4 คู่ควงจำยอม

4

คู่ควงจำยอม

         หญิงสาวในชุดเดรสสีแดงที่เดินเคียงคู่มากับนักธุรกิจหนุ่มคนดัง ดึงดูดสายตาของผู้ร่วมงานได้เป็นอย่างดี

         ผมยาวประบ่าสีน้ำตาลและไฮไลท์ที่ส่วนปลายเป็นสีชมพูอ่อนนั้น เข้ากันได้ดีกับใบหน้ารูปไข่ ตาทรงอัลมอนด์ จมูกโด่ง และริมฝีปากจิ้มลิ้มที่ถูกแต่งแต้มด้วยลิปสติกสีแดงอมส้ม หากทว่าสีหน้าของเธอกลับนิ่งเรียบ ดูไม่เหมือนคนมีความสุขที่ได้เป็นคู่ควงของคนดังอย่างธเนศเลยสักนิด

         ถึงแม้ชุดเดรสของเธอจะเปิดเผยทรวงทรงองเอว แสดงความสาวและมีเสน่ห์ของเธอได้อย่างเด่นชัด แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นงานเลี้ยงของไฮโซ ก็ใช่ว่าจะขาดคนงาม ผู้ที่มาร่วมงานส่วนใหญ่ล้วนแล้วแต่หน้าตาดีกันทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่คนอายุมาก ที่ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี จึงยังดูดีและภูมิฐานอยู่เสมอ

         ความสวยสาวของปวิชญาจึงไม่ใช่สิ่งที่คนสนใจกัน หากเป็นใบหน้าอันไม่คุ้นเคยของเธอต่างหาก

         โดยปกติแล้ว ธเนศมีคู่ควงสำหรับออกงานเพียงคนเดียวเท่านั้น และมักจะเปลี่ยนทุกๆ ปี โดยที่ส่วนใหญ่ล้วนเป็นศิลปินหรือดาราดังที่มีออร่า ดูเข้ากันได้ดีกับเขา

         ...ต่างจากหญิงสาวคนนี้ ที่ไม่มีใครคาดเดาตัวตนของเธอได้

         “พี่ปูนไปคุยกับคนอื่นเถอะค่ะ เดี๋ยวตองยืนอยู่แถวๆ นี้นี่แหละ”

         “ได้ไงกัน ตองต้องทำหน้าที่คู่ควงให้สมบูรณ์สิ”

         ยังไม่ทันที่จะได้แย้งอะไรต่อ ก็เริ่มมีคนเข้ามาพูดคุยกับธเนศ ทำให้ปวิชญาที่ยังคงควงแขนเขาอยู่ ไม่สามารถปลีกตัวออกไปได้ เพราะจะเป็นการเสียมารยาท

         “วันนี้เปลี่ยนคู่ควงแล้วเหรอ คุณปูน” ชายวัยกลางคนที่ควงคู่มากับภรรยาเอ่ยทัก

         “ครับ พอดีวันนี้ขวัญข้าวไม่ว่าง ผมก็เลยชวนเปตองมาเป็นเพื่อน”

         “สวัสดีค่ะ”

         เห็นธเนศเอ่ยแนะนำเธอ หญิงสาวก็เลยต้องพนมมือไหว้พร้อมกับเอ่ยทักทายออกไป

         “เป็นดารา นักร้อง หรือนางแบบล่ะ”

         “ตองไม่ได้ทำงานในวงการบันเทิงค่ะ” ปวิชญาเอ่ยตอบอย่างสุภาพ ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ที่อีกฝ่ายถามแบบนั้น เพราะคู่ควงที่ผ่านมาของธเนศ ล้วนแล้วแต่เป็นคนในวงการ

         แม้จะไม่ค่อยรู้เรื่องราวส่วนตัวของเขามากนัก แต่ปวิชญาก็รู้จักคู่ควงของคนข้างกาย ในช่วงสองปีกว่าที่มีความสัมพันธ์แบบเพื่อนร่วมอุดมการณ์ทางเซ็กส์กัน เขาได้มีคู่ควงทั้งหมดสามคน ซึ่งเป็นคนที่เธอเห็นผ่านๆ จากในข่าว ไม่เคยได้เจอตัวจริงเลยสักครั้ง

