EP.4 เอาทุกคืน

EP.4

หลังจากเลิกคลาสในช่วงเช้า ธาวินพาเธอกลับคอนโด เขารีบร้อนขับรถด้วยความเร็ว อลินดาจับเข็มขัดนิรภัยแน่น จนกระทั่งมาถึงจุดหมาย เขาเปิดประตูรถ เดินอ้อมไปหาเธออีกฝั่ง จับจูงมือบางเดินไปด้วยกัน กระทั่งมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องของเธอ

อลินดารอบกลืนน้ำลายไปหลายอึก เมื่อรู้สึกถึงรังสีอำมหิตในความปรารถนา เธอไม่กล้าแม้แต่จะเปิดปากถาม หรืออาจจะต้องยอมรับชะตาที่เขาเป็นคนกำหนด

นิ้วเรียวบางกดรหัสห้อง ประตูสีขาวถูกอ้าออก อลินดาก็ถูกเขาเหวี่ยงเข้าไปในห้อง ปิดประตูเสียงดังสนั่น เขาจับเธอมากอด ซุกไซ้ลงบนซอกคอขาว ทั้งกดจูบและเลียโลมร่างกายเธอ มือหนาปัดป่ายเป็นพัลวัน สัมผัสจับทุกสัดส่วนของร่างกาย ลมหายใจชายหนุ่มหอบกระชั้นอย่างรุนแรง ความต้องการที่อยู่ในส่วนลึก ได้ผุดขึ้นอยู่เหนือความต้องการ

“อื้อ เพื่อนเดี๋ยวสิ

“ไม่”

“อ๊ะ ฉันขอล่ะ ฉัน...ไม่พร้อม”

“ฉันจะเอา”

“ไว้วันอื่น” อลินดาออกแรงทั้งหมดที่มี ผลักคนตัวโตให้อยู่ห่าง ๆ เธอก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาคมวาววับที่พร้อมจะจับเธอกินทุกเมื่อ

เขาหื่นเกินไปแล้ว

“วันอื่นคือเมื่อไหร่”

“ก็วันอื่นไง”

“ขนเสื้อผ้าแล้วมาอยู่ที่ห้องฉัน”

“อะไรนะ”

“ไปเก็บของ” ธาวินเอ่ยน้ำเสียงเด็ดขาด มุมปากปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บาง ๆ

“...งั้นรอก่อน” อลินดาถูกเขาบังคับ เธอก็เร่งทำตามอย่างว่าง่าย ธาวินมองอลินดาเดินวกไปวนมาอยู่รอบ ๆ ตัว เธอหยิบเสื้อผ้าบางส่วนและของใช้ส่วนตัวใส่กระเป๋า

กระทั่งเธอเก็บของเสร็จ ธาวินหยิบกระเป๋าเธอมาถือไว้ แล้วใช้มือที่ยังว่างจับมือบางแล้วเดินออกจากห้องไปพร้อมกัน

ธาวินป็อปปูลาร์ตั้งแต่เรียนเกรด 7 เทียบเท่าชั้นมัธยมปีที่ 1 ทั้งสองคนเรียนโรงเรียนนานาชาติด้วยกันทั้งคู่ มีคนเอารูปไปลงกระทู้ ถึงขนาดมีแมวมองมาขอคอนแทคเพื่อไปแคสโฆษณา แต่ธาวินก็ไม่ยอมไป เขาไม่ชอบความวุ่นวาย

ในมหาวิทยาลัยต่างก็ยกให้ธาวินคือเทพบุตรปั้นสร้าง ด้วยหน้าตาและรูปร่่างเพอร์เฟคไปหมดทุกอย่าง แต่มีอย่่างหนึ่งที่เหมือนสวรรค์จะใส่มาให้มันมากเกินไป

ปากมันชอบพาลหาเรื่อง

ไหนจะไอ้ตรงนั้นที่มัน ใหญ่ มาก

สองสิ่งนี้แค่คิดเธอก็ขนลุกซู่

“เราสองคนจะนอนด้วยกันทุกคืนใช่ไหม” มีห้องนอนแค่ห้องเดียว ถ้าเธอไม่ได้นอนที่เตียง ก็คงได้นอนที่โซฟา

