All Chapters of Ex-Girlfriend ก็แค่แฟนเก่า: Chapter 1 - Chapter 10

ทันทีที่ประตูรถยนต์คันหรูสีดำมันปลาบปิดลง ชายหนุ่มซึ่งนั่งอยู่หลังพวงมาลัยก็กระหน่ำทุบมันอย่างแรงไม่ยั้ง ดวงตาคมกร้าวดุแดงก่ำมองไปยังประตูกระจกหน้าร้าน กรามแกร่งขบกันแน่นจนสันขึ้นนูน มือที่กระหน่ำทุบลงไปบนพวงมาลัยสั่นระริก“น้ำมนต์ ผู้หญิงชั่ว เธอกลับมาให้ฉันเห็นหน้าเองนะ แล้วอย่ามาหาว่าฉันเลวล่ะ”เสียงทุ้มต่ำเหี้ยมเกรียมเล็ดลอดออกมาตามไรฟัน ริมฝีปากหยักได้รูปสีแดงสดเม้มแน่น ร่างกายใหญ่โตหอบสะท้าน พยายามอย่างยิ่งที่จะปรับลมหายใจให้เป็นปกติ แต่ก็ไม่อาจทำได้ เมื่อภาพความเจ็บปวดแสนสาหัสที่ได้รับจากผู้หญิงคนนั้นมันย้อนกลับเข้ามาในสมองอย่างชัดเจนเป็นฉาก ๆ ราวกับว่าเรื่องราวเหล่านั้นเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันนี้เท่านั้น“น้ำมนต์ เย็นนี้ไปดูหนังที่คอนโดของพี่นะ”ปุณณิธินักศึกษาชั้นปีที่สี่เดินเข้ามาหาคนรักสาวที่เรียนอยู่ชั้นปีที่สามถึงตึกคณะเพื่อชวนเธอไปกินข้าวเย็นและดูหนังที่คอนโดมิเนียมสุดหรูกลางเมืองของเขา ก่อนหน้านี้เขาพยายามชวนเธอหลายครั้งแล้ว แต่เธอกลับไม่ยอมใจอ่อนไปกับเขาเสียที ทั้งที่คบหากันในฐานะคนรักมาครบปีแล้วไม่น่าเชื่อว่าเดือนคณะนิเทศศาสตร์อย่างเขา จะพบรักกับสาวคณะศิลปกรรมศาสต

“น้ำมนต์ คุณปุณณ์มาลองสูทแล้วจ้ะ”เจ้าของห้องเสื้อเดินนำลูกค้ารูปหล่อเข้ามาในห้องตัดเย็บซึ่งวันนี้ช่างประจำของร้านนั่งประจำที่กันจนครบเพราะไม่ได้มีไปออกงานที่ไหนดวงตากลมโตเงยหน้าจากจักรเย็บผ้า สบประสานสายตาที่มีแต่แววรังเกียจของเขาก็ลอบถอนหายใจอย่างอึดอัด ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบชุดสูทสไตล์เกาหลีที่กำลังเป็นที่นิยมในหมู่ดาราและคนดังมาให้เขาลอง“ฝากน้ำมนต์ภาคุณปุณณ์ไปลองที่ห้องลองเสื้อข้างบนทีนะจ๊ะ ห้องข้างล่างยังติดลูกค้าอีกสองคน”“ค่ะ พี่บี”“พี่ขอตัวไปดูลูกค้าก่อนนะคะน้องปุณณ์ พอดีมีเจ้าบ่าวเจ้าสาวมาลองชุดค่ะ”“ตามสบายครับพี่บี”เจ้าของห้องเสื้อเดินออกไปแล้ว แต่ช่างประจำร้านสาวสวยยังยืนจ้องหน้าลูกค้าหนุ่มอยู่อย่างนั้น ในสมองก็กำลังคิดหาทางหนีทีไล่ ว่าจะทำอย่างไรให้ไม่ต้องพาเขาขึ้นไปลองชุดที่ชั้นสองของร้าน ซึ่งตอนนี้ไม่มีใครสักคนขึ้นไปใช้บริการ นั่นเท่ากับว่า เธอต้องอยู่กับเขาสองต่อสอง และสถานการณ์แบบนั้นมันคงอึดอัดใจน่าดู“ยืนมองอะไรอยู่ล่ะ พาฉันขึ้นไปสิ เดี๋ยวต้องรีบกลับไปทำงานนะ ไม่ได้มีเวลาทั้งวัน”“เอ่อ พอดีฉันติดแก้งานด่วนให้ลูกค้า คุณขึ้นไปลองเองได้ไหมคะ ถ้าติดขัดอยากแก้ค่อยโทรตาม

