Chapter 4

"Ma'am! Aba, ngayon na lang ulit kayo pumunta rito, ah? May celebration ba?"

Friday night. Recently, kapag tapos na ako sa trabaho ay dumidiretso kaagad ako sa bahay. Not because walang nag-aaya sa akin, but because I want to regain myself. Ilang linggo na rin ang nakaraan noong huling pag-uusap namin ni Sir Phillip. Naging maayos naman ang huli naming pag-uusap, pero deep inside, it was really painful.

"Busy lang these past few weeks, ikaw? Kumusta naman ang college life mo?" pag-iiba ko. Nakilala ko siya rito noong college pa ako, I think he was a senior high school student at that time. Talagang inspirado siyang mag-aral kaya kahit delikado ang pagta-trabaho sa bar, tinanggap niya pa rin.

"Last sem na po ngayon. Tapos syempre, ga-graduate na rin sa wakas. Salamat nga po pala sa tulong ninyo sa akin noon. Kung wala po kayo, baka hindi pa po ako fourth year college ngayon," mahinahon niyang sabi.

Bigla ko tuloy naalala ang araw na iyon. Sa nais kong magliwaliw at kalimutan muna ang problema, napagdesisyunan kong pumunta sa bar. At ang bar na iyon ay ang bar kung nasaan ako ngayon. Bukod sa malapit kasi ang bar na ito sa bahay na tinutuluyan ko, mababait din ang mga tao rito.

I approached him and gently patted his shoulder. "Napagdaanan ko na rin 'yan and it was really worth it. Nasa dulo ka na kaya huwag mo nang sukuan 'yan. Malay mo maging co-teacher na rin kita." Ngumiti ako. Kung may isa siguro ako na hinihiling noon, marahil ito na 'yon. Ang makarinig ng positibo mula sa ibang tao. Hindi lamang mula sa kaibigan.

I just sat on the side of the counter and drank all night. May nagtatanong sa akin ngunit binabalewala ko na lang. May iba pa nga na kulang na lang ay tabihan ako pero kaagad din namang sinasaway ng mga empleyado.

Kadalasan ay nakaupo lamang ako, nagmamasid sa mga taong pumapasok at lumalabas sa bar. Sa ganoong paraan ay nalilibang ko na ang sarili ko. Nang aking mapansin na kaunti na lamang ang tao sa bar ay napagpasyahan ko nang umalis.

"Taxi!" Ilang taxi na rin siguro ang dumaