“NASAAN ka? I’ve been calling you for hours, Verena! Bakit hindi mo sinasagot ang tawag ko?” bulyaw ng pinsan ko sa kabilang linya na si Rona. I rolled my eyes.
Nang pagbuksan naman ako ng driver ng pinto ay ngumiti ako nang matamis.“Boyfriend ba kita para sagutin ko ang tawag mo? Gosh, Rona! Sinabi ko naman sa iyo kagabi na magja-Japan lang ako. Alam mo namang ngayon ang labas ng Haikyuu sa Cinema, hindi ba? I’ve been waiting for this day since the day na nag-announce sila ng movie—”“Stop! Geez, why are you so into those movies? At bakit hindi ka pinipigilan ng boyfriend mo? Nagkakapera lang ang ibang kumpanya at bansa dahil sa ginagawa mong pagtangkilik sa ganiyan, Verena! Mas mabuti pa ay umuwi ka na. Nagpatawag ng meeting ang buong Lacroix, and you need to be there.”Another meeting. It only means one thing. Hindi naman ako pinalaking walang alam sa mga bagay-bagay na nangyayari sa pamilya namin. I’m spoiled, but I also have to earn it. I can’t just spend their billions without doing anything for them in return.“Who is it this time?” I asked with a bored tone.“His name is Remmington Accardi. Rumored to be a mafia boss—”“A mafia? And a boss? Kailan ba titigil ang pamilya natin sa ganiyan, Rona? A mafia is not an ordinary person. Whoever will try to play with that man will get killed,” I uttered, stating the obvious.“We are not so ordinary either, Verena. We have the wealth we need to ruin that man. Kaya umuwi ka na pagkatapos mo riyan sa Japan. Your mother will go berserk if she didn’t find you there,” aniya. “Susunod din ako later pagkatapos ko rito sa New Zealand. And girl, they have plenty of men to fish in here! Mas gwapo pa riyan sa mga animated mong asawa!” Rona giggled. She dropped the call after saying her goodbye while I was left sighing.Ruining someone is our family’s own kind of game. The Lacroix tend to get threatened by people who runs a huge company under our turf. And by ruining, it means stripping them off of their wealth and dignity. Even their good appearance to the media and people.Lacroix have been famous for their beautiful women. At madalas ay kami ang ginagamit para sirain ang isang malaking tao, lalo na kung lalaki. Because let’s admit it, that boys will always be boys. They tend to get sidetracked by beautiful women like us.“Ang malas naman ng lalaking iyon. No men can ever reject a Lacroix’s beauty. That only means he’ll fall, so deeply and then he’ll be ruined…” I whispered to myself. Tinitigan ko ang sariling kuko. It was painted tangerine to commemorate Haikyuu’s day.Oh, well. The weak beings are always meant to get trampled anyway.“HOW was it? Did you have fun?” bati ni Cove, one of my first degree cousins. She has a beautiful pair of bright blue eyes, and a very sweet downward-turn lips. Makes her somewhat look like a goddess.“It was. I couldn’t help but cry while watching the movie. I bought you some souvenirs from Japan. Here.” Inabot ko sa kaniya ang isang Tsukishima Kei chibi keychain na ikinangiti niya.“Thank you, Verena!” I smiled too.“Let’s go, girls. We have a plan to make,” Rona butted in. She was wearing a tight bodycon dress that suited her. Ang kaniyang tuwid na buhok ay nakalugay habang pulang-pula naman ang labi niya.Katatapos lang ng family meeting namin. And the task was given to us girls, as usual. Kaya tulad ng nakasanayan ay pumupunta kami sa club ni Rona kung saan namin pinag-uusapan kung sino sa aming magpipinsan ang gagawa ng trabaho.“I can’t do it, lemmi just remind y’all. Because I’m not yet done with Mr. Afonso’s son. And I can’t date two men in a time. I’m not fond of threesome, okay?” Brooke suddenly said, that made us look at her.“What? Gross, Brooke! Can’t you somewhat filter your words?” The thick British accent of my cousin, Taite, echoed.“Filter my words, y’say? I can’t, biatch,” sagot ni Brooke habang ginagaya ang accent ni Taite na ikinatawa ni Rona at Cove.“Stop it, you two. Let’s get this done with so we can all go home.” Pumagitna ako sa kanilang dalawa.Natatawang hinila pa rin ni Rona si Brooke na sumunod naman. While Cove held hands with Taite who was murmuring words under her breath while glaring at Brooke. Napailing-iling na sumunod ako sa kanilang apat.“Your club is busy as usual, Rona. Ang galing mong mag-manage!” puri ni Cove nang pagkapasok namin sa loob ng club ay bumungad sa amin ang punong-puno na mga tables. Some were even left standing, and the dance floor was also filled with crowds.“Praise Verena, not me. You knew she’s really the one handling the management, especially in promoting the club.” Turo sa akin ni Rona.I shrugged, “You give a nice pay, that’s why.”Dumiretso kaming lima sa VVIP room. Iyon ang madalas naming tambayan kapag kailangan naming mag-usap.“Yeah, she’s good with those kind of things, but she probably won’t last with our usual game. I mean, remember the last time she was given a task? She lasted in that poor guy’s life for six months!” Taite tsked, as I suddenly find her thick British accent annoying in my ears.“Y’all don’t talk to her like that. She just don’t have the appeal to seduce men, alright?” Brooke butted in which didn’t made me feel better at all.“Stop it, you two. That was just how life is. Not everyone is good at everything—”“I bet I can make that guy fall for me in a month,” I casually interfered. My chest is fuming mad for all the words I heard from them.“Yeah, of course she can – WHAT?! Are you insane, Verena?!” Cove stood up from her seat, her eyes widening while all my other girl cousins stared at me with wicked smile on their faces.Did I just got manipulated into betting myself in this game?“WILLIAM!” masaya kong bati sa taong nasa kabilang linya. I swallowed the huge lump in my throat as I keep a smile in my face. Natatakot ako na kapag binura ko ang ngiti sa labi ko ay maramdaman ni William na walang totoo sa mga sasabihin ko ngayon. Ako na nga siguro ang pinakamasamang tao sa mundo para manggamit ng iba, pero si William lang ang kilala kong lalaki na kaya akong hilahin sa kinalulugmukan ko ngayon. Pipilitin ko ang sarili ko para tuluyang mawala sa isipan ko si Remmington. Kung saka-sakali mang nagtagumpay ako sa plano ko ngayon, at tuluyan na akong maging malaya sa kamay ng mga angkan ko ay magpapadala ako ng mensahe kay Remmington para humingi ng tawad sa lahat. Hihingi ako ng tawad sa biglaan kong pagkawala sa buhay niya at sa pagsisinungaling ko sa totoo kong katauhan, pero hindi na ako kailan man babalik pa sa piling niya. I know about the real him now, and yes, I am scared about his existence. But I know Remmington. Hindi niya ako sasaktan, kaya ay hindi ko ri
“VERENA? Ayos ka lang ba?” Nabalik ako sa huwisyo sa naging tanong ni Cove. Puno ng pag-aalala ang mukha nito habang nakatingin sa akin. Napalunok ako. Hindi ko masabi-sabi sa kanila ang totoo. Ayaw kong sabihin at baka masaktan ko si Remmington. I know Remmington is not a good man, but I have feelings for him. Hindi ko kayang makita na masaktan siya. “Cove, hindi ko na kayang gawin ang pinapagawa ninyo sa akin... nakokonsensya ako, Cove. Nakauwi na si William, baka kung anong isipin niya dahil sa trabaho kong ito,” panimula ko habang pilit na itinatago ang totoo kong nararamdaman. Ayaw kong malaman nila ang totoo. Ayaw kong mapansin nila na may mali sa akin, dahil kay Remmington. Kaya bago pa nila makita ang itinatago ko ay ilalayo ko na sila sa baul na iyon. “Sabi ko naman na hindi mo kailangang gawin ang trabahong iyon. Kakausapin ko sila Taite at Brooke. For sure they will understand. I’ll talk to your mother too. Kung magagalit si Tita ay handa akong saluin iyon--” Umiling ak
