Share
Chapter 22
Kaugnay na kabanata
Duty of Love Chapter 23
AKIAfter that incident mas lalo lang kaming napalapit sa isa't-isa ni Captain. He tried his best para tulungan ako at ganun din ako sa kanya at sa sarili ko. Everyday passed I could really feel his love for me. He always makes sure that I am safe and happy with him, and I am so thankful about it. Our relationship is still private but I never put it in secret. If someone asked me what's my relationship with him, I immediately said that he's my boyfriend. When Alex knew about us, kulang ang isang buong araw para itanong sa akin kung saan at kailan naging kami ni Captain. She has a lot of questions!Bilang lang sa kamay kung sino ang nakaka-alam sa relasyon namin. Mas mabuti na 'yon kaysa naman madami kaming opinyon na maririnig di naman namin kailangan 'yon. Today is Friday, it's 6:45 in the morning. After exercise dumeretso ako sa cr para maligo at makapag-palit ng uniform. Almost 8 na rin bago ako nakabalik sa field. When I finally reached the field, I looked so confused when i hea
Duty of Love Chapter 24
AKIR-18"Are you okay?" Nag-aalala na tanong sa akin ni Captain. Umupo siya sa bakanteng upuan na nasa harap ko dito sa canteen. "May nangyari ba sayo? May masakit ba? Nahihilo ka—""I'm okay." I cut his words. "May iniisip lang ako but I'm okay." I told him."I'm not convinced. I know you're not okay, Aki. Please tell me. . ." Bumuntong hininga ako. I looked at him sadly, "Natatakot ako." Pag-amin ko. Nag iba agad ang ekspresyon ng mukha niya. "Natatakot ka saan?" He asked, confused. "What if iwan mo ako? What if magmaka-awa din ako sayo na 'wag mo akong iwan gaya nung ginawa ko kay Ethan? Paano kung mag-sawa ka sa akin? Paano kung ma-realize mo na hindi mo naman pala ako gusto? What if we are not for each other? What if magising ka na lang na--" "Mahal na mahal kita, Aki." Biglang aniya. Tumitig ako sa kanya pero nananatiling may kaba sa loob ko. Simula kaninang umaga after namin mag-usap ni Tanya kung ano-ano na ang pumasok sa isip ko. Pinagdudahan ko na yung pagmamahal niya
Duty of Love Chapter 25
R18 :)AKI"Are you tired?" Pabulong na tanong ni Captain sa mismong tainga ko. Hinawi niya ang buhok ko sa mukha ko at mas niyakap ako ng mahigpit sa bisig niya. Narito na kami ngayon sa kwarto at nag pahinga dito sa kama ko pagkatapos ng ginawa namin sa CR kanina. "Ikaw ba hindi?" Nag-angat ako ng tingin sa kanya. Sinalubong niya ang tingin ko at ngumiti. "Hindi." Niyakap niya ako ng dalawang kamay niya. Were still naked at tanging kumot lang ang takip sa katawan naming dalawa kaya ramdam na ramdam ko ang init ng katawan ng isa't-isa. "Aki?""Hmm?" "I just want you to know that I'm ready." He suddenly said. I open my eyes, "Ready for?" "To be a father." diretsahan niyang sabi. I froze for a second as i process what he said. Kinabahan ako bigla nang maintindihan ang sinabi niya. To be a father? It sounds good but it scares me. "I just told you so you wouldn't be scared if that happens." He explained. I don't know if I would be a good mother for my child if that time happens
Duty of Love Chapter 26
AKI"Malamig na yung breakfast natin, Captain." Tumayo ako tsaka inayos ang damit ko. Naka-sunod lang siya ng tingin sa akin habang nakangiti. Inabot ko ang kamay ko sa kanya, "Kain muna tayo." Inabot niya ang kamay ko bago tumayo. Diniretso niya ang isa niyang kamay sa balikat ko para umakbay. "Toothbrush ka muna." Utos niya. Tumango lang ako sa kanya. Hindi katulad dati nahihiya ako after ng ginagawa namin pero ngayon hindi na. Dumiretso kaming pareho sa bathroom tsaka ko kinuha ang toothbrush ko at nilagyan iyon ng toothpaste. "Let me," Kinuha niya sa akin ang toothbrush ko dahil gusto niya na siya ang mag toothbrush sa akin. Hawak-hawak niya na ang baba ko habang seryoso siya sa ginagawa niya. After niya akong sipilyuhan ay nilagyan niya ulit iyon ng toothpaste para gamitin iyon sa sarili niya. "Hoy di mo man lang binanlawan bago mo ginamit!" Aniko bago yumuko para makapag mumog. Dumura muna siya tsaka nag mumug rin. "Let's go?" Tinanguan ko siya at muling yumakap sa kany
