Share

ENGINEER 11 | ดู... |

Author: Sherlina
last update Last Updated: 2025-02-21 23:14:38

ENGINEER 11

| ดู... |

หลังจากผ่านการซ้อมมาสองชั่วโมง นิ้วฉันมันเป็นรอยแดงจากการเล่นกีตาร์ ถึงจะเล่นเป็นแต่ก็ไม่ได้ฝึกบ่อยๆเพราะฉันมุ่งแต่เรื่องเรียนเป็นหลัก จะเล่นก็เฉพาะที่รู้สึกว่าว่างจริงๆหรืออยากผ่อนคลายเท่านั้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เดี๋ยวเราเดินไปเปิดประตูเอง น่าจะเป็นป้าบัว" ฉันบอกกับโดนัทที่ยั่งนั่งเคี้ยวคุกกี้เต็มปาก

"ลงไปทานข้าวกันเถอะค่ะ ทุกคนรออยู่" ป้าบัวบอก

จากนั้นเราสองคนเดินออกจากห้องเพื่อลงไปทานอาหาร

"สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้หนูขอฝากท้องที่บ้านหน่อยนะคะ" โดนัทยกมือสวัสดีคุณพ่อคุณแม่และพี่ชายฉันทั้งสอง

"ได้สิหนูโดนัท" คุณพ่อบอก

"ค่า หนูไม่ได้ทานฝีมือป้าบัวตั้งนาน วันนี้หนูขอเบิ้ลข้าวสองจานเลยนะคะ" พอมีโดนัทบนโต๊ะอาหารก็มีสีสันขึ้น เธอเรียกเสียงหัวเราะได้จากทุกคนไม่ว่าจะพูดอะไร

"เอากลับไปทานด้วยไหม" ฉันหันไปบอก

"บ้าหรอ ทานให้จบๆที่บ้านแคร์นี่แหละ"

"อ้อ ทุกคนคะ ช่วงนี้หนูอาจจะมาที่บ้านบ่อยหน่อยนะคะ เพราะจะต้องเป็นติวเตอร์ให้กับแคร์"

"ติวเตอร์อะไร" พี่คริสถาม

"มีรุ่นพี่ทาบทามให้แคร์ลงประกวดดาวมหาลัยค่ะ" โดนัทบอกพี่คริสอย่างตื่นเต้น ทำอย่างกับตัวเองเป็นคนลงประกวดเอง

"แล้วทำไมต้องติวด้วย" คุณแม่ฉันถาม

"ก็ต้องมีแสดงความสามารถนิดหน่อยค่ะ"

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะทุกคนทานข้าวดีกว่านะคะ" ฉันรีบพูดแทรก ก่อนที่โดนัทจะพูดไปมากกว่านี้

"หรอจ๊ะ ลูกสาวแม่ประกวดวันไหนล่ะแม่กับพ่อและพี่ๆจะได้ไปเชียร์" มันดีนะที่ทางบ้านสนับสนุนทุกอย่างและคอยซัพพอร์ตไม่ว่าจะทำอะไร แต่บางอย่างก็ไม่ต้องลงทุนถึงกับไปเชียร์ก็ได้ มันจะเวอร์เกินไป แค่ประกวดในมหาลัยไม่ได้ประกวดนางงามสักหน่อย

"นั่นสิ ถ้าพี่ว่างพี่จะไปเชียร์" พี่คัพเสริมอีกคน เห้อ!! เนี่ยเพราะแบบนี้ฉันเลยต้องรีบพูดแทรกโดนัทก่อน แต่คงไม่ทันแล้ว ทุกคนดูพร้อมใจจะไปเชียร์ฉัน (ถ้าว่าง)

"เอ่อ...ต้องคัดเลือกก่อนค่ะ อย่าเพิ่งคิดไปถึงเรื่องเชียร์เลยนะคะ เผื่อแคร์ไม่ได้"

"มั่นๆหน่อยเพื่อนสาว นี่ใคร" โดนัทชี้ไปที่ตัวเองอย่างภูมิใจ

"ก็โดนัทไง" โดนัททำหน้าเบื่อแล้วกรอกตาไปมา

"ค่ะ ทานต่อ"

#หลายวันต่อมา

@มหาลัยA

(เสียงแชทข้อความแคร์)

รุ่นพี่ : น้องแคร์คะ อย่าลืมนัดวันนี้น๊า

แคร์ : ค่ะ

วันนี้เป็นวันที่พี่ๆต้องคัดเลือกหาตัวแทนของคณะเพื่อประกวดดาวมหาลัย อย่าถามความพร้อมของฉันเลยเพราะมันเป็นศูนย์

รุ่นพี่นัดคัดเลือกตัวแทนที่โรงยิมด้านหลังของมหาลัย ซึ่งไกลมาก ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องไกลขนาดนี้ แต่ในเมื่อพี่ๆบอกแบบนั้นก็ต้องไป

#โรงยิมหลังมหาลัย

"มาก็หลายคนนะ แต่แยกไม่ออกว่าใครประกวด ใครเป็นรุ่นพี่" โดนัทบอกในขณะที่เธอเดินตามหลังฉันมา เพราะโดนัทให้ฉันลงจากรถก่อน ต้องหาที่จอดรถแล้วถึงจะตามมาทีหลัง

"เราตื่นเต้น..." ฉันบอกกับโดนัทเสียงสั่น กระเป๋ากีตาร์ที่ฉันถือมาก็เปื้อนเหงื่อเต็มไปหมด

"อย่าสั่นค่ะเดี๋ยวแม่จะตี" โดนัทยกมือทำท่าจะตีแบบไม่จริงจังนัก แต่น้ำเสียงเธอก็แอบติดดุเหมือนกัน

"อ่าวน้องแคร์" รุ่นพี่สาวที่ทักไลน์มาบอกกำลังเดินเข้ามาหาฉัน

"สวัสดีค่ะ//สวัสดีค่ะ"

"ขอถามหน่อยค่ะ ทำไมคัดเลือกที่นี่คะ" โดนัทเปิดคำถาม

"เงียบดีค่ะ และอีกอย่างไกลไม่ค่อยมีใครมาหรอกค่ะ ถ้าจะมาก็คือต้องมีการแข่งขันหรือกิจกรรมอะไรสักอย่าง"

"จริงจังมากเลยนะคะเนี่ย" โดนัทบอก แต่ฉันว่าตอนที่โดนัทคะยั้นคะยอให้ฉันลงประกวดก็จริงจังไม่ต่างกันเท่าไหร่นะ

"แก นั่นแก๊งค์พี่ๆวิศวะสุดหล่อของฉัน" เสียงของนักศึกษาผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยขึ้นเสียงดัง

"แคร์ นั่นพวกพี่คาร์เตอร์นี่" แค่ได้ยินชื่อฉันก็สะดุ้งแล้ว ฉันจึงค่อยๆหันไปดูตามที่โดนัทชี้ไปทางด้านหลัง

และใช่จริงๆมากันครบทุกคนเลย

"พี่เขาจะมาเล่นบาสหรอคะ" โดนัทที่เห็นก่อนฉันเป็นคนพูด ก่อนที่รุ่นพี่สาวจะพูดเสริม "อ่อ กลุ่มนี้เขามาเล่นบาสที่นี่ประจำ" ทำไมรุ่นพี่สาวรู้ล่ะ หรือว่าจะรู้จักกัน

"เล่นบาส?" โดนัทถามย้ำ

"จ่ะ"

พวกพี่ๆกำลังเดินตรงมา หรือว่าเห็นฉัน รีบหลบไปอยู่หลังโดนัทก่อนดีกว่า

"แคร์ หลบหลังเราทำไม" โดนัทถาม

"อ่อ ปะเปล่าหรอก" ฉันยืนหลบด้านหลังแล้วลอบมองไปที่กลุ่มพี่ๆ

"สวัสดีค่ะพี่ๆสุดหล่อ" โดนัทโบกมือทักทาย ทำไมนะ ทำไม อยากจะตีเธอให้หลังหักจริงเชียว ฉันอยากจะหลบหน้าพี่คาร์เตอร์ เพราะไม่ชอบสายตาของเขาเวลามองมาที่ฉันเลย และไม่อยากเจอหน้าด้วย

"อ่าวน้อง..."