เสียงเคาะประตูห้องน้ำดังต่อเนื่อง เรียกสติของคนที่เข้าไปนั่งร้องไห้อยู่นานให้รู้สึกตัวอีกครั้ง หลังจากที่เธอขอโทษเขาเสร็จ เธอก็ทำตัวเสียมารยาท วิ่งหนีแขกวีไปพีลงมาเข้าห้องน้ำของพนักงานแล้วไปซ่อนตัวอยู่ในนั้นอยู่นานทั้งที่พยายามก้มหน้าก้มตาตอนวิ่งผ่านโต๊ะทำงานของช่างประจำร้าน แต่ก็ยังหนีไม่พ้นสายตาของกันตา เพื่อนสนิทที่สุดในชีวิตที่มีตอนนี้ช่างทุกคนลงความเห็นว่าณกมลโดนลูกค้าวีไอพีที่เป็นถึงดาราดังดุเอา เพราะก่อนหน้าที่จะขึ้นไปลองชุดกันบนชั้นสอง ทุกคนก็เห็นถึงรังสีอำมหิตของเขาที่แผ่ออกมาครอบคลุมร่างบอบบางของณกมลเอาไว้แล้วแต่แล้วช่างตัดเสื้อทุกคนก็ต้องกระจายตัวกลับไปทำงานเหมือนเดิม เมื่อดาราหนุ่มรูปหล่อที่ตัวจริงดูไม่เห็นจะอารมณ์ดีเหมือนหน้ากล้องก็เดินลงมาคุยกับเจ้าของร้านพอดี จึงเป็นโอกาสให้กันตาแยกตัวออกมาดูเพื่อนรักที่วิ่งเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำเป็นนานสองนานแล้ว“น้ำมนต์ แกเป็นอะไรหรือเปล่า”เสียงที่ดังขึ้นหน้าประตู ทำเอาณกมลใช้หลังมือปาดน้ำตาอย่างลวก ๆ แล้วเช็กความเรียบร้อยหน้ากระจกอีกครั้ง ด้วยรู้ดีว่ากันตาช่างสังเกตและจับผิดเก่งแค่ไหน เพราะตลอดเวลาที่คบกันมา เธอไม่เคยปิดบังอะ

“สวัสดีค่ะ คุณปุณณ์”ณกมลตัดสินใจโทรหาดาราหนุ่มหลังจากที่เคลียร์คิวงานเก่าเสร็จแล้วเพื่อแจ้งวันเวลาที่เขาจะต้องเข้ามาลองสูทตัวใหม่ที่ตัดกับเธอ“ว่าไง”แค่เห็นชื่อของคนที่โทรมาโชว์หราอยู่บนหน้าจอ หัวใจแกร่งก็เต้นกระตุก แต่ยังพยายามปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้“ฉันเคลียร์คิวงานหมดแล้วนะคะ ตอนนี้กำลังเริ่มทำชุดของคุณ วันศุกร์หน้าเข้ามาลองได้เลยค่ะ”“อืม ขอบใจ แต่ฉันคงเข้าไปค่ำหน่อยนะ พอดีติดอีเวนต์”“งั้นเลื่อนนัดเป็นวันอื่นดีไหมคะ”“ฉันไม่มีเวลาว่างสักวัน เป็นวันนั้นนั่นแหละ กลับบ้านดึกหน่อย ช่างดีเด่นอย่างเธอคงไม่เป็นไรใช่ไหม”“ค่ะ ฉันจะรอค่ะ”เขากดวางสายพร้อมเหยียดยิ้มมุมปาก ดวงตาคมกริบวาบขึ้น เธอหายไปหลายสัปดาห์จนเขาแทบลืมไปแล้ว เขาเองก็มัวแต่วุ่นวายกับการปิดกล้องละคร ไหนจะสั่งลากับพิมพ์พิศาจนแทบไม่ได้หลับได้นอนทั้งที่ตั้งใจเอาไว้ว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก แต่เด็กมันยั่ว ผู้ชายมีเลือดเนื้ออย่างเขาจะอดใจได้อย่างไรแต่ในเมื่อตอนนี้เธอเป็นฝ่ายมาเรียกเขาให้กลับไปหาเธอเอง แม้จะแค่ลองชุดก็ตาม แต่สาบานเลยว่าเธอจะต้องจุกจนพูดไม่ออก“เป็นอะไร ทำไมยิ้มอย่างนั้น”เสียงน้ำอ้อยดังขึ้

“ก็ใครใช้ให้คุณมาทำอะไรทุเรศ ๆ กับฉันล่ะ แล้วเป้าคุณ มันไม่รั้งหรอกนะ ถ้าคุณไม่หื่นแบบนี้ ฉันไม่แก้ให้คุณแล้ว ส่งงาน คุณเอากลับบ้านไปได้เลย แล้วก็ไม่ต้องกลับมาอีก”“นี่เธอ ฉันเป็นลูกค้านะ”“ลูกค้าแล้วยังไง ลูกค้าแล้วมีสิทธิ์มาไล่จูบช่างตัดเสื้อเหรอ เรื่องของเรามันจบไปเป็นสิบปีแล้วคุณปุณณ์ คุณช่วยปล่อยฉันไปตามทางของฉันได้ไหม”“ถ้าบอกว่าไม่ได้ล่ะ”ดวงตาคมกริบวาวโรจน์มองเธอนิ่ง ๆ มันฉายแววอำมหิตเสียจนเธอขนลุกซู่“แล้วคุณจะเอายังไง ฉันขอโทษคุณไปแล้ว ฉันเสียใจ แต่ฉันย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ถ้ากลับไปได้ฉันจะไม่ไปเดินเซ่อซ่าให้คุณขับรถเฉี่ยวตั้งแต่แรก”หยาดน้ำใส ๆ รื้นคลอหน่วย ทำเอาใจแกร่งกระตุกวูบ แต่ก็เพียงครู่เดียวเท่านั้นที่นึกสงสาร เพราะสิ่งที่เธอทำมันเลวร้ายเกินกว่าจะให้อภัย และเขาต่างหากที่เป็นฝ่ายน่าสงสาร...ไม่ใช่เธอ“ทุกอย่างมันสายไปหมดแล้ว น้ำมนต์”คนตัวโตคว้าเสื้อผ้าที่ถอดทิ้งเอาไว้ ก่อนจะผลุนผลันออกจากร้านไป ทิ้งไว้เพียงร่องรอยความเจ็บปวดจากอดีตที่ไม่มีวันจางหาย“โอ้โห เป็นแฟนเก่ากันเหรอเนี่ย”โชคชัยเดินปรบมือออกมาจากมุมมืดในสภาพไม่สวมเสื้อ เธอปาดน้ำตาลวก ๆ แล้วรีบเก็บของยัดลงก