NAGISING ako sa tabi ni Remmington. Ang mga kamay niya ay nakapulupot sa bewang ko. Nasa loob kami ng kuwarto niya. After what happened in my room, he brought me to his. Lahat ng CCTV niya sa kuwarto ay naka-off dahil ipinagpatuloy naming dalawa ang nasimulan namin sa kuwarto niya. “I’m sorry, Remmington...” bulong ko. Hinaplos ko ang mukha ni Rem bago dahan-dahang inihiwalay ang kamay niya sa katawan ko. His grip tightened on me, but I did my best to escape from his grasp. Hindi ako nagsisi sa nangyari sa pagitan naming dalawa. I was happy that it happened, although the guilt was eating me for making Remmington my other man in the process of falling for him. Pero alam ko sa sarili ko na hindi ko puwedeng ituloy ang kung ano mang mayroon kami. Doing so will only hurt him. Pero gusto kong subukan... gusto kong gawin ang makakaya ko, at baka puwede pala. Habang nagbibihis ay nakuha ng atensyon ko ang cellphone ni Rem na nasa bedside table niya nang umilaw iyon. A message pop out. Mad
HONEY whimpered and moaned loudly when her first orgasm came. Her body was arched at that moment, until it dropped on her bed weakly. “Hindi pa ako tapos, Hon. Don’t sleep on me, okay?” bulong ko sa kaniyang tainga bago inalis ang daliri ko sa loob ng kaniyang pagkababae. Nanghihinang sinilip ako ni Honey nang bumaba ang katawan ko. Umawang ang kaniyang labi ng patakan ko ng halik ang kaniyang puson hanggang sa makarating ako sa gitna ng hita niya. “R-Rem...” she called, her eyes widening at the sudden realization of what I am planning to do. “Relax, Hon. Masarap ang gagawin ko. You’ll like it,” may ngiti sa labing sabi ko sa kaniya. “Hahalikan mo ko riyan? Diyan talaga, Rem?” namumula ang mukha niyang tanong, paos pa ang boses dahil sa kakaungol niya kanina. “I’ll make out with your pussy the way I make out with your mouth, Hon. It’ll be hot,” ngisi ko dahilan para mapalunok siya. “Just relax...” Onti-onti kong pinagapang ang kamay ko sa hita niya. Muling napakapit si Ho
“MAKE love to me... please claim me, Remmington...” bulong ni Honey sa labi ko at muling inangkin ang labi ko. I was too stunned, but the moment I realized what was going on -- I immediately held into her waist to stop her from kissing me. Nagsalubong ang kilay ni Honey sa ginawa ko. While I was looking at her, wide eyes because of her actions. “Y-You are drunk!” saway ko sa kaniya. Hindi naman ito ang kauna-unahan kong pakikipaghalikan. Hindi rin ito ang unang beses na may nag-aya sa aking makipagtalik habang lasing sila, pero hindi ko alam kung bakit pagdating kay Honey ay nagdadalawang-isip ako. Kung bakit iniisip ko muna ang kapakanan niya kaysa sa sarili ko. “Hindi ako lasing!” ganti niya sa akin. Ang iritasyon sa mga mata niya ay klarong-klaro dahil sa ginawa kong pagpigil sa ginawa niya ngayon-ngayon lang. “Lasing ka, Hon. You wouldn’t kiss me or asked me to make love with you if you weren’t drunk,” napailing-iling kong sabi sa kaniya. Alam kong nahalata niya ang pai
“DAHAN-DAHAN lang...” paalala ko kay Honey habang inaalalayan siya papasok sa kuwarto niya. Kumapit sa akin si Honey nang mahigpit dahilan para mapalunok ako. I can’t seem to focus properly, when she’s being clingy around me which doesn’t show when she’s sober. Kung hindi lang siya lasing ngayon ay baka hindi ko na napigilan ang sarili kong angkinin siya. Ang tanging nakakapagpatino lang ata sa sistema ko ngayon ay ang katotohanan na lasing si Honey, at kung sakali mang hawakan ko siya ng higit pa sa gusto ko ng walang permiso niya ay magiging isa ng kasalanan sa akin. Paniguradong hindi ko rin mapapatawad ang sarili ko kung gawin ko man iyon. Honey is the only person that can ruin my control over things, but she is also the only person who makes me wants to control myself more than anything. “Why don’t you take a bath first so you can sober up for a little? Ihahanda ko ang banyo para sa iyo,” suhestyon ko sa kaniya. Binitawan ko siya sa kama niya at agad siyang yumakap sa unan n