Duty of Love Chapter 27
AKI"What happened?" Tanong sa akin ni Captain nang makalapit siya sa akin. Hinawakan niya ang mag kabilang braso ko mula sa likod. Napa-buntong hininga muna ako bago binalik sa bulsa ko ang cellphone ko. Kinalma ko ang sarili ko dahil ayaw kong nag-aalala sa akin si Captain lalo na nandito pa ang mama niya. "Ah wala. . . Si kuya Akiro tumawag kasi. . ." Natigilan ako nang maisip kung sasabihin ko ba sa kanya o hindi. Pumunta siya sa harap ko at naghihintay ng sasabihin ko kaya nginitian ko siya para hindi siya mag-alala. "Nangangamusta lang. Gusto niya kasing makipagkita sana sa akin mamaya pag tapos ng duty ko. Okay lang ba na punta-""Of course." Hindi na niya ako pinatapos ang sinasabi ko. "Do you want me to come with you?" Agad akong umiling sa kanya kaya napa-kunot siya ng noo. "Hindi na. Kaya ko na. Babalik din naman ako agad. Pasensya na ah? Maybe next time, ipapakilala na kita sa kanya." I told him. Tinitigan niya pa muna ako bago sumang-ayon sa sinabi ko. Mayamaya ay lum
Duty of Love Chapter 28
AKI"Saan ka pupunta, Aki?" Hinawakan ako ni Kuya Akiro sa kamay at pilit na pinahaharap sa kanya. "Bakit ka umiiyak?" Tanong niya tsaka pinunasan ang luha ko.Humiwalay ako sa yakap niya at napayuko, "Pagod na akong umintindi kay Mama, Kuya." I'm crying so hard while saying those words. "Tell me, what happened? Anong nangyari sa loob?" He's panicking habang panay ang punas niya sa mga luha ko. "Muka naman siyang okay. Nagawa niya na nga akong itakwil ulit eh. . . Grabe! Ang hirap naman maging anak ni Mama. Sa bawat araw na lang na mag kikita kami wala siyang ibang ginawa kundi ipamukha sa akin ang kasalanan ko." Napa-upo ako at napahagulgol na sa iyak. Tanging naririnig ko lang ay ang mga ingay galing sa iba't-ibang klase ng sasakyan dito sa labas ng ospital. Wala na akong pakialam kung may makakita at makarinig sa akin dahil hindi ko na talaga kaya ang sakit na nararamdaman ko. Umupo sa harapan ko si Kuya Akiro at pilit akong pinapatahan sa pag-iyak pero hindi ko magawa-gawa. Ku
Duty of Love Chapter 29
AKIPAST: REASON"Hindi ka daw pumapasok sa school sabi ng teacher mo, Akesha" Natigilan ako sa pag lalakad nang marinig ko 'yon mula kay mama. Kinabahan ako bigla nang marinig ko ang mga yapak niya palapit sa akin. "Tinatanong kita, Akesha. . ." Hinarap ko muna siya bago nagsalita, "Ma--""Araw-araw kang umaalis dito sa bahay para pumasok tapos malalaman ko na lang na hindi ka dumideretso sa school mo! Ano bang ginagawa mo sa buhay mo?!" Sigaw niya kaya napayuko ako. "Ito tingnan mo ang grades mo. . ." Inabot niya sa akin ang isang folder, "Ang baba ng mga grades mo, Akesha. Hindi ka naman ganito dati pero bakit ngayon halos mapuno na ng line of 7 ang grado mo? Umamin ka nga, nag rerebelde ka ba sa amin?" Agad akong umiling, "Hindi po--" "Kung hindi ano 'to? Ano yung mga nalaman ko tungkol sa'yo? Ano bang nangyayari anak? May problema ka ba? May pinag-dadaanan ka bang hindi maganda ngayon? Ano bang problema—""Sorry po, Ma. . ." Pag-kasabi ko nun ay naiyak na agad ako, "Nung mga
Duty of Love Chapter 30
AKIPast: ReasonFirst day of burial. . .Ito ang unang araw ng burol ni Kuya Akhill at kaninang umaga naman dumating ang katawan ni Papa. Wala akong pagkakataon makita sila kahit sa huling sandali dahil hindi ako pinayagan ni mama pumunta sa burol nila. Nandito lang ako sa bahay namin mag-isang umiiyak. Halos wala pa akong tulog kakaisip sa mga nangyari kahapon. Sinisisi ko ang sarili ko kung bakit humantong kami sa ganitong sitwasyon. Galit na galit sa akin si Mama pero wala akong magawa kundi tanggapin ang galit niya dahil kasalanan ko naman talaga kung bakit wala na si Kuya ngayon. Naka-upo lang ako dito sa labas ng pintuan namin habang nakatanaw sa labas ng gate, nag babakasakali na dumating na si Mama para sunduin ako para maka-dalaw naman ako kay Papa at Kuya. Alas nueve na ng gabi pero kahit anino niya ay hindi ko nakita. Hindi pa ako kumakain at natutulog. Wala na akong lakas pero mas pinili kong mag hintay dahil gustong-gusto ko silang makita. Natigilan ako sa pag-iyak n
Pinakabagong kabanata
