Beranda / โรแมนติก / Ex-Girlfriend ก็แค่แฟนเก่า / ตอนที่ 5 เราเลิกกันเถอะ

Share

ตอนที่ 5 เราเลิกกันเถอะ

last update Terakhir Diperbarui: 2025-10-13 02:33:34

สุดท้ายเธอก็ต้องวัดตัวให้เขาใหม่ตามที่ลูกค้าวีไอพีอย่างเขาต้องการ แถมยังต้องมานั่งรอเขาเลือกผ้าและแบบสำหรับตัดสูทชุดใหม่อีกต่างหาก

คนกวนประสาทเปลี่ยนใจไปมาจนสมุดบันทึกของเธอถูกขีดฆ่าจนเละเทะดูไม่ได้ ต้องเสียเวลาจดทุกอย่างลงไปใหม่อีกครั้งเมื่อเขาตัดสินใจได้

“เดือนหน้านะคะ เดี๋ยวฉันจะโทรไปบอกวันที่อีกทีค่ะ”

“ทำไมบอกตอนนี้ไม่ได้ หรือว่าอยากจะโทรหาฉัน อ้อ ฉันยังไม่ได้ให้เบอร์โทรไว้สินะ อยากได้นักก็เอาไปสิ”

เขาส่งนามบัตรให้ แต่เธอกลับมองหน้าเขาด้วยแววตาว่างเปล่า ไม่ได้ยื่นมือออกไปรับ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี ด้วยรู้ว่าที่เขาทำทั้งหมดในวันนี้ก็แค่เพื่อตั้งใจกวนประสาทเธอเป็นการแก้แค้นเท่านั้น

จะทำอย่างไรได้ล่ะ ก็เรื่องเมื่อสิบปีที่ผ่านมา เธอมันเป็นคนผิดจริง ๆ แต่คนอย่างเธอมันไม่ได้มีทางเลือกมากมายนักในชีวิตเสียหน่อย ไม่ว่าจะเป็นตอนนี้..หรือตอนนั้น

เสียงห้ามล้อดังสนั่นท่ามกลางหยาดฝนโปรยปรายในช่วงที่พายุลูกใหญ่พัดเข้าไทย รถยนต์คันหรูสีดำมันปลาบจอดกึกอยู่กับที่ในซอยเล็ก ๆ ใกล้กับคอนโดมิเนียมของเขา

“น้ำมนต์ เมื่อกี้ว่าไงนะ พี่ฟังไม่ชัด”

เขาพยายามห้ามปลายเสียงไม่ให้สั่น แต่ก็ทำได้ยากยิ่ง เมื่อสิ่งที่เธอพูดออกมาในคราแรกนั้น เขาได้ยินมันอย่างชัดเจนทุกถ้อยคำ

“น้ำมนต์ขอโทษ เรา..เราเลิกกันเถอะค่ะ”

ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้นที่ต้องพยายามห้ามปลายเสียงไม่ให้สั่น แต่คนตัวบางซึ่งนั่งกุมมือทั้งสองข้างแน่น พยายามอย่างยิ่งยวดไม่ให้แสดงอาการอะไรออกมา แม้ปลายเล็บจะจิกลงไปบนหลังมืออย่างแรงจนขึ้นรอย แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้น มันกลับไม่เท่าที่หัวใจของเธอรู้สึก

“ทำไม..”

“น้ำมนต์จะแต่งงานค่ะ น้ำมนต์กับเขาแอบคบกันมาพักใหญ่แล้ว เขาเป็นเจ้าของโรงแรมทางใต้ พ่อแม่ก็เห็นด้วย พี่ปุณณ์ปล่อยน้ำมนต์ไปเถอะนะคะ น้ำมนต์ขอร้อง”

เธอเงยหน้ามองเขาด้วยแววตาสั่นระริกภายใต้ม่านน้ำตา ดวงตากลมโตฉายแววเจ็บปวดอย่างไม่ต้องแกล้งทำ แต่เขากลับตีเจตนาว่าที่เธอแสดงออกถึงความเจ็บปวดนั้น มันเป็นเพราะเขา ที่เป็นตัวมารขวางความสุขของเธอกับมหาเศรษฐีคนนั้น

