Kabanata 15

Kabanata 15

"Sigurado ka bang ayos ka na talaga?" tanong ni Nikkolai matapos akong pagbuksan ng pinto sa kaniyang kotse. Tumango ako bago ako pumasok sa may side seat. Siya naman ay umikot at binuksan ang pinto sa driver's seat at pumasok. 

Nilingon niya ako, may bahid pa rin ng pag-aalala ang kaniyang mga mata. Kanina pa siya ganiyan simula nung puntahan niya ako sa kwarto at gisingin upang tanungin kung puwede ko ba siyang samahan sa pupuntahan niya. 

"Mukha bang hindi?" natatawang sagot ko. "Wala na talagang masakit sa'kin. Promise. Kahit tingnan mo pa 'to, oh." 

Itinaas ko ang aking kaliwang braso at pinaigting 'yon. Bahagya akong napangiwi sa biglang pagkirot no'n dahil sa ginawa ko, pero agad ko rin 'yong binura at ibinalik ang malawak na ngiti sa labi upang hindi na siya mag-aalala pa. 

"See? Sabi sa'yo wala na, e." 

Hindi na naman kasi gaanong masakit hindi tulad no'n na halos kaunting kirot ko lang ng kamay