CHAPTER (7)

Kabanata 7: Mga Panuntunan ng Laro

"Sa isang kasunduan, ang malinaw na mga patakaran ang nagtatakda ng hangganan. Pero paano kung sa laro ng kasinungalingan, ang mga patakaran mismo ang unang malabag?"

Tahimik si Emma habang nakaupo sa harapan ni Chase. Nasa loob sila ng isang pribadong dining hall sa isang mamahaling restaurant sa Makati. Silang dalawa lang ang naroon, ngunit sa pakiramdam niya, para siyang nasa isang interrogation room.

Sa pagitan nila ay isang dokumentong halatang maingat na pinag-aralan—ang kasunduang magbubuklod sa kanila bilang mag-asawa… kahit sa papel lang.

"Basahin mo," malamig na sabi ni Chase, ipinapakita sa kanya ang kontrata. "Dito nakasaad ang lahat ng terms and conditions ng kasal natin."

Bumuntong-hininga si Emma. Kinuha niya ang papel at sinimulang basahin. Habang sinusuyod ng mata niya ang bawat linya, mas lalo lang bumibigat ang pakiramdam niya.

Kasunduan ng Pansamantalang Kasal:

1. Ang kasal ay tatagal ng isang taon bago ito maaaring tapusin.

2. Sa harap ng publiko, dapat silang magpanggap bilang isang tunay na mag-asawa.

3. Walang emosyonal na pagkakaugnay ang dapat mabuo sa pagitan nila.

4. Kailangang tumira si Emma sa penthouse ni Chase upang mapanatili ang imahe nila bilang mag-asawa.

5. Ang sinumang lalabag sa kasunduan ay may kaukulang parusa, kabilang ang legal consequences at financial penalties.

Napakuyom si Emma ng kamao habang binabasa ang huling bahagi. Financial penalties? Ibig sabihin, kung siya ang unang sumuko, may babayaran siyang halaga?

Napansin ni Chase ang reaksiyon niya. "I’m a businessman, Emma. Gusto kong siguruhin na hindi ka basta-basta aalis kung kailan mo gusto."

Tumaas ang kilay niya. "At paano naman kung ikaw ang unang sumuko?"

Ngumisi si Chase. "Hindi ako sumusuko."

Umiling si Emma. "Ang yabang mo."

Ngumiti lang si Chase na parang naaliw sa sinabi niya.

Nagpatuloy siya sa pagbabasa. Ngunit nang makarating siya sa isang partikular na linya, hindi niya napigilang itaas ang tingin.

"Sa loob ng itinakdang panahon ng kasal, ang babaeng partido ay walang karapatang makipagrelasyon sa iba, samantalang ang lalaking partido ay pinapayagang makipagkita sa iba basta’t walang media exposure."

Kumulo ang dugo ni Emma. "Ano ‘to? Hindi patas!"

Nagtaas ng kilay si Chase. "Business deal ‘to, Emma, hindi fairytale romance. Besides, ano namang pakialam mo kung makipagkita ako sa iba?"

Napahigpit ang hawak niya sa papel. "Kung ikaw ay may kalayaang gawin ‘yon, dapat pantay tayo. Bakit ako hindi pwedeng makipagkita sa iba?"

Lumapit si Chase, ang mga mata nito’y nangungusap ng isang babala. "Dahil asawa kita, Emma. At ang asawa ko, hindi tumitingin sa iba."

Nanlaki ang mata niya. Hindi siya makapaniwala sa pagka-possessive ng tono nito.

"Hindi totoo ang kasal na ‘to, Chase," paalala niya. "So huwag kang magpanggap na parang may tunay tayong relasyon."

Napatitig si Chase sa kanya. "Kung gusto mong baguhin ang rule na ‘yan, then go ahead."

Nagtagal ang titigan nila, parang isang laban na walang gustong umatras. Hanggang sa si Emma na mismo ang unang umiwas ng tingin.

Huminga siya nang malalim at tumingin muli sa kontrata. Napakaraming bawal. Napakaraming kondisyon.

At napakaraming bagay na hindi pa niya alam kung kaya niyang panindigan.

"May tanong ka pa ba?" malamig na tanong ni Chase.

Muling tumingin si Emma sa lalaki, alam niyang sa sandaling pirmahan niya ang kasunduang ito, wala nang atrasan.

Humigpit ang hawak niya sa ballpen bago dahan-dahang lumagda sa papel.

Chase watched her with an unreadable expression. Nang matapos siya, kinuha ito ni Chase at siya naman ang pumirma.

Nang mailapag niya ang ballpen, nagtagpo ang tingin nila.

"Simula ngayon, Mrs. Donovan ka na," aniya ni Chase, ang boses nito ay may kakaibang lalim.

Hindi siya sumagot. Pero sa loob-loob niya, alam niyang ito na ang simula ng isang laban na hindi niya alam kung paano niya tatapusin.

Pagkalagda sa kontrata, nanatili silang parehong tahimik. Parang may bigat sa ere na hindi nila alam kung paano aalisin.

Chase was the first to break the silence. "Tomorrow, lilipat ka na sa penthouse."

Napakunot ang noo ni Emma. "Agad-agad?"

"Yes." His voice was firm, leaving no room for argument.

Napalunok siya. Totoo na ito. Wala nang atrasan.

Sa puntong ito, hindi na niya pwedeng pagdudahan pa ang desisyon niya. Kailangan niyang panindigan ang kasunduang ito kung gusto niyang mailigtas ang bahay ng kanyang pamilya.

Kinabukasan

Dumating si Emma sa penthouse ni Chase na may dalang dalawang maletang puno ng kanyang gamit. Hindi niya alam kung paano siya dapat kumilos sa lugar na ito. Alam niyang magiging tahanan niya ito sa susunod na isang taon, pero hindi pa rin niya maiwasang makaramdam ng pagkailang.

Ilang saglit pa lang siya sa loob, ngunit pakiramdam niya, wala siyang karapatan na nandito.

"Ano’ng ginagawa mo sa pagtayo diyan?" tanong ni Chase, na kasalukuyang nakasandal sa may hagdan, suot ang isang itim na button-down shirt na bahagyang nakabukas sa may dibdib. "Hindi ka bisita dito, Emma. Tumira ka na dito."

Napailing siya. "Sinabi mo lang, pero hindi ko naman nararamdaman."

Naglakad si Chase palapit at tumingin sa kanya nang matalim. "Then let me make it clear—mula ngayon, dito ka titira. At bilang asawa ko sa mata ng publiko, may mga bagay tayong kailangang sundin."

"Like what?" taas-kilay niyang tanong.

Ngumisi si Chase, isang ngiting may bahid ng panunukso. "Una, sa harap ng mga tao, magpapakita tayo ng pagiging sweet couple."

Napataas ang kilay ni Emma. "Gaano ka-sweet?"

Umangat ang sulok ng labi ni Chase. "I guess you’ll find out soon enough."

Napabuntong-hininga siya. Hindi niya alam kung paano niya mapagtatagumpayan ito, pero wala na siyang magagawa kundi ang sumabay sa agos.

Naglakad siya papasok, iniwan si Chase na nakatingin sa kanya.

Habang tinatanaw siya nito, isang bagay ang hindi niya napansin—ang bahagyang pagbabago sa tingin ni Chase.

At sa kabila ng lahat ng patakaran nilang dalawa, may isang bagay silang hindi isinulat sa kontrata—ang posibilidad na may mahulog.