Matapos makausap ni Luisa si Dominic, agad siyang umuwi at kinontak ang pamilya Ferrer. Dahil sa balita, ayaw ni Lera Gale pumunta sa opisina upang marinig ang usapan ng mga empleyado tungkol sa kung gaano ka-bagay si Dominic sa babaeng nasa larawan, kaya nanatili siya sa bahay nitong nakaraang dalawang araw. Habang tumatawag si Luisa, nakaupo si Lera sa tabi ng kaniyang ina na tumawag ito. "Nasabi ko na kay Dominic, huwag kang mag-alala, Lera. Hindi na mauulit ang ganitong pangyayari. Hintayin mo na lang ang araw ng engagement!" Malumanay na sabi ni Luisa sa kabilang linya. Tinignan ni Alliana ang kaniyang anak na si Lera at sinenyasan itong magsalita sa tawag ni Luisa sa kabilang linya. Inayos ni Lera ang kanyang sarili at mahinahong nagpasalamat."Salamat po, Tita." Nang marinig ang kanyang boses, natigilan si Luisa. Naalala niya ang sinabi ni Dominic na wala itong balak tuparin ang engagement kay Weining. Labis siyang naawa sa dalaga. "Lera, pasensya ka na sa nangyari niton
Bagaman nagmaneho siya ng mabilis hangga't kaya ngunit late pa din siyang nakarating. Si Lera ay naghihintay na sa kanyang upuan nang dumating si Avigail Suarez sa cafe.“Talaga namang abala ka sa buhay ko Ms. Suarez.. Kailangang maghintay ng matagal para sa isang appointment," agad na sinabi ni Lera Gale nang magtagpo sila.Umuupo si Avigail sa tapat niya at buong puso niyang humingi ng paumanhin."Pasensya na, talagang abala ako kaninang umaga. Mahirap siguro para sa iyo na maghintay ng matagal."Pagkasabi nito, napansin ni Avigail na parang gusto na namang pagtawanan siya ni Lera Gale. Wala siyang balak mag-aksaya ng oras sa kanya kaya't diretso siyang nagsalita. "Nakikita naman siguro ni Miss Ferrer na talagang abala ako. Kung may nais kayong sabihin, mas mabuti pang sabihin niyo na lang direkta. Kailangan ko pang bumalik sa trabaho para sa iba pang gawain na naiwanan ko doon."Nang marinig ito, si Lera ay nauntog sa kanyang mga salita. Hindi nakatulong at naging malamig ang kany
Lumabas siya mula sa coffee shop nang mas maaga kaysa sa inaasahan niya.Pagpasok ng kotse, hawak ni Avigail ang manibela at hindi agad pinaandar ang sasakyan. Talaga namang siya ay nalilito.Pagkatapos manirahan sa ibang bansa ng anim na taon, akala niya hindi na siya maapektuhan pa sa mga nangyari noon.Ngunit hindi niya inisip na apektado pa rin siya nang banggitin ito ni Lera Gale.Nang ikasal siya kay Dominic anim na taon na ang nakararaan, hindi niya alam ang tungkol kay Lera Gale. Kung alam lang niya...Naalala ni Avigail ang kanyang pagkahulog kay Dominic noon, pilit siyang ngumiti at natawa sa kaniyang sarili, isipin na muli siyang ikakasal sa walanghiyang president na iyon.Ngunit gaano siya kasaya nang ikasal kaya Dominic ganoon din siya nahihiya nang umalis siya.Sino ang mag-aakala na pagkatapos ng mahabang kasal, ang tanging pagkakataon na nagkaroon sila ng intimacy ay nang pilitin niya ito sa pamamagitan ng droga?Bukod pa rito, siya ay umalis nang magulo kinabukasan.P
Pagdating sa kindergarten, napansin ng kambal ang kaniyang mood.“Mommy, masama ba ang pakiramdam mo?"Sa daan pauwi, ang dalawang bata ay nag-aalala at tinitingnan siya.Nagulat si Avigail ng kaunti.Inisip niya na naitago niya ito ng maayos sa harap ng mga bata, pero hindi niya inaasahan na makikita ito ng mga bata."May masama po bang nangyari?" Tiningnan niya ang dalawang bata sa rearview mirror at tinanong, na parang walang nangyari.Si Dale naman ay nagkunot ng noo, ang mukha niyang puno ng kalituhan. "Kanina po, hindi mo pinansin si little Sky, may nagawa po bang masama si Tito Dominic sa inyo?"Nang marinig ang pangalan ni Dominic mula sa bibig ng bata, naging kumplikado ang emosyon ni Avigail.Hindi niya alam kung gaano kalapit na ang naging relasyon niya kay Dominic nitong mga nakaraang araw na naging sanhi ng ganitong kalituhan ng bata.Sumunod si Dane. "Si little Sky po, malapit na pong umiyak kanina."Nang marinig ito, hindi nakaiwas si Avigail sa pagkabahala at naramda
