Duty of Love

AKI"Dismissed." Nakangiting sabi ko sa mga sundalong eni-ensayo ko. Dumeretso muna ako sa comfort room bago pumunta sa barracks para makapag pahinga lang saglit. Alas kwatro na ng hapon kami natapos mag training kaya napagod ako dahil bagong recruit lang na mga sundalo ang tinuturuan ko. Pagod na pagod kong itiinumba ang sarili ko sa kama at napapikit pa. I felt dizzy! Nakakapagod talaga mag train sa mga baguhan! I heard noises from outside that made me get up. I didn't have a chance to sleep because of noises from different military trucks in the field. Sumilip ako sa maliit na bintana ng kwarto na ito para tingnan kung sino ang mga dumating. I almost had a heart attack when I saw a familiar car. "Oh my god! Is he here?" I covered my mouth in nervousness. I took a deep breath and decided to come out and look outside. I frowned when I saw five military trucks parked on the field. These trucks are from the camp where I came from. What is happening?! Lumapit ako sa isang sundalo n

AKI"In my office, now." He said before walking away. Pareho kaming nag baba ng kamay matapos niya kaming talikuran. Sumunod sa kanya ang mga kasama niyang sundalo maliban sa isa. Lumapit 'yon sa amin kaya napa-ayos ulit kami ng tayo at sumaludo sa kanya na agad din naman siyang sumaludo pa balik."I'm first lieutenant Salazar," inilahad niya ang kamay niya. Unang tumanggap nun si Alex kasunod ako. "Staff Sergeant Medina po." Pakilala naman ni Alex. "Staff Sergeant Ruiz." Pakilala ko rin. "Private first class Arciaga naman po, Sir." Pagpapa-kilala rin ni Gerald. "Welcome to our team!" Nakangiting aniya. "Ihahatid ko nalang sa barracks ninyo ang mga gamit niyo pero as of now, sumunod na muna kayo kay Captain sa office niya. Late kasi kayo, first day niyo panaman." "Ah Ma'am, Sir, mawalang galang lang po. . . Kailangan ko na rin po kasi bumalik kay General Orlando para mag report. Mauuna na po ako." Tumindig siya at sumaludo. "Sige, salamat at mag-ingat ka." Aniko. "Bye!" Pahabo

AKI"It's a goddamn death threat, Ruiz!" Galit na galit si Lieutenant General habang sinasabi sa akin iyon. Hindi pa nga ako nakaka-upo nasigawan niya na ako. "Sorry, Sir." Nakayukong sabi ko."We're working on it na, Sir. I already told my soldiers what to do. . . I already talked to her na rin naman po." Singit ni Captain. Is he trying to cover me up? "She's not thinking, Vendalle! She even just threw it away. She ignored it!" He's so mad at me. Nanatili akong nakayuko dahil hindi ko alam kung makakatingin pa ba ako ng diretso sa kanila dahil sa kapabayaan ko. Pero hindi naman ibig sabihin wala akong ginawa wala na akong pake sa nangyayari. "Hindi mo ba iniisip na hindi lang ikaw ang pwedeng mapahamak kung ituloy man ni Hunter ang pag hunting sayo? Lahat ng sundalo na narito pwedeng madamay kung ipagpapatuloy mo 'yang ugali mo!" Tumayo si Sir Hernandez tsaka humawak sa mag kabilang baywang, "Tell me your reason. . ." "Sir. . . Actually, iniisip ko lang po na baka may nantr-tr

AKI"Tawagin mo si Captain dali!""Ma'am--" Pinigilan niya ako nang magtangka akong tumakbo para sundan yung lalaki. "Hindi ka po pwede umalis mag-isa." Hawak-hawak niya pa rin ang braso ko.Kumapa ako sa gilid ko para kuhain ang baril ko pero wala iyon doon dahil hindi ko pa pala suot ang holster ko. Malakas kong tinabig ang kamay niya at kinuha ang baril na nakalagay sa holster niya. "Tawagin mo si Captain and that's an order!" Seryosong sabi ko bago tumakbo. "Tabi! Tumabi kayo bilis!" Malakas na sigaw ko sa mga nurse, doctor at ilang mga pasyente na nasa labas ng kanilang mga kwarto. "Shit!" Mura ko nang makitang pumasok ito sa fire exit. "Ma'am ano pong nangyayari?" Lumapit sa akin yung dalawang guwardiya ng ospital. "May armadong lalaki ang nakapasok dito kaya hinahabol ko but for now, clear the whole area!" Aniko at tumakbo na para habulin muli ang lalaki. Nang tuluyan kong marating ang fire exit ay dahan-dahan akong pumasok sa loob. We are on the third floor kaya hindi ko

AKI "Natapos rin." Pagod na pagod kong inayos ang mga folder na katatapos ko lang basahin. Halos inabot ako ng gabi dahil sa ibang impormasyon na hindi nagtutugma sa ibang scene. Parang hindi magiging madali ang paghuli namin kay Hunter. Napa hilot ako sa sintido ko ng makaramdam ng hilo. Simula kaninang tanghali pala hindi ako kumain. I checked my phone, and it's 6:36 pm na at ang naalala ko isang bread lang ang kinain ko kaninang umaga. I massage the back of my neck before standing up. Naka-hawak pa ko sa batok ko habang naglalakad palapit kay Captain na hanggang ngayon ay natutulog pa rin. Unlike earlier, he is not pale anymore. Mukang nakatulong talaga sa kanya ang mag pahinga muna at wag mag trabaho dahil hindi na siya mukang may sakit. He's sleeping like a baby. Ang gwapo kahit anong anggulo. "Baka matunaw ako niyan, Akesha." He suddenly opened his eyes and directly met mine. Sa gulat ko naman ay napaatras ako at napahawak pa sa dibdib ko. "What are you, an ice cream para