After two years
"Worth it kang hintayin, Sylvaine."
Agad na sumilay ang kanyang ngiti sa sinabi ni Tim. Sumaya pati ang puso niya lalo pa't balak na niyang ibigay ang matamis niyang "oo" rito.
Four months na yata siyang nililigawan ni Tim, pero ngayon niya lang napagtanto ang halaga nito. At ang sagutin ito sa mamahaling restaurant ay perpekto para sa kanya. Umaalingawngaw ang mabining musika mula sa piano, ni hindi maririnig ang ingay sa labas.
"Sigurado ka ba, Tim?" Tinaas niya ang isang kilay at pinagmasdan itong mabuti.
Ayaw na niyang magkamali sa bawat desisyong gagawin, gusto niya lahat ay tama at nasa plano. Twenty-eight years old na siya at ang gusto niya na lang ay makarelasyon ang lalaking kaya siyang tanggapin nang buo.
Tama na ang mga nangyari sa nakaraan niya, ayaw na niyang balikan ni isang katiting na alaala mula roon.
Sinubukan niyang lambingan ang ngiti para ipakita kay Tim na interesado siya. Kita niyang napangiti ito nang totoo habang ang mga mata ay kuminang sa saya. Walang duda na cute talaga ang lalaking kaharap lalo na sa aura nito, pero ayaw niyang magpakasal sa gwapo lang.
"I'm confident beyond a shadow of a doubt. I want to see you in that stunning white gown while walking down the aisle," pag-amin nito.
Mula sa malambing na ngiti, naging maasim bigla ang itsura niya. Nagtataka siya kung paanong naiisip na nito ang kasal gayong ang gusto lang naman niya ay boyfriend.
Kasi naman, allergic na yata siya sa mga usapang kasal na iyan. Noong nangarap siya ng ganoon ay two years ago na.
"Hindi na tayo bumabata. Hindi ako naghintay ng four months para lang sa wala. Gusto kong bumuo ng pamilya kasama ka—"
"Anong gusto mo? Gusto mo ng pamilya?" Nagsalubong ang mga kilay niya lalo pa't puro pula na ang nakikita niya.
"Of course. Gusto ko ng anak—mali, gusto ko ng maraming anak mula sa'yo at—"
Hindi nito natapos ang sasabihin matapos niyang tumayo at hablutin ang bag niya.
"Mr. Tim, balak na sana kitang sagutin ngayon pero tingin ko hindi ako ang tamang tao para sa'yo. Ito na sana ang huling pagkikita natin. Have a great day!" pormal niyang bigkas at wala ni katiting na sigla.
Kita niyang parang binuhusan ng malamig na tubig si Tim. Hindi ito nakapagsalita, mukhang nagulat na ang date nila ay iba sa inasahan nito.
Tinaas niya ang noo at diretsong umalis, pumara pa siya ng taxi. Ayaw na niyang lumingon pa muli, alam niyang nakabasag na naman siya ng puso ng isang lalaki. Gayunpaman, mas basag naman ang puso niya. Palpak na naman ang pagbabalak niyang makipagrelasyon. Wala naman sanang mali kay Tim bukod sa mga gusto nitong mangyari. Alam niyang hindi niya kayang ibigay ang mga iyon. Hindi siya ang tamang babae para kay rito, o kahit sa lahat ng naka-date niya.
Imbis na umuwi na sawi at masakit ang ulo, pumara siya sa clinic at binayaran ang driver. Mabigat ang bawat hakbang niya katulad kung gaano kabigat ang nararamdaman niya ngayon. Ni hindi niya pinilit ang sariling ngumiti sa kanyang assisstant, naningkit tuloy ang tingin nito.
"Huwag mo kong tingnan ng ganyan, Madonna. Huli na 'to. Hindi na ako makikipag-date sa kahit sinong lalaki!" sigaw niya habang papasok sa opisina niya.
"Maniniwala na ba ako, Doktora Sylvaine? Sinabi mo na rin iyan noon pero ano? Hayan, pang-tatlumpung lalaki mo na yata iyan pagkatapos noong una," sarkastikong paalala nito.
Umirap siya at nagdadabog na umupo sa kanyang swivel chair, "Tatlumpu? Sigurado ka? Akala ko panlima pa lang!"
Si Madonna naman ngayon ang umirap sa kanya, "Mali ka ng bilang, Doktora. Gusto mo bang bigyan kita ng listahan?"
"Hindi na kailangan. Hindi ko naman kailangan ng lalaki—"
Mabigat na huminga nang malalim si Madonna, "Pang-tatlumpung beses mo na ring sinabi iyan. Ano bang nangyari kay Tim? Inalok ka ng kasal?"
Mariin siyang pumikit, hindi pinansin si Madonna na umupo na sa harap ng mesa niya.
"Iyon nga, tsaka humingi ng mga anak. Mga anak, Madonna. Take note of that! I'm so allergic of children!" protesta niya.
Humalakhak bigla si Madonna kaya't nangunot ang noo niya. Matalim niya rin itong tiningnan.
"Walang nakakatawa, Madonna. Napaka-insensitive niya di ba? Ni hindi man lang ako tinanong kung gusto ko bang magka-anak!"
Imbis na tumigil, lalo pang humalakhak si Madonna. Naguluhan siya kaya't nagtaas siya ng isang kilay.
"Malamang, lahat ng lalaki iisipin na gusto mo ng baby lalo pa't Ob-Gyn ka, Doctor Sylvaine," pagdadahilan nito.
"Hindi naman ako pediatrician. Sabihin na nating gusto ko nga ng mga baby pero hindi ko naman sila makakasama habang buhay," walang emosyon niyang bigkas, nalalasahan ang pait ng buhay niya.
Kumibit balikat ang assistant niya bago tumayo. Alam nitong hindi ito mananalo sa kanya at wala itong karapatan na salungatin siya. Alam nito ang nakaraan niya, at alam niyang ayaw nitong ibalik ang nakaka-trauma na pangyayaring iyon.
"Tingnan ko lang kung may bagong pasyente. Mend your broken heart here, Dear," tukso nito dahilan upang samaan niya ito ng tingin.
"I am not broken hearted!" sigaw niya at kunwaring okay lang siya pero tinawanan lang siya ni Madonna.
Pero noong wala na si Madonna at maiwan siyang mag-isa, nanghina siya bigla. Minasahe niya ang sentido at muling pinikit ang mga mata. Katulad ng dati, ramdam na naman niya ang lungkot at kawalan ng pag-asa. Hindi talaga siya pwedeng magpakasal. Alam niya ang mga posibleng kahinatnan kapag ginawa niya iyon. Ngayon pa lang, isasalba na niya ang sarili sa mas malaking sugat sa puso.
Iyon nga lang, agad siyang napamulat ng mga mata matapos marinig ang malakas na pagbukas ng pinto, maging ang mabibigat na yabag papasok sa clinic niya. Kinabahan siya at natakot matapos marinig ang kawawang sigaw ni Madonna.
Nanginig ang mga tuhod niya, at maging mga kamay ay nagsisimula na ring manginig. Namamawis na rin maging ang noo niya. Ilang beses siyang huminga nang malalim at sinubukan lahat mawala lang ang takot niya at hindi mabaliw. Ramdam niya ang kaparehong takot na naranasan niya two years ago.
Tumayo siya at balak na lumabas ng opisina ngunit may malamig na bakal ang dumantay sa noo niya, pag-angat niya ng tingin ay isa iyong baril.
Sinundan niya ng tingin ang matipunong kamay na may hawak ng baril. Napatigil siya. Umawang ang mga labi, at namilog ang mga mata matapos makita ng harap-harapan ang lalaking may galit na galit na kayumangging mga mata. Ang tingin nito sa kanya ay tila ba siya ang kaaway at main target nito. Ang ilang hibla ng buhok nito ay bumagsak sa sarili nitong noo, habang ang labi ay nanatili sa isang linya.
Sinubukan niyang magsalita, ngunit noong idiin nito ang baril sa noo niya ay nanlamig siya bigla at napaatras. Sa kabila ng sobrang takot, nahanap niya pa rin ang sariling boses matapos makita ang sampong men in black na halos lahat ng baril ay nakatutok kay Madonna.
"W-hat d-o y-ou want?" imbis na itaboy ito ay iyon ang naitanong niya sa kabila ng takot.
Kita niya kung paano umangat ang isang gilid ng labi nito para sa isang mapanganib na ngisi. Hindi ito kumurap. Noong tumingin ito ng diretso sa mga mata niya, pakiramdam niya kita nito pati ang kaluluwa niya.
