"Can you please buckle your seatbelt?" Napalingon ako sa nagsalitang si Cupid.
Ang kanyang kamay ay nakahawak sa steering wheel habang ang mata niya ay palipat-lipat ng tingin sa akin at sa daan.
Tiningnan ko ang seatbelt na katabi ko. Yeah, I always forgot to buckle my seatbelt.
"Sorry." 'Yun nalang ang nasagot ko sa kanya. Nahihiya pa rin ako sa kanya although sabi niya sa akin na wag na. He said it's fine with him pero hindi ko pa rin maiwasang hindi mahiya.
Nag ooverthink din ako, what if may gawin siyang masama, it's not that I'm saying that he's a bad person ha. I'm just stating a fact, I'm a girl and he's a guy. Pero hindi ko siya masisisi, I'm the one who asked him to let me stay so basically ako ang may utang.
I looked at him while his eyes are glued on the road. Nakasuot nalang siya ngayon ng puting long sleeves since basa na ang coat niya. It was folded up to his arm and his biceps are showing.
I was literally checking him out when our eyes met. Sabay ang paglingon niya at ang pag-angat ko nang tingin.
Nagulat ako pero hindi ko pinahalata at iniwas ang tingin sa kanya.
What the fuck was that, Psyche?
Itinuon ko ang atensyon ko sa labas ng bintana at iniwas isipin ang gwapong lalaki na nasa tabi ko. Until we reached the parking lot and we get off.
Sabay kaming pumasok ng elevator at kaming dalawa lang ang lulan non. His scent scattered inside the whole elevator. Patapang ang kanyang pabango pero hindi masakit sa ilong, it's more of addicting and intoxicating.
Pinigilan ko ang sarili kong huwag tingnan ang repleksyon namin sa harap. I don't want to be akward. I mean, I'm not socially akward, I'm more confident pero bakit parang nahiya ako bigla?
The elevator rang and it's our cue to get out. Nakasabit sa kanyang kaliwang braso ang coat niya habang ang kanan ay nakalapat sa maliit kong bewang.
Good thing that I have my denim jacket with me kung hindi ay direktang malalapat ang kanyang kamay sa aking likod dahil backless ang suot kong top.
Pinauna niya akong maglakad ng kaunti habang siya ay nakaalalay sa akin. Hmm, what a gentleman, I liked it.
When he opened his door, the minimalist style of his condo welcomed me. The combination of white, gray and black was perfect for him. Binitawan niya ako at inopen ang aircon, which made me feel cold since basa ang suot ko dahil sa ulan kanina.
Pinaupo niya ako sa couch habang siya ay pumasok sa loob ng kuwarto. Gumala ang mata ko sa buong condo, kumpleto siya sa gamit at organized. Magmumukha ngang condo ito ng babae dahil sa pagkakaayos ng mga gamit.
I didn't notice that he's back already not until he called my name. "Psyche."
Napalingon ako sa kanya. He's now wearing a plain white t-shirt and a gray sweatpants. May dala rin siyang isang t-shirt at isa pang sweatpants.
"You can change first. You're wet and you need dry clothes. Here." Iinabot niya ang dala niya sa akin pagkatapos ay tinuro ang CR. "You can change there."
Agad naman akong tumayo at nagpasalamat sa kanya. I entered his bathroom and the manly scent welcomed me. Naamoy ko hanggang dito ang kanyang pabango.
After I changed my clothes, pinakialaman ko na ang drier niya sa loob ng CR. Ang laki ng t-shirt niya, halos nasa gitna na ng hita ko ang haba tapos ang kanyang sweatpants naman ay halos matapakan ko na sa sobrang haba.
I looked at myself in the mirror, napangiti ako. I looked cute wearing this kind of clothes. Hindi nakalagpas sa ilong ko ang amoy niya na nasa t-shirt. I giggled.
It's okay to have a crush after break-up, right? Crush lang naman.
Paglabas ko ay nakita ko siyang nakatalikod mula sa diresksyon ko. He's also on his phone and I think he's on call.
"Yes mom, I-I'm on it.... I found her already... Yes, mom... yeah sure, I love you too." Then he turned off the call. Ako maman ay aktong walang narinig at kunwaring kakalabas lang ng CR.
"Hey, uhm.. I used your drier to dry my clothes and uh, thank you for letting me wear this." Tinuro ko ang damit na suot ko.
I saw him smiled a little at pinasadahan ako ng tingin. "You looked cute."
Naramdaman ko ang pagpula ng pisngi ko. Nahihiya ako na kinikilig na ewan.
I blushed and sat down in front of him. We're watching Netflix while eating ice cream.
I swallowed my lump on my throat before I start speaking. "Hey, uhm.. I want to say thank you for letting me stay here for a night. I owe you again." I joked para medyo gumaan ang athmosphere namin.
He looked at me. His black eyes are staring in my hazel ones as he speak. "You're welcome here, always."
