Diretso silang bumalik sa villa. Dahil gutom pa rin sina Avegail at ang dalawang bata, inubos nila ang lahat ng pagkaing binili ni Angel. Pagkatapos ng hapunan, umakyat na ang dalawang bata para maligo.Tumingin si Angel sa kanyang matalik na kaibigan nang may makahulugang tingin, "Hindi ko maintindihan, bakit ka umiwas kay dominic? Hindi ba kayo nagkasundong maghiwalay noon? Bakit parang takot ka sa kanya ngayon? At bakit kayo naghiwalay? Hindi mo naman sinabi sa akin kung ano ang nangyari ilang taon na ang nakakaraan."Nang marinig ito, iniwas ni Avegail ang kanyang tingin at tila nag-atubiling magkwento tungkol sa mga pangyayari noong panahong iyon. Ngunit sa huli ay kinukwento niya ang buong pangyayari.“Avegail! ang tapang mo!” Hindi inaasahan ni Angel na maglalakas loob ang kanyang matalik na kaibigan na lasunin si Dominic at lihim na magdalang-tao ng anak nito. Kaya pala tumakbo siya nung marinig ang pangalan ni Dominic kanina!Napangisi nang mapait si Avegail, “Ayoko sanang ma
Sa Mansion ng mga VillafuerteHating gabi.Tahimik na pumasok si Dominic sa kwarto ni Skylei at inayos ang kumot na nahulog sa kanya.Mahimbing ang tulog ng maliit na batang babae. Tinitigan siya ni Dominic nang matagal bago tumalikod at lumabas.Paglabas niya, nakita niya si Henry na lumalapit. "Sir, pumunta ako sa restaurant na iyon para mag-imbestiga, ngunit sira ang surveillance system ng restaurant kaya wala kaming nahanap."Narinig ito ni Dominic at bahagyang kumunot ang kanyang noo, "Tingin mo, nagkataon lang o sinadya?"Sa oras na may hinala siya, sira naman ang surveillance ng restaurant na iyon?Medyo nahihiya si Henry at nag-aalinlangan niyang sinabi, "Baka naman nagkataon lang. Matagal na pong umalis si Madam Avi... Hindi, si Miss Avigail. Wala tayong balita tungkol sa kanya sa loob ng mga taong ito. Imposible na bigla siyang magpakita dito sa bansa."Pagkatapos niyang magsalita, nakita niyang biglang dumilim ang mukha ng kanyang amo.Biglang kinabahan si Henry at tahimik
Sinundan ni Dane ang direksyon ng tingin niya at nakita nga ang batang kapatid na babae na nakilala nila noong nakaraang araw.Bahagyang nakakunot ang magandang kilay ng bata.Sa oras na iyon, nakatingin sa kanila si Skylei habang pumapalakpak kasama ang ibang mga bata. Nakita niyang tumingin sa kanya ang kambal, at may bahagyang excitement sa malalaking bilugan niyang mga mata. Hindi niya inaasahang makikilala ang dalawang batang iyon dito. Kahit na minsan pa lang sila nagkita, nagustuhan niya na agad ang mga ito, kahit hindi niya maipaliwanag kung bakit.Ngunit habang nakatitig siya sa kanila, sina Dane at Dale ay bumalik na ang tingin sa harapan."Sige, kayong dalawa, maupo na muna kayo doon. May dalawang bakanteng upuan malapit kay Skylei. Pwede kayong magkatabi." sabi ng teacher.Nagulat sina Dane at Dale, pero hindi nagsalita. Tumango lang sila at sumunod na umupo.Nang makita ni Sky na papalapit sa kanya ang dalawang lalaki, kumislap ang kanyang mga mata at masaya siyang nakati
Nang mahulog si Skylei, nakaramdam siya ng sakit at panghihinayang. Hinaplos niya ang kanyang mga munting kamay nang di-sinasadya, pulang-pula ang kanyang mga mata. Pigil na pigil siyang umiyak, tumayo siya mula sa sahig, saka kinuha ang isang maliit na notebook mula sa mesa at nagsimulang magsulat ng bawat letra nang maingat.Hindi na ito nakagugulat sa mga bata.Ang munting pipi ay hindi makapagsalita, kaya't karaniwan siyang nakikipag-usap sa kanila sa pamamagitan ng pagsulat sa isang maliit na notebook. Ngunit dahil kakaunti lang ang nakikipaglaro sa kanya, bihira niyang ilabas ang notebook na ito.Makaraan ang ilang sandali, natapos na ni Skylei ang pagsusulat, ipinakita niya ang notebook kay Claire, "Mag-sorry ka." Pagkakita sa nakasulat doon, napairap si Claire at nagmamatigas na nagtanong, "Ang lakas ng loob mong pa-soryhin ako? Skylei, ang tapang mo ah, naghahanap ka ba ng gulo?" Habang sinasabi iyon, lumapit siya kay Sky at muling nagtangkang itulak siya.Hindi inaasahan ni
Walang kaalam-alam si Avi sa nangyari sa kindergarten.Pagkaalis niya roon, nagtungo siya sa institusyon na itinayo ng kanyang guro sa Tsina upang mag-report. Pagkapasok niya sa institusyon, nakita niya ang isang gwapo at maayos na lalaki na nakasuot ng malinis na shirt at pantalon na papalapit sa kanya."Suarez! maligayang pagbabalik. Masaya akong makatrabaho kang muli," wika ni Jake at iniabot ang kamay sa kanya na parang isang maginoo. Bahagyang tumango si Avigail at inabot ang kamay nito para kamayan ngunit mabilis din itong binitiwan. Dati, si Jake ay kasama sa team ni Miguel Tan sa ibang bansa at maraming pinagdaanan na pananaliksik at pag-unlad.Noong panahong iyon, naging assistant niya si Jake. Pagkatapos ng lahat, nagtapos ito sa isang kilalang paaralan at pareho silang humanga sa kakayahan nito ni Miguel Tan. Ang pagtrato ni Avi ay hindi malamig o mainit, at hindi iyon alintana ni Jake. Ngumiti siya at sinabing, "Dadalin kita sa opisina mo."Pagkatapos noon, naglakad siya p
Narinig ni Jake ang tanong ni Avi at naging seryoso ang kanyang mukha, "Ginagawa namin ang lahat ng paraan para masolusyunan ang problemang ito."Kumunot ang noo ni Avi habang hinihintay ang kasunod na sasabihin niya."Kamakailan lamang, nakipag-ugnayan ako sa isang supplier ng gamot. Napag-usapan na namin ang pagkakaroon ng pangmatagalang kooperasyon sa kanila, at kailangan na lamang pirmahan ang kontrata. Naka-schedule na rin ang araw ng pagpirma bukas ng hapon . Ang dahilan kung bakit hindi naging maayos ang daloy ng mga bagay-bagay noon ay dahil nasa yugto pa ng pagtatayo ang research institute at maraming komplikadong bagay ang kailangang ayusin. Hindi rin naging matatag ang mga tauhan noon, ngunit ngayon ay medyo naka-stabilize na. Bukod pa rito, ang mga gamot dito sa bansa ay halos monopolyo ng mga malalaking negosyante ng gamot, kaya't mahirap makakuha ng supply. Bago pa lamang kami sa lugar, kaya't marami sa mga supplier ang nagtaas ng presyo. Dahil dito, napilitang tumagal a
Bahagyang kumunot ang noo ni Dominic, at may bakas ng inis sa kanyang mga mata. Nagkamali na naman ba siya ng akala? Makakalimutan na sana niya ito nang minsan o dalawang beses, ngunit sunud-sunod na dalawang araw niyang nakikita ang anino ng babaeng matagal niyanghinahanap sa iba't ibang lugar. Parang... saglit lang lumitaw ang pigura sa harap ng mga mata niya, at bigla itong nawala. Hindi mapigilan ni Dominic ang malamig na pagtawa at inalis ang tingin. Nahuhulog siya sa sitwasyon na paulit-ulit niyang naiisip ang babaeng iyon!"Master, matagal nang naghihintay ang kliyente. Baka gusto mo nang pumasok?" Matagal nang naghihintay si Henry, ngunit nang hindi niya nakitang umaabante si Dominic, nagtanong siya nang may pag-iingat.Malalim na pumikit si Dominniv, pinagsama-sama ang damdamin, at kalmadong tumugon, "Tara na." Pagkasabi niyon, mabilis siyang pumasok na nakataas ang ulo.Mabilis namang sumunod si Henry.Nang dumating sina Avigail at Jake sa loob, nandoon na ang mga tauhan ng
"I'm really sorry. Are you okay?" Nakita ni Avi na ang tao sa harapan niya ay lasing, kaya nag-ingat siya at muling humingi ng tawad sa kanya, na may isip na mas mabuti nang may isang bagay kaysa wala. Pagkatapos niyang sabihin iyon, biglang ngumiti nang masama ang tao at medyo naguguluhan ang boses, "Ganda... Ganito na lang, para hindi kita awayin bakit hindi mo na lang saluhan ang kapatid ko kahit isang shot lang. Gwapo naman ang kapatid ko eh!" Naiinis na si Avigail sa inaasata ng lalaki ngunit dahil nga lasing ito at may tama ng alak ang utak, pinili na lang niyang unawaain. Hindi na lang niya ito pinansin at naglakad na lang siya ng nakayuko sa harapan nito para umalis. Hindi pa siya nakakalampas dito ay nagsalita ng muli. “Alam mo bang kilala ang kapatid ko? SObrang yaman niya at siguradong paggising mo isa ka ng celebrity. Aasenso ka sa buhay sa piling niya.”Habang sinasabi ito, tumawa siya ng masama, at ang kanyang mga mata ay walang kapantay na gumagala sa katawan ni Avig
Gabi na nang bumalik si Dianne mula sa paglabas. Pagkababa pa lang niya ng sasakyan at bago pa man siya makapasok sa main building, narinig na agad niya ang masayang tawanan mula sa loob.May isang mahinahong boses, at isa pang medyo paos na parang may halong bata at pilyang tono.Si Tanya iyon.Mula nang operahan siya, nawalan ito ng alaala at bumaba rin ang kanyang kakayahang mag-isip. Hindi lang siya naging ibang-iba kumpara dati—pati boses niya ay nag-iba na rin.Hindi na siya ang dating istrikto, matapang, at seryosong Mrs. Chavez. Mistulang bata na siya ngayon.Mahilig maglaro, mahilig tumawa, mahilig kumain, at mahilig magpa-cute. Gusto niyang laging minamahal at binibigyang pansin—parang isang anim o pitong taong gulang na bata ang kilos niya.Pagpasok ni Dianne, nadatnan niyang nakaupo si Tanya sa carpet sa living room, kalaro sina Darian at Danica. May mga bagong laruan sa harapan nila—mukhang binili ni Alejandro para sa dalawa.“Mommy!” “Mom, mom! Nandiyan ka na!”Pagk
Pagkababa ni Avigail sa hagdanan ng Ferrer Mansion at pagkalabas niya ng gate, kasabay namang dumating ang convoy ng mga pulis. Malamig ang hangin, ngunit tila nag-aalab ang paligid sa tensyon. Agad bumaba si Dominic mula sa isa sa mga sasakyan, kasunod ang ilang opisyal ng batas na may bitbit na papel — isang arrest warrant.Sa loob ng mansyon, hindi pa rin humuhupa ang galit ni Lera mula sa pag-uusap nila ni Avigail. Paikot-ikot siya sa sala, hindi mapakali, habang ang mga kasambahay naman ay nagtataka sa biglang pagpasok ng mga unipormado."Anong ibig sabihin nito, Dominic?" singhal ni Lera nang makita ang paglapit ng lalaki, kasabay ng mga pulis.Isang matigas na tingin lamang ang isinagot ni Dominic, malamig, walang bakas ng pag-aalinlangan. Hindi niya na kailangan ng mahabang paliwanag. Para sa kanya, sapat na ang katotohanang mabigyan ng hustisya ang halos ikinamatay ng kanyang ina.Isang opisyal ang umusad paabante at mahinahon ngunit mariing binasa ang karapatan ni Lera."Ms.
Avigail stepped out of the restaurant, the heavy weight of the conversation with her family still lingering in her chest. She tried to shake off the tension, but her thoughts were already on the next challenge ahead. She had to see Lera Gale. The woman whose name had haunted her for months, the woman who seemed to be an integral part of the puzzle she was trying to solve.The day after Skylie was rushed to the hospital, everything had seemed to spiral out of control. The mansion’s security surveillance had inexplicably gone offline, and Avigail couldn’t shake the suspicion that someone within the Villafuerte circle was involved. It didn’t take long for her mind to land on Lera, especially given her mysterious presence in Dominic’s life. The pieces seemed to fit too perfectly—Lera had been Dominic’s fiancée, the one he was supposed to marry before everything fell apart.What bothered Avigail the most, however, was the possibility that Lera had played a far more dangerous game, one that
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip