CHAPTER SEVEN

   Nauna nang umuwi ang mga kasama ko sa opisina. Ako na lang ang naiwan dahil hindi pa lumalabas si Sir at iyong bisita niya. Sa paraan ng pag-uusap nila, para namang friends sila ni Sir. Sana nag-set na lang sila ng weekend, hindi iyong ganitong office hours. Pasado alas sais na ng hapon.Wala na rin naman akong ginagawa dahil natapos ko na lahat ng tasks ko for today. Nakaligpit na nga lahat ng gamit ko at uwing-uwi na rin ako talaga.

   "O, Florence, nandito ka pa?" Nag-angat ako ng tingin nang magsalita si Sir Frank. May inilagay kasi akong file sa ilalim ng table ko.

   "Hatid na kita pauwi," sabi ni Mr. Sanchez sa akin. Ito na naman 'yong ngisi niyang nakakaloko. Medyo nakakainis na.

   "Hindi. Sa akin siya sasabay."

   Napatitig ako kay Sir Frank nang sabihin niya iyon.

***

   Nag-commute ako pauwi.

   Mas okay na ito kaysa sumabay sa kahit sinuman kina Mr. Sanchez o Sir Frank. Hindi naman sa pagmamaganda pero hinding-hindi ako magpapahatid sa Mr. Sanchez na iyon. Sobrang presko. Tingin niya yata sa sarili niya ay regalo ng Diyos sa mga kababaihan. Sana kung kamukha niya si Jungkook ng BTS baka puwede pa.

   Ay, wait, parang kamukha niya nga si Jungkook - noong pagod na.

   Ayoko rin namang tanggapin iyong offer ni Sir Frank na para bang knight-in-shining armour ko siya laban kay "Jungkook na pagod". Hindi ako damsel in distress na kailangan ng tagapagligtas. Kaya ko ang sarili ko.

   "Ginabi ka yata ngayon, anak," puna ni Mama pagdating ko ng bahay. Hindi niya na nga ako nahintay, nauna na siyang kumain.

   "Ang dami po kasing trabaho ngayon sa office, 'ma," sabi ko na lang. Ayoko nang ikuwento iyong pagkahaba-habang pagtambay ni Mr. Sanchez sa opisina ni Sir.

   Sa totoo lang, ang usapan lang namin ni Sir Frank ay mauuna akong pumasok sa kanya. Sa pag-uwi, hindi ko alam kung dapat ba akong mauna na kapag ganoon ang sitwasyon, pero feeling ko, para kasing unwritten rule na iyon. Kumbaga, habang nasa opisina ang boss, dapat naroon din ako bilang EA at baka may kailanganin siya sa akin.

   Florence, di mo tinawagan si Mr. Torres.

   Text message iyon ni Sir Frank sa akin ng mga 9:30 P.M. Nasapo ko ang ulo ko. Oo nga pala. Sabi nya kanina i-call back ko. Kasi, bigla namang dumating si Mr. Sanchez.

   Pero may mali pa rin ako.

   Good PM po Sir. Sorry, dumating po kasi si Mr. Sanchez. Pero sorry kasi di ko po nabanggit sa inyo bago umuwi kanina na kung puwede po bukas tawagan.

   Nakakanibago ang ganitong trabaho.

   Sige bukas na lang. First thing in the morning.

   Reply ni Sir Frank iyon. Puwede naman pala bukas. Balak ko rin naman ipaalala iyon bukas, naunahan niya lang ako ngayon. Pero, huwag na kasi ako umalma, mali talaga ako.

   Ok po Sir. Thank you po.

***

   Company anniversary na!

   Pero hindi gaya ng mga nakalipas na taon na talagang nakakapagtipun-tipon kaming lahat nang masaya, ngayon ay virtual na muna ang magiging celebration.

   Ngayon din pormal na ipapakilala sa lahat ng empleyado si Sir Frank bilang bagong Vice President for External Affairs.

   Puwede naman sanang recorded na lang iyong speech niya, pero gusto niyang mag-live. Nagpatulong na lang ako kay Kimverly na gumawa ng prompter ni Sir Frank para doon na lang niya basahin iyong script na ipinagawa niya sa akin.

   "'Wag ka nang lumabas, Florence," sabi sa akin ni Sir Frank matapos namin mag-set-up ni Kimverly.

   "Kailangan kita," dugtong niya.

   Nagkatinginan pa kami ni Kimverly.

   "S-sige po," sagot ko na medyo nagulat pa sa huling sinabi niya. Napalunok ako. Tumuro ako sa table set na nasa gilid ng glass window. "Doon na lang po ako, Sir. Kukunin ko lang po 'yung laptop ko sa labas."

