MESSAGE
“Yeah. I already sent the contract with Mr.Enriquez, just tell him that I’m on my leave and all the concern will discuss after my leave.”
“Okay. Thank you, Anne.”
Naalimpungatan ako sa boses na nanggagaling sa katabi ko. Minulat ko ang aking mata at tumingin sa bintana. Hapon na pala.
Habang tulog ako ay binuhat niya ako papunta dito sa aming silid dahil naramdaman kong umangat ako kahit tulog ako.
“Baby.”
Pinagmasdan ko ang gwapong mukha ni Adrian. Gulo-gulo ang kaniyang buhok na mas naka ganda sa kaniyang mukha. Ang labi na namumula dahil sa palitan ng halik na nangyare kanina. Nakagat ko pa yata.
“Hmm.”
He wrapped his right arm around my body and slightly push me into his chest. He softly put some kisses on my hair and play with it strand.
&
VIDEO He’s silent. Simula ng umuwi siya dito ay kanina pa siya tahimik at kung hindi naman ay nagkukulong sa office niya. Maya’t-maya ko rin siyang nakikitang tingin ng tingin sa cellphone niya at lalabas ng bahay tuwing may tatawag. “Kain kana, Adrian.” Kanina ko pa siya inaayang kumain pero busy pa rin sa mga pinagkakaabalahan niya. “Hindi na. Matulog kana. Hindi naman ako gutom.” Hinalikan niya ako sa nuo at bumalik sa laptop niya. May inaayos yata siyang trabaho kase kanina pa siya dito sa office. “Are you sure? Kanina ka pang walang kain.” I hold his left hand and caress it softly. I smiled at him para malaman niyang if may problema i will always listen. Hinawakan niya ang dalawang kamay ko at hinila para mayakap niya. Ang init ng kaniyang katawan ay nagpapa alala sa akin na bumalik na ako sa taha
SUFFERING Migs... “Surprise.” Para akong na nanlamig sa kinatatayuan ko. Nakatutok ng direkta ang bunganga ng baril ni migs sa mukha ko, gahibla lang ang layo nito. “Kane!” mula sa likod ay narinig ko si Adrian na tumatakbo ngunit mabilis ang dalawa sa harap ko at nakuha nila ako, pinaharap at tinutukan ng baril ni Migs ang gilid ng ulo ko. Nakarating si Adrian sa pwesto ko ngunit huminto ng nakita ang ayos namin lahat. Tikom ang bibig sa gulat at takot na nadarama, hindi ko magawang maglapag ng kahit maliit na salita. “Bitawan niyo siya!” Pinaputukan ni Gerald ang gilid ni Adrian at tumama ito sa pader ng bahay. Labis ang galit na namumutawi sa kaniyang mata at igting ang panga. “Tsk. Tsk. Mahina pala ‘to eh. Binigyan ka na namin ng chance para maging kwits na lahat kaso tanga k
BANGHope and FaithAng panalangin, paniniwala at pag-asa ang una’t huli na makakapitan mo sa mga ganitong klaseng trahedya ng buhay mo. Hindi ko alam kung kaylan matatapos, hindi ko alam kung ano ang patutunguhan pero sana sa dulo ng lahat ng ito ay maganda ang katapusan.Dumaan ako sa maraming pagsubok. Sa lahat ng pinagdaan, baon ko ang pananampalataya na matatapos din ang lahat at ang kasamahan ay magwawakas. Makakawala ako sa grupong sinalihan ko at makakasama ko ang kapatid ko sa bagong umaga na malayo sa lahat. Magbabagong buhay. Aalis sa lugar na nagpapaalala ng pait at sugat ng nakaraan at sakit mula sa kasalukuyan.Galit ang kapatid ko sa akin. Ang ideyang titingnan niya ako sa mata na puno ng galit at suklam ay nakakapag pahina sa aking katawan. Ngayon pa lang ay nararamdaman ko na ang sakit at hiwa ng mga masasakit niyang salita. Hindi ko naman gustong iwan siya. Na corner lang ako
PAGHATID She’s in Coma. “Natanggal na namin ang bala but she’s in coma. Masyadong bugbog ang katawan niya to the point na halos bumigay na ito sabayan pa ng pagkakabaril sa kaniya.” “We don’t know kung kaylan siya magigising at kung gusto pa niya bang gumising.” “The best thing that we can do is to pray and wait.” I hardly breathe. I close my eyes and bite my lower lip. I wanted to cry and shout all the pain i felt. “Sige. Maiiwan na kita.” The doctor tap my shoulder and left. Akala ko wala nang sasakit nang malaman ko kung anong nagyare sa kaniya sa nakalipas na taon.... mayroon pa pala. Ang makita siyang halos patay na kanina ay sobrang nakakatakot at nakakanginig. Akala ko mawawala na siya sa akin, akala ko hindi ko na siya makikita pa. If i lose her, i
FIRST DATE“Andito ka na naman?” tanong ko kay adrian.Simula siguro nang magsimula akong pumasok dalawang araw na ang nakakaraan ay palagi ko ng nakikitang palaboy-laboy si adrian dito sa shop.“Bibili ako.” Mabilis niyang sagot.“Nako! Tsk tsk. Napapansin ko at parati ka nang andito, ah?” tanong ni jaja.He tried to hide his smile but failed to do it. Nilagay niya ang kaniyang kamay sa batok at tila nahihiya.“Bibili lang.” Sagot ni adrian.“Anong sa’yo?”“Apat na mango shake tapos dalawang box ng double cheese pizza.”“Baka mag tae na kayo kaka pizza.” Sabi ni ate Michelle.“Okay lang. Ayaw niyo iyon? Dagdag din sa benta niyo yan.” Mayabang na sagot ni adrian.
