JUSTIN, Wintara Sands ITâS been ten years since the twins were born. Pero heto at nakahabol pa kami ng isang bunso. Riz is about to give birth in two months. We regularly go for checkups dahil na rin sa edad niya. Sheâs thiry-nine and considered high risk. After the twins were born, we tried to get pregnant again but we had no luck. We didnât use any contraception because we wanted more children. Akala namin ay hindi na kami makahihirit. But a few months from now, ready na uli kaming magpuyat at magpalit ng maraming diaper. âLuto na ba âyan? Nagugutom na âyong kambal mo.â Itâs the weekend at nakasanayan na naming magkakapatid na once a month ay narito kami sa resort na binili ko para kay Riz. Nagluluto kami ni Priam ng barbeque habang si Paris ay bantay ng mga bata. âMga bata o ikaw?â tatawa-tawang tanong ni Priam sa bunso naming kapatid. âTsk! Siyempre, ako rin. Luto na ba âyong isaw ko?â Binigyan ko siya ng hilaw at sinamaan niya ako ng tingin. âIsusumbong kita kay Riri.â Hindi
RIZWHAT would it take for you to get over your anger and forgive someone? Hindi baât kalimitan ay nagiging posible lang ito kapag pumanaw na ang isang tao? Itâs like youâre able to let go of it all because the person is no longer there. Nakalilimutan mo ang lahat ng hinanakit, sama ng loob, tampo, at napapalitan ng lungkot. Binabalot ang puso natin ng kahungkagan. We are breathing. We are alive. But thereâs something missing. Iyong maliit na parte at sulok sa puso natin na hindi na mapupunan dahil alam nating hindi na babalik âyong dating naroon. Thatâs what I felt the moment I saw my parents drenched in blood. At dumoble âyon nang makita ko ang asawa kong walang ulirat at duguan. Parang hinahalukay ang sikmura ko at pakiramdam ko ay nalulunod ako sa isang malalim na karagatan at walang darating na tulong. Hindi ko alam kung sinoâng unang pupuntahan ko. Pabalik-balik ako. At kung puwede ko lang hatiin ang sarili ko sa tatlo ay ginawa ko na para wala akong iwan sa kanila.Si Dad.Si N
RIZDAD knew we were going to see him. He was hoping that I would be able to convince Nanay to come with me. Siguro gusto na rin niyang magkaayos sila. Nanawa na silang magpalitan ng masasakit na salita. Wala naman kaming balak magtagal sa bahay ni Dad pero gusto niyang mananghalian kami roon habang nag-uusap. Sa kotse ay panay ang tanong ni Nanay.âAlam niya.âNapahilot siya sa sentido. âBaka magkagulo. Alam mo naman si Liberty. Dapat pinapunta mo na lang ang daddy mo sa penthouse mo at doon na lang tayo nag-usap. Mas safe doon.âNapangiwi ako. ââNay naman, para kang si Justin. âYan din ang sabi niya kanina.ââMay punto naman ang asawa mo. Ang iniisip ko lang, buntis ka. Para namang hindi mo kilala si Liberty. Walang sinasanto âyon. Nakita ko nga âyon minsan na nakikipagtalo sa isang babae. Mukhang mayaman rin.âTahimik akong nakinig sa kuwento ni Nanay. Ang mga sinasabi niya tungkol kay Liberty ay hindi na bago sa akin. Kung isang character sa libro si Liberty, siya na siguro âyong
RIZ Earlier that day . . .IT was the familiar smell of my bakeshop that took me back to reality. Iyon pa rin ang ayos ng loob at katulad ng dati, busy ang mga staff. The only difference now is the store expanded. Nakuha na rin namin ang katabing building at ipina-renovate para madagdagan ang mga mesa. The shop became a favorite hangout for people in all ages. Nakatutuwang isipin na nagsimula lang ang business na ito sa penthouse at sa pangungulit ni Justin. Encouragement from the people you love and care about makes you brave. And the bakeshop business has made a name in the industry.Nang marinig ko ang lagitik ng tangkay ng mop na nalaglag sa sahig ay napatingin ako sa taong may hawak nito. In front of me is a woman in her late forties. Bukod sa lipstick na hindi masyadong mapula at kilay na ginuhitan ng eyebrow pencil ay wala na siyang ibang kolorete sa mukha. Maayos na nakapusod ang kaniyang buhok at hindi alintana ang ilang ub
JUSTINâW-What are you even doing here? Whereâs my wife?â Nasapo ko ang noo ko dahil nakaramdam ako ng hilo. It must be the meds they gave me.âRiri just left to see her parents in the other wing. Ano baâng meron sa araw na âto at tatlo kayong nabaril?â kunot-noong tanong niya sa akin.âHer parents got shot?âBago pa siya nakasagot ay bumukas ang pinto at pumasok si Priam. Anoâng ginagawa ng mga kapatid ko dito? Iniabot ni Priam ang paperbag kay Paris para ito ang mag-ayos ng pagkain mesa. Ano bang oras na?âIâm glad youâre awake. Mukhang lalo kang pumangit nang masalinan ka ng dugo ni Paris. Kamukha mo na âtong unggoy na âtoâ Aray!âBinato ni Paris ng isang pirasong ubas si Priam at tinamaan ito sa pisngi. Alam na nilang kapatid nila ako. And with Paris donating blood to me, I will be forever grateful to him. Hindi lahat ng half brothers ay kailangang maging mailap sa isaât isa. Totoong nasa pagpapalaki iyon ng magulang at sa crowd na pinipili nilang samahan.âHuwag kang magsayang ng