“ทำไมทำกับพี่แบบนี้ ที่ผ่านมาพี่รักเธอไม่มากพอหรือ น้ำมนต์”

“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ แต่น้ำมนต์รักเขา ไม่ได้รักพี่ปุณณ์อีกแล้ว”

เสียงหวานเจือสะอื้นจนแทบฟังไม่เป็นคำ หัวใจดวงน้อยรวดร้าวไม่เหลือชิ้นดี ซึ่งไม่ได้ต่างจากชายตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย

แต่เธอจำเป็นต้องทำ เธอจำเป็นต้องจบความสัมพันธ์กับเขา เพราะตอนนี้ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมดแล้ว เธอไม่มีค่าคู่ควรกับผู้ชายดี ๆ ที่มีทุกอย่างเพียบพร้อมอย่างเขาอีก และนี่จะเป็นทางเดียวที่จะทำให้เขาได้ไปเจอคนดี ๆ ที่เหมาะสมคู่ควรกันกับเขา ซึ่งคนนั้น..ไม่ใช่เธอ

“เพราะมันรวยมากกว่าพี่ใช่ไหม เธอต้องการอะไร บอกสิ พี่จะหาให้เธอทุกอย่าง”

“ไม่ใช่ มันไม่ใช่แบบนั้น พี่ไม่เข้าใจหรือไง ว่าน้ำมนต์ไม่ได้รักพี่แล้ว น้ำมนต์รักคนอื่น น้ำมนต์นอนกับคนอื่น แล้วตอนนี้ก็กำลังจะแต่งงานกับคนอื่น พี่เข้าใจหรือยัง”

กรามแกร่งขบกันแน่นจนสันขึ้นนูน ดวงตาคมกริบวาบขึ้นในความมืด

ผู้หญิงอย่างเธอ มันเลวจนไม่มีอะไรมาเปรียบ เขาหรือสู้อุตส่าห์รักและทะนุถนอมเธอราวไข่ในหิน จะแตะต้องแต่ละทีก็กลัวว่าผิวเนื้ออ่อนบางของเธอจะบุบสลาย อยากจะทำอะไรเธอเหมือนที่เคยทำกับผู้หญิงคนอื่นก็ไม่กล้าหักหาญน้ำใจ ทนทุกข์ทรมานอยู่เพียงคนเดียว เพราะไม่ต้องการให้เธอเสียใจ

แต่ดูสิ่งที่เธอทำกับเขาสิ ดูสิ่งที่เขาได้รับตอบแทนกลับมา เธอไปนอนอ้าขาให้ผู้ชายคนอื่นกระแทกจนเต็มรัก แล้วมาเขี่ยเศษสวะอย่างเขาให้พ้นทางอย่างง่ายดาย

ได้..ในเมื่อเธอมันง่ายนัก ในเมื่อความรักของเขามันไม่มีค่าอะไรกับผู้หญิงหลายใจสารเลวอย่างเธอ เขาก็ไม่จำเป็นต้องขอร้องอ้อนวอนเอาสิ่งเน่า ๆ กลับมา

“เข้าใจแล้ว ไปซะน้ำมนต์ ก่อนที่ฉันจะหักคอเธอให้ตายตรงนี้ ไป..”

ปุณณิธิตะโกนก้องพร้อมกับเสียงฟ้าผ่าดังสะท้อนจนคนตัวบางสะดุ้งสุดตัว เธอปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย มองใบหน้าหล่อเหลาและแววตาที่แสดงความเกลียดชังอย่างชัดเจนของเขาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเปิดประตูรถแล้ววิ่งฝ่าฝนออกไป

จบสิ้นแล้ว..ความรักครั้งแรก และคงเป็นครั้งสุดท้าย..ในชีวิตเธอ

ดวงตาคมมองฝ่าความมืดจนแผ่นหลังบอบบางลับสายตาไป เขายกหลังมือขึ้นมาปาดน้ำตาลวก ๆ กรามแกร่งขบกันแน่น ก่อนจะทุบพวงมาลัยรถพร้อมร้องตะโกนอย่างบ้าคลั่ง เสียงแตรรถดังสนั่นหลายครั้งท่ามกลางสายฝนโปรยปรายและบรรยากาศเงียบเชียบวังเวง

หัวใจดวงโตที่เคยแข็งแกร่ง บัดนี้มันแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี พื้นที่บนหน้าอกว่างเปล่า..ไม่มีอีกแล้ว หัวใจที่เอาไว้รักใคร

“ฉันไม่ได้อยากได้เบอร์โทรของคุณหรอกนะคะ แต่ที่ฉันไม่สามารถกำหนดวันให้คุณได้ในตอนนี้ เพราะงานของฉันยังค้างอีกเยอะ ขอเวลาเคลียร์คิวเก่าอีกสักอาทิตย์สองอาทิตย์ แล้วจะโทรไปแจ้งอีกครั้งค่ะ แต่ถ้าคุณไม่สบายใจที่จะให้ฉันโทรไป ฉันจะขอให้พี่บีเป็นคนโทรไปแจ้งวันลองชุดกับคุณแทน ดีไหมคะ”

คำพูดแก้ตัวยาวเหยียดไม่ได้ซึมเข้าสู่สมองของเขาเลยแม้แต่น้อย เขาทำเพียงเหยียดยิ้มหยัน ก่อนจะยัดนามบัตรใบนั้นลงไปในมือของเธอ

“อย่าเรื่องมาก รีบไปเคลียร์งานเจ้าอื่นให้เสร็จ แล้วรีบโทรมาหาฉัน อย่าลืมนะ ว่าฉันเป็นใคร แค่ฉันโพสต์ถึงบริการแย่ ๆ ของช่างตัดเสื้อมือดีในร้านพี่บี แค่นี้เธอก็ตกงานได้แล้ว น้ำมนต์”

“คุณต้องการอะไรกันแน่ เรื่องมันผ่านมาตั้งสิบปีแล้ว ทำไมถึงต้องเอาเรื่องเก่ามากลั่นแกล้งฉัน”

“เหอะ ตั้งสิบปีแล้วงั้นเหรอ แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามันเพิ่งผ่านไปเมื่อวานเองล่ะ แบบนี้สินะ ที่เขาว่า สิบปี แก้แค้นก็ยังไม่สาย”

“ฉันรู้ว่าฉันทำคุณเสียใจมาก แต่ตอนนั้นเราสองคนก็ยังเด็ก จะคบกันรอดหรือเปล่าก็ไม่รู้ ยังไงวันหนึ่งก็อาจต้องเลิกกันอยู่ดี”

“อ๋อ เหมือนที่เธอเลิกกับผัวเศรษฐีของเธองั้นเหรอ ถูกมันเฉดหัวทิ้งมาล่ะสิ ถึงต้องมาเป็นช่างตัดเสื้อกระจอก ๆ แบบนี้”

“ใช่ค่ะ คนอย่างฉัน มันไม่มีค่าคู่ควรกับใครทั้งนั้น ฉันมันเลว พอใจไหมคะ ที่ฉันทำเลว ๆ กับคุณไว้ในอดีต ฉันเสียใจ ฉันขอโทษ แต่เรื่องมันผ่านมานานมากแล้ว คุณจะให้อภัยฉันไม่ได้เชียวหรือ ทั้งที่คุณเองก็คงลืมความรู้สึกนั้นไปหมดแล้ว คุณไม่ได้เจ็บปวดกับเรื่องของเราอีกแล้วด้วยซ้ำ”

เขาชะงักไปเล็กน้อยกับแววตาตัดพ้อที่แฝงไปด้วยความเจ็บปวดของเธอ แต่คนอย่างเขาจะไม่มีวันโง่ซ้ำสอง อย่าคิดว่าดวงตาเศร้า ๆ น้ำตา และมารยาของเธอจะใช้กับคนอย่างเขาได้ผลอีก

“รู้ตัวด้วยสินะ ว่าตัวเองเลวแค่ไหน ใช่ ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว ไม่ได้เจ็บ ไม่ได้ปวด แต่ที่ยังรู้สึกอยู่คือฉันเกลียดเธอ”

เขาเน้นคำสุดท้าย ตั้งใจให้คำว่า “เกลียด” แทงทะลุหัวใจของเธอ และแน่นอนว่ามันพุ่งตรงแทงทะลุผ่านหัวใจดวงน้อยที่มีแต่รูพรุนของเธอไปได้อย่างง่ายดาย

