KABANATA 6

GEORGINA'S P. O. V

I can't belive this place we just went to. And I was not, and will never gonna be prepared for this.

Athena just asked Trevor to bring us to her mother. At ang kumag na abogado naman na iyon, hindi man lang nag dalawang isip na pagbigyan si Athena sa hinihiling nito.

Kaya nandito kami ngayon, nakatayo at nakatitig sa harapan ng puntod ng ina ni Athena, si Tita Nina.

"I told you, this will going to be your first and greatest mistake to Athena." I said to Trevor in an almost whisperingn voice. Siya ang kasama ko ngayon, at magkatabi kaming nakatayo ilang hakbang mula sa kinaroroonan ni Athena.

"Oh, talaga? Paano mo nasabi? Didn't Athena always wished to see and to be with her mom again? I just made her wish come true. Even though it's a bit late. But at least and still, I did." the jerk said. He doesn't even seemed to care. Mukha ngang proud pa siya sa sarili niya at sa ginawa niya.

But well, I can't blame him. Wala nga naman siyang alam na kahit ano tungkol sa nakaraan ni Athena at ng mama nito. Maybe, Tita Nina didn't bother to speak her past to her staff---

"I know it's been a hard time for both of them. They parted in a really not so nice way. That's why I think you see this as a mistake of mine." 

Nanlaki ang mga mata ko nang marinig ko ang mga salitang iyon kay Trevor. 

D- Did he just say what?! 

Is that mean... may alam siya tungkol sa nakaraan ng kaibigan ko at ng yumao nang boss niya? 

"Alam ko rin na hindi magiging madali kay Athena ang patawarin si Miss Nina nang agaran na para bang walang nangyaring hindi maganda sa pagitan nilang dalawa." sabi niya ulit. "But we can't just defy the fact that she still needs to be reunited with her mom. They both need it. We all need it."

And right now, shock won't be enough to describe how I am feeling. Hindi ako makapaniwala na nakikita ko si Trevor na ganito ka emosyonal.

Gusto kong magsalita, pero wala naman akong masabi isa mang salita.

Good thing, I heard Athena's gasps. Senyales na umiiyak na naman siya.

Ginamit ko na ang pagkakataon na iyon para iwan si Trevor. And I went straight to Athena.

Inilapat ko ang kamay ko sa likuran niya at marahang hinagod iyon, sa pag asang kahit papaano ay makatutulong iyon para mapakalma siya. But unfortunately, what I did just seems to make her grief even heavier.

Wala isa man sa aming ang nagsalita. Nakatayo lang kami at nakatitig sa puntod na may pangalan at ilang impormasyon tungkol sa mama niya. And she passed away just last week!

Oh, boy! Kahit ako, alam kong hindi ko maiintindihan ang bigat at hirap na pinagdadaanan ngayon ng kaibigan ko. Malamang na nasasaktan talaga siya ng sobra ngayon. At malamang na puno rin siya ng pagsisisi.

At dahil sa nakikita ko ay hindi ko na rin napigilan ang sarili ko na mapaiyak na rin.

It's just that... all of a sudden, I felt thousands of voltage- like substance attacked my heart.

Athena hugged me as we both soak ourselves with tears.

"Ang sama- sama kong anak, Jane. I let my anger towards my mother ruled the whole hell over me. H- hindi ko man lang siya binigyan ng chance para... p- para..."

Hindi na niya nagawa pang ituloy ang mga sasabihin niya. Because again, she burst out with tears. Umiiyak siya gaya ng isang batang ninakawan ng candy. Iyon nga lang, sa kaso niya, hindi lang basta candy ang kinuha at nawala sa kanya. It's her mom. Her happiness, her hope.

"Don't blame yourself, Athena. Walang may gusto ng nangyari. And wherever your mom is right now, I'm sure she totally understands you. I'm sure she's not blaming you for all these." I comforted her.

Hindi siya nagsalita. Umiling lang siya ng umiling habang sige pa rin sa pagbagsak ang mga luha niya.

Halos isang oras din ang itinagal namin doon. We're just hugging, crying, and staring at Tita Nina's tomb.

Not until Athena suddenly spoke.

"G- gusto ko munang makausap si Mama ng kaming dalawa lang sana. T- Then I promise, a- aalis na tayo. M- masyado ko nang nasasayang ang oras niyo. Especially si Trevor."

Bahagya lang akong ngumiti at kumalas sa pagkakayakap niya.

"That's totally fine with us. Talk to her as long as you would love to. Maghihintay kami." sabi ko at niyakap ulit siya ng sandali, bago ako tuluyang humakbang palayo.

Bumalik ako sa kinaroroonan ni Trevor na kanina pa nakatitig lang sa amin.

"Para na talaga kayong magkapatid na dalawa, `no?" nakangiting sabi niya pagkarating na pagkarating ko pa lang sa tabi niya.

Ngumiti rin ako at mabilis na tumango.

"Yeah. Sobra pa sa magkapatid ang turingan naming dalawa niyan. Magkasama na kasi kami bago pa man kami nagsimulang mag aral. We also made a promise that we'll never leave each other's side no matter what." I said proudly.

"Really," walang emosyon na sabi niya. "I just wish I could find someone to share that kind of relationship, too."

Hindi ako nagsalita.

"So tell me," sabi niya na naging dahilan naman para agad akong magpatingin sa kanya. He's a bit tall compared to me, by the way. Probably, a six footer. That's why me looking in his eyes, meant I was literally looking up. Literal na nakatingala, parang tumitingin lang ako sa kalangitan na nasa ibabaw ko. "Where did you guys found each other? I guess, I wanna buy someone like you two."

Pagkatapos kong marinig ang mga sinabi niya ay parang awtomatikong nagdilim ang paningin ko. And right there and then, I felt like I badly want to punch this moron's face really hard!

"We didn't buy each other, you jerk. Same as you can't buy anything, or anyone just to make them stay for you." I exclaimed angrily. "Kung meron mang kahit isang tao na talagang may pakialam sa iyo at mahalaga ang tingin sa iyo, mag- i- stay iyong tao na iyon sa tabi mo at hindi ka noon iiwan kahit ano pa'ng mangyari. That's absolutely how it works, Attorney Trevor Jackson. Hindi sa lahat ng oras ay madadaan sa pera- pera ang usapan."

I expected him to go against what I just said, but surprisingly, he didn't. Nakatitig lang siya sa akin na para bang may ginawa akong hindi kapani- paniwala.

What the hell is going one? May nasabi ba akong mali o hindi maganda?

Huminga na lang ako ng malalim, iniiwas ang tingin sa kanya, at ibinalik ang atensiyon kay Athena. Nakaupo na ito ngayon sa harapan mismo ng puntod ng mama niya, at tila nakikipag usap nga talaga ito sa ina. Napapansin ko rin ang maya't- mayang pag- alog ng mga balikat niya, tanda lang na umiiyak pa rin siya.

"I can't imagine myself being dragged to where's Athena right now. Hindi ko rin maisip kung paano ako makakaalis at makakalagpas sa ganiyang uri ng sitwasyon, gaya ng ginagawa ni Athena. Napakatapang niya para kayanin pa ang lahat ng nangyayaring ito sa buhay niya. And that made me adore her so much. She's been through so many obstacles, yet, there she is. Still standing. Strong, and waiting for another battle she has to fight." halos wala sa sariling sambit ko sa halos pa bulong nang tinig.

And all of what I said was true. Kahit noong mga bata pa lang kami, hinahangaan ko na talaga si Athena, ang best friend ko, dahil sa napakaraming dahilan. I bet that for her, I am the one who's tougher. Na ako talaga iyong malakas kumpara sa kanya. Pero iba ang para sa akin. Dahil marahil lahat ng nakikita niya ay kabaliktaran ng talagang nakikita ko.

Alam niya kung paano dalhin ang mga pagsubok na dumadating sa buhay niya, nang sa ganoon ay hindi na siya malusot pa sa panibago at mas malalang problema. Ginagawa niya lang din lagi ang mga bagay na sa tingin niya ay tama. Na tama naman talaga. Maging ang mga desisyon na ginagawa at nagawa niya na sa mga nakalipas na pagkakataon sa buhay niya ay halos tama at wala siyang pinagsisisihan. It's just like when fate keeps on throwing unwanted questions and obstacles for her, but she always throws back the best and the most correct answers, too. Kaya nga hindi ko maintindihan kung bakit pa ba nag aabala si Tadhana na padalhan siya ng mga problema at bigyan siya ng mga pasakit. Eh, halata namang kayang- kaya niyang lagpasan at ipanalo lahat ng laban na ibabato sa kanya.

Kahit pa madalas ay umiiyak siya. Pero parte naman iyon ng buhay ng tao. I mean, come on. Everybody does cry!

Lahat ng iniisip ko tungkol sa kanya ay agad ding naglaho nang mapansin ko na tumatayo na siya sa kinauupuan niya. Hindi pa rin niya inalis ang paningin niya sa puntod ng mama niya kahit pa nakatayo na siya. Pero hindi rin nagtagal at humarap na rin siya at nagsimula nang maglakad palapit sa amin. 

"The day is still long, isn't it?" she said as soon as he reach our spot. 

Tumingin ako sa relo ko. Alas tres pa lang ng hapon. 

Maaga pa naman. Kaya tumango at ngumiti na rin. 

"May... mga plano ka bang gawin pa ngayong araw, Trevor?" tanong niya sa abogado, na ngayon ay tahimik pa ring nakatayo sa tabi ko. 

The lawyer just shook his head and smiled a bit. 

Oh, my gosh. Ano kayang nangyayari sa kumag na abogadong ito? Nanahimik na lang bigla. 

"Good to know." sabi ni Athena na lalo pang lumuwag ang pagkaka ngiti. "Let's go to the nearest resto or café, please. I'll be discussing few matters with regards to my mom."

Hindi pa rin nagsalita si Nick at tumango lang. Pagkatapos ay nauna na siya sa pagpunta sa parking lot kung nasaan ang sasakyan na ginamit namin papunta dito.

