Chapter 16

“Kaya mo pa ba? Puwede naman kitang tulungan,” saad ko nang huminto ulit kami sa kalagitnaan ng paglalakad. 

Pahinto-hinto kami sa paglalakad dahil nabibigatan na si Val, plus the fact na kanina pa kami pagod. Hindi na alintana sa akin ang pagkabasa ng shirt ko, wala namang nakakakita dahil bukod sa madilim ay wala nang halos tao sa labas. 

Tinali ko na rin ang buhok ko into a messy bun dahil nanlalagkit ako sa pawis. 

“Kaya ko, ate. Mauna kana roon,” hinihingal na aniya. 

Binaba ko na muna ang gallon na yakap ko. Nabibigatan na rin ako roon. 

“Hihintayin kita, ano kaba. Ang dilim na rito sa labas, hindi kita puwedeng i