“พูดใหม่ เอาทุกคืน”

“แกจะบ้าเหรอ”

“เก็บของซะ” ธาวินวางกระเป๋าเธอลงบนที่นอนตัวเอง ปล่อยให้เธอได้จัดของใช้ส่วนตัว

“ฉันวางของตรงไหนได้บ้าง แล้วเสื้อผ้าล่ะ”

“อยากทำไรทำ” ตอบห้วน ๆ พูดสั้น ๆ ไม่เคยจะขยายความสิ่งใด แต่เธอก็เข้าใจว่าเขาหมายความว่ายังไง อลินดาเปิดกระเป๋าหยิบของใช้ส่วนตัววางเรียงหน้ากระจก แบ่งแยกโซนของเขาและเธออย่างชัดเจน ส่วนเสื้อผ้าเธอก็แขวนไว้ในตู้รวมกับเสื้อผ้าของเขา

“นี่มันเสื้อที่ฉันซื้อให้นี่ ไม่เคยเห็นนายเอามาใส่” เธอซื้อให้ธาวินเป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีที่แล้ว

“อยากให้ใส่”

“ใช่สิ ฉันซื้อมาให้แกใส่ ไม่ได้ให้แกเก็บ”

ธาวินเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ เขาถอดเสื้อยืดออก อลินดาเผลอมองกล้ามท้องเป็นลอนสวยแล้วอดใจไม่ไหว ยื่นมือสัมผัสอย่างหลงใหล ธาวินเห็นอาการเธอก็แอบยกยิ้มพอใจ จับมือเธอวนลูบไล้ตามตัวแล้วร้องคราง

“ซี๊ด”

“อะ อะไร”

“คราง”

“ฉันจะเก็บเสื้อ” อลินดาบิดข้อมือออก ใบหน้าสวยเห่อร้อน เธอชักทำตัวไม่ถูกแล้ว ที่ย้ายมาอยู่ห้องของเขา

“ตกลงจะให้ใส่ไหมเสื้ออ่ะ” เขาชูเสื้อยืดสีดำ สกรีนลายรูปหมาออกจากปาก อลินดาเห็นปุ๊บแล้วมันใช่เลย เหมาะกับธาวินมากที่สุด

ปากหมา

“ก็ใส่ไปสิ”

ธาวินสวมใส่เสื้อที่เธอซื้อให้เป็นของขวัญ

“หันมาดู”

“ใส่ได้พอดีเลย” ปากสวยระบายยิ้มหวานส่งไปถึงธาวิน

“เสื้อตัวนี้ ตั้งใจซื้อเพราะอยากให้เป็นของขวัญหรืออยากให้เพราะลายสกรีน”

“ก็ทั้งสอง มันเหมาะกับแก” อลินดายิ้มกว้าง

“ดีใจอะไรขนาดนั้น”

“ถ้าซื้อมาแล้วแกไม่ใส่ ฉันก็เสียดาย”

“ก็ใส่ได้นี่ไง”

“เอามาใส่บ่อย ๆ ล่ะ”

“อยากสอดใส่มากกว่า”

“ไอ้ทะลึ่ง”

“ได้ป่ะ” ถามจบธาวินไม่อยากรอคำตอบ ร่างบอบบางถูกเขาผลักให้ลงไปบนเตียงนอน ธาวินขึ้นคร่อมทับ โน้มใบหน้าซอกไซ้คอขาวสูดกลิ่นหอมกายอ่อน ๆ บนตัวเธอ

“เพื่อน ที่เราทำอยู่มัน...” ธาวินผละใบหน้าขึ้น สบดวงตากลมโตหวาน ถ้าไม่ดีเขาจะทำไปทำไม ทำกับเธอแค่คนเดียว มีแค่เธอคนเดียว มันไม่ดีตรงไหน

“มันดีมาก”

“แต่ฉัน...”