Napangiti ako. "We're friends, right?" Tanong ko.
Nakita kong natigilan siya saglit bago ngumiti ng maliit and hummed. "Definitely."
Tumango-tango lang ako habang nag-iisip ng pwedeng itanong. Tumingin ako sa movie at nasa scene na sila kung saan nag-pipicnic kaya nakaisip na ako.
"What's your dream date? 'Wag mo nasamain 'yung tanong, I just want to know my friend better." I flashed my sweet smile at him.
"That's simple. I want to go to watch sunset on the beach, with my girl while her head was on my shoulder, playing with her hair."
Na touch naman ako sa sagot niya. I thought he's gonna say condo date that can lead to you know, beer and worst, sex.
"How 'bout you?" He looked at me.
Tumingin ako sa kuko ko bago nagsalita. "I just want to watch the stars in the sky with my man. Hindi ko pa nararanasan iyon because most of them want indoor dates and beers." Mahina akong napatawa.
"That's good. I like it."
"Huh? I thought your want the sunset thing with your girl?" Naguguluhang tanong ko.
"Yeah, as long as the girl is you."
---
"What the fudge, pft.." pilit kong hindi tumawa nang malakas dahil sa pinapanood namin. It's already 11 PM but we're still watching a movie.
I looked at him and I saw amusement in his eyes while looking at me. He have this small smile in his lips that made him more handsome.
"Alam mo, ang gwapo mo kapag ngumiti," I said suddenly. Bigla akong natigilan. It should be on my thoughts only. Hindi ko dapat sasabihin sa kanya directly. Nakita kong natigilan din siya at nag-iwas ng tingin habang ang kanyang tainga ay namumula.
Napayuko ako dahil sa hiya habang minumura ang sarili. Anong katangahan 'yon, Psyche?
"I know, and you're more beautiful when you laugh," he said probably teasing me.
Bigla akong na-concious, pangit 'yung tawa ko or pangit 'yung paraan ng pagtawa ko?
Nag-angat ako ng tingin at nakita ko siyang tumatawa habang nakatingin sa TV. He's ears were still red as well as his cheeks.
Kinikilig ba siya?
After the movie ay inayos na namin ang kalat sa lamesa. We're talking things about life and I'm starting to be comfortable with him. Now I know he's not a bad person.
"Sleep on the bed. I'll sleep on the couch."
Nawala ako sa pag-iisip ng mga bagay-bagay nang bigla siyang magsalita.
Ni hindi ko nga napansin na wala na pala siya sa tabi ko dahil sa lalim ng iniisip ko.
"Y-You sure?" I stuttered.
"Yes, make yourself at home." Sinamahan niya ako papunta sa kama bago inasikaso ang bagay sa kuwarto.
I'm facing his back and now I noticed how his shirt hugged his body. Kitang-kita ko ang bulto ng kanyang katawan. I know he's doing some work outs dahil maganda ang kanyang pangangatawan.
I wished I was the t-shirt.
Napamura ako sa aking isipan dahil sa pumasok sa utak ko. Umilung-iling ako ay hindi ko napansin na nakatingin pala siya sa akin.
"Are you okay? May problema ba?" He asked.
"No, no.. I'm fine. Thank you." Ngumiti ako ng pilit sa kanya. He hummed and bid good night before heading outside the room.
Nasampal ko ang sarili ko.
Ang harot mo d'on banda!
Ilang minuto na ang nakalipas ay hindi pa rin ako makatulog kaya tumayo ako at nagdecide na pumunta sa kitchen niya para uminom ng tubig.
Kumuha ako ng basa at isang pitsel ng tubig bago uminom. Muntik pa akong mabulunan dahil may nakita akong bulto na nakatayo sa gilid.
Muntik ko nang mabato ang hawak kong baso doon sa nakatayo kung hindi siya tumawa ng mahina.
I recognized his voice, Cupid.
"Cupid?" Paninigurado ko.
Pumasok siya sa kitchen at kinuha sa kamay ko ang hawak kong baso at siya naman ang uminom ng tubig doon.
I really don't believe on indirect kiss but now, naniniwala na ako.
"Bakit gising ka pa?" Tanong ko.
Binaba niya ang baso bago ako hinarap. "I have trouble sleeping for almost two weeks now," he said. Hmm, maybe he has insomnia.
"Why?" I asked. I mentally face palmed because of that stupid question.
He stepped forward, habang ako ay umatras hanggang sa wala na akong maatrasan. He locked me between his arms and looked directly in my eyes.
"Maybe it's your fault. How can I sleep with a thought the girl I like was sleeping with a same roof with me tonight? And yes, I like you, Psyche. I liked you the first time I saw you."