"Ililibre kita ngayong gabi, mag-inom tayo nang maayos!" sigaw ni Angel sa kanyang tainga.Habang sinasabi ito, nagbukas siya ng bote ng foreign wine na nagkakahalaga ng ilang libong peso at nagbuhos ng isang baso para kay Avigail. "Maraming gwapo sa mundo, huwag tayong umasa sa isang puno!"Kinuha ni Avigail ang baso, nag-toast sa kanya, at ininom ang laman.Nakita ni Angel ang kanyang pagpapakawala at tumaas ang labi ng may kasiyahan.Noong sila ay nasa kolehiyo, ilang beses nang uminom si Avigail kasama siya. Alam ni Angel na may magandang mukha si Avigail, ngunit huwag ding maliitin ang lakas nito sa alak.Ngayong gabi, upang mapatanggal ang lungkot ng kanyang bestfriend, handa siyang magsakripisyo ng buhay para makasama siya sa kasiyahan.Matapos ang ilang inumin, dahan-dahang nakapagpahinga si Avigail at iniwan ang lahat ng alalahanin ng araw.Hindi lang basta inumin ang nais ni Angel. Inilapag niya ang baso ng alak at kinuha ang kamay ni Avigail. "Tara, magsayaw tayo!"At hin
Nagkunot ang noo ni Avigail at halos tatanggihan na sana, ngunit si Angel ay sumingit mula sa dance floor, umupo sa tabi niya ng walang pakialam, at tiningnan ang lalaki mula ulo hanggang paa.Mukhang elegante at pino siya, at sa ilalim ng dim na ilaw ng bar, makikita na maayos ang mga tampok ng kanyang mukha. Hindi siya matipuno, ngunit hindi rin siya payat. Ang kabuuang halaga ng kanyang mga damit ay nasa 100,000.Malapit na itong makakuha ng walo.Pagkatapos ng pagsusuri, hindi binigyan ni Angel si Avigail ng pagkakataon na tumanggi at agad na sumagot."Sige, may mga kaibigan ka ba? Tawagin mo sila para maki-join sa atin!"Ang parehongg lalaki ay katabi nila. Nang tumayo silang dalawa para magsayaw, napansin sila ng lalaki at alam niyang magkasama sila. Nang makita niyang pumayag si Angel, hindi siya nag-atubiling tumalikod at tinawag ang ilang mga kasama. Lahat sila ay guwapo at maayos ang kasuotan. Nang dumating sila, bitbit din nila ang magandang alak mula sa kanilang mesa.Alam
Sa parehong oras, sa VIP room sa itaas, nakatambad si Dominic na walang ekspresyon habang pinapanood ang ilang mga kalalakihang may edad na may malalaking tiyan na nag-i-toast sa isa't isa.Nang kunin niya si Sky kaninang hapon, ang bata ay tila malungkot. Pagbalik nila sa bahay, nagalit ito sa kanya.Kahit paano, medyo nahulaan ni Dominic ang dahilan. Walang iba kundi ang hindi niya makita ang babae, o kaya'y ang malamig na pakikitungo ng babaeng si Avigail kay Skylei.Sa huli, ang problema ay nasa kanya pa rin.Dahil sa kanya, kinailangan ng babae na magtakda ng distansya sa batang si Skylei.Dahil dito, naging masama ang pakiramdam ni Dominic buong gabi.Ngayon, habang nakikita niyang ang mga kalalakihan ay matagal na pinag-uusapan ngunit hindi pa rin nakakaisip ng tamang plano sa kooperasyon, lalong naiinis siya."Mag-usap lang kayo, lalabas lang ako para maginhawaan." Tumayo si Dominic nang malamig.Nakita ng mga kalalakihan na hindi nila magawa na magsalita, kaya't tiningnan nil
