AKI"Baka maniwala sila sa sinabi mo, Captain." I turned my head to face him so i can see his reaction. He is now fixing his seatbelt and ready to drive but after starting the engine he looked at me then smiled. "Isn't it lovely? We look good together." Nagyayabang niyang sabi. Sinimangutan ko lang siya at inirapan. I heard his little laugh kaya pati ako natawa dahil wala lang. Napapa-iling na lang akong napatingin sa labas para doon na ituon ang atensyon ko.Nanatili akong tahimik sa buong byahe habang si Captain naman ay walang tigil sa kakasalita tungkol sa gagawin namin mamaya. Panay ang paalala niya sa akin na huwag daw ako lalayo at gumawa ng kung ano man na wala sa plano. "Do you understand me, Ruiz?" He looked at me, raising his one brow, "Are you even listening to me?" Tumango ako. "Yes, Sir." Sagot ko. After a long drive dumating na din kasi sa isang malaking hotel at dumeretso siya sa parking area. Napansin ko na malapit lang siya sa headquarters pero malayo 'to sa co
AKI"Captain!" Malakas kong sigaw tsaka tumakbo palapit sa pinangyarihan ng pagsabog. "Captain!" Muling sigaw ko habang inayos ang earpiece ko at nag babakasakali na marinig ko ang boses ni Captain pero wala!Natataranta akong nag lakad pabalik sa sasakyan para umalis na dito dahil halos wala nang madaanan dahil sa malakas na pagsabog. Pinosasan ko muna ang kamay ni Ayidh at tinalian ang paa niya bago sumakay sa driver's seat para paandarin ang kotse. Napatigil ako sa pag papaandar ng sasakyan nang makarinig ako ng kaluskos mula sa earpiece na suot ko. "Captain?" Kinabahan ako bigla. "Captain nasaan ka? Are you okay? Where are you? Pupuntahan kita, nasaan ka ba? Captain?!" Halos mangilid na ang luha ko sa sobrang takot at kaba dahil hindi siya nag sasalita. "Tangina!" Malakas akong napahampas sa manibela bago muling pinaandar ang kotse para makalabas dito sa parking lot. Nang tuluyang makalabas ay huminto ako sa hindi kalayuan dito sa hotel. Kinuha ko ang telepono ko at mabilis na
R-18 THE PUNISHMENT (😭)"Stay here." He commanded.Inakay niya pa ako palapit sa swivel chair niya na narito sa office at pina-upo doon. Umupo siya para lebelan ang tingin ko bago inayos ang suot kong coat. Nakatingin lang ako sa kanya habang ginagawa niya iyon. "We will just talk about what happened then we will go back to our home." He smiled at me and held my hand. "Don't worry, okay? Ako na ang bahala kumausap kay Sir Hernandez. Wait for me here." Tumayo siya at dinampian ako ng halik sa noo. Nanatili akong tahimik habang nakatingin sa kanya. I just realized na ang swerte ng taong mapapangasawa niya. Except of being physically fit and handsome, he is very sweet and caring. Nakokonsensya tuloy ako sa mga katigasan ng ulo na pinakita ko sa kanya this past few days. "I'm sorry." Biglang usal ko. Natigilan siya at nagtatakang tumingin sa akin, "I told you already, 'di ba? It's okay. . . I'm okay. Siguro hindi ko lang matatanggap 'yang sorry mo kung may nangyaring masama sayo." He
R-18 (😭)"Hi. . ." Agad akong napalingon sa pintuan kung saan pumasok si Captain na may dala-dala pang tray na may laman na mga pagkain. Nakangiti siyang lumapit sa akin habang ako naman ay hawak-hawak ang kumot na tanging nag tatakip sa katawan kong hubad. Nahihiya naman akong ngumiti sa kanya tsaka umupo. Nilingon ko din ang bintana ng kwarto kung saan kitang-kita ko ang maliwanag na sikat ng araw. "Anong oras na?" Tanong ko sa kanya nang tuluyan siyang makalapit sa akin. "1:47 PM" Sagot niya at umupo sa harap ko. Nilapag niya muna ang tray sa gilid bago inabot sa akin ang T-shirt niya, "Bihis ka muna." Aniya.Agad na namula ang pisngi ko ng sabihin niya iyon. Halo-halo ang emosyon ko ngayon dahil sa nangyari kagabi! Anong gagawin ko? Magpapanggap ba ako na wala lang iyon sa akin? Hindi kaya isipin niya na sanay na sanay ako sa mga ganun kaya di ako affected? "Nakakahiya naman. . ." Hindi ko na napigilan sabihin iyon. Napayuko ako at napatakip ng mukha gamit ang dalawa kong