"Her name is Psyche Venice Azarcon. A 23 year old business management student." Inabot sa akin ni Hades ang papel na hawak niya. I looked through her basic informations. Her name, her age, her birthday, and more."Bakit wala siyang picture?" Napakunot ang noo ko.He shrugged. "She really don't post that much. Wala akong makuha. I can't find her instagram account either, hindi naman ako spy."I chuckled on what he said. I tapped his back and made my way out.Hawak ang papel ay sumakay ako sa kotse at nag drive papunta sa café ko. It's Valentine's, siguro ay marami ang costumer ngayon, lalo na sa main branch. My cafe is always special on Valentine's, of course, my name is Cupid.I arrived on a scene that made me creased my forehead . 'Yung lalaki, nag popropose sa girlfriend niya. Tss, nothing's gonna last forever.Imbes na sa harap ay dumaan ako s
Love cannot live without trust. The words you can hear when you talk about Cupid. But how can you trust when they betray a lot of times? How are you able to trust that someone again when they were the one who broke it?Forgiveness. I learned that forgiveness brings back the trust that is once lost. If you're able to forgive, you'll be able to trust again."So how did you do it?" I asked him as I fasten the seatbelt. We're on our way back to the metro after he had lunch with my family.Kasama namin ang pamilya kong magtanghalian. We talked about all the things that happened and I'm glad that my family forgives Cupid. My father asked for our forgiveness as well as him for hurting me. Now, it's all good.He glanced at me as he drive. "Uh, I.." he paused, "I changed my perfume and learned how to change my voice.""Oh?""Yeah, if you remember, I
I'm sipping my wine in the veranda of the hotel room I'm in. Nakatingin ako sa mga bituwin na nasa langit. I wonder what is he doing right now.Nakasuot ako ng black satin nighties and a robe. It's 10 PM here in Hong Kong and this is the last night here. Bukas ng umaga ay uuwi na ulit ako ng Pilipinas.Three month here on Hongkong and focusing on myself really did helped me a lot. Ang isang buwan ay naging tatlo dahil pakiramdam kong mas kailangan ko pa ng oras. Now, I'm on the process of healing.I gained more confidence and I was able to forgive my father. Hindi naman talaga ako galit kay daddy, I'm just annoyed because he didn't told me anything about that.For Cupid's mom, I understand where her anger is coming from. Nagmahal lang siya, and it ruined her. Ayokong dumating sa point na gano'n kaya mabuti na rin sigurong lumayo ako sa loob ng tatlong buwan.
Hindi ko alam kung paanong nakarating ako sa ganitong sitwasyon pero nakita ko nalang ang sarili kong nakasay sa kanyang kotse habang nasa driver's seat siya."Your seatbelt. You never changed, you always forgot to fasten your seatbelt."I scoffed. "I've changed. You changed me," I answered bitterly.Hindi ako nakarinig ng reponse sa kanya kaya itinuon o nalang ang attention ko sa labas. I'm annoyed at him plus the heavy rain that's starting to pour.Bakit ba 'pag uulan, nawawalan ako ng gamit?"I.." he paused, "I hurted you and I'm planning to do everything for you to accept me again."Hindi ako sumagot sa kanya at tinitigan lang 'yung mga ulan na dumadaloy sa bintana.Napapikit ako. This is fcking deja vou. Nangyari na ito dati but a lot of things changed. Almost six years ago, I was on the same seat with the same situatio
Wearing my white and cream asymmetric dress paired with ankle strap platform heels with my vintage chanel bag, I entered the building.Today is Monday, all my employees are busy as they entertain clients. Sa bawat pagdaan ko ay babatiin ako ng mga empleyado na babatiin ko rin pabalik nang hindi ngumingiti.Dumiretso ako sa elevator bago kinuha ang cellphone galing sa bag ko. It is nine in the morning. Ang aga-aga pero busy na agad ang mga tao. I did not even notice that I'm alone here.When it stopped on my office floor, I walked outside. Sinalubong ako ng secretary kong may hawak na bulaklak.Isang linggo na ang nakaraan matapos ang birthday ni Devan and since that week, I've been receiving white roses and americano every morning. Ngayong umaga naman ay may kasamang pancakes.Kinuha ko sa kamay niya ang Americano at pancakes. Good thing I haven't had my breakfa
Mabilis akong umalis sa pagkakahawak niya at naglakad papalayo sa kanya. I don't want to see him, I don't want to talk to him either."Psyche," he called.I stopped and glanced at him, "what?" Kasing lamig ng simoy ng hangin ang boses ko.I saw him hesitating to say something but his eyes were pleading. Hindi ko alam kung para saan ang pakiusap sa mga mata niya at ayaw ko ring malaman."Are you gonna say something?" I keep my face stoic pero sa loob ay halos magwala na ang mga lamang loob ko. I clenched my fist to prevent them from trembling. Nanghihina rin ang tuhod ko at parang anytime ay babagsak ako."C-Can we talk?" His voice is soft as feathers but I know better. Maybe he's just pretending to be like that like how he lied about being my husband.I pressed my lips together. "We're already talking Mr. Monteverde."