Si Jason, bilang kaibigang ni Daniel ay masayang-masaya rin.
Expected naman na niya iyon, pero siya, hindi siya masaya.
PAGKATAPOS magpunas ng mga shelves ay muling naging abala si Ara sa pagbabalik ng mga libro. Dahilan kaya hindi niya ang mabilis na paglipas ng mga oras.Past six na at sarado na ang library.Kapag ganoon ay busy na sila sa paglilinis ng aklatan. At dahil nga silang dalawa ni Daniel ang naka-duty para sa oras na iyon ay hi
"ANO ba iyong sinasabi mo kanina na sa isang baranggay lang tayo nakatira?" matapos ang mahabang katahimikan ay iyon ang narinig na itinanong sa kaniya ni Ara.Hindi napigilan ni Daniel ang mapangiti.Sa kabila kasi ng obvious ng inis na nararamdaman para sa kanya ni Ara ay napakalamyos parin sa pandinig niya ang tono ng boses nito."As I have said, long story," sagot niya habang ang magandang ngiti
UNDENIABLE angkiligatkasiyahannanararamdamanniAranangmgasandalingiyonhabangmag-isasiyangnaglalakadsakalsadapauwisakanilangbahay. Hindi panamanmalayoiyonmulasabahayninaDanielnangmadaananniyaangisanggrupongmgakalalakihannanag-iinumansatapatngisangtindahan.“Wow,kapagsinuswertekanganaman,” angnarinigniyangsinabingisanglalakingsatonongpananalitaay
“BAKAgustomongbumabamunaparamaipakilalakitasamgamagulangko?” angmgasalitangkusangnanulasmulasamgalabiniAramatapositigilniDaniel saharapanngbahaynilaangkotsenito.“Talaga?Ipapakilalamoakosa parentsmo?” anghindimakapaniwalangtanongniDaniel sakaniya.NatawangmahinasiAra sanakitaniy
MAAGANGnagisingkinabukasansiAra parapumasoksaeskwela.Ganoonnamantalagaangaraw-arawniyangginagawadahilbagoang first subject aykailanganmunanilangmag-report sa library para mag-time in.Perokailanganniyangamininnamay somethingnakakaibasanararamdamanniyanangumagangiyonatalamniyakungano. Dahil excitedsiyamakitaatmakasamasi
NASAverandanangmgaorasnaiyonsiDaniel atinaabalaangsarilisapagtugtognggitaranangmaramdamanniyaangpresensyang kungsinonanakatayosakaniyanglikuran.“Maykailanganka Ate?”tanongniyakay Danicanangmaupoitosabakantengsilyanakatapatngokupadoniya.Nagkibitlangitongbalikat. “Mukhangikawang may&n
“HELLO,” si Jenny iyon na inabutan na ni Ara sa classroom nila.Ngumiti siya saka ibinaba ang mga gamit sa desk ng kaniyang upuan. “Kumusta? Mukha yatang masaya ka?” tanong niya saka tinitigan ng makahulugan si Jenny.Noon mabilis na namula ang mukha ni Jenny. “A-Ano?” agad na napuna ni Ara ang panginginig sa tinig ng dalaga, dahilan kaya lalo siyang nakaramdam ng amusement para rito.“Saan naman kayo kumain ng lunch ni Jason?” ang makahulugan at nanunukso niyang tanong sa matalik na kaibigan.Sa tanong na iyon agad na umilap ang magagandang mga mata ni Jenny. Pagkatapos ay muli nitong ibinaling ang paningin sa libro na nakita niyang kanina ay binabasa ng kaibigan niya.“Ikaw ah, naglilihim kana!” pagpapatuloy niyang tukso kay Jenny saka sinundan ang tanong ng mahinang hagikhik.“Tumigil k
KINAGABIHAN katulad ng gustong mangyari ni Daniel ay magkasabay rin silang umuwi. Hindi iyon alam ni Jenny dahil hindi niya nasabi rito.“Thank you,” aniya nang itigil ni Daniel sa tapat ng bahay nila ang kotse nito.Tumango lang si Daniel habang nakangiti. “Okay lang, mas mabuti na ang ganito, safe kang nakakauwi,” sagot pa ng binata.Kinilig ng lihim si Ara sa narinig. “Oo nga pala, bukas daanan kita dito ah? Sabay ulit tayong pumasok,” nasa tono naman ng binata ang paghingi nito ng pahintulot pero deep inside alam ni Ara na wala siyang kakayahan para tumanggi.“O-Okay,” sagot niyang pinanginigan pa ng tinig.*****PAGKATAPOS maghugas ng pinagkainan ay pumasok narin si Ara pa magpahinga. Ramdam niya ang pagod nang mga sandaling iyon. Pero dahil excited siyang magsulat sa kaniyang diary tungkol sa laha