         บางครั้งธเนศยังพูดถึงคู่ควงเหล่านั้นอย่างผ่านๆ เช่น ก่อนแวะหาเธอที่คอนโด เขาไปร่วมงานเลี้ยง หรือไปออกงานการกุศลโน่นนี่นั่นมา มีผู้หญิงน่ารำคาญโผล่มาวอแวด้วย ดีที่เขาพาคู่ควงไปด้วยตลอด ก็เลยไม่มีปัญหาอะไร และพอจบงานแล้ว เขาก็แวะมาหาเธอเลย... อยากกอดเธอ

         สิ่งเหล่านั้นทำให้ปวิชญาไม่เคยคิดจะถามชายหนุ่มเรื่องผู้หญิงคนอื่นที่เขาควงอยู่ เพราะหากเขาอยากจริงจังกับใคร หรืออยากจะไปมีอะไรกับคนอื่น เดี๋ยวก็คงมายกเลิกความสัมพันธ์กับเธอเอง

         การที่ธเนศไม่เคยมีสัมพันธ์ทางกายกับผู้หญิงอื่น ทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเธอยังคงดำเนินต่อไปได้

         เพราะหากใครคนใดคนหนึ่งอยากเปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้า อยากมีเซ็กส์ไปทั่ว พวกเธอก็คงไม่ตกลงที่จะมีความสัมพันธ์แบบนี้กันหรอก

         บางทีเธอก็แอบสงสัยอยู่เหมือนกัน ว่าชายหนุ่มติดใจอะไรเธอนักหนา ถึงไม่คิดที่จะใช้เงินซื้อผู้หญิงสวยและเก่งเรื่องบนเตียง ที่มีอยู่อย่างมากมายข้างนอก

         และการที่เขาไม่เคยเบื่อรสชาติเซ็กส์ของเธอเลย ทำเอาปวิชญาออกจะภูมิใจในตัวเองอยู่หน่อยๆ ไม่ได้

         ก็เขาและเธอออกจะเข้ากันได้ขนาดนี้... เข้า... แล้วไม่อยากจะออก

         แต่ถึงยังไง เธอก็ไม่ควรติดอยู่ในความฝันมากเกินไป และไม่ควรถลำลึกไปมากกว่านี้

         “พี่ปูนนี่ยังไงนะ เลือกคู่ควงคนใหม่ทั้งที ดันเลือกควงคนธรรมดาซะได้”

         “นั่นสิ เห็นว่าเธอไม่ได้อยู่ในวงการบันเทิง แถมไม่ได้เป็นคุณหนูไฮโซที่ไหนด้วย ไม่รู้คุณธเนศเขาไปเก็บมาจากข้างถนนหรือเปล่า”

         “ต๊ายยย ก็พูดแรงไป อย่างน้อยเธอก็สวยนะ”

         “แน่ล่ะ ถ้าไม่สวย คุณธเนศคงไม่เอาหรอก ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นแค่เด็กเลี้ยงด้วยซ้ำ พอคู่ควงไม่ว่าง ก็เลยต้องหยิบมาใช้แก้ขัด ดูสิ เข้าสังคมก็ไม่เห็นจะเก่ง แถมยังโดนเฉดหัวให้มายืนอยู่คนเดียวอีก”

         เสียงซุบซิบนินทาด้วยระดับเสียงปกติ ทำให้ตัวคนที่ถูกนินทาซึ่งแสร้งทำเป็นหูทวนลม และจดจ่ออยู่กับการเลือกอาหารกินเล่น เริ่มอยากจะกำหมัดเข้าชกคนพูดให้สักทีสองที

         ถ้าเป็นในนิยาย ปวิชญาคงจะตบหน้าอีกฝ่ายด้วยความจริงที่ว่าเธอเป็นทายาทตระกูลดัง พร้อมทั้งอ้อนให้พ่อแม่กดดันธุรกิจทางบ้านของพวกขี้นินทาให้ล่มจมแบบไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดไปแล้ว

         แต่นี่ไม่ใช่นิยาย และเธอก็เป็นเพียงคนธรรมดาๆ ที่ทางบ้านมีฐานะยากจน ก็เลยไม่สามารถที่จะจัดการพวกผู้หญิงสวยแต่รูปจูบไม่หอมแบบสองคนนั้นได้