"I want you to bear my child, Doctor,"
Malamig na malamig na bigkas nito bago hinila ang siko niya at madiing pinadaan ang baril mula sa kanyang noo patungo sa kanyang sentido."You what? You want a baby?" magkasunod na tanong niya, naniniguradong tama ang narinig niya.Umangat muli ang gilid ng labi nito habang ang mga mata ay dumilim. Literal na napakapit siya sa mesa, kumukuha ng lakas upang malabanan ang takot niya.Ngayon niya naisip na ang lalaking kaharap ngayon ay kapareho lang nang lalaki sa labas ng I. C. U. noon. At sa malamang na baka pareho lang ang budhi ng dalawa!"You heard me right," ang boses nito ay mapanganib, dahilan upang lalo siyang kabahan at manginig."I don't want to repeat myself. Are you st*pid?" sarkastikong tanong nito.Namilog ang mga mata niya, idagdag pang nasagi nito ang ego niya. Umawang ang mga labi niya kasabay ng pagkulo ng kanyang dugo. Bigla, gusto niya itong suntukin o kaya naman ay sakalin.Kailanman ay hindi pa siya natatawag na st*pid! Habang itong lalaki sa harap niya ay akala mo hari ng mundo.Kahit na nakaka-intimidate ito at kaya siyang patayin, binigyan niya pa rin ito ng naniningkit na tingin at ngisi upang p
Ramdam ni Sylvaine ang panghihina, sakit ng ulo at sakit ng buong katawan noong magkamalay siya. Ni hindi niya alam na nahimatay pala siya kanina. Ang maganda lang ay wala na ang posas sa kamay niya at wala na rin ang panyo sa bibig niya. Nangunot ang noo niya at bubuksan na sana ang mga mata kung hindi lang niya narinig ang dalawang taong nasa malalim na pag-uusap. Imbis tuloy na magising, nagpanggap pa siyang natutulog."Wala siyang pamilya. Walang maghahanap sa kanya kahit mawala pa siya ng ilang araw o buwan," galing iyon sa di pamilyar na boses ng lalaki."Really? That's good. I don't have any plans to send her back home," iyon naman ang boses ng lalaking kinamumuhian niya ngayon. Hindi niya mapigilan na ikuyom ang mga kamay. Hindi niya alam kung paanong kilala siya nito, at wala siyang ideya kung bakit siya pa ang napili nitong magbuntis sa tagapagmana nito! At mas lalong hindi siya magbubuntis!"What about her assistant? That loud woman who kept on crying?" dagdag nito na aka
Tumalim ang tingin ni Sylvaine kay Gray sa hapag. Nakahinga lang siya nang maluwag noong iwan siya nito. Iyon nga lang pinatawag siya nito kay Enzo."Right room. Mr. Whitlock is waiting for you," malamig nitong bigkas."Hindi pa ako tapos kumain—""He doesn't give a f*ck. Go."Napanganga siya noong iwanan din siya nito. Madiin niyang hinawakan ang tinidor. Kung dalhin niya na lang kaya iyon at isaksak sa amo nito?! Tss.Mabigat pa ang loob niyang sumunod. Muntik pa siyang maligaw sa dami ng kwarto. Kahit gusto niyang tumakas, hindi na niya pipilitin lalo pa't kalat ang mga tauhan nito sa paligid.Noong mahanap ang kwarto ay tahimik niyang binuksan ang pinto. Sinalubong nga lang siya ng dokumentong lumipad sa paanan niya."Sign that."Napaangat siya ng tingin. Prente itong nakaupo sa kama. Humihithit pa ng sigarilyo. Wala pa rin itong pang-itaas. Ngayon niya nga napagtanto na ang laki ng katawan nito at nasa tamang hulma ang bawat pandesal nito. Walang araw siguro itong hindi naggi-gym
Iniwan siya nito sa kwarto na iyon noong gabi. Mabuti nga at hindi siya nito pinwersang gawin ang bagay na iyon. Hindi nga lang siya nakatulog lalo pa't ramdam niya ang ginawa nito sa pagitan ng mga hita niya. Naipagdidikit na lamang niya ang mga hita at pinipigilan ang umungol. Baliw na nga siguro siya't nabuhay ang bawat himaymay ng init sa ginawa nito.Si Brylle pa ang uling nakasama niya sa kama, pero iba ang piranas sa kanya ni Gray ngayon. Daliri pa lang iyon pero tingin niya buong katawan niya ang gustong magpa-alipin dito.Napamulat siya ng mga mata matapos maalala ang sinabi nito."Mabuntis sa loob ng isang buwan? Baliw ba siya? Akala mo naman mabubuntis ako sa isang gabi lang—"Napatigil siya matapos may napagtanto. Ibig ba nitong sabihin ay gagawin nila iyon araw-araw at hindi isang beses lang?"Sh*t! Baog nga ako!" ngawa niya sa kama.Kahit mag-araw araw pa sila, malabo siyang mabuntis! Bakit ba kasi ayaw nitong maniwala na baog siya?!"Arggh!"Nilubog niya ang ulo sa unan
