Nang maalala ng assistant kung paano nag-invest si Ricky ng labindalawang bilyon sa Herbscape Group, napatigil siya sa pagsasalita.Kahit anong sabihin, labindalawang bilyon pa rin iyon.Kahit pa parang mainit na patatas ang Herbscape Group, kung hahayaan na lang itong manatili sa kanila, makikita pa rin nila kung saan napupunta ang ganung kalaking halaga.Pero kung bibitawan nila ito, parang itinapon na rin nila sa kanal ang labindalawang bilyon.“Sabihin mo sa akin kung ano’ng plano mo sa sitwasyong ito,” seryosong utos ni Ricky, nakakunot ang noo.Sa boses na iyon natauhan ang assistant at napilitan na lang siyang lakasan ang loob para ituloy ang sinasabi niya.“Kung itutuloy pa rin natin ang Herbscape Group, baka madamay pati pangalan ng Hermosa Group, kaya…”Napataas ng kilay si Ricky.Napilitan tuloy ang assistant na ituloy, “Kaya ang pinakamagandang gawin ay putulin agad ang koneksyon sa Herbscape Group hangga’t maaga.”Mas mabuti pang gawin ito bago pa lumabas sa publiko na na
Saka lang bahagyang nakahinga nang maluwag si Avigail matapos marinig ang sagot ni Jake.“Sige. Ikaw na ang bahala diyan. Kung may kailangan ka, huwag kang mag-atubiling lumapit sa akin,” sabi niya.Tumango si Jake bilang pagsang-ayon.Hindi napigilan ni Avigail na magkomento nang may halong emosyon, “Kung mahanap mo ulit ‘yung mga halamang gamot na ‘yon, malaking ginhawa ‘yon sa akin.” Doon lang medyo sumigla ang pakiramdam ni Jake nang marinig ang tono ni Avigail.Simula nang magsimulang pumasok si Avigail sa research institute, siya na mismo ang laging sumasalo sa lahat ng problema.Kung sakaling humingi man siya ng tulong, kay Jake lang ‘yon sa mga simpleng bagay-bagay.Alam ni Jake na sa kabila ng papuri nito, hindi siya kailanman itinuring ni Avigail na higit pa sa isang karaniwang researcher sa institute.Pagdating sa mga lalaki sa paligid ni Avigail, wala naman siyang panama.Kaya laking gulat niya na ganun lang pala kadali para makuha ang tiwala ni Avigail. Walang makakaakala
Sobrang nagsisisi si Jason sa ginawa niya. Sa totoo lang, nagsisi na siya agad-agad nung araw na ginawa niya ‘yon. Pero huli na — na-lock na ni Jake ang research institute, kaya kahit gustuhin man niyang ayusin ang lahat, wala na siyang magawa.Kaya kinabukasan, pinilit niyang maagang pumunta sa institute para tignan kung may magagawa pa siyang paraan para itama ang sitwasyon.Pero nagkamali siya sa akala niyang maaga na siya. Pagdating pa lang niya sa entrance, nandoon na ang mga bumbero.Hindi napigilan ni Jason ang sarili at napalakas ng sampal sa magkabilang pisngi habang inaalala ang nasunog na storage at ang mga sinabi ni Avigail.“Ako ang may kasalanan dito, Dr. Suarez. Ang tanga-tanga ko!” Halos lamunin siya ng hiya, at agad siyang nakiusap,“Dahil kusa na akong lumapit, p-puwede po bang palampasin niyo na lang ito? Nasa ospital pa rin ang anak ko…”Binaon ni Avigail ang mga kuko sa palad niya para lang mapanatili ang kalma.“Hindi ko na hawak ‘yan, Dr. Coleman.”“Sinisiyasat
Sa loob ng research area, saka pa lang muling nakabawi ang mga researcher mula sa insidenteng sunog kanina. Isa-isa na silang bumalik sa trabaho, pero bigla silang napatigil nang may dalawang taong pumasok sa lugar.May seryosong ekspresyon si Avigail habang sinusuyod ng tingin ang lahat. “May pumunta ba sa research institute kahapon ng hapon?”Nagkataon pa na sira ang mga surveillance camera, kaya wala siyang ibang basehan kundi ang mga taong naroon. Pagkabigkas niya ng tanong, nagkatinginan lang ang lahat, walang nagsalita. Linggo kasi kahapon — araw ng pahinga, kaya wala naman talagang dahilan para may pumasok. At kung meron man, sino ang aamin kung may kinalaman ito sa sunog? Kahit pa totoo, sino ba naman ang maglalakas-loob?Biglang nagbago ang aura ni Avigail — mabigat at nakakatindig-balahibo. Isang malamig na tingin ang ibinato niya sa lahat. “Hindi ko nais na magbintang kaninuman, at wala rin akong maisip na dahilan para isang empleyado ng institute ang gumawa ng gulo. Pero m
“Hindi pa namin masasabi sa ngayon. Mahirap tukuyin lalo na’t puro flammable materials talaga ang mga institute na ganito.”Mas lalong naging mahirap dahil abot-abot na ang pagkasunog ng mga materyales.Nadismaya si Avigail sa narinig, pero nagpasalamat pa rin siya.“Salamat po sa tulong ninyo.”Tumango lang ang captain, walang gaanong emosyon.“Tungkulin lang namin ‘yon.”Matapos makumpirmang naapula na ang apoy at makuha ang go signal mula sa mga bumbero, saka lang tuluyang nakalapit si Avigail sa research institute na tinupok ng apoy.Bumagsak ang puso niya sa nakita nang makalapit na siya.Magdamag na siyang balisa, iniisip kung tuluyan na ngang nawala ang mga halamang gamot na kinuha lang nila kahapon.At totoo ngang nangyari ang pinakakinatatakutan niya. Ang mismong storage room na nasunog ay ‘yung pinaglagyan ng mga halamang gamot. Hindi lang ‘yung batch na nakuha nila kahapon ang nawala—pati ‘yung mga naipon nilang stock dati, abot-abot din ang pagkasunog.Buti na lang at agad
Napansin ni Avigail na naiinit na ang mga bata, kaya pinilit niyang pigilan ang sarili niyang emosyon.“Hindi ako galit. Sa totoo lang, gusto ko pa nga kayong pasalamatan kasi inaliw n’yo si Sky.”Alam ni Avigail na kahit nagdulot ng kNinanging gulo sa pagitan nila ni Dominic ang ginawa ng mga bata, hindi rin naman gagaan ang loob ni Skylie kung hindi dahil sa kanila.Nakahinga nang maluwag ang mga bata nang marinig ang sinabi ng nanay nila, pero halatang may kNinanging pag-aalangan pa rin.“Sorry, Mommy. Hindi na po kami aalis nang hindi nagsasabi,” pangakong sabi ni Dane habang yumakap sa kanya.Kahit madilim sa loob ng sasakyan, kitang-kita pa rin sa mukha ni Avigail ang pagod.Akala ng bata, tama lang ang ginawa nila kanina, pero sa sandaling iyon, ang bigat-bigat ng konsensiya niya.Pati si Dale, yumakap din sa nanay nila at humingi ng tawad.Yumakap nang mahigpit si Avigail sa mga anak niya, sabay haplos sa ulo ng mga ito.“Alam kong nag-aalala lang kayo kay Sky.”Tumango agad a