         ร่างบางในชุดเดรสสีแดง เลยได้แต่รีบคีบอาหารแบบสุ่มๆ แล้วเดินไปทางธเนศที่กำลังยืนรอเธออยู่อีกฝั่งของห้องจัดงานแทน

         ชายหนุ่มในชุดสูทสั่งตัดระดับไฮเอนด์รับจานอาหารที่เธอตักมาให้ไปถือไว้ โดยไม่ได้สังเกตถึงสีหน้าอารมณ์บ่จอยของเธอเลยสักนิด

         หึ พวกผู้ชาย... ทำให้ผู้หญิงเสื่อมเสีย แล้วก็ไม่เคยคิดจะปกป้อง

         การที่เธอยอมมาเป็นคู่ควงให้กับเพื่อนรุ่นพี่ในงานนี้ ก็เพราะว่าถูกอีกฝ่ายบังคับ

         หลังจากที่สั่งให้คนขับรถเอาของของเธอกลับไปไว้ในห้องดังเดิม ธเนศก็บังคับให้เธอมาเป็นคู่ควงของเขา

         แน่นอนว่าเธอต้องขัดขืน ยืนกรานกระต่ายขาเดียว ไม่คิดจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับแวดวงสังคมของเขาโดยเด็ดขาด

         แต่ไม่รู้ว่าชายหนุ่มไปเอาความบ้ามาจากไหน ร้อยวันพันปีก็ทำตัวเหมือนผู้ชายปกติทั่วไปอยู่หรอก มีคราวนี้ที่เขาไม่ยอม แถมยังอุ้มเธอยัดเข้าไปในรถอย่างง่ายดาย จนเธอสงสัยว่าตัวเองนั้นเบาขนาดนั้นเลยเหรอ

         แถมหน้าตาของอีกฝ่ายก็ดูน่ากลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน...

         สุดท้าย ปวิชญาก็เลยได้แต่ยอมเป็นตุ๊กตา ให้สไตลิสต์และช่างแต่งหน้าทำผมที่เขาจ้างมา ได้จัดการเนรมิตเธอให้คู่ควรที่จะออกงานกับเขา

         ‘เห็นแก่ความเป็นเพื่อน ตองจะยอมช่วยพี่ปูนแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ’

         หญิงสาวกำชับไว้แบบนั้น ก่อนที่พวกเขาจะเดินเคียงคู่กันเข้ามาในงาน

         หลังจากยอมอยู่เงียบๆ เป็นตุ๊กตาให้เขาจับไปทางโน้นทีทางนี้ทีอยู่ไม่นาน ธเนศก็พาเธอปลีกตัวออกมาจากงานเลี้ยงได้

         แน่นอนว่าเขาแทบไม่ออกห่างจากเธอเลยตลอดทั้งงาน... ก็คงจะเหมือนกับที่เขาทำกับคู่ควงคนอื่นนั่นแหละ

         เมื่อรถจอดลงหน้าคอนโด หญิงสาวก็ตั้งท่าจะเปิดประตูรถจากไปทันที แต่กลับถูกฝ่ามือหนารั้งไว้

         “ตองอย่าคิดจะย้ายออกไปไหนอีกล่ะ กลับไปคิดให้ดีๆ ก่อน”

         “ตองตัดสินใจดีแล้วค่ะ”

         “อย่าเพิ่งวู่ว่าม ไปนอนคิดสักวันสองวันเถอะ ตองจะกลับไปอยู่หอพักเก่าๆ เสี่ยงว่าจะเกิดเรื่องร้ายๆ อะไรขึ้นในวันหนึ่งหรือไง อย่างน้อยอยู่กับพี่ เราเป็นเพื่อนกันแบบเก่า ก็ดีแล้วนี่... ตองยังต้องพึ่งพาพี่อยู่นะ”

         “ไม่ค่ะ พี่นั่นแหละที่พึ่งพาตองมากกว่า ไม่มีพี่ ตองก็อยู่ได้ และอยู่สบายดีด้วย”

         ตอกกลับเสร็จ หญิงสาวก็กระชากข้อมือกลับมา ก่อนจะเปิดประตู หนีลงจากรถทันที

         “เปตอง!!!”