   "Okay," sagot niyang hindi tumitingin sa akin at nakatutok lang sa monitor ng laptop niya. Hindi ko nga alam kung nakita ba niya iyong puwesto na itinuro ko.

   Sabay na kaming lumabas ni Kimverly. Pagkasarang-pagkasara ng pinto ay siniko niya ako. "Kailangan ka daw niya."

   "Para mag-assist sa kanya," dugtong ko agad. May malisya kasi iyong pagkasabi niya.

   "Guwapo ni Sir Frank, 'no?" pabulong niyang sabi.

   "Huh?" Kita nang ka-busy-han tapos itong si Kimverly, ganito ang sinasabi.

   "Sige na, pumasok ka na du'n. Kasi nga.." Sinadya niya pang bitinin ang sinasabi kaya naman napatingin ako sa kanya matapos kong kunin ang laptop ko.

   "Kasi ano?" tanong ko.

   "Kailangan ka niya," parang kinikilig pa siya nang sabihin 'yon.

   "Ewan ko sa 'yo, Kimverly." Napa-iling na lang ako bago buksan ang pinto ng opisina ni Sir Frank.

   Pagpasok ko at pagsara ng pinto ay nagpaalam pa ako, "Sir, pupuwesto na po ako doon, ha."

   "Iusog mo. Dito ka sa tabi ko," utos niya sa akin.

   "Huh?" Natigilan ako.

   "May mga itatanong kasi ako sa 'yo," paglilinaw niya.

   "Okay po." Kumilos na ako at iniusog ko sa tabi ng mesa niya iyong set na malapit sa bintana. Pang-isang tao at maliit lang iyon. Siguro kaya naka-puwesto iyon doon kasi kung trip ni Sir mag-kape at tumanaw lang sa bintana. Noong naka-puwesto na ako sa tabi niya ay nag-set-up na ako.

   Sa kalagitnaan ng pagse-set-up ko ay nagtanong siya sa 'kin, "Sino 'to, Florence?" May itinuturo siya sa screen.

    Lumapit ako para tignan kung sino ang sinasabi niya. Ang nasa monitor ni Sir ay iyong maliliit na screens ng mga employees na nag-attend ng virtual anniv. Pero sa isang babae siya nakaturo.

   Binasa ko 'yong pangalan, "Clarissa Ocampo. Taga-Sales po yata 'yan, Sir."

   "Ah." Tumango siya. "'Di ba, under nitong opisina natin ang Sales?"

   Sumagot ako, "Opo."

   "Ganito ba talaga kayo dito?" tanong niya. Naka-mute siya kaya hindi naman naririnig ang usapan namin online.

   "Anong ibig niyo pong sabihin?" tanong ko rin pabalik. Hindi ko na-gets iyon.

   "Hindi magkakakilala," sagot naman niya.

    "Ah, yung magkakasama sa department eh magkakakilala po, Sir," paliwanag ko. "Pero siguro sa sobrang dami na rin po natin, hindi na magkakila-kilala kapag outside the department na po."

   "Sige, bukas, mag-lunch tayong lahat," bigla-biglang deklara niya. Hindi na tuloy ako maka-focus sa virtual anniversary celebration sa dami ng sinasabi niya sa akin. At para makapag-usap kami kahit habang nasa program, 'yong isang tenga niya ay walang headphone. Ginaya ko na lang tuloy siya.

   "Eh, Sir, Sabado po bukas," paalala ko.

   "Damn. Oo nga pala." Napa-iling siya. "Sige, sa Lunes."

   Agad-agad, Sir?

   "Sir, lahat po? Marketing? Sales? Corporate Affairs?" tanong ko na binanggit lahat ng departamento na hawak ng opisina namin.

   "Oo." Tumango siya. "I-arrange mo."

   Hala ka Sir. Ang daming tao no'n.

    "Pero, Sir, may pina-set na po kayo sa akin na virtual meetings for each department din," naalala kong sabihin. "Next week po iyon. Sa Monday ay Marketing at Sales, at sa Tuesday po ang Corporate Affairs."

    "Cancel mo na. Mas gusto kong face-to-face," sabi niya na para bang balewala iyong na-set ko na.

    "Okay po." Wala namang magagawa kundi ang sumunod.

   Umaandar na sa isip ko kung paano iyong diskrarte. Iyong mga secretary siguro ng mga departments na iyon ang sasabihan ko para sabihan naman nila iyong mga staff sa kani-kanilang departments. At babawiin ko iyong una kong na-sched na mga virtual meetings.

   "Sa function hall na lang po ba tayo, Sir?" tanong ko ulit sa kanya. "Baka 'di po tayo kasya lahat kung sa conference room."