And just as that, we went again for another trip.

ATHENA'S P. O. V

"W- What?! She wants me to finish her book in exchange of my inheritance?!"

I can't help myself not to scream when I heard all that Trevor has just said.

"According to her last will and testament, you'll first have only half of her assets. Pero kailangan mo munang pumirma sa kontrata na nagsasaad na pumapayag ka ngang tapusin ang libro na hindi nagawang tapusin ng mama mo. Iyon ang libro na kasisimula niya pa lang isulat ilang araw bago niya nalaman ang tungkol sa sakit niya. Pagkatapos mong maisulat ang libro na iyon, doon lang pwedeng mailipat sa pangalan mo ang kabuuan at ang lahat ng mga natitirang yaman at ari- arian na ipinamana sa iyo."

Gosh. Wala akong masabi.

I just can't believe that this is happening! I can't believe that there's actually like this happening in real world! I thought of this before as nothing but a scene in a fictional drama!

So, heck. `Seems like my mom wants me to live a fictional life then!

"Yes, Athena. You heard it right." Trevor confirmed.

I rake my hair in disgust.

"Actually, I guess, I owe you an apology. Hindi ang mama mo ang dapat mong sisihin sa lahat ng nakasaad sa agreement. I am the one who made her write those things on her last will and testament. I am the one who made the deal and the one who endorsed it to her. "

Ang mga iyon na sumunod kong narinig ay lalo lang nagpa gulat sa akin at nagpa gulo sa utak ko.

What is it to him that he easily made my mom do things such as this?!

"You see, when your mom fell really ill, I wasn't able to leave her side anymore. At hindi iyon dahil sa nagta- trabaho ako sa kanya at dahil pinapasahod niya ako. I'm a lawyer of her, not a nanny nor a nurse. It's just that... natatakot lang akong umalis sa tabi niya at iwan siya dahil natatakot ako na baka bigla na lang siyang mawala. Sooner than the doctor expected her to be. And one more thing, napamahal na rin ako sa kanya. Hindi kasi siya iyong tipo ng tao na mababa ang tingin sa mga nagta trabaho sa kanya. She treated me not only as her employee, Athena. Hindi lang ako, kundi kaming lahat. She treated us as if we're just a big family in here. Lahat ng meron ako ngayon, lahat ng ito dahil sa kanya. I owe her all these. I also saw her as the mother figure I never had in my entire life. Kaya noong nalaman ko na may posibilidad na bigla na lang siyang mawala anumang oras at anumang sandali, hindi ko na sinubukan o inisip man lang na umalis sa tabi niya. I just can't take it to leave her even a single second. And that, made me see the other side of her I haven't seen yet."

I was still in shock by his revelations. May parte sa akin na naiinggit. Sino ba naman ako para hindi mainggit? Base kasi sa pagkaka sabi ni Trevor ng mga bagay tungkol kay Mama, halatang- halata na na nabigay sa kanila ni Mama ang pinakamabuting pag aalaga na kaya niyang ibigay sa mga ito. Pero sa kabila noon, ako na sarili niyang anak ay hindi niya man lang nagawang bisitahin at parang pinagkait niya pa sa akin na maramdaman ko ulit ang pagmamahal ng isang ina na matagal ko nang hindi naramdaman.

Pero imbis na mag isip na naman ng mga hindi magagandang bagay tungkol sa kanya, nagdesisyon na lang ako na alisin at tigilan na iyon. I don't want myself to be eaten by madness again, `tapos ay magsisi na naman kung kailan huli na ang lahat.

Kaya nanahimik na lang ako at nagpatuloy sa pakikinig sa mga sasabihin pa ni Trevor.

"I've seen more how really passionate she is in writing. Kahit pa sinabihan na siya ng doktor na mas makabubuti kung magpapahinga na lang siya, pinilit niya pa rin ang sarili niya na tapusin ang librong iyon na nasimulan niya na. Sinabihan ko rin siya na tigilan na muna iyon at magpahinga na lang muna kahit hanggang sa bumalik lang ang lakas niya. Para kapag gumaling na siya ng tuluyan, matapos niya na rin ang libro na iyon at makakapagsulat pa ulit siya ng bago. But then she said that's now or never. She said that she must finish the book because most of her fans are into that, waiting for its official release. Hindi ko naman siya masisisi sa ginusto niyang gawin. Many years ago, she said to us that once she finish her final book, she would finally place her life back into where it is before. She said she would fix everything and get all of that done. Kasama ka na doon, Athena. Matagal nang nasa plano niya ang balikan ka at ang papa mo. You see, mahal na mahal ka niya. Kahit pa alam niya na noon pa man, at baka nga hanggang ngayon ay galit ka pa rin sa kanya dahil sa ginawa niyang pag iwan sa iyo noong bata ka pa.

She's more than willing to make up things for you, Athena. But then, her doctor told is the very bad news. Her life span kept on shortening. That's when she talk to me about her willingness to write and sign her last will and testament. That's also when she asked me to look for someone who could finish the book for her if ever she didn't made it on time. Then I suggested her to... include that deal on her testament pertaining to your inheritance."