pa rin sa kinauupuan niya.

Hindi niya alam kung tatawa, iiyak, o tatakbo palabas ng building.

“Lyra,” tawag ni Grace, lumapit sa cubicle niya. “Pinapatawag ka raw ni Sir Elias. Now.” Napakunot ang noo ni Grace. “Teka… ginawa mo ba agad something? Galit ba siya?”

"Oh my God," bulong niya. "Hindi pwede ‘to. Huwag kang mag-assume, Grace. Hindi mo alam kung anong klaseng gulo ‘to."

“Okay ka lang?” tanong pa ni Grace, pero wala na siyang sagot.

Tumayo na si Lyra, suot ang pinakapormal niyang itsura, kahit ang totoo ay gusto na niyang manuntok ng pader.

Pagkapasok niya sa opisina, agad siyang sinalubong ng tanawin na hindi niya inaasahan.

Si Elias na nakaupo sa swivel chair. Nakapatong ang isang paa sa lamesa. At ngumiti ulit nang makita siyang pumasok.

“You look like hell,” aniya.

Napatingin siya sa pinto. “Can I walk out?”

“No. Close the door, Mrs. Montero.”

“Don’t call me that,” mariing sagot ni Lyra.

“Why not? You’re my wife, aren’t you?”

“Hindi rito. Hindi ngayon.”

Tumayo si Elias, marahang lumapit sa kanya.

“Bakit ba?” usal niya. “Bakit hindi mo sinabi na ikaw ang CEO ng kompanya ko?”

“Kompanya natin,” aniya habang tumigil sa harapan niya. “You’re my wife now. Anong say mo, co-owner ka na rin.”

Sinampal siya ni Lyra—hindi malakas, pero sapat para iparamdam ang inis niya.

“I trusted you! Akala ko… akala ko simpleng tao ka lang! Hindi pala! Niloko mo ako!”

Elias leaned in, eyes darkening. “I never lied, Lyra. I just didn’t correct your assumptions. You married me without asking a single question. And I liked that.”

“Anong ibig mong sabihin?”

“I liked that you didn’t know who I was. That you married me not for my name. Not for my money. Not for what I can give you.”

Napaurong si Lyra. “You’re insane.”

“You’re mine.”

“Don’t you dare—”

Pero bago pa siya makapalag, hinawakan ni Elias ang baywang niya at hinila siya papalapit. Parang automatic ang katawan ni Lyra na tumutol, pero ang puso niya?

Bakit parang... gusto pa rin niya ‘yung init na ‘yon?

“'Wag kang mag-alala,” bulong ni Elias, “hindi ko sasabihing asawa kita. Pero kung aarte ka pa ng ganiyan sa harap ko, baka hindi ko mapigilan ang sarili ko.”

“Stop it,” bulong ni Lyra, namumula na sa inis.

“Make me.”

Hinawi niya ang kamay nito, pero ngumisi lang si Elias.

“By the way,” dagdag nito habang bumalik sa kaniyang upuan, “I’ll need your full cooperation this week. You’ll be reporting directly to me. Every day. Every hour. In my office.”

“Excuse me?!”

“It’s an order, Ms. Santiago. Or should I say... wifey.”

Umalis si Lyra, galit at naguguluhan.

Paglabas ni Lyra mula sa opisina ni Elias, parang gusto niyang maglaho na lang sa sahig. Mabuti na lang at nakapagsara siya agad ng pinto bago niya maibulalas ang sarili niyang mura. Pero hindi pa man siya nakakalayo, sinalubong na siya ng ilang katrabaho.

“Lyra, okay ka lang?” tanong ni Mariel, na halos hindi mapakali sa curiosity.

“Tiningnan ka ng bagong CEO kanina… tapos pinatawag ka agad. Pinagalitan ka ba?”

“Bakit ka ang unang pinatawag?” sabat naman ni Renz. “May nagawa ka ba? As in, first day pa lang niya!”

Hindi alam ni Lyra kung ano ang sasagot. Literal na parang sinusunog ang utak niya sa dami ng iniisip. Pakiramdam niya ay isa siyang walking timebomb—isang maling salita lang, puputok na siya.

“Wala, okay lang,” sagot niya, sabay yuko. “Baka… baka hindi rin ako magtagal dito.”

“What?” halos sabay-sabay na tanong ng mga kasama niya.

“Hindi ko lang vibe ‘yung bagong CEO,” bulong niya, sabay isinubsob ang mukha sa mesa. “Promise, mukha siyang… manipulative na mayabang.”

“Grabe ka, Lyra,” tili ni Mariel. “He’s strict, yes. Pero girl, he’s so hot. Kung ako ‘yan, okay lang mapasigawan ako sa meeting basta siya ang sumisigaw.”

“True,” sabay tango ni Renz. “May pagka-Christian Grey vibes. Ayoko ng bossy sa life, pero pag gano'n kagwapo… I might just reconsider.”

“Hay naku,” ungol ni Lyra.

Bigla namang nag-vibrate ang phone niya. Kinuha niya ito mula sa drawer ng desk at napakunot ang noo nang makita ang pangalan sa screen.

Elias Montero.

Napakunot ang noo niya. How the hell did he even get my number?

Binasa niya ang message.

Elias: Lunch. Sa office ko. 12:30. Huwag kang tatanggi. Kapag pumayag ka, I’ll increase your salary.

Umigting ang kilay ni Lyra. Anong klaseng boss ang nag-o-offer ng raise kapalit ng lunch?!

Muling nag-text si Elias.

Elias: Don’t overthink. You’re my wife. I feed what’s mine.

Lalong uminit ang ulo niya. Napasubsob ulit siya sa desk.

Bakit parang mas madali pang kausapin si Satanas kaysa sa lalaking ‘to?