FAKE LOVE #2

FAKE LOVE #2

“ขอโทษนะคะ นี่...”

หมับ!

“คุณหนูครับ” ธีระเดินเข้ามาคว้าแขนเอวาที่ใบหน้าซีดขาวและมือที่สั่นเทาจากภาพตรงหน้า

“พี่ธี” เอวาหันมาสบตากับธีระ “พี่ธีคะ นี่มันอะไร มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆเลยใช่มั้ยคะ”

“...”

“ใช่มั้ยคะ” เอวาเขย่าแขนชายหนุ่มและเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน “พี่ธี...”

“เชิญคุณหนูทางนี้ครับ”

“เอวาไม่ไป!” เอวาตะคอกมือขวาคนสนิทของคิน “เอวาต้องการรู้ว่าเพราะอะไร มันคืออะไรพี่ธี พี่ธีตอบสิ!” หญิงสาวเริ่มระงับอารมณ์ไว้ไม่อยู่จนแขกที่ทยอยเข้างานมองมาด้วยความสนใจ “บอกมา แล้วตอนนี้พี่คินอยู่ไหน พี่คินอยู่ไหนคะ!”

“คุณหนูตั้งสติก่อนนะครับ” ธีระสบตากับเอวา “ผมกำลังจะพาคุณหนูไปพบนายครับ เชิญทางนี้”

เอวายืนนิ่งสงบสติอารมณ์และเดินตามธีระไปติดๆ ในใจพลางคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นต้องไม่ใช่เรื่องจริง ชายหนุ่มอาจจะหาเรื่องแกล้งเธอเหมือนที่เคยทำมาก่อนหน้าก็ได้ “พี่ธี”

“ครับ” ธีระสบตาหญิงสาวก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเมื่อเห็นแววตาสั่นไหวของเอวา

“พี่คินจะเซอร์ไพร์สเอวาใช่มั้ยคะ”

“...”

“พี่คินแค่แกล้งเอวาเล่นเฉนๆใช่มั้ยคะ” เอวายิ้มแต่น้ำเสียงกลับสั่นเครือไปด้วยความกลัว “พี่ธี...”

“ผมไม่มีสิทธิ์ที่จะบอกอะไรคุณหนู” ธีระพาหญิงสาวมาหยุดที่หน้าห้องห้องหนึ่ง “นายรอคุณหนูอยู่ด้านในครับ”

เอวาหลับตานิ่งพร้อมกับพยักหน้ารับก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้องที่เสมือนถูกเตรียมไว้เป็นห้องหอสำหรับคู่บ่าวสาวในคืนนี้ ดวงตากลมโตมองไปรอบๆห้องด้วยแววตาสั่นเครือก่อนจะไปหยุดอยู่ที่ชุดแต่งงานของเจ้าบ่าวที่เธอเป็นคนออกแบบเองกับมือ

“เซอร์ไพร์ส” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับยกแก้วเหล้าหันมาทางเอวาแล้วกระดกดื่มจนหมด “ไม่ชอบหรอ”

“...”

“ไหนบอกว่าชอบเรื่องเซอร์ไพร์สไง นี่ฉันเตรียมเซอร์ไพร์สใหญ่ไว้ให้เธอเลยนะ มาร่วมยินดีด้วยกันสิ หื้มม ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะสาวน้อย”

“พี่คินเล่นอะไรอยู่คะ” เอวาเสียงสั่นแต่พยายามทำใจดีสู้เสื้อ “เล่นแบบนี้เอวาไม่ตลกด้วยนะ”

“เธอลองเดินไปดูงานด้านล่างสิ”

เอวายืนนิ่งเมื่อได้ยินสรรพนามที่เปลี่ยนไปของชายหนุ่ม “พี่คินคะ...”

“ตรงนั้นไง” คินเพยิดหน้าไปยังกระจกบานใหญ่ที่สามารถมองเห็นบริเวณงานทั้งหมด “ทั้งเวที ดอกไม้ นักดนตรี แม้กระทั้งแบคดรอปด้านหลัง ทุกอย่างมาจากสิ่งที่เธอเลือกหมดเลยนะ”

“...”

“ขอบคุณมากที่ช่วยเลือกให้กับเจ้าสาวของฉัน”

“เจ้าสาว?”

“ใช่”

“...”

“เจ้าสาว...ที่เธอไม่มีทางได้เป็น” คินยิ้มเยาะคนตรงหน้า “เดินไปดูหน่อยมั้ย แขกในงานเค้าชมกันใหญ่เลยนะ” ชายหนุ่มยิ้มขำพร้อมกับหันไปรินเหล้าใส่แก้วแล้วกระดกลงคอไปอีกครั้ง “ถึงขั้นนี้แล้ว เธอยังคิดว่าฉันรักเธออยู่อีกหรอ”

“...”

“รู้มั้ยว่าหนึ่งปีที่ฉันต้องคอยเสแสร้งแกล้งเล่นละครว่ารักเธอ มันน่าสะอิดสะเอียนแค่ไหน!” ชายหนุ่มลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินเข้ามาลูบใบหน้าของเอวาที่ยังยืนนิ่งราวกับตั้งตัวกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ทัน  

หมับ! มือหนาเลือนไปบีบแก้มบางแล้วจ้องเข้าไปนัยตาด้วยแววตาเย็นชาราวกับปีศาจจนคนตรงหน้าตั้งตัวไม่ทัน

“คิดอะไรโง่ๆ”

“...”

