Chapter 4

Won't Regret

[ ALEX P.O.V ]

I dry my messy hair as I come close to my wife, who is peacefully sleeping right now in our  bed.

I sit beside her, trailing my eyes all over her thin and flawless body. My gaze stops to her flat tummy. Natukso akong haplusin ang puson niya kung saan nandoon ang anak namin.

My child...

Tinitigan ko sa mukha ang ina ng anak ko. I smile a bit while caressing her tummy.

Why are you always avoiding me, Martelle? Why are you so mad at me, even up until now? You even cursed my name. I want to know why. Para naman may alam ako kung bakit ka ganyan sa akin. Kahit noon pa man, tinutulak mo na ako palayo sa'yo.

Why my wife? Why?

<FLASHBACK>

"Joven, dude, pakilala mo naman ako doon sa chicks na kasama ni Julia."

Joven smirks. "Bakit? Kursonada mo ba?"

"Medyo," I say while eyeing the fine lady.

"Oh, sa iba ka na lang, Alex. Huwag ka diyan. She's Martelle, best friend 'yan ni Julia." I suddenly grimace.

"Kilalang-kilala ka pa naman ni Julia sa sobrang pagkababaero mo."

Martelle... 'yon pala ang pangalan niya. What a nice name. It really suits her angelic face.

"Ipapakilala mo lang naman ako e. Sige na naman oh," I convince him.

"Sige na nga! Tsk. Malilintikan talaga ako kay Julia nito." Napapakamot pa ito sa batok niya. "Kung hindi lang talaga kita kaibigan, hinding-hindi talaga kita ipapakilala kay Martelle."

Lumapit kaming dalawa sa kung saan naroon sila Martelle at Julia. Kasalukuyang nag-uusap ang dalawa habang nakangiti.

"Excuse me, sweetheart. Uhm, gusto sanang makipagkilala ni Alex kay Martelle, kung pwede raw ba? Hi, Martelle," Joven greets her then she slowly smiles at our direction.

Her smile immediately hits me. Deretsyo iyon sa puso ko. Ang ngiting iyon ang unang bumighani sa aking alaala, puso at diwa.

"Hi," maikli nitong pagbati kay Joven saka tumingin sa akin. At para na naman akong nabato-balani sa ngiti nito.

Lumingon sa akin si Julia nang nakataas ang kilay. "Naku, Alex! Tigil-tigilan mo nga itong best friend ko. Kilalang-kilala kita at iyang tatak playboy image mo. Kaya binabalaan talaga kita. Huwag ang kaibigan ko!" Julia says with a sarcastic tone.

Biglang nagising ang diwa ko sa sinabing iyon ni Julia sa harap mismo ng kaibigan nito.

Badtrip naman oh! Ganoon agad ang bungad sa akin.

"Jul, pakilala lang naman. I just want to know her, that's all." Napapakamot pa ako sa ulo dahil badshot agad ako kay Martelle dahil sa sinabi nito.

"Sus! Kunwari ka pa. Ikaw naman, Joven, sa ibang bisitang babae mo na lang ipakilala 'yang Alex. Off limits sa kanya si Martelle." Sabi pa nito sa kasintahan.

Off limits? Why? Ganoon na ba kasobra ang pagka-playboy ko? Ugh, I really want to protest. Those girls always start by flirting with me—almost throwing themselves at me—para lang mapansin ko. Lalaki lang naman ako na hindi makatanggi.

Tsk. Bad trip talaga si Julia!

Tumingin ako sa babaeng tahimik lang na nakikinig sa usapan namin. Bahagya pa itong ngumingiti sa kaibigan. And then, she chuckles. Fvnk, napapatulala ako sa sobrang ganda niya. Lalo na kung ngumiti siya. And her smooth chuckle. Shit, parang musika iyon sa tenga ko.

"Friend, okay lang ba?" tanong pa ni Julia sa kaibigan nito. "Ayaw kasing paawat e. Ang kulit ni Alex."

"Sure, it's okay, my friend." Her voice is like a melody to my ears. Kay gandang pakinggan.

"Alex, this is Martelle Gomez, my best friend and former classmate. And this is Alexander Montecillo, the certified playboy of the whole town, at best friend siya ni Joven."

Shit. Ang sama talaga ng babaeng ito. Nilaglag agad ako sa kaibigan niya na crush na crush ko.

I frown upon seeing her facial reaction. Yung dating ngiti niya sa akin ay biglang napalitan ng pagkaseryoso na may bahagyang galit.

Starting that hour, she has been avoiding me. I also feel anger towards me. Hindi ko alam kung bakit galit siya at agad akong iniwasan. Every time I come closer, she's always moving away from me. Ayaw niyang makipag-usap sa akin at iyon ang hindi ko alam kung bakit.

Still, I ignore her actions. Grabeng atraksyon kasi ang nararamdaman ko para sa kanya. Gusto ko kasing mas makilala pa siya ng lubusan so I still follow her whenever she goes that night.

Hanggang sa kinorner ko na ito sa isang sulok para tanungin kung anong nagawa kong mali na agad niyang ikinagalit sa akin.

"Will you please stay away from me, Mr. Montecillo?" Nagulat ako sa pagtaas ng boses niya sa akin.

"What's wrong with you? I have no idea why you're so mad at me. Ngayon lang naman tayo nagkakilala ‘di ba? Will you please tell me what’s with that anger, Martelle? Bakit ka ganyan kagalit sa akin?" I calmly ask her.

"Ayoko sa'yo dahil galit ako sa'yo at galit ako sa inyo. Dahil isa kang Montecillo na kinamumuhian ko. Isa kayong angkan ng mapagmataas, manloloko at higit sa lahat mandaraya. So please, tantanan mo na ako! Kung may balak ka mang makipaglapit sa akin, back off! Ngayon pa lang sinasabi ko na ito, ayoko sa'yo! Ayoko sa'yo!" may diing sambit nito at tinalikuran na agad ako.

My mouth parts. I don't get it. Nagugulat ako sa mga sinabi nito ukol sa akin. Hindi ko alam kung anong ikinagagalit nito sa akin at sa pamilya ko. Hindi ko siya kilala para magkaganoon siya. Gusto ko sana itong kausapin ulit at itanong kung bakit niya iyon nasabi ng gabing iyon. Pero bigla itong nawala ng gabi ring iyon at ‘di ko na ito nakita pang muli.

Gustuhin ko mang tanungin si Julia kung bakit ito galit sa akin, ngunit nahihiya naman ako at wala akong lakas na loob.

Dumaan ang araw, buwan at ilang taon na hindi ko pa rin ito nakakalimutan. Iginugol ko man ang sarili ko sa pag-aaral, alak at sa iba't ibang babae sa States, ngunit nakatatak pa rin sa akin ang matatalim na salita nitong binitiwan nang gabing iyon. But I'm glad, kasi isang araw, nagising akong nakalimutan ko na ang tungkol sa mga sinabi niya.

*

I came back in the Philippines when dad passed away. Kailangan ako ni Mama sa mga negosyong naiwanan ni Papa. My life as a happy-go-lucky is finally over. I need to change my lifestyle because I'll be the one to manage my father's legacy.

Kinailangan kong maging seryoso sa buhay, lalo pa't sa akin na umaasa ang lahat ng mga empleyado ng kompanya namin. It took me a half year to finally adjust to being their leader. Hindi kasi ako naihanda ni Papa noong bago man lang siya pumanaw.

Hanggang isang araw, Joven and Julia invited me to their daughter’s second birthday party.

Then there, hindi ko inaasahang makita ang babaeng nagpalito ng husto sa akin at biglang nagulo muli ang puso't isipan ko.

That night, I took advantage when I saw her laying on the bed, peacefully sleeping. Inaamin kong natukso akong haplusin siya sa mukha. When she groaned, doon hindi napigilan ang sarili kong damhin ang namumulang labi niya na noon ko pa inaasam na damhin.

I admit, I forced her that night. But I was not exactly harassing her as what she’d been accusing me. Tinugon din niya ako, that's why I continued.

One thing for sure—I won't even REGRET what happened between us that night.