"โดนัทค่ะพี่เดล"

"อ่อ แล้วนั่นน้องแคร์ใช่ไหม ไปยืนอยู่ข้างหลังทำไม" พี่เดลถาม ฉันเลยต้องจำใจค่อยๆก้าวออกมาประจันหน้ากับพวกพี่ๆ

"สะ สวัสดีค่ะ"

"ไม่เจอหน้าหลายวัน พี่คิดถึงนะเนี่ย" ฉันได้แค่ยิ้มแห้งตอบ แต่ฉันไม่คิดถึงพี่เดลเลยนะ ไม่เลย ไม่คิดถึงใครเลย

"น้องเค้าคงไม่คิดถึงมึงหรอกไอ้เดล" พี่คาร์เตอร์พูดขึ้นทำให้กลุ่มเพื่อนเขา หันไปมองหน้าพี่คาร์เตอร์พร้อมกัน

"อะไรของมึง" พี่เดลถาม

"เปล๊า" พี่คาร์เตอร์ตอบเสียงสูงพร้อมกับยักไหล่อย่างยียวน จู่ๆก็พูดขึ้นมา อะไรของพี่เขากัน

"อย่าไปสนใจไอ้เตอร์เลย แล้วน้องแคร์คนสวยมาทำอะไรครับ" พี่เดลถามต่อก่อนจะมองกีตาร์ที่ฉันถืออยู่

"เอ่อคือ..."

"แคร์ได้เป็นตัวแทนของคณะ คัดเลือกดาวมหาลัยค่ะ" โดนัทเป็นคนตอบแทน

พี่เดลทำตาโตแล้วหันไปถามรุ่นพี่สาว "จิน ขอดูน้องแคร์ด้วยได้ป่ะ" ไม่น่าเลยโดนัท ไม่น่าบอกพี่เขาเลย

"ได้ค่ะ แต่ความลับนะ"

"ได้ เห้ย พวกมึงกลับเลยก็ได้นะ สถานที่ไม่ว่าง กูจะดูน้องแคร์ของกู" พี่เดลตอบตกลงรุ่นพี่สาว ก่อนจะหันไปบอกกลุ่มเพื่อนๆ

"งั้นพวกพี่ขออยู่เป็นกำลังใจให้น้องแคร์ด้วยแล้วกัน ไหนๆก็มาแล้ว" พี่เลโอเสริม อะไรกันเนี่ย จะอยากมาดูอะไรฉัน ไม่เอา

"ไอเตอร์ดูป่ะ" พี่นัทหันไปถาม

"ไม่ต้องไปถามแม่งหรอก มันไม่ดูอยู่แล้ว" พี่เดลหันไปพูดกับพี่นัท

"ดู" คำตอบสั้นๆของพี่คาร์เตอร์ แต่ทำเอากลุ่มเพื่อนๆของพี่เขาหันมองขวับ

"ดีเลยค่ะ ถ้าแคร์ได้เป็นตัวแทนของคณะพวกพี่ๆต้องไปเชียร์แคร์ด้วยนะคะ" โดนัทบอกอย่างตื่นเต้น

"ครับ" พวกพี่ๆตอบพร้อมกันด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เห้อ หนักใจชะมัดเลย ไม่ประกวดแล้วได้ไหม

°°°°°°°°°

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก   ตอนพิเศษ [เฉพาะกิจ] 7 จบบริบูรณ์

    ตอนพิเศษ [เฉพาะกิจ] 7จบบริบูรณ์อันดาขับรถกลับคอนโดด้วยหัวใจที่เต้นแรง เดมี่สาวน้อยที่เขาแอบชอบตอนนี้โตเป็นสาวมากแล้ว ถึงจะเห็นเธอไกลๆ เขาก็จำลักษณะและรูปร่างของเธอได้ร่างหนาเผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว นึกถึงใบหน้าสวยหวานครั้งล่าสุดที่ได้เจอเธอก็หนึ่งปีที่ผ่านมา เพราะเธอต้องไปเรียนอยู่โรงเรียนประจำ ส่วนเขานั้นก็เตรียมตัวอ่านหนังสือสอบเพื่อเตรียมเข้ามหาวิทยาลัย"พี่ชอบเดมี่" ปากหนาเปล่งเสียงบอกความรู้สึกในใจเขากำลังตกอยู่ในภวังค์ห้วงแห่งความฝัน ฝันที่จะได้เป็นผู้ชายในฐานะคนรักของเธอ แต่ทว่าความฝันในจินตนาการของเขาก็ต้องดับลงด้วยเสียงของโทรศัพท์ที่ดังขึ้น"ใครโทรมาวะ" ปากหนาบ่นแล้วเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับ"โทรมาทำไม" น้ำเสียงทุ้มหงุดหงิดพูดส่งไปยังปลายสาย..."เห็นแก่กินจริงๆเลย"..."เออๆรู้แล้ว เดี๋ยวซื้อเข้าไป"สายเมื่อครู่ที่โทรเข้ามาคือน้องสาวของอันดา เธอฝากซื้อขนมเค้กสตอเบอรี่ร้านโปรด"เค้กสตอเบอรี่สองชิ้นครับ" อันดายืนหน้าเคาน์เตอร์แล้วสั่งเค้กชิ้นโปรดให้กับฟ้าใสทว่าจู่ๆกลับมีเสียงซุบซิบนินทาของผู้หญิงหลุ่มหนึ่งกำลังนินทาเขาอยู่ในระยะใกล้อันดาได้ยินคำนินทาทุกคำ และเธอพวกนั

  • ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก   ตอนพิเศษ 6 [เฉพาะกิจ] เด็กผมเปีย (2)

    ส่วนฟ้าใสลูกสาวคนเล็กเธอเป็นสาวหน้าหวานเหมือนกับฉันไม่มีผิด แต่นิสัยกลับไม่เหมือนฉันเลยสักนิด ออกจะเอาแต่ใจเสียด้วยซ้ำไป แล้วก็ชอบทำอะไรที่มันท้าทายอย่างเช่น แข่งรถ อะไรที่เสี่ยงตายเขาชอบหมด แค่คิดก็เป็นห่วงกลัวเธอจะทำอะไรโลดโผน"พี่เตอร์คะ แคร์เป็นห่วงลูกจังเลยค่ะ""พี่เองก็เป็นห่วง เราตัดสินใจลองให้เขาได้ใช้ชีวิตกันเองไปสักพัก ให้ลูกๆของเราได้ดูแลตัวเอง ตัดสินใจอะรได้ด้วยตัวเอง พี่เชื่อว่าลูกของเราแกไม่ทำตัวเหลวแหลกแน่นอน คนเป็นพ่อเป็นแม่ทำได้แค่คอยดูพวกเขาเติบโตอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ แต่ถ้ามันไม่เวิร์คเราก็ค่อยคุยกับพวกเขาอีกที""ค่ะ"หลังจากที่คุณพ่อคุณแม่กลับไป อันดา ฟ้าใส เปิดกระเป๋าเก็บของใช้ส่วนตัวไว้ห้องใครห้องมัน"ฟ้าใส เดี๋ยวพี่มา" อันดาเดินเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของน้องสาว"จะไปไหน นัดสาวไว้หรือไง คุณพ่อคุณแม่เพิ่งจะกลับไป จะหนีเที่ยวแล้วงั้นสิ""ไม่ได้เที่ยวไหนหรอกหน่า แค่จะไปทำธุระนิดหน่อย""พี่เนี่ยนะ ทำธุระ ธุระอะไร""เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กไม่เกี่ยว""โห ดูพูดเข้า เกิดก่อนนาทีเดียว คิดว่าเป็นผู้ใหญ่อายุหกสิบหรือไง""เอาหน่า เดี๋ยวพี่มา ไม่ได้ไปเที่ยวไหนหรอกหน่า"อันดาบอกใ

  • ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก   ตอนพิเศษ 6 [เฉพาะกิจ] เด็กผมเปีย (1)

    ตอนพิเศษ 6 [เฉพาะกิจ]เด็กผมเปีย ฉันกับพี่เตอร์และลูกๆขึ้นมายังห้องคอนโดของเจ้าสองแฝดเพื่อมาตรวจความเรียบร้อยภายในห้องก่อนจะกลับถึงคราวที่ต้องปล่อยให้ลูกได้มีชีวิตอิสระ ถึงเขาสองคนจะโตพอที่ดูแลตัวเองได้ แต่คนเป็นแม่อย่างฉันกลับรู้สึกโหวงเหวงยามที่ต้องห่างลูก"ทุกอย่างครบนะลูก มีอะไรขาดเหลือก็บอกพ่อกับแม่นะ" คอนโดหรูใจกลางเมืองแห่งนี้เป็นคอนโดแบบสองชั้น ติดรถไฟฟ้า เดินทางสะดวก และแน่นอนว่าคนที่จัดการก็จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากสามีของฉันที่เป็นคนซื้อให้ตอนแรกอันดากับฟ้าใสจะขอแยกห้องอยู่ แต่ฉันค้าน ถึงเขาสองคนจะชอบทะเลาะกันแค่ไหน แต่ฉันเชื่อว่ายังไงลูกแฝดสองคนนี้จะต้องดูแลกันได้ แต่ทว่าความแสบเนี่ยสิ น่าจะกินกันไม่ลง คงไม่มีใครยอมใครภายในห้องคอนโดมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ลูกชายฉันชอบเล่นสนุ๊กเกอร์มาก ตอนอยู่ที่บ้านก็เล่นกับพ่อของเขาอยู่บ่อยๆ ลูกชายก็เลยขอโต๊ะสนุ๊กมาไว้เล่นที่ห้อง ส่วนลูกสาวเธอไม่ขออะไรมาก แค่อยากได้ทีวีหกสิบนิ้วเพื่อติดไว้ดูซีรีส์ตอนกลางคืนให้หนำใจทุกอย่างสะดวกสบายเหมือนได้อยู่บ้าน ห้องนอนก็มีสองห้อง อยู่ทางด้านชั้นบน แบ่งโซนของใครของมัน ต่างคนต่างอยู่ ข้าวของเครื่

  • ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก   ตอนพิเศษ 5 [เฉพาะกิจ] ท้องแฝด

    ตอนพิเศษ 5 [เฉพาะกิจ]ท้องแฝดหลังจากวันที่เราสองคนแต่งงานกัน ฉันขอร้องพี่เตอร์ว่าขอทำงานที่โรงพยาบาลก่อนสักสองถึงสามปี แต่เขาต่อรองให้ฉันทำงานแค่หนึ่งปีเท่านั้น ตั้งแต่แต่งงานมาพี่เตอร์เอาแต่ใจมากๆ ถึงขนาดว่าฉันต้องเรียกเขามานั่งจับเข่าคุยกัน ถึงได้รู้สาเหตุว่าทำไมเขาถึงเอาแต่ใจไม่ฟังเหตุผล และไม่ยอมให้ฉันได้ทำงานในอาชีพที่ฉันรัก ร่ำเรียนมาหกปีขอใช้วิชาความรู้ได้ช่วยเหลือคนสักหน่อยเถอะและสาเหตุที่เขางอแงหนักขึ้นก็เพราะฉันเคยบอกเขาไว้ว่าจริงๆแล้วเสป็คของฉันชอบคนในเสื้อกาวน์ ขาวสะอาด ไม่ใช่เสื้อช็อป นั่นคือสิ่งที่ทำให้พี่เตอร์วิตกมาตลอดถึงได้คัดค้านไม่ให้ฉันมาทำงานที่โรงพยาบาลทำเอาฉันเกือบท้อเหมือนกัน แต่เขาก็ยอมใจอ่อนทำตามคำขอของฉัน และแน่นอนว่าสิ่งที่เขาต่อรองทำเอาฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ระหว่างนี้เขายอมให้ฉันได้ทำงานอาชีพหมอตามที่วาดฝัน แต่ถ้าเกิดเขาเสกเด็กแฝดเข้าท้องได้เมื่อไหร่ ฉันต้องยุติบทบาทอาชีพหมอในทันทีหนึ่งปีผ่านไป ผลผลิตที่พี่เตอร์ตั้งใจทำตอนนี้มันออกดอกออกผลอย่างไม่น่าเชื่อ และฉันก็ต้องยุติบทบาทคุณหมอตามสัญญา เพราะฉันมีอาการเวียนหัวและอาเจียนหนักมากขึ้น ในคราแรกฉันคิ

  • ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก   ตอนพิเศษ 4 [เฉพาะกิจ] คืนวิวาห์

    ตอนพิเศษ 4 [เฉพาะกิจ]คืนวิวาห์ วันสำคัญที่ฉันและพี่เตอร์รอคอยก็มาถึง พิธีวิวาห์ถูกจัดขึ้นตามฤกษ์ที่คุณแม่ของเราทั้งสองคนเป็นคนหามาให้สถานที่งานมงคลจัดขึ้นที่โรงแรมชื่อดังอันดับหนึ่งของประเทศไทยในเครือ pya ซึ่งเป็นโรงแรมของครอบครัวพี่เดลที่มีอยู่ทั่วทุกภูมิภาคท่ามกลางเสียงเพลงหวานเคล้าคลอจากวงดนตรีออเครสต้า ทำให้บรรยากาศในงานอบอวลไปด้วยความสุข แต่ทว่าเจ้าบ่าวที่ยืนอยู่ข้างๆฉันก็ยังคงแสดงสีหน้าเรียบนิ่งตั้งแต่ลงจากเวทีพิธีทุกขั้นตอนของงานวิวาห์จบลงเป็นที่เรียบร้อย เราสองคนจึงเดินไปตามโต๊ะแขกเหรื่อเพื่อขอบคุณทุกคนที่มางานมงคลสมรสของเราในวันนี้"พอใจไหมเพื่อน" พี่เดลเอ่ยถามเจ้าบ่าวที่ยืนแสดงสีหน้าเรียบนิ่งพร้อมกับตบลงบนบ่าของเจ้าบ่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้มพี่เดลภูมิใจมากกับผลงานของตัวเอง เขาเป็นคนเสนอสถานที่และเป็นคนเนรมิตห้องบอลรูมออกมาสวยงามและอลังการมากๆ"อืม""อืมของมึงนี่พอใจหรือไม่พอใจวะ""เออ ขอบใจมาก" เขาไม่ตอบกลับว่าพอใจหรือไม่พอใจ พี่เตอร์ออกอาการเซ็งๆที่เพื่อนของเขาเจ้ากี้เจ้าการจัดให้ทุกอย่าง ก็เจ้าบ่าวของฉันอยากคิดคอนเซปต์เนรมิตงานแต่งด้วยตัวเองเพราะเป็นงานมงคลที่มีแค่ครั้งเ

  • ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก   ENGINEER 89 | ตอนพิเศษ 3 จบ | (2)

    "แคร์ พี่เอง" เหมือนฉันจะได้ยินเสียงพูดจากคนที่อยู่ในตัวพี่หมี"อะไรนะคะ""พี่เอง" เสียงจากด้านในเอ่ยบอกก่อนที่พี่หมีจะชี้ไปที่พี่ๆกลุ่มวิศวะหลุดขำกันออกมาเสียงดัง ฉันที่เห็นแบบนั้นก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่ ขนาดว่าพี่มารีเธอเองก็ยังยืนงง"หัวเราะอะไรกันคะ"พรึ่บ~"แคร์~" เมื่อคนข้างในตัวมาสคอตถอดหัวก็ทำเอาฉันตกใจมาก"พี่เตอร์" พี่หมีมาสคอตสีขาวที่อยู่ตรงหน้าฉันคือเขางั้นหรอ ใบหน้าหล่อเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเต็มหน้า"พวกมึง" เขาหันไปชี้หน้าคาดโทษพวกกลุ่มพี่ๆวิศวะ"พี่เตอร์ไปอยู่ในนั้นทำไมคะ""ก็พวกแม่ง...ช่างมันเถอะ เพราะตอนนี้มีสิ่งที่สำคัญกว่า""..."เขาวางหัวมาสคอตหมีลงแล้วนั่งคุกเข่า "เอาของมา" เขาหันไปบอกกับพี่เลโอด้วยน้ำเสียงติดห้วน คงเพราะยังรู้สึกเคืองที่โดนเพื่อนแกล้งฉันเห็นพี่เลโอหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงกล่องเล็กๆยื่นมาวางไว้ที่มือของเขาที่กำลังสวมใส่ชุดมาสคอตอยู่ฉันที่เห็นเหงื่อผุดเต็มใบหน้าหล่อก็เลยเดินไปหยิบทิชชู่ที่อยู่บนโต๊ะแล้วเอามาซับหน้าให้เขา"น่ารักจัง""แล้วจะบอกแคร์ได้หรือยังคะว่าใส่มาสคอตทำไม มันร้อนมากเลยนะ ดูสิ เหงื่อเต็มหน้าเลย" ฉันบอกในขณะที่กำลังซับเหงื่อบนใบหน้าให้ก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status