Kabanata 7

“Lyra, huwag kang kabahan. Just smile and follow my lead,” mahinang bulong ni Elias habang binabagtas nila ang marble pathway ng isang high-end private estate. Mula sa sasakyan ay kita agad ang lawak ng garden, ang malaking fountain sa gitna na tila replica ng isang Italian sculpture, at ang mansyon na kulay puti’t ginto na parang palasyo sa mga fairy tale.

Pero hindi fairy tale ang pakiramdam ni Lyra ngayon.

Kundi parang horror movie. Na siya ang bida. At anytime, pwedeng mahuli ang kasinungalingan nila.

Napalunok siya ng ilang beses habang inaayos ang mahigpit na hawak sa kanyang handbag. Suot niya ang cream satin dress na may manipis na straps at simpleng pearls sa leeg—damit na hinanda ni Elias para sa okasyon. Sa sobrang ganda ng suot at mamahaling itsura ng lugar, parang hindi siya kabilang dito. Parang kahit huminga siya ay may presyo.

“Bakit parang ayoko na?” mahinang bulong ni Lyra, pero mabilis siyang siniko sa braso ni Elias.

“Nandito na tayo. Just act like you’re madly in love with me.”

Hindi siya nakasagot. Mas inuna niya ang pagpigil sa sarili para hindi himatayin sa sobrang kaba.

Pagpasok nila sa receiving area, isang matandang lalaki agad ang lumapit—matikas pa rin ang tindig kahit may tungkod. Kulay pilak na ang buhok nito at naka-three-piece suit, pero halatang masigla pa rin. Sa gilid nito, naroon ang dalawang butler at isang matandang babae na mukhang kasambahay na matagal na sa pamilya.

“Elias, you brat! I thought I’d die before you finally marry someone!” sigaw ng matanda habang mabilis na lumapit kay Elias.

Napangiti si Elias. “Lolo, meet my wife. This is Lyra.”

Nagulat si Lyra nang biglang hawakan ni Elias ang baywang niya at hinila siya palapit. Parang biglang nabura sa utak niya kung paano huminga.

“Oh, my! You’re more beautiful than I expected!” Masayang lumapit ang matanda at agad hinawakan ang mga kamay ni Lyra. “I’ve waited so long to see Elias settle down. Finally!”

“Good evening po,” mahina at halos pabulong na sagot ni Lyra.

“Tawagin mo na lang akong Lolo,” natatawang sagot ng matanda. “Now come, let’s sit down. The food is waiting. You both must be tired.”

Sa dining area, parang isang banquet ang nakahain—may steak, pasta, roasted duck, iba't ibang klase ng tinapay, at mamahaling wine. Umupo sila sa long table, sa gitna si Elias at si Lyra naman sa kanan nito, habang si Lolo ay nasa kabilang panig.

Pero si Lyra, ni hindi makagalaw. Literal.

Nanatiling straight ang likod niya at halos hindi niya alam kung saan uumpisahan ang pagkain. Ang kamay niya ay nakakuyom sa ilalim ng mesa, at kahit gustong-gusto na niyang mag-slice ng steak, hindi niya magalaw ang kutsilyo’t tinidor.

“Lyra, kumain ka. You haven’t touched anything,” bulong ni Elias sa tabi niya, sabay hawi ng buhok niya sa tainga na parang tunay na mapagmahal na asawa.

“Hindi ako gutom,” mahina niyang sagot, pero hindi naniwala si Elias.

Maya-maya’y tumikhim si Lolo. “So, tell me. How did you two meet?”

Parang may sumabog na bomba sa loob ni Lyra. Natigilan siya at napatingin agad kay Elias.

Pero bago pa siya makapagsalita, naramdaman niyang inilagay ni Elias ang kamay nito sa baywang niya at bahagyang humilig palapit.

“We met in the most unexpected way,” panimula ni Elias habang tila lalong pinapalapit si Lyra gamit ang kamay sa baywang niya.

“Unexpected?” ulit ni Lolo habang ngumunguya ng tinapay. “Let me guess, business event?”

“No, not really,” natatawang sagot ni Elias. “I went to this cafe to meet a friend. I was late, and I accidentally spilled coffee on Lyra’s blouse.”

Huh? Kailan pa ‘yun?

“Talaga?” halakhak ni Lolo. “So, love at first spill?”

“Something like that,” sagot ni Elias na may ngiti sa labi. “She was annoyed. She glared at me like she wanted to punch me. But that was the first time someone didn’t care who I was. She scolded me like I was a normal guy.”

Lyra blinked.

“I apologized,” patuloy ni Elias. “Then I offered to replace her blouse. But instead of accepting, she told me to ‘watch where I was going next time.’ I was… intrigued.”

Tumawa si Lolo. “Ayos ka, apo. Ngayon ko lang nakita na may babaeng hindi mo nabalewala.”

“After that,” patuloy ni Elias, “I kept coming back to that café. Same time, hoping to see her again. Eventually, I asked her out. Took a while before she said yes.”

Ngumiti si Lyra kahit pilit. “Matagal ko po siyang pinahirapan,” dagdag niya kahit hindi sigurado sa sinasabi. “Ayoko pong mapahiya dahil lang nabuhusan ako ng kape.”

Nagtawanan ang mga naroon.

“Then when did you realize you were in love?” tanong ulit ng matanda.

Biglang naging tahimik ang paligid. Kahit ang mga waiter ay parang naghihintay ng sagot.

Muli, si Elias ang sumalo sa tanong.