“แล้วจะเก็บเสื้อผ้ามาทำไม”

“ก็ฉันอยากอยู่กับนาย”

“งั้นอย่าขัด”

ใบหน้าคมคายไม่อยากฟังเสียงค้าน แต่อยากฟังเสียงครางจากเธอมากกว่า ธาวินเอื้อมมือจับหน้าอก เขาถกเสื้อเธอขึ้นพร้อมกับเสื้อชั้นใน บีบเต้าใหญ่ทะลักล้น มืออีกข้างไว้เขี่ยเม็ดสีชมพูที่ขึ้นจุดกลางยอดอก ปากทำหน้าที่ดูดคอให้เป็นรอยจ้ำ ก่อนจะเคลื่อนขึ้นมาทาบทับริมฝีปากชมพู

“อื้อ~”

“เธอทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้เองนะรัก”

“แบบไหน” ดวงตาหวานประหม่า เรียวปากได้รูปเม้มชิดสนิท อลินดารู้ว่าเขาจะทำอะไร ถึงแม้จะมีคำถามมากมายในหัวว่าเขาไปกินอะไรผิดสำแดง ถึงได้มาลงกับเธออย่างเอาเป็นเอาตาย

แต่มันรู้สึกดีเป็นบ้า

ธาวินยกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้การกระทำเป็นคำตอบ เขาบีบปลายคางมนให้เผยอปากเพื่อรับจูบจากเขา ธาวินกวาดต้อนลิ้นเล็กอย่างร้อนเร่า น้ำลายหนืดเกี่ยวเป็นเส้นในโพรงปาก

“ทำไมเธอต้องนมใหญ่ขนาดนี้ด้วยวะ ในเมื่อฉันดูดแค่หัว” ฝ่ามือใหญ่จับสัมผัสบีบเคล้นหน้าอก

“เอ๊ะ ไอ้นี่”

ธาวินเลิกกวนประสาท ปลายลิ้นร้อนตวัดชิมเม็ดทับทิมสีหวาน ระหว่างนั้นโทรศัพท์ของอลินดาดังขึ้น เธอขอให้เขาหยุดทำ แต่ธาวินก็ไม่ยอม

“อ๊าง เผื่อเป็นแม่ฉัน” เธอเอาคำว่าแม่ขึ้นมาอ้าง ธาวินจึงยอมหยุดแล้วหยัดกายขึ้นเสยผมแรง ๆ ด้วยอารมณ์หงุดหงิด

อลินดาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู “ยัยโอปอลโทรมา”

“ฮัลโหล”

[ แกไม่อยู่ห้องเหรอ ฉันกดออดห้องแกตั้งนานแล้ว วันนี้เรานัดกันทำรายงาน ลืมหรือไง ]

“เวรละ ลืมจริง ฉันอยู่ห้องไอ้เพื่อน เดี๋ยวฉันออกไป” หลังจากวางสาย อลินดาจัดเผ้าผมและเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

“คืนนี้ไม่นอนนี่” ธาวินถาม ใบหน้าหล่อเข้มตึงจัดเมื่อเพื่อนของเธอโทรมาขัดจังหวะ อีกนิดเดียวเขาจะได้เสียบเธอแล้ว

“เดี๋ยวค่อยว่ากัน”

“ไงก็บอก”

“อืม ฉันไปก่อน”

“เดี๋ยว” ธาวินรั้งเธอไว้กับตัวก่อนที่เธอจะวิ่งไปประตู เขาหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมา จับถกเสื้อเธอขึ้นเหนืออก แล้วเปิดแฟลชถ่ายภาพหน้าอกเธอ

“ไอ้บ้าทำอะไร”

“ถ่ายนม”

“ลบเลยนะ จะถ่ายเพื่อ” ลินดาขึ้นเสียงถามอย่างไม่สบอารมณ์ หวังจะแย่งโทรศัพท์เขามาเพื่อลบรูป

“เผื่อเธอไม่กลับ คืนนี้จะเก็บไว้ชักว่าว”

คำว่าแผ่วสะกดยังไงเพื่อน 🤣

ถ้าชื่นชอบเรื่องนี้ ไรต์ขอรีวิวหน่อยน๊า  💕