“ฉันไม่มีทางรักลูกสาวฆาตกรแบบเธอได้ลงหรอก ที่ผ่านมาที่ฉันต้องทำเป็นรักเธอมันก็รู้สึกขยะแขยงจนแทบจะทนไม่ไหว!” คินสะบัดมืออกและมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาเกลียดชัง

“ฆาตกรหรอ ฮึก” เอวาสะอื้นออกมาราวกับคนหัวใจแตกสลาย “พี่คิน พี่...” หญิงสาวชะงักนิ่งเมื่อเห็นสายตาว่างเปล่าของคินที่มองมาที่เธอ “ฮืออ ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ล่ะ ฮึก ทำไมพี่ต้องทำแบบนี้ พี่หลอกเอวาทำไม! ทำทำไม!”

 “เพื่อความสะใจไง” คินแสยะยิ้ม “แล้วจำใส่หัวเธอไว้นะ ครอบครัวของเธอต้องชดใช้ ในเมื่อพ่อเธอพรากสิ่งที่ฉันรักที่สุดไป เธอก็ต้องเป็นคนชดใช้มันแทน!”

“...”

“ตั้งแต่วินาทีนี้ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าการสูญเสียทุกอย่างมันเป็นยังไง” คินเอามือลูบไล้แก้มบางที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา “เรามาตกนรกไปด้วยกันดีกว่าสาวน้อย”

“ไม่มีทาง!” เอวาสะบัดมือชายหนุ่มพร้อมกับเดินก้าวถอยหลังให้ห่างจากคนตรงหน้า “เชิญตกนรกไปคนเดียวเถอะ อยากจะแค้น อยากจะบ้า อยากจะทำอะไรก็ทำไปคนเดียว!”

“ทำไมทิ้งกันแบบนี้ล่ะ ไม่รักพี่แล้วหรอคะ” คินยิ้มขำแล้วเดินเข้ามาใกล้

“ไม่ใช่” หญิงสาวส่ายหน้า “นี่ไม่ใช่พี่คินที่ฉันรัก ไม่ใช่”

“ฉันนี่แหละคือพี่คินของเธอ!” คินตะคอกจนหญิงสาวสะดุ้ง “พี่คินที่พ่อเธอทำลายครอบครัว! พี่คินที่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว! พี่คินที่ต้องถูกพรากทุกอย่างไป!”

“ไม่จริง!” เอวายืนจ้องหน้าชายหนุ่ม “พี่คินยังมีเอวา ฮึก พี่คินอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ อย่าทำเลยนะ” หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนลงพร้อมกับยกมือไหว้อ้อนวอนคนตรงหน้า “อย่าทำแบบนี้เลย ฮึก ฮือ เอวาขอร้อง”

“คำขอร้องจากลูกสาวฆาตกรแบบเธอมันใช้ไม่ได้ผลกับฉัน”

เอวาสะอื้นมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยแววตาผิดหวังและหัวใจที่แตกสลายจนแทบไม่เหลือชิ้นดี “ได้ค่ะ ฮึก งะ งั้น พี่อยากทำอะไรก็ทำไปเลย” หญิงสาวส่ายหน้าอย่างยอมแพ้ “แต่เอวาไม่ขอเข้าไปร่วมกับเกมส์แก้แค้นสารเลวนี้ด้วย”

“คิดผิดแล้วล่ะ”

“...”

“เธออยู่ในเกมส์นี้ตั้งแต่หนึ่งปีที่แล้วแล้ว”

“มะ...”

“แล้วถ้าฉันไม่อนุญาต เธอก็ไม่มีสิทธิ์ออกไปจากเกมส์นี้เด็ดขาด!”

เอวายืนอึ้งมองอดีตแฟนหนุ่มที่แสนดีของตนเองด้วยแววตาผิดหวัง “อะไรกันนะ ฮึก อะไรที่มันพรากพี่คินที่แสนดีของเอวาไป”

“พ่อเธอไง”

“พี่รู้ได้ไงว่าพ่อเป็นคนทำ”

“ฉันมีหลักฐาน”

“พี่ก็เอาหลักฐานมาสิ เอามา ไม่ใช่มาทำแบบนี้! ทำไมพี่ไม่ทำทุกอย่างตามกฎหมาย พี่จะทำแบบนี้ทำไม!”

“เพราะแค่กฎหมายมันลงโทษคนชั่วแบบพ่อของเธอไม่ถึงใจไง ฉันเลยต้องมอบกฎแห่งกรรมให้แทน”

เอวายืนสะอื้นจนแทบจะยืนไม่ไหวก่อนจะเดินไปเทเหล้าลงในแก้วแล้วสาดเข้าที่ใบหน้าของคินอยากเรียกสติ “เพื่อแอลกอฮอล์มันจะช่วยทำให้พี่ตาสว่างมากขึ้น!”

หมับ!

“เธอคิดว่าเธอเป็นใคร ห๊ะ! คิดว่าเป็นใครถึงมาทำแบบนี้กับฉันได้!” คินกระชากหญิงสาวเข้ามาใกล้จนรับรู้ถึงเนื้อตัวที่สั่นเทาของคนตรงหน้า

“แล้วพี่คินเป็นใคร ถึงมาทำกับเอวาแบบนี้ได้!”

“...”

“ถ้าอยากจะอยู่กับเกมส์แก้แค้นของพี่ ก็อยู่ไปคนเดียวเถอะ เอวาไม่ตกนรกไปกับพี่ด้วยหรอก!”

“จะไปไหนล่ะ ไม่อยากเป็นเจ้าสาวของฉันแล้วหรอ”

“ปล่อย!” เอวาพยายามสะบัดแขนจากคนตรงหน้า “เอวาบอกให้ปล่อยไงพี่คิน!”

“โทษทีนะ” คินเอามือลูบศรีษะหญิงสาว “ตำแหน่งเจ้าสาวมันเป็นตำแหน่งของคนที่ฉันรัก ของขัดดอกแบบเธอ...”

“...”

“แค่นางบำเรอน่าจะเหมาะกว่า!”