“เกลียดแล้วจะมายุ่งกับฉันทำไม ทำไมไม่ต่างคนต่างอยู่”

“เพราะฉันทนไม่ได้ที่จะเห็นเธอลอยหน้าลอยตาอย่างมีความสุข มีงานมีการทำ ใช้ชีวิตปกติแบบนี้นี่ไง”

ดวงตาคมวาบขึ้น ข้างในนั้นมีแต่คำว่าเกลียดชัง เธอรู้แล้ว ว่าเขาเกลียด ไม่เห็นต้องตอกย้ำเธอทั้งคำพูดและแววตาอย่างนี้ เธออยู่ของเธอมาถึงสิบปี แผลเป็นมันเกือบจะหายดีแล้ว ทำไมเขาถึงต้องใจร้ายมีกรีดซ้ำรอยแผลเป็นนั้นให้เหวอะหวะ ทั้งที่เขามีชีวิตดี ๆ มีผู้หญิงคนใหม่หลังจากเธออีกมากมาย..แล้วเธอล่ะ เขารู้ไหม ว่าเธออยู่ในสภาพไหน..แน่นอน ก็ต้องไม่รู้อยู่แล้วสินะ

“ฉันก็ไม่ได้มีความสุขนักหรอก ทั้งตอนนั้นและตอนนี้ คุณไม่รู้อะไร อย่ามาพูดดีกว่า”

เธอขึ้นเสียงใส่เขาอย่างเหลืออดกับความกดดันที่เกิดขึ้นมาตลอดสิบปี ไม่มีใครรู้หรอก ว่าเธอเองทนทุกข์ทรมานกับเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ก่อมากมายแค่ไหน

ที่เธอบอกเลิกเขาไป เธอก็เจ็บปวดเจียนตายเหมือนกัน

“มันก็สมควรแล้วนี่ กับความเลวของเธอ ฉันไม่สนหรอกนะ แล้วก็ไม่มีวันให้อภัยด้วย”

น้ำตาใส ๆ ไหลอาบแก้มอย่างไม่ได้แกล้งทำ เธอไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว แต่ตอนนี้ จะทำอย่างไรให้เขาเลิกผูกใจเจ็บ และปลดปล่อยคนเลวอย่างเธอไปตามทางเสียที

“ฉันขอโทษนะคะคุณปุณณ์ ขอโทษกับเรื่องทุกอย่างที่มันเคยเกิดขึ้น ไม่ว่าคุณจะให้อภัยหรือไม่ แต่ฉันขอยืนยันว่าฉันเสียใจ เสียใจจริง ๆ”

 

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • Ex-Girlfriend ก็แค่แฟนเก่า   ตอนที่ 12 ของฟรีไม่มีในโลก

    “คุณ ทำไมทำแบบนี้”แม้จะโล่งใจที่รอดจากการถูกส่งไปขายตัวยังชายแดน แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ที่คนซึ่งบอกว่าเกลียดเธอและไม่มีวันจะให้อภัยกลับยอมเสียเงินมากมายเพื่อไถ่ตัวเธอ“แบบไหน ใช้หนี้ให้เธอน่ะเหรอ”คิ้วเข้มเลิกสูง ดวงตาคมมองจ้องสบตากับเธอด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก แต่ที่แน่ ๆ มันไม่ได้มีความรู้สึกดี ๆ ให้กันเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว“ค่ะ ไม่เห็นต้องมาเสียเงินเพราะฉัน”“อ้อ แสดงว่าอยากไปขายตัวที่ชายแดน”เขาแค่นหัวเราะหยัน จนตรอกจนเกือบจะกลายไปเป็นผู้หญิงขายตัว ชาตินี้ก็ไม่มีโอกาสได้ออกมาเห็นเดือนเห็นตะวัน ยังทำหยิ่งไม่เข้าท่า คิดว่าเขาอยากจะช่วยเธอตายละ ที่ทำก็แค่ทนสมเพชลูกตาไม่ได้เท่านั้น“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ”รู้ว่าไม่ควรอวดดีกับเขาซึ่งตอนนี้กลายมาเป็นผู้มีพระคุณเสียแล้ว แต่ถ้าเป็นไปได้ แม้จะยังรักเขาจนสุดหัวใจเพียงใด ในตอนนี้ที่ยังพอจะไปจากเขาไหว เธอก็อยากจะไปให้ไกลจากเขาที่สุด เพราะยิ่งเห็นหน้า ความเจ็บปวดในวันวานมันก็คอยจะตามหลอกหลอนเธอไม่เลิก“ไม่ใช่อย่างนั้น แล้วเธอมีทางเลือกอื่นหรือไง ถ้าไม่เอาเงินของฉันไปใช้หนี้”“แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน คุณจะมาเสียเงินมากมายให้ฉันทำไม”เขาขยับนั่งพิงสะโ

  • Ex-Girlfriend ก็แค่แฟนเก่า   ตอนที่ 11 คนของผม

    เพราะกว่าที่จะข่มตาให้หลับลงได้ก็ครึ่งค่อนคืนไปแล้ว ไหนจะปัญหาที่ทำให้เธอเหนื่อยล้าทั้งกายและใจทำให้เธอตื่นสาย เมื่อมองหาคนที่นอนกกกอดเธอแนบอกด้วยพื้นที่คับแคบของเตียงก็พบเพียงความว่างเปล่า เขาคงออกจากห้องของเธอไปนานแล้วเพราะมีงานมีการให้ทำ ไม่ใช่คนตกงานอย่างเธอเมื่อนึกถึงปัญหาที่จะตามมาจากการตกงานก็ทำเอาเธอเด้งตัวลุกขึ้นแล้วรีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำ ก่อนจะออกมาแต่งตัวด้วยชุดสุภาพเพื่อตระเวนออกหางานทำอีกครั้งแต่ยังไม่ทันที่เธอจะออกจากห้อง กันตาซึ่งได้ยินข่าวว่าเธอถูกไล่ออกด้วยโทษฐานที่อ่อยแฟนเจ้าของร้านก็โทรเข้ามาเสียก่อน“น้ำมนต์ แกเป็นไงบ้าง เรื่องมันเป็นยังไง”ณกมลถอนหายใจยาวแล้วทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง“แล้วแกได้ยินว่ายังไงล่ะ”“ก็ไอ้...นายโชคน่ะสิ ป่าวประกาศทั่วร้านว่าโดนแกแบล็กเมล พี่บีเลยไล่แกออก”“โดนไล่ออกน่ะเรื่องจริง แต่ไอ้เวรนั่นมันจะปล้ำฉัน ดีที่คุณปุณณ์เขาย้อนกลับมาเอาของที่ร้านเลยช่วยไว้ทัน ไม่งั้นฉันเสร็จมันแน่”“มันกล้าทำแบบนั้นได้ไงวะ พี่บีก็นอนอยู่บนร้านไม่ใช่เหรอ”“อืม พี่บีก็รู้ว่ามันจะปล้ำฉัน แต่พี่บีเลือกมัน เลยไล่ฉันออกแทน”“เฮ้ย ไล่ช่างอันดับหนึ่งของร้านออก แล้วเลือกไ