Narinig ang tinig na iyon, ilang tao ang nagulat.Bahagyang napatigil si Avigail.Kilalang-kilala niya ang boses ng lalaki. Sa simpleng pandinig pa lang sa tinig nito, alam niyang malamig ang ekspresyon ng lalaki sa mga sandaling iyon.At dahil sa mga nangyari kamakailan, hindi niya alam kung paano haharapin ang taong nasa likod niya.Si Dominic ay nakarating na sa kanilang harapan.Nakita ni Ryan ang dumating at napansin ang titig ni Dominic kay Avigail. Nagbago ang ekspresyon nito, "Mr. Villafuerte, anong ibig sabihin nito...?"Hindi niya alam na may ibang babae pa pala bukod kay Lera na malapit kay Dominic.Ngunit ngayon, ang pagtingin ni Dominic sa babae ay muling nagdulot ng pagdududa kay Ryan. Naalala ni Dominic ang eksenang nagtagpo ang kanilang mga baso ni Avigail kanina, at ang kanyang mga mata ay puno ng lamig habang tumingin siya kay Ryan."Dapat mas maging mapili ka Mr. Ryan sa mga ginugolan mo ng oras at pumili ka ng magaganda. Ang mga may anak, hindi na dapat hinahaplos
Gabi na nang bumalik si Dianne mula sa paglabas. Pagkababa pa lang niya ng sasakyan at bago pa man siya makapasok sa main building, narinig na agad niya ang masayang tawanan mula sa loob.May isang mahinahong boses, at isa pang medyo paos na parang may halong bata at pilyang tono.Si Tanya iyon.Mula nang operahan siya, nawalan ito ng alaala at bumaba rin ang kanyang kakayahang mag-isip. Hindi lang siya naging ibang-iba kumpara dati—pati boses niya ay nag-iba na rin.Hindi na siya ang dating istrikto, matapang, at seryosong Mrs. Chavez. Mistulang bata na siya ngayon.Mahilig maglaro, mahilig tumawa, mahilig kumain, at mahilig magpa-cute. Gusto niyang laging minamahal at binibigyang pansin—parang isang anim o pitong taong gulang na bata ang kilos niya.Pagpasok ni Dianne, nadatnan niyang nakaupo si Tanya sa carpet sa living room, kalaro sina Darian at Danica. May mga bagong laruan sa harapan nila—mukhang binili ni Alejandro para sa dalawa.“Mommy!” “Mom, mom! Nandiyan ka na!”Pagk
Pagkababa ni Avigail sa hagdanan ng Ferrer Mansion at pagkalabas niya ng gate, kasabay namang dumating ang convoy ng mga pulis. Malamig ang hangin, ngunit tila nag-aalab ang paligid sa tensyon. Agad bumaba si Dominic mula sa isa sa mga sasakyan, kasunod ang ilang opisyal ng batas na may bitbit na papel — isang arrest warrant.Sa loob ng mansyon, hindi pa rin humuhupa ang galit ni Lera mula sa pag-uusap nila ni Avigail. Paikot-ikot siya sa sala, hindi mapakali, habang ang mga kasambahay naman ay nagtataka sa biglang pagpasok ng mga unipormado."Anong ibig sabihin nito, Dominic?" singhal ni Lera nang makita ang paglapit ng lalaki, kasabay ng mga pulis.Isang matigas na tingin lamang ang isinagot ni Dominic, malamig, walang bakas ng pag-aalinlangan. Hindi niya na kailangan ng mahabang paliwanag. Para sa kanya, sapat na ang katotohanang mabigyan ng hustisya ang halos ikinamatay ng kanyang ina.Isang opisyal ang umusad paabante at mahinahon ngunit mariing binasa ang karapatan ni Lera."Ms.
Avigail stepped out of the restaurant, the heavy weight of the conversation with her family still lingering in her chest. She tried to shake off the tension, but her thoughts were already on the next challenge ahead. She had to see Lera Gale. The woman whose name had haunted her for months, the woman who seemed to be an integral part of the puzzle she was trying to solve.The day after Skylie was rushed to the hospital, everything had seemed to spiral out of control. The mansion’s security surveillance had inexplicably gone offline, and Avigail couldn’t shake the suspicion that someone within the Villafuerte circle was involved. It didn’t take long for her mind to land on Lera, especially given her mysterious presence in Dominic’s life. The pieces seemed to fit too perfectly—Lera had been Dominic’s fiancée, the one he was supposed to marry before everything fell apart.What bothered Avigail the most, however, was the possibility that Lera had played a far more dangerous game, one that
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip