Lilinga-linga si Bryce pagbaba ng yate. Hindi niya makita ni Naoimi, agad niyang tinanong ang papalapit niyang assistant.
“Have you seen Miss Nepalis?” “No Sir.” iling nito. “Pinuntahan ko lang po kayo dito dahil may meeting po kayo after this.” “No. Cancel all my meetings. I need to find Naomi.” nagpatiuna siya pero muling nagsalita si Garry. “Pero Sir, that is the deal we hardly get.” pagrarason niya sa boss nila. Ilang revision ng proposal din ang nagawa nila bago nila nakuha ang isang malaking project. “Shit! Damn it!” naihilamos ni Bryce ang mga palad sa kamay niya. Hindi pupwedeng mawala sa kanila ang kliyenteng iyon dahil sigurado siyang makukuha ito ng San Lorenzo Corp. “Let’s go. I gotta find her after this meeting. Ask Andrew about Naomi.” nagmamadaling sumakay si Bryce sa kotse. “Ah…copy Sir.” kahit naguguluhan ay tumango na lamang si Garry at nagmamadaling sumunod dito patungong kotse. Habang nasa byahe ay laman ng isip ni Bryce si Naomi. It has been five long years nang mawala itong parang bula. At ngayon, sinong mag-aakala na kusa itong dadalhin sa kanya ng tadhana. “How long has she been in the unit?” “Ahmm…I think one week Sir.” “What? A week? And you didn't tell me that our new hired is there!” asik ni Bryce. “Sir, sinend po ni Andrew ang profile ni Miss Nepalis sa inyo a week before siya dumating ng Pinas.” “Dumating? Here? So where has she been?” “She’s been living in Hawaii Sir. According to Andrew, nakumbinsi niya lang si Miss Nepalis sa pangungulit at pag o-offer ng higher salary para sa project dahil ilang projects na din sila nagkasama sa Hawaii.” “Tsk. Dammit Bryce!” mura niya sa sarili. “How long is her contract? Make her permanent.” “I-I will discuss it with Andrew, sir.” “No. Just give her a permanent position. I won’t let her get away again.” “Should we discuss it with her first?” “I won’t repeat it again Garry.” Nagkasalubong ang mga mata nila sa salamin at kitang-kita ni Garry ang madilim na awra ng boss niya. ***** Five long years. “Five long years Naomi…I searched for you.” sambit ni James at nilagok ang brandy. “Sir, do you need anything?” tanong ni Kayla sa boss niya nang mapansin ang kakaibang kinikilos ni James. “Yes. But you can do nothing with it. Just go and rest.” “S-Sigurado po ba kayo?” nag-aalangan pa niyang tanong. “Yes, I have my personal assistant here. Just prepare the things needed for the business.” “O-Okay po.” Hindi na niya muling tinanong ang lalaki dahil nakakatakot ito pag nalalasing. Daig pa nito ang nawala sa sariling pag-iisip. “Everyone leave me! Leave! F*ck!” Narinig niyang sigaw ng boss niyang si James makailang hakbang niyang layo sa yate nito. Napailing na lamang si Kayla at nagmamadaling umalis para umuwi sa in-house nila habang nasa syudad. Nilagok muli ni James ang bote ng alak at nang maubos yon ay nagtungo siya sa personal na silid sa yate. “Dammit Naomi…I won’t let you slip away again. You’re mine.” aniya habang nakahiga sa kama at unti-unting nawalan ng malay. ***** Sunod-sunod na doorbell ang ginawa ni Bryce sa unit na tinutuluyan ni Naomi pero walang lumalabas doon. “Get this fucking door open Garry!” Nagmamadaling tumakbo si Garry palapit sa boss niya at saka binuksan ang unit ni Naomi, Sinalubong sila ng isang malinis na unit na tila walang tumira. “Where the hell is she?” “I-I have no idea sir. A-Ang sabi sakin ni Andrew nakauwi na daw po si Miss Nepalis kaina pa.” “Check if she has booked a ticket. Now!” Natataranta na si Garry at hindi malaman kung kaliwa o kanan ba lalakad. Pinuntahan ni Bryce ang silid at naroon sa kama ang ilang hanger na nagkalat. Confirm. Tumakas na naman ang babaeng yon. “Garry!!!!!” nangigigil na sigaw niya. “Find her now and fast!!!” Parang nais na din magresign ni Garry ng mga oras na iyon dahil tense na tense siya sa kinikilos ni Bryce. ***** Samantala, kanina pa nakababad sa maligamgam na tubig si Naomi. Hindi niya alam kung anong gagawin sa sitwasyon niya ngayon. Kanina ay nagmamadali siyang umuwi para makapag-empake at sinabihan si Andrew na nasa unit na siya in case na magtanong si Bryce pero ang totoo ay humanap siya ng hotel na matutuluyan pansamantala. “Gosh! I need to find a place by tomorrow or else mata-track ako ng dalawang yon.” nahilot niya ang ulo. Nais niyang magpahinga pero tuloy ang andar ng utak niya kung pano mareresolba ang problema. Hindi siya maaring umuwi ng Hawaii dahil alam niyang mata-track siya ng mga ito. Tumayo siya sa bathtub at binalot ang katawan ng roba. Naupo siya sa harap ng vanity mirror at tinawagan ang kapatid. “Yes dear sister?” magiliw na bati ng kapatid niya. “Ate, I’ve messed up. Tama ka hindi ako dapat bumalik dito.” “Anong nangyari?” nag-aalalang tanong ni Kira. “Ate Kira…I don’t know. The world is too small.” “Naomi, calm down and talk to me. I will ask Morris for help needed.” “They found me.” “Ha? Sino? Sina Sylvia?” “No…the…the man I slept with five years ago and…J-James.” “Ano? Paano?” Iiling-iling siyang sumagot sa kapatid. “That man…that man is my boss and…si James, they’re business partners.” “Oh no Naomi…you need to come back.” “Ate Kira, kilala na nila ako. Si James, he will hunt me. Baka mapahamak kayo ni Kuya Morris.” “Just come back Naomi, hindi ka na ligtas jan.” Matapos nila mag-usap magkapatid ay nanghihinang nahiga sya para magpahinga. Tumunog ang cellphone nya at nakitang nag–message si Andrew. Andrew: Girl, hinahanap ka sakin ni Sir Bryce. Bakit ka umalis sa unit ng walang paalam? What’s going on? Hindi niya sinagot si Andrew. Kailangan niyang mag-isip ng paraan para makaalis. Tumunog muli and cellphone nya, at may bagong message. Unknown: Come back to me. Hindi niya sigurado kung si James o Bryce yon. Maya-maya ay may kumatok sa pinto. Hindi siya agad nakagalaw dahil wala naman siyang tinawag for any service. “S-Sino yan?” “C’mon open up, before I make a scene here darling.” boses iyon ni Bryce. “Bakit ka nandito? Anong kailangan mo?” “You left without a word.” Hindi siya sumagot. “Open the door Miss Nepalis. I just want to talk to you. Ayokong buksan tong pinto na to though I have a keycard.” “Can you please leave me alone!” Narinig niyang bumuntong hininga ito. “Okay, ganito. I’ll wait for you at the restaurant downstairs at pag hindi ka bumaba within ten minutes. I'll break this door. Don’t think of escaping again, I can find you.” Narinig ni Naomi ang papalayong yabag ni Bryce. Nahilot niya ang sintido niya. Ilang oras pa lang siyang naroon pero nahanap na siya ng lalaki. “Ano bang kailangan niya sakin? Hindi ko naman siya ginulo ever.” Huminga siya ng malalim at nag-isip ng solusyon. “Okay Naomi, you don’t owe him anything. Or I guess I have? But he got you. He’s your first and you were drugged that time. Isa pa nasulit naman niya ang gabing yon sayo. Okay! That’s it! Wala kang kasalanan sa kanya ever! Ano ba kasing problema niya?” Nagbihis siya at bumaba para kausapin si Bryce bilang Boss niya.Tulala si Naomi hanggang sa makarating sa bahay ni Bryce. Don na muna siya dinala ng binata. At kahit gustong unahin ni Bryce ang galit ay hindi niya magawa dahil sa itsura ng dalaga. “Here, have some tea para kumalma ka. You’re safe here.” Tumingala ito sa kanya. “I won’t do anything with you.” tinaas niya ang dalawang kamay at naupo sa katapat na sofa.Pinanood lamang niya si Naomi na hinigop ang tsaa. Nanginginig pa ang mga kamay nito. Tumikhim si Bryce nang makitang mejo kumalma na ito. “What happened back there?”Dahan-dahang binaba ni Naomi ang tasa. Huminga siya ng malalim bago sagutin ang lalaki. “I-I…I don’t know. It’s my fault, I guess.” sambit niya. Kumunot ang noo ni Bryce. “Five years ago…what happened to you? That night? I need to hear it Naomi.”Tiningnan ng dalaga ang binata. Mariing napapikit siya at binalikan ang nakaraan. “B-Binenta ako ng mga kinilala kong magulang.”Nag-igting ang panga ni Bryce.“That night, nakatakas lang ako. James was so drunk that nigh
20 years ago…Matapos masunog ang boy’s orphanage ng St. Helene na nasa kabilang bayan ay inilipat sina James sa girl’s towne habang ginagawa ang nasunog na ampunan. Kilala ang St. Helene sa probinsya nila, magkahiwalay ang amounan ng babae at lalaki. Ilang linggo na din doon si James, nang mailipat sila doon ay naging mas mailap siya sa tao. Hindi pa siya dinadalaw ng kanyang ina. Oo, kahit na nasa ampunan siya ay dinadalaw siya doon ng kanyang nanay. Lumaki na siya sa ampunan dahil ayaw sa kanya ng kinakasama ng nanay niya. Habang naglalaro ang mga bata sa ampunan ay naisipan niyang magtungo sa attic para mapag-isa. Nagulat siya nang makita ang isang batang babae na umiiyak. “Anong nangyari sayo?” inosenteng tanong niya. “Kinulong kase ako dito ng mga kalaro ko, hindi ko maabot yung door knob.” Walong taon pa lamang si James noon. Sa tantya niya ay mas bata sa kanya ng ilang taong ang babae. “Ikaw anong ginagawa mo dito?” tanong nito sa kanya.“Gusto ko lang mapag-isa, ayoko d
Hindi nagtungo sa opisina si Naomi, ganon naman ang set up nila kung kaya’t minabuti niyang sa bahay na lang magtrabaho kaysa makita si Ella o si kaya ay si James. Since isa siya sa dahilan kung bakit nai-close deal ang international project na iyon ay alam na niya ang tipo ng kliyente nila. Sa kalagitnaan ng araw ay tumunog ang cellphone niya. Unregistered number. “Hello?” sagot niya. “Sino to?” muli niyang tanong ng hindi sumagot ang nasa kabilang linya. “It’s me.” boses pa lang ay agad ng namuo ang takot sa dibdib niya. “J-James…pano mo nalaman ang number ko?”“You’re my interior designer but you managed to leave me again.”“Pwede ba tigilan mo na ako.” “Naomi, I own you.”“No. You can never own anyone James.”“Meet me.”“Ayoko.”“I can make a way for you to meet me.”“Ano? Gagamitin mo ang trabaho ko?”“No. I still have people near St. Helene. I know you are donating for the kids there.”“What are you implying?”“Meet with me and I promise hindi ko gagalawin ang orphanage.”
Sa kotse ay tahimik lamang si Naomi. Ayaw na niya kausap ang kasamang lalaki kaya pinagbigyan na lang niya itong sabay sila umuwi, tutal eh iisang building lang naman sila nakatira. “Ah! I remember.” biglang sabi nito pagka-park ng kotse sa condo building. “Ikaw yung nakasabay ko noon sa elevator. You were wearing eyeglasses.” Inirapan lamang niya si Bryce at madaling tinanggal ang seatbelt para makalabas. “Naomi, wait.” mabilis na nahabol ni Bryce ang kamay ng dalaga. “What?” tanong niya dito sa pagod na tono. “Mr. Alagos, I have no energy to discuss with you what happened five years ago. It's all in the past, so please let's forget about it. I'll be working with you professionally.” “That's not it. I want to ask about–”“Mr. Alagos…and Miss Hawaii.” napalingon silang dalawa sa babaeng dumating. Hindi maganda ang tono ng pananalita nito. “I'll go ahead sir.” binawi nya ang kamay at mauuna na sana siya nang muling magsalita si Ella. “So what's your name?”“Naomi. Happy?” “Gany
Nakailang atras-abante si Garry sa katabing opisina ni Andrew. Lima ang interior designer ng kumpanya, dalawang lalaki at tatlong babae at sama-sama sa iisang opisina ang apat na iyon. Hindi aware ang mga ito na nasa Atlas na ang freelancer nilang interior designer. “Oh Sir Garry! Good morning po, may kailangan po ba kayo samin?” nagulat pa siya ng dumating ang isa sa mga ito. “Ah y-yes. Pero kay Miss Ella lang. Nanjan ba siya?”“Ah nasa pantry po siya.” sagot naman ng lalaki, pero maya-maya ay natanaw niya ang babaeng tinutukoy ni Garry sa di kalayuan. “Ayun na po pala si Ella, Sir. Mauna na po ako sa loob.” aniya at pumasok.“Hi Garry, you're looking for me?” taas-kilay na tanong ng babae. May katarayan talaga ito. “Yeah. Mr. Alagos wanted you to take over this project. It's ongoing already. May specifics ng binigay ang owner kung ano ang gusto niya. All you need is oversee how's it going–”“Wait!” sinenyas nito ang kamay niya para patigilin si Garry sa pagsasalita. “This project
Kaagad na nagtungo sa CEO's office si Naomi para harapin ang kumag. Sinigurado niyang hindi kaakit-akit ang suot niya dahil mukhang may pagka-manyak ang boss niya. Wala sa table nito ang sekretarya neto kaya kumatok na lang siya sa opisina ni Conrad, bilang iyon ang huling naaalala niyang pangalan nito. Pagtapos ng tatlong katok ay binuksan niya ang pinto. Nakita niya ang lalaki na abala sa computer nito. “Ehem.” tikhim niya. Napaangat agad ito ng ulo ng marinig siya. “Oh hi darling! Come have a seat.” nagliwanag ang awra nito at tinuro siya sa upuan sa harap ng table niya. Inirapan niya ang lalaki at naupo na lamang. “Uhh…why are you not wearing formal clothes? Nasa office ka.” tiningnan siya nito at tumayo para umupo sa isa pang upuan sa harap niya. “Hindi naman ako na-orient ni Andrew for the attire SIR.” she said, emphasizing the word ‘sir’. “Para kang magjo-jogging at lamig na lamig jan sa hoodie at jogging pants mo.” muling komento ni Bryce. “Mr. Conrad Alagos, until n