JUSTINSeveral days later . . .âARE you sure youâre not going to the office today?â tanong ko kay Riz nang sabihin niya na magpapahatid siya sa bakeshop. Gusto raw niyang makausap si Nanay.âIâm sure. I want to take a day off and rest. Aayain ko siyang magpunta kay Dad pagkatapos. I want to talk to the both of them for once. Iyong magkaharap sila at ayusin na ang lahat. Ilang buwan mula ngayon ay manganganak ako. I just want everything to be in order, you know? Nakakapagod na rin âyong puro away.âKumunot ang noo ko. âIs his wife going to be home? Baka magkagulo roon kapag dinala mo si Nanay.ââHindi. Ako ang bahala,â paniniguro niya sa akin.âYouâre pregnant, baby. Baka mapaano kayo.â Minsan, hindi ko alam kung naaalala niyang buntis siya. But I know sheâs being careful. Ayaw ko lang na may mangyari na naman. Kahit alam kong walang may gusto ng nangyari noon, mas mabuti na rin âyong nag-iingat ngayon.âI donât think Madam would harm a pregnant woman.ââShe might if itâs you,â sagot
JUSTINâARAY!âTinaliman niya ako ng mga mata. Akma niya akong kukurutin pero inunahan ko na siya at umaray na kaagad ako habang tumatawa. I know Dadâs plan wasnât the best. âYong mga ipinakita kong panlalamig kay Riz nang dumating siya ay sarili ko nang plano. It did work though: buntis na siya ngayon at hindi pa siya bumabalik sa States.âPasalamat ka talaga at mahal kita, kung hindi ipapakulam kita.â Pinandilatan niya ako ng mga mata at humalukipkip.âWala ka namang kilalang mangkukulam.â Binigyan ko siya ng maliliit na halik sa pisngi, sa noo, sa panga, at sa kung saan pa na puwede.âPag-aaralan ko at ako na lang ang gagawa. Nakakainis ka! Mabuti na lang at pareho kayo ng kuwento ni Nina. Kung hindi, iisipin ko talagang may gusto ka sa kaniya.ââI never liked her more than a sister. Sheâs like Ryleigh to me.ââI know. I just . . . Itâs just a little hard to believe that men like you still exist. Abstinence isnât easyâ Bakit ka tumatawa?ââPaano mo alam na wala nga?â Okay, that was
JUSTINNAALIMPUNGATAN ako nang lumundo ang kama at makita ang asawa ko na ngayon pa lang mahihiga. Napasarap siguro ang kuwentuhan nila ni Nina. Pumihit ako paharap sa kaniya at yumakap. I didnât want to leave them at the living room earlier pero mukhang may gusto silang pag-usapan na hindi ko puwedeng marinig. And when it comes to women, I know how much privacy means to them. Bata pa lang ako ay palagi na âyong ipinapaalala ni Nanay sa akin.âWhat time is it?â tanong ko sa kaniya.âLate.ââBaby, bawal sa âyo ang mapuyat,â paalala ko sa kaniya. âUmuwi ba si Nina o napilit mong matulog sa guest room?ââNagpilit umuwi, e. Kaya hindi ko na pinigilan.â Humalik ako sa sentido niya at saka ipinikit ang mga mata ko. I should have known na wala siyang planong pabalikin ako sa tulog kaagad. âHow did you meet her again?ââGusto mo talagang mapuyat?â I lightly tapped the tip of her nose.âTen minutes and I will go to sleep. Magkuwento ka na.âIpinaalala pa niya sa akin na hindi raw dapat sumasam
RIZSA pagod ko, maaga akong nakatulog. I woke up the next morning that Justin was no longer in bed. Hinagip ko ang roba ko sa gilid at saka isinuot. Ipinusod ko ang buhok ko at saka naglakad palabas.âGood morning, baby,â bati niya sa akin habang nagsasangag ng kanin.I felt queasy in an instant. I loved the smell of fried rice but today, sobrang baho nito na hindi ko kayang amuyin. Nagtatakbo ako papunta sa powder room at doon sumuka pero wala naman akong inilabas. Puro laway lang at sobrang sakit ng ulo ko.âAre you okay?â nag-aalalang tanong niya sa akin.âAng kalan?â Napangiwi siya dahil hindi ko sinagot ang kaniyang tanong. Ang isip ko ay nasa niluluto niya dahil baka masunog.âNasusuka ka pero âyong kalan pa ang inaalala mo?â Napahilamos siya sa kaniyang mukha. âMasakit ba ang ulo mo?â Tumango ako. âDizzy?â Tumango ako uli. âIâm taking you to the hospital. Baka kung ano na âyan. Kahapon pa masakit ang ulo mo. Mas mabuti na âyong malaman natin para maagapan kung tumor.âI rolled