"Sh*t! Walanghiya ka, bitiwan mo ko!"Nagwala siya kahit pa buhat-buhat siya nito. Hindi nga niya alam kung paano sila nakabalik sa mansyon. Basta buhat pa rin siya nito na parang sako at miminsang pinapalo ang p*wet*n niya."Stubborn lady. Tingnan natin kung makalakad ka pa bukas," gigil na bulong nito bago buksan ang kwartong ginagamit niya.Namilog ang mga mata niya sa narinig. Napatili siya noong ihagis siya nito sa kama. Sa kaba niya ay sumiksik siya sa headboard."Baliw ka! M*nyak! Pakawalan mo na ako rito!"Binato niya ito ng unan ngunit hindi man lang ito natinag mula sa kinatatayuan. Nasalubong niya lang ang madilim nitong tingin. Nanindig ang balahibo niya matapos makita ang galit na pag-igting ng panga nito. Napasiksik siya lalo sa headboard ng kama noong kalasin nito ang suot na necktie."You're getting on my nerves, really. Hindi ka marunong sumunod," madiing bulong nito.Humakbang ito palapit habang hawak-hawak ang necktie nito."Lumayo ka! W-ala kang mapapala sa'kin!"N
Agad na humithit sa kanyang sigarilyo si Gray. Kiniling niya ang ulo bago tinakpan ng kumot ang katawan ni Sylvaine. Malalim na ang tulog nito. Pinunasan niya ang pawis nito sa noo. Napasulyap din siya sa sariling kah*bdan. Sa laki niya, talagang mapapagod ito."Makulit. Kung marunong ka lang makinig, hindi ako magiging marahas," bulong niya sa hangin.Pero duda rin siya sa sarili. Ni minsan ay hindi siya naging banayad sa kama. Tingin niya ay dalawang araw itong hindi makatatayo.Nailing siya ngunit napamura matapos makita ang palapulsuhan nito. Agad niyang tinapon sa sahig ang upos ng sigarilyo at balewalang tinapakan gamit ang paa niya. Walang kwenta kahit mapaso pa siya."F*ck!"Napaluhod siya at hinawakan ang mga palapulsuhan nito. Umigting ang panga niya matapos makitang nagmarka ang necktie na ginamit niya. Hihipan niya sana ang mga iyon kun'di lang tumunog ang cellphone niya.Pinulot niya ang pants na suot kanina at hinalughog para makuha ang cellphone. Agad niyang sinagot mat
Walang tigil sa pagtakbo si Sylvaine kahit pa namamanhid ang mga binti at hita niya. Gusto niyang magpahinga pero hangga't nasa loob siya ng mansyon ni Gray, hindi siya makahihinga.Kun'di niya ginamit ang kumot at bedsheet para makababa sa bintana, malamang ay hindi siya makalalabas sa kwarto. Kaya lang, ang lawak ng mansyon nito, hihingalin na yata siya bago makarating sa pinaka-gate."Sh*t!" bulalas niya matapos mapansing nakasunod ang mga tauhan nito sa kanya.Pinilit niyang bilisan ang pagtakbo. Napaigik siya sa sakit. Imbis din na bumilis ay bumagal ang lakad niya.Kailangan niyang makatakas. Ayaw niyang mamatay sa kamay ni Gray.Nagka-pag-asa siya matapos matanaw na malapit na siya sa gate. Ngunit bigla rin siyang natumba at nadapa matapos may itim na sasakyang marahas na pumarada sa harap niya.Napangiwi siya at napasulyap sa kanyang tuhod. Nagdudugo na iyon at napuno ng gasgas."Tingin mo ba talaga makatatakas ka?" galit at malamig na tanong nito.Napaangat siya ng tingin. Na
"Seriously, Gray? Ni-lock mo sa kwarto?" natatawang tanong ni Joachim sa kanya mula sa video call kinabukasan. Kuminang pa ang ma-abo nitong mga mata.Tumikwas ang kilay niya, "Hindi siya ang gusto kong pag-usapan.""There must be something about her. Tinakot mo pa na kunwari pinatay mo ang tauhan mo, hindi naman," dagdag na pang-aasar ni Dimitri.Napirmi ang mga labi niya. Hindi siya papatay ng tauhan para lang kay Sylvaine. Magaling lang talagang uma-acting ang mga tauhan niya."Tapos ngayon hindi mo pakakainin pero pinagamot mo naman ang tuhod niyang may gasgas? Funny, I think you're whipped," nakangising komento ni Grego sa kanya.Tumalim ang tingin niya sa mga kaibigan. Kung hindi lang sila nagpa-plano para sa auction sa black market, hindi niya kakausapin ang mga ito."Mind your own business. I will bring her to the auction.""Baka mamaya siya bigla ang ibenta mo sa auction ah," pang-aasar ni Joachim."No one will buy her, and I don't sell my properties."Tumikwas ang kilay ni D