    "Kung saan sa palagay mo kasya tayo na may social distancing," aniya sabay turo na naman sa screen. "O ito, saan 'tong si.." Binasa niya iyong pangalan, "Rizalyn Pascua?"

   "Pagkaalam ko po Sir, sa I.T. siya." Hindi ako sigurado. Pero nahalata ko na iyong mga may hitsurang empleyado ang itinuturo ni Sir. Si Clarissa Ocampo na nauna niyang ituro ay maganda rin tulad ni Rizalyn.

    "Sir, pagkatapos niyang pagsasalita ni President, kayo na po," paalala ko sa kanya. "Siya po ang magpapakilala sa inyo."

    "Alright." Nagkibit-balikat siya na para bang sinasabi na "sisiw lang 'yan". Pero ako, naghanda na. Baka kasi sumablay ako sa pag-broadcast na itinuro sa akin ni Kimverly kanina. 'Di pa naman ako techie na tao.

    "Let us all welcome, our new Vice President for External Affairs, Mr. Franco Luis Miguel C. Ledesma."

   Pagkatapos ng recorded speech ng company president, umere si Sir Frank.

   "Good morning, everyone. I'm Frank Ledesma," kaswal niyang pakilala bago nagpatuloy sa pagsasalita. Halos wala naman siyang binasa sa script na ginawa ko. Nag-freestyle lang siya. Samantalang ch-in-eck pa niya iyong ginawa ko kahapon at naglagay pa ng konting corrections. Tapos hindi rin naman pala babasahin.

   Sayang effort.

   Siguro, kailangan ko rin talagang tanggapin na ganito ang boss ko. Noon kasi, wala naman akong masyadong close interaction kay Ma'am Vivian, iyong department head namin sa Accounting.

   Ngayon, kung anong trip ni Sir Frank, kailangan kong sakyan. Parang ang bilis pa naman magpabagu-bago ng isip niya. Baka ganito nga talaga ang mga bossing.

   Natapos na ang speech ni Sir Frank. Pagkatapos noon ay may iba pang bahagi iyong program pero hindi ko na rin ma-enjoy. Ang dami ko na rin kasing na-skip sa earlier part saka siguro nga dahil virtual iyong celebration.

   Hanggang sa natapos na lang iyong programa ay ang dami pa ring tanong sa akin ni Sir Frank. Tungkol lang sa kung anu-ano. Mula sa pangalan ng mga empeleyado hanggang sa mga company rules and regulations. Nauunawaan ko naman, bago lang siya sa kumpanya. Kaya sinasagot ko lahat ng tanong niya sa abot ng makakaya ko.

   Nagliligpit na ako ng mga set-up nang magsalita siya, "I'll go on half-day today."

   Tumingin ako sa kanya habang nagro-rolyo ng wire ng laptop charger. "Okay po, Sir."

   Maya-maya ay nagsalita ulit ako, hindi ko kasi matiis, "Ah, Sir, 'yong tungkol po sa lunch."

   "What about?" tanong niyang hindi man lang tumitingin sa akin. Basta, abala siya sa harap ng laptop niya.

   Lumapit ako sa kanya ng konti. "Sir, may.. may suggestion po sana ako, kung okay lang po."

   Saka lang siya nag-angat ng ulo. "Ano?"

   "Kasi Sir, parang mas okay po sana kung per department na lang po ang pa-lunch niyo," pahayag ko. "Una po, mas intimate 'yon, mas makikilala niyo po ang bawat isa. Kung ang goal niyo po ay makilala ang bawat employee under our wing, p-parang mas okay po 'yon, Sir."

   Nagpatuloy ako, "Pangalawa po, baka hindi rin preferred ng iba ang malalaking gatherings. Alam niyo na po, COVID."

   "Araw-araw kang magpapa-lunch?" Nagsalubong ang kilay niya sa pagkakatingin sa akin.

   "Ah, eh..." Tumango ako. "Suggestion lang naman po ang akin."

   "Pero, may point ka naman," sa sinabi niyang iyon ay nakahinga ako nang maluwag. Akala ko babatuhin niya na ako ng paperweight, eh.

   Hinila niya ang drawer sa harap niya at kumuha ng wallet, at mula sa wallet ay humugot ng card. Iniaabot niya iyon sa akin.

   "Ano po 'to?" Wala akong ideya.

   "Credit card. Gamitin mo pag-order." Nag-de-kuwatro siya ng upo. "Ikaw na bahala kung anong pagkain."

   "Po?" Nagulat ako na ipinagkakatiwala niya sa akin ang card niya nang ganoon lang.