Kabanata 11

Kabanata 11

"C'mon, Kiro! Bilhin na natin!" pilit pa ni Nikkolai habang hawak ang isang gitara na kulay krema ang katawan. Kanina pa niya hawak 'yan at kinukulit ako na kuhanin na namin iyon. 

"Nikkolai, huwag na. Maayos pa naman ang gitara ko kaya hindi ko rin naman magagamit 'yan," giit ko. 

Sa totoo lang, sa tingin ko ay malapit na talagang masira ang gitara ko dahil nakailang palit ako ng string ngayong linggo dahil sa palaging napipigtas. Minsan naman ay palaging wala sa tono. Nakakaasar nga dahil kung kailan malapit na ang fiesta, doon pa ito sumabay. 

Gusto man tanggapin ang alok niya na bilhin iyon para sa akin ay tinatanggihan ko talaga. Bukod sa nakakahiya ay ilang beses na rin niya itong ginagawa sa akin—sa amin ng mga kapatid ko. 

"Edi gamitin mo nalang kapag tuluyan ng nasira ang gitara mo," pangungulit pa niya. "Look, Kiro. I just want this for you. It looks good on you. Isa pa, gusto kong tuparin sa'yo 'yong