“When I got sick with the flu,” sagot ni Elias. “I’m stubborn when I’m sick. But she came to my place, brought soup, and stayed even if I kept pushing her away. That’s when I realized… she wasn’t just someone I liked. She was someone I needed.”

Nag-init ang pisngi ni Lyra.

Tumawa ulit ang matanda. “You’re a lucky man, Elias. I can see it in her eyes. She cares about you.”

“Very much,” mabilis na sagot ni Elias sabay tingin kay Lyra, at kahit pilit, pinilit ni Lyra ang isang ngiti na kunwari ay puno ng pagmamahal.

“Now,” dagdag ni Lolo habang tinuturo ang tiyan ni Lyra, “how soon can I expect great-grandchildren?”

Naglag ang utak ni Lyra.

“Lo!” sabay na sigaw ni Elias at Lyra, parehong namula.

Tumawa lang ang matanda. “I’m serious! I’m not getting any younger!”

“We’ll… we’ll take our time po,” nanginginig na sagot ni Lyra. “We want to enjoy our time as newlyweds first.”

“Good answer,” sabi ng matanda sabay inom ng wine. “But don’t take too long!”

***

"Ha! Ikaw pala ang unang lumapit?" humahalakhak na tanong ng Lolo ni Elias kay Lyra habang hawak ang tiyan sa kakatawa. "Akala ko pa naman itong apo ko ang agresibo, ‘yun pala… ikaw itong nangligaw!"

Napakamot sa batok si Lyra habang pilit na pinapagtakpan ang pamumula ng kaniyang pisngi. "Hindi po… siyempre hindi ako ang naunang lumapit. Pero… eh ‘di ba po, kapag tinutukso ka, ibig sabihin may gusto rin sayo?"

"Lumandi ka rin pala agad, apo!" muling natatawang sabat ng matanda.

Hindi na alam ni Lyra kung saan siya titingin. Nanginginig pa ang kamay niya habang hawak ang baso ng tubig. Sa gilid naman niya, pasimpleng sumisinghap si Elias na parang pinipigilang matawa habang nakatingin lang sa pagkain niya.

Kaya upang maging kapanipaniwala, sinimulan nang gumawa ng kwento si Lyra.

"Actually po, unang pagkikita pa lang namin ni Elias, tahimik lang siya pero laging nandiyan. Hindi po ako sanay sa ganoon, kaya… noong una, nairita ako."

"Hmp! Magaling ka palang umarte, iha. At ikaw, Elias, ‘di mo sinasabi sa akin na marunong ka palang manuyo," ani Lolo habang palipat-lipat ang tingin sa kanilang dalawa.

Nang marinig ni Elias ang sinabi ng Lolo niya, bahagya siyang napangiti at humilig ng bahagya kay Lyra.

"Well, kung gusto mo ang babae, you do everything to get her," mahinang sabi nito, pero sapat upang marinig ng dalaga.

Kinabahan si Lyra sa biglang lapit ni Elias, lalo na’t naramdaman niya ang mainit na hininga nito sa gilid ng kanyang tainga. At dahil gusto niyang ilihis ang awkwardness, nagpatuloy siya sa pagsasalita.

"Tapos po, isang araw, nahuli ko siyang binabantayan ako sa parking area. Hindi ko alam kung creepy ba o sweet, pero... nagsimula na akong ma-curious."

"Sinundan mo? Aba Elias, stalker ka pala!" sabay tawa ng Lolo.

"Pumunta lang ako para siguraduhing ligtas siyang makauwi. That’s called being protective, not creepy," depensa ni Elias na medyo ngumisi pa.

Nagtawanan silang tatlo. Pero sa gitna ng tawanan, may kakaibang kabog sa dibdib ni Lyra. Parang ayaw niya lang na matapos agad ang gabing iyon. Hindi niya alam kung dahil sa saya ng matanda o sa biglaang lambing ni Elias, pero kakaiba ang nararamdaman niya.

Habang kumakain sila, panay ang tanong ng Lolo nila sa mga plano nila sa buhay, kung kailan daw ba susundan ng mga apo.

"Sa totoo lang, hindi na ako makapaghintay. Saan n'yo ba balak tumira? Dito sa city o balak n’yong lumipat sa bahay ko sa Tagaytay?"

Medyo napatigil si Elias sa pagkain. Si Lyra naman ay bahagyang nagtataranta sa isasagot. Napatingin siya kay Elias, at parang hudyat iyon para si Elias ang sumalo sa tanong.

"Sa ngayon po, sa bahay ko muna kami. Pero baka minsan bumisita rin kami sa Tagaytay. Malamig po doon. Perfect… para sa paggawa ng apo."

“Ha?” halos mabilaukan si Lyra habang itinatabi ang baso. Napakuyom ang kamay niya sa ilalim ng mesa habang lihim na tiningnan si Elias.

Nagulat siya sa sinabi nito. Para bang… hindi ito script na napag-usapan. Naramdaman niya ang pagtitig ng matanda kaya napatingin siya rito.

"Aba’t huwag n'yo naman akong hintayin mamatay bago ako makakita ng apo ha! Elias, bilisan n’yo! Kaya mo ‘yan, apo. Galingan mo."

***

Author's Note:

Sana ay magustohan po ninyo ang new Romcom story.

May mga libro po akong ongoing at kumpleto. Baka magustohan ninyo. May heavy drama, dark romance, slow-burn, and action.

Pa-like, comment, gem vote and rate po ng book.

Maraming salamat!