KABANATA

ADELA'S P.O.V..

" Adela bilisan mo nga!!! napaka bagal mo talaga kahit kailan!!! letse ka!!"  Utos sa akin ng tyahin ko na wala na ata akong ginawang tama dahil lagi itong galit sa bawat kilos  ko.

"Oho ito na nga po!!" Sagot ko rito habang nagmamadaling maglakad bitbit ang mga pinamili niya sa palengke.

Simula nang maulila ako Si tiya Amelia na ang nag alaga sa akin at kumupkop, wala kasing gustong mag alaga sa akin nung mamatay ang mga  magulang ko buhat sa aksidente.  Kapatid siya nang aking ina, akala ko magiging maganda ang trato niya sa akin pero puro pagmamaltrato ang natanggap ko mula rito at sa pamilya niya.

Hindi pamangkina ang turing niya sa akin, kung hindi utusan, may galit ito sa aking ina,  kaya tinanggap niya ang pag alaga sa akin para makaganti sa aking ina na namayapa na.

"Kung bakit kasi hindi ka namatay kasama nang mga magulang mo eh, dagdag ka pa sa pasanin kong bwisit ka!!!"

Halos araw araw niyang sinasabi sa akin iyon, kahit na pinagtatrabahuan ko ang kinakain ko sa kanila, ako lahat gumagawa nang gawain bahay para sa kanila, huwag lang maging pabigat.

Araw araw niyang pinamumukang wala akong kwenta at kasalanan ko kung bakit namatay ang mga magulang ko.

"Magluto ka na at pagkatapos mong magluto maglaba ka na wala na akong susuoting damit pati ang mga anak ko"utos pa niya s akin nang nasa bahay na kami naabutan pa naming naglilinis nang kuko niya si Georgy habang ngumunguya ng bubble gum na pianlolobo at pinuputo din, habang ang kapatid nito si Mario na nakahiga sa mahabang upuan na kahoy at nagbabasa ng magsine.

Dumiretso ako sa kusina ganito lagi ang eksena  sa bahay nila, na nakasanayan ko, sinimulan ko na ang pagluluto, para pag nakapagluto na ay saka ako maglalaba.

"Ano Adela hindi pa luto yan? gutom na ako"  pagmamadali sa akin ni Georgy habang sinusuri ako mula ulo hanggang paa.

"Kagigisa  ko pa lang ng rekados gusto mo luto na agad" Sagot ko rito na ikinainis niya.

"Ma, ang tagal magluto ni Adela kung anu ano kasi ang ginagawa eh" Sumbong nito kay tiya Amelia habang naka ngisi.

Lumapit ang tiyahin ko binatukan kahit wala naman akong ginagawang palpak o mali rito.

"Ikaw nga bilisan mo at gutom na ako at ang mga anak ko, huwag mong haluan na kung anu anu ang ginagawa mo, lintek ka!!!!" Saad niya sa akin na sinabunutan pa muli ako.

"Tama na ho tiyang!!!" Daing ko pa habang hawak ang kamay niya na nakahawak sa buhok ko na pinipigilan sa pagsabunot sa akin.

"Matuto kang sumunod dahil kung hindi higit pa  riyan ang mangyayari sayo!!!"  Galit na galit pa niyang sigaw bago ako iwan nang tuluyan.

"Butinga ang yabang mo kasing bwisit ka ahahahhhaha"Malditang saad pa sa akin ni Georgy na sinabayan pa nang matining na tawa.

Pinahid ko ang mumunti kong luha sa gilid ng mata ko, ganito ang eksena kapag kinakalaban ko ang bawat isa ng myembro nang pamilya, lagi ako ang nasasaktan at napaparusuhan.

Natuto ako pigilan ang iyak ko na malakas kahit sobrang sakit na ginagawa nila sa akin, Hindi ko na alam kung paano maging masaya habang nanatili ako nasa poder nila. Pakiramdam manhid na ang puso  ko sa araw araw na dinadanas kong kalupitan.

"Nay, Tay bakit sabay pa kayo nawala, bakit sabay niyo pa ako iniwan sana sinama niyo na lang ako" Kausap ko pa sa sarili ko habang humihikbi.

Masaya ang pamilyang merun ako nuon, mabait ang mga magulang ko, kilala sa lugar namin na likas silang maawain at matulungin, pinalaki akong may takot sa Dios,

Pero sa isang iglap nawala ang mga magulang ko dahil sa trahedya na nanging dahilan na naging ulila ako.

"Luto na ho ang pagkain niyo!!!"Sigaw ko nang matapos silang paghainan, lumabs na ako sa kusina para gawin ang paglalaba, hindi ako pinapasalo ni tyang sa kainan, dahil na aalibadbaran daw siya sa akin. Kamukha ko kasi ang aking ina.

Kaya pag nakikita niya ako ay lalo itong nag ngingitngit sa galit, kaya kung maari ay ayaw niya ako nakikita nasusuka daw siya sa akin.

Wala na kasi akong pwedeng puntahan kahit mag layas man ako,sa kalsada ko pupulutin kaya kahit puro pananakit ang gawin sa akin o batuhin ako nang  masasakit na salita ay tinitiis ko na lang.

"Hello bruha!!!" Pang gugulat sa akin ni Yvett ang naging kaibigan ko dito sa amin.

"Bwisit ka!! huwag ka ngang nanggugulat sa akin, magkakasakit ako sa puso eh"

"Napaka magugulatin ah bruha ah"

"Oo kaya tigilan mo ako"

"Teka sinaktan ka na naman ba ng magkukulam?"

"Hindi daw maang maangan pa, kita naman ayan o may sugat ka sa pisngi eh!! gusto mo sugurin ko yan"

"Huwag mo nang pansinin wala na naman ito okay lang ako"

"Alam mo sumusobra na talaga yang pamilya na yan eh"

"Okay lang talaga ako Yvett" Awat ko rito nakikita ko sa mga mata niya ang awa sa akin.

"Hanggang kelan mo sila pagtitiisan Adela? pag inubos ka na nila? pag wala na silang makukuha sayo?"

Pinusan ko ang mga mumunti kong luha bago magsalitang muli rito, saka ngumiti ulit sa kanya.

"Kaya ko pa, napag titiisan ko pa Yvett"

"Nandito lang ako kung kelangan mo ng tulong hmmm, tandaan mo kaibigan mo ako"

"Salamat"

"Any ways nandito ako dahil birthday ko na sunod na linggo huh? kaya pumunta ka kung hindi magtatampo ako"

"Oo naman pwede bang hindi ako pumunta"

"Dapat lang noh!! ako kaya ang bestfriend mo na maganda ako lang noh!! walang iba!!"

"Wala naman na akong choice eh, ikaw lang makulit eh"Natatawang saad ko sa kanya habang nagpipiga naang nilabhan ko.

"Ay grabe siya, napipilitan ka lang" Nakangusong sagot niya sa akin.

"Huwag kang mag inarte diyan Yvett hindi bagay" Naiiling kong sagot sa pagmamaktol niya.

"Pasalamat mahal kita bestfriend hindi kita matiis eh"

"Aahhaahahhhaah para kang sira"

"Mahal mo naman"

"Oo na"

"Ayieee i love you bestfriend" Nakangising saad pa niya sa akin.