HIS VOICE“Mama...”May mga basag na gamit sa lapag at si mama ay nasa gilid habang patuloy na umiiyak. Nilapitan ko siya at inalo.“Anong nangyare? Nasan sila papa, mama?”“Ang walanghiya mong ama ay umutang ng malaki! Dumating dito si Kapitan, naninigil. Pinapa baranggay ang tatay mo ni Dandan dahil natalo pala ito sa sugal matapos umutang ng sampong libo sa kaniya! Sabi babayaran daw siya ngayon ngunit ang magaling mong ama ay nawawala at hindi na mahagilap.”“Anong nangyare dito sa bahay, mama?”“Pasensya na. Sa sobrang galit ko ay pinagbabasag ko ang mga gamit na makikita ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko sa ama mo, kane! Puro perwisyo! Inuuna ang bisyo. Akala mo walang pamilya at nagbubuhay binata ang walanghiya.”“Saan tayo kukuha ng ganung kalaking pera, anak?!&rd
APPROVED “Hi, Babe. Dinalhan kita ng lunch.” Naglilinis ako sa shop ng makita ko si Adrian na pumasok. “Hindi ka na sana nag abala.” Sagot ko sa kaniya. Kinuha ko ang lunch box at tiningnan ko kung ano ang laman. Wow. Pork adobo. ‘di pa ako na kontento at tinapat ko pa sa ilong ko para maamoy ko nang husto. Bango. “Ang bango, ah.” “Syempre. Ako nagluto, eh.” Tiningnan ko siya ng matagal. Talaga? Parang wala sa itsura, ah. “Grabe ka naman, Babe! I’m hurt you know!” humawak pa siya sa dibdib niya at madramang umaktong nasasaktan. “Ako nag luto niyan. Specialty ko kaya yan.” “Wala akong sinabi.” I shrugged my shoulder. “Wala daw sinabi pero parang hinuhusgahan mo ako base sa tingin mo, eh. Tsk tsk. Masama yan.” “Ewan ko sa’yo.” “Sabay na tayo mag lunch.” Tinin
KISS“Thank you, Ma’am Nadia.” Hindi ako pumasok. Papasok na sana ako kanina nang hinarang ako ni mama para magpa alam muna kay ma’am Nadia na huwag munang pumasok dahil walang magbabantay kay kiana. Umalis kasi siya. Pinuntahan niya si papa at wala sila tita para bantayan ang kapatid ko. Buti na lang at pumayag ang ginang na hindi muna ako pumasok. Nag text na rin ako kay adrian kanina na huwag muna akong sunduin dahil hindi rin naman ako papasok. “Gutom kana ba?” tanong ko sa kapatid ko. She is too focused to the television na hindi niya napansin ang pagtawag ko. Kailangan ko pang tapikin si kiana para makuha ang sagot.“Opo.” Mahinang sagot ng bata. “Anong pagkain, gusto mo?” Dahil nga wala si mama ay wala rin kaming ulam ngayong tanghali. “Pakbet, Ate.” Pakbet. Madali lang naman sigurong lutuin. “Sige. Dito ka lang.” She nodded h