AKI"Captain, pwede ba na huwag muna natin ipalaam sa kanila ang tungkol sa atin?" Agad siyang napalingon sa akin nang marinig ang sinabi ko. Ang ngiti na naka-ukit sa labi niya ay unti-unting nag laho. Parang gusto niya akong tanungin ng maraming tanong pero pinipigilan niya ang sarili niya. Hinigpitan ko ang pagkakahawak sa mag kahawak naming kamay at nginitian siya. Narito kami ngayon sa elevator pababa sa lobby dahil babalik na kami sa HQ. Nang parehas naming narinig ang tunog ng elevator hudyat na nasa tamang palapag na kami ay doon palang niya pinutol ang tinginan naming dalawa. "Huwag mo sana isipin na hindi ko gustong malaman nila ang tungkol sa atin o gusto ko 'tong itago pero kasi ano. . ." Gusto kong kurutin ng malakas ang sarili ko nang hindi ko masabi ang dahilan ko. "Nahihiya ka ba?" Huminto siya sa paglakad at hinarap ako. Agad akong umiling, "Hindi ah! Sinong mahihiya kung ikaw ang boyfriend?" Pagtanggi ko agad. "Ngayon na lang kasi ako nagka-boyfriend after 9 yea
AKI"Calm down, Aki." Agad niya akong siniil ng halik para patahimikin sa pag gawa ng ingay. Nakita ko pa ang ngiti niya nang saglit siyang tumigil para tingnan ang kabuuan ng mukha ko. "Good girl." He whispered as i stopped making noises. Bumaba ang halik niya sa leeg ko dahilan para makagawa na naman ako ng ingay kaya ibinalik niya ang kanyang labi sa labi ko. Mayamaya pa ay naramdaman ko na lang na dahan-dahan niya akong inihihiga sa bakanteng kama na narito sa kwarto. Tinukod niya ang mag kabilang kamay niya sa mag kabilang gilid ng mukha ko at pinakatitigan ako. Lumaban ako sa titig niya kahit na naghahabol ako ng aking hininga. Nakangiti siya sa akin habang ang isang kamay niya naman ay dahan-dahan na ibinababa ang zipper ng military jacket ko. Binaba niya ang kanyang mukha malapit sa akin at dinampian nang paulit-ulit ng halik ang tuktok ng ilong ko. "Do you want me to do it?" Hinihingal na tanong niya. Tumawa ako at pinulupot ang mga kamay ko sa leeg niya. "If i say no,
AKI"I love you. . ." maluha-luha kong sabi kay Captain."I love you too, Akesha." Sinsero niyang sabi sa 'kin bago lumuhod gamit ang isang tuhod. Pinunasan niya ang mga luha ko bago ako hinila palabas sa tinataguan ko. Nang makatayo kami pareho inayos niya ang damit ko at pinagpagan pa ang bandang pwetan ko. "Hindi ka ba nangalay?" He asked while he's fixing my uniform. Umiling ako. "Hindi." Umupo siya sa swivel chair niya at tsaka pinaupo niya ako sa binti niya. Isinandal ko ang ulo ko sa dibdib niya nang maramdaman na tutulo na naman ang luha ko. "Captain? Bakit ginagawa mo 'to para sa 'kin?" Tanong ko. "Because I want to." Aniya tsaka natawa habang hinahaplos ang pisngi ko. "I want to get rid all the pain inside your heart, My Love. Masyado ka na nasaktan kaya hinding-hindi ko na hahayaan na maramdaman mo ulit 'yon. Matagal na kitang gusto damayan sa sakit na nararamdaman mo kaya ngayong may pagkakataon na ako, hindi na ako aalis sa tabi mo." "What do you mean?" Nilayo ko a
AKIAfter that incident mas lalo lang kaming napalapit sa isa't-isa ni Captain. He tried his best para tulungan ako at ganun din ako sa kanya at sa sarili ko. Everyday passed I could really feel his love for me. He always makes sure that I am safe and happy with him, and I am so thankful about it. Our relationship is still private but I never put it in secret. If someone asked me what's my relationship with him, I immediately said that he's my boyfriend. When Alex knew about us, kulang ang isang buong araw para itanong sa akin kung saan at kailan naging kami ni Captain. She has a lot of questions!Bilang lang sa kamay kung sino ang nakaka-alam sa relasyon namin. Mas mabuti na 'yon kaysa naman madami kaming opinyon na maririnig di naman namin kailangan 'yon. Today is Friday, it's 6:45 in the morning. After exercise dumeretso ako sa cr para maligo at makapag-palit ng uniform. Almost 8 na rin bago ako nakabalik sa field. When I finally reached the field, I looked so confused when i hea