  • Ex-Girlfriend ก็แค่แฟนเก่า   ตอนที่ 10 เธอต้องชดใช้

    “ก็ใครใช้ให้คุณมาทำอะไรทุเรศ ๆ กับฉันล่ะ แล้วเป้าคุณ มันไม่รั้งหรอกนะ ถ้าคุณไม่หื่นแบบนี้ ฉันไม่แก้ให้คุณแล้ว ส่งงาน คุณเอากลับบ้านไปได้เลย แล้วก็ไม่ต้องกลับมาอีก”“นี่เธอ ฉันเป็นลูกค้านะ”“ลูกค้าแล้วยังไง ลูกค้าแล้วมีสิทธิ์มาไล่จูบช่างตัดเสื้อเหรอ เรื่องของเรามันจบไปเป็นสิบปีแล้วคุณปุณณ์ คุณช่วยปล่อยฉันไปตามทางของฉันได้ไหม”“ถ้าบอกว่าไม่ได้ล่ะ”ดวงตาคมกริบวาวโรจน์มองเธอนิ่ง ๆ มันฉายแววอำมหิตเสียจนเธอขนลุกซู่“แล้วคุณจะเอายังไง ฉันขอโทษคุณไปแล้ว ฉันเสียใจ แต่ฉันย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ถ้ากลับไปได้ฉันจะไม่ไปเดินเซ่อซ่าให้คุณขับรถเฉี่ยวตั้งแต่แรก”หยาดน้ำใส ๆ รื้นคลอหน่วย ทำเอาใจแกร่งกระตุกวูบ แต่ก็เพียงครู่เดียวเท่านั้นที่นึกสงสาร เพราะสิ่งที่เธอทำมันเลวร้ายเกินกว่าจะให้อภัย และเขาต่างหากที่เป็นฝ่ายน่าสงสาร...ไม่ใช่เธอ“ทุกอย่างมันสายไปหมดแล้ว น้ำมนต์”คนตัวโตคว้าเสื้อผ้าที่ถอดทิ้งเอาไว้ ก่อนจะผลุนผลันออกจากร้านไป ทิ้งไว้เพียงร่องรอยความเจ็บปวดจากอดีตที่ไม่มีวันจางหาย“โอ้โห เป็นแฟนเก่ากันเหรอเนี่ย”โชคชัยเดินปรบมือออกมาจากมุมมืดในสภาพไม่สวมเสื้อ เธอปาดน้ำตาลวก ๆ แล้วรีบเก็บของยัดลงก

  • Ex-Girlfriend ก็แค่แฟนเก่า   ตอนที่ 9 สนุกสิ

    “หายไปไหนของเขาวะ โทรก็ไม่ยอมรับสาย”ปัณณ์ ปัณณธี น้องชายคนสุดท้องผู้รับหน้าที่เป็นผู้จัดละครแทนพี่สาวซึ่งกำลังท้องแก่ใกล้คลอดบ่นเป็นหมีกินผึ้ง หลังจากที่กดโทรศัพท์หาพี่ชายเท่าไรก็ไม่มีคนรับสาย ทั้งที่ตอนนี้ถึงคิวเข้าฉากของเขาแล้วแต่ทีมงานต้องเปลี่ยนฉากถ่ายกันให้วุ่นเมื่อพระเอกนางเอกของเรื่องพร้อมใจกันหายตัวไปทั้งคู่ที่จริงเขาไม่ควรมาวุ่นวายในฐานะผู้จัดแล้วก็ได้ถ้าพระเอกละครเป็นคนอื่น ไม่ใช่พี่ชายผู้ซึ่งมีเพียงพี่สาวของเขาและผู้จัดการส่วนตัวเท่านั้นที่จะเอาอยู่ตอนนี้เขาควรได้เดินหน้าเปิดกล้องถ่ายทำละครเรื่องแรกที่เขารับหน้าที่เป็นผู้กำกับ แล้วค่อยหาเวลาว่างจากกองถ่ายโน้นเทียวมาดูที่กองถ่ายนี้เป็นครั้งคราวแต่ถ้าเขาไม่มา จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อทั้งกองถ่ายต่างเกรงใจพระเอกลูกชายเจ้าของบริษัททั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่ผู้กำกับหนุ่มมากฝีมือยังไม่กล้ากวนใจ แถมที่ซวยไปกว่านั้น เปิดกล้องถ่ายทำได้ไม่กี่วัน ผู้จัดการส่วนตัวของพี่ชายเขาก็คลอดก่อนกำหนดเสียก่อน เขาจึงต้องมาปากเปียกปากแฉะคอยตามพี่ชายตัวดีเข้าฉากอยู่แทบทุกวัน ไม่เป็นอันทำอะไรจนต้องเลื่อนการเปิดกล้องกองถ่ายของเขาออกไปก่อนอย่างไม่มีกำหนดใน

  • Ex-Girlfriend ก็แค่แฟนเก่า   ตอนที่ 8 อยากสนิท

    “สวัสดีค่ะ คุณปุณณ์”ณกมลตัดสินใจโทรหาดาราหนุ่มหลังจากที่เคลียร์คิวงานเก่าเสร็จแล้วเพื่อแจ้งวันเวลาที่เขาจะต้องเข้ามาลองสูทตัวใหม่ที่ตัดกับเธอ“ว่าไง”แค่เห็นชื่อของคนที่โทรมาโชว์หราอยู่บนหน้าจอ หัวใจแกร่งก็เต้นกระตุก แต่ยังพยายามปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้“ฉันเคลียร์คิวงานหมดแล้วนะคะ ตอนนี้กำลังเริ่มทำชุดของคุณ วันศุกร์หน้าเข้ามาลองได้เลยค่ะ”“อืม ขอบใจ แต่ฉันคงเข้าไปค่ำหน่อยนะ พอดีติดอีเวนต์”“งั้นเลื่อนนัดเป็นวันอื่นดีไหมคะ”“ฉันไม่มีเวลาว่างสักวัน เป็นวันนั้นนั่นแหละ กลับบ้านดึกหน่อย ช่างดีเด่นอย่างเธอคงไม่เป็นไรใช่ไหม”“ค่ะ ฉันจะรอค่ะ”เขากดวางสายพร้อมเหยียดยิ้มมุมปาก ดวงตาคมกริบวาบขึ้น เธอหายไปหลายสัปดาห์จนเขาแทบลืมไปแล้ว เขาเองก็มัวแต่วุ่นวายกับการปิดกล้องละคร ไหนจะสั่งลากับพิมพ์พิศาจนแทบไม่ได้หลับได้นอนทั้งที่ตั้งใจเอาไว้ว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก แต่เด็กมันยั่ว ผู้ชายมีเลือดเนื้ออย่างเขาจะอดใจได้อย่างไรแต่ในเมื่อตอนนี้เธอเป็นฝ่ายมาเรียกเขาให้กลับไปหาเธอเอง แม้จะแค่ลองชุดก็ตาม แต่สาบานเลยว่าเธอจะต้องจุกจนพูดไม่ออก“เป็นอะไร ทำไมยิ้มอย่างนั้น”เสียงน้ำอ้อยดังขึ้

  • Ex-Girlfriend ก็แค่แฟนเก่า   ตอนที่ 7 จำเป็นต้องมีคนดูแล

    หลังจากที่ตัดพ้อชีวิตกับเพื่อนรักเสร็จ ทั้งคู่ก็กลับเข้าไปเก็บของเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน คนขยันหอบหิ้วถุงผ้าใบใหญ่ที่ในนั้นเต็มไปด้วยจ๊อบพิเศษคืองานปักปลอกหมอนซึ่งเธอเปิดช่องในโซเชียลเพื่อรับงานดวงตาคมกริบมองคนตัวบางที่หอบข้าวของพะรุงพะรังผ่านกระจกด้านหน้าของรถยนต์คันหรู ก่อนจะค่อย ๆ ออกตัวขับตามเธอไปอย่างช้า ๆ จนไปถึงป้ายรถเมล์ จึงจอดแอบมองเธอจากซอยเล็ก ๆ ข้างป้ายรถเมล์ป้ายนั้นเขาขับรถตามเธอไปห่าง ๆ จนถึงห้องเช่าขนาดเล็กที่ค่อนข้างทรุดโทรม ทางเข้าหน้าตึกไม่มีระบบความปลอดภัยใด ๆ ทั้งสิ้น เมื่อมองขึ้นไปบนตึกที่สูงเพียงห้าชั้น จะเห็นประตูห้องทุกห้องและระเบียงทางเดินหน้าห้องที่ใช้ร่วมกันทั้งชั้นหัวคิ้วเข้มขมวดมุ่น แม้เมื่อก่อนจะไม่รู้ว่าเธอเป็นลูกเต้าเหล่าใคร แต่รถยนต์ที่เธอขับ รวมถึงของใช้ทุกชิ้นเป็นแบรนด์เนม ก็ทำให้รู้ว่าเธอมีฐานะดีไม่น้อย แต่ทำไม คนที่ดูเหมือนมีฐานะดีคนนั้น ถึงไม่ได้มีรถยนต์ไว้ขับอีกต่อไป ของใช้รวมถึงเสื้อผ้าเป็นของตลาดนัดราคาถูก แถมยังมาอยู่ห้องเช่าซอมซ่อแบบนี้ได้หรือแท้จริงแล้ว เธอมีเสี่ยเลี้ยงมาตั้งแต่ก่อนที่จะคบหากับเขากันแน่ไม่นาน คนตัวบางที่หอบข้าวของพะรุงพะ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status