CHAPTER: 4

"So you want to see me? miss me already?" naka ngising tanong niya. Wala siyang kaalam-alam na plano lang lahat ni Nanay 'to

Kaya mo 'yan Selene. Nagawa mo na 'to noon, and alam mo kung anong mangyayari pag hindi mo nasunod ang gusto niya

I smiled at him flirtatiously, "Yes."

"Have you eaten?" Tanong nito

"Ye- i mean, hindi pa, nagugutom na nga ako, Can i eat you now?" yes. Ituloy mo lang ang pag lalandi, Selene. Nakita kong napalunok ito dahil sa pag galaw ng adams apple niya

"Okay, i'll just take off my clothes."

Nanlaki ang aking mga mata sa sinabi nito, "wait what? Here? dito mismo sa park na ito?"

Mahina itong natawa dahilan upang mapakunot ang aking noo, "Ano na namang nakakatawa?"

"Wala, i just found you cute. Come on, kain muna tayo." Aya niya

"Libre mo ba?" Tanong ko at sumunod sakanya sa paglalakad.

"No? Libre mo, hindi ba't binigyan kita ng isang milyon? kaya may pera ka."

I rolled my eyes, "tsk, hindi nalang ako kakain." Saad ko at napatigil sa paglalakad. Nilingon ako nito pero patuloy parin siya sa paglalakad as if wala siyang pakealam kung kumain man ako o hindi.

"Wow, ang kuripot naman." Rinig kong sabi niya.

Dali-dali akong naglakad ulit upang habulin siya, " Ikaw tong bilyonaryo, bakit hindi nalang ikaw ang manlibre? "

"Ano bang gusto mo?

" Tanong niya

"Yung restaurant mismo. " Mahina akong natawa matapos kong sabihin iyon. Syempre it was just a joke

"Okay, anything you want." Seryosong sabi niya kaya agad akong napa seryoso at napatigil sa paglalakad

Shet Selene, nakalimutan mong masyadong mabilis kausap ang lalaking 'to

"Hello Casspian? where are you?" Rinig kong tanong nito mula sa kabilang linya

"Alright, Pakibili nong restaurant na pupuntahan namin, i'll send you the location."

Agad na nanlaki ang aking mga mata sa narinig

"Teka, teka." tumakbo ako at hinarang siya

"Ano iyon?" takhang tanong ko

"What?"

"Bibilhin mo yung Restaurant?"

Uh? Yes? yun yung gusto mo diba?"

Mariin akong napapikit sabay kamot ng aking noo.

"Gamitin mo yung lalaking iyon, Selene. Akitin mo ng Akitin hanggang sa mahulog sa'yo, kailangan natin ang pera niya." iyon agad ang sumagi sa aking isip nang sandaling pumikit ako

Oo nga pala, Kasama ko nga pala siya ngayon dahil sa kagustuhan ni Nanay. Dahil sa pera na kinasisilawan niya

Nang imulat ko ang aking mga mata ay agad akong ngumisi

It's okay Selene. You can do it. Pagkatapos nito ay hindi na rin naman kame magkikita

Hinawakan ko ang dibdib niya, "Ang bilis mo naman talaga kausap, Kaya gusto kita e." Nagboses malandi na din ako

"Of course, Anything for you, Selene Perez."

I don't know if he's just going along with my flirtatiousness. Pero bakit pakiramdam ko ay nagpapakatotoo siya sa mga oras na ito? Kitang-kita ko ang ngiti nito ngayon.

"Let's go."

Nang makapasok na kame sa isang mamahaling Restaurant ay agad na kameng naupo. Siya pa ang naghila ng mauupuan ko para umupo

"Choose what you want to eat." Inabot na samin ang menu

Paano ko nga ba sasabihin na ito ang unang beses ko na pumunta sa ganitong Restaurant. Ni mismo sa karendirya ay hindi ko mapuntahan dahil masyadong mahigpit si nanay. pagkatapos mag linis ng bahay, sa kwarto nalang ako, at sa gabi naman ay sa bar. Sa ganon nalang umiikot ang buhay ko sa loob ng pitong taon.

Nilapag ko yung Menu, "Ikaw na ang bahala, kung ano yung sa'yo, yun nalang din yung akin." Naka ngiting sabi ko sabay inom ng tubig

Ang lamig masyado dito.

Sa likot ng aking mga mata sa kakaikot sa paligid ay may natanaw akong isang magpamilya na masaya habang kumakain.

At ang babaeng iyon....

Parang biglang bumalik ng alaalang iyon, 7 years ago

"Ma!" First honor po ako, masayang balita ko kay mama nang makauwi ako nang bahay, galing sa paaralan ko. G-7 student ako at masaya kong naibalita kay mama ang pagiging first honor ko matapos naming malaman ito kanina

Pero nagtakha ako nang hindi ito nagsalita, abala lamang sa paghihiwa ng mga gulay

"Ma?" Tawag kong muli at nilapag ang bag ko sa sofa

"Lutuin mo na 'tong gulay, aalis na'ko" Wika ni mama, inaantay kong maging masaya naman siya sa naibalita ko sakanya ngunit tila wala rin siyang pakealam

"Saan ka pupunta ma?" Tanong ko

"Aalis, Selene. Ikakasal na ako." Sagot niya na nagpagulo sa isipan ko

"Po? Ikakasal? hindi po ba't kasal na kayo ni papa?" Hindi ko maintindihan si mama nang mga araw na ito, ang alam ko naman kasi ay kasal na sila ni papa kaya bakit pa siya magpapakasal? O, magpapakasal ba siya sa iba?

"Hiwalay na kame ng papa mo, may bago na siya at ganon din ako."

"Pero ma-"

"Sige na, lutuin mo na yan at kumain kana, aalis na'ko Selene." Akmang aalis na siya dala ng mga bagaheng kanina lang ay hindi ko napansin ngunit agad ko siyang hinawakan sa kanyang palapulsuhan upang pigilan siya

Nanunubig ang mga mata nang tignan ko siya, "paano po ako? Hindi mo po ba ako isasama, mama?"

Hinawakan niya lamang ako sa aking pisngi, "Pasensya na Selene, ngunit ayaw ng mapapangasawa ko, maniwala ka sa'kin, sinubukan ko siyang kumbinsihin para isama ka sa'kin pero..." Aniya at umiling

Unti-unting nagsibagsakan na din ang mga luha ko. Kung ganon ay iiwan na ako ni mama, iiwan niya ako ng ganon ganon nalang

"Wag kang mag-alala, nandito parin ang tatay mo. Sigurado akong di ka niya pababayaan."

"Ma.."

Umalis si mama noong araw na iyon, At ang akala ko ay hindi ako iiwan ni Papa pero katulad ni mama, basta nalang din akong iniwan na mag-isa, tinapon na para bang basura lang.

"Selene." Nabalik ako sa reyalidad nang hawakan niya ang kamay ko

"Why are you crying?"

"H-ha?" hinawakan ko ang aking pisngi at basa nga iyon, hindi ko namalayan na umiiyak na naman pala ako.

"A-ah wala.." Pinahid ko ang aking basang pisngi. Ayoko na sana silang tignan ulit pero hindi ko maiwasan

Nasasaktan ako...

Nagpapaka ina siya ngayon sa batang iyan, pero sakin? Basta nalang akong iniwan

Ang saya nila...

Na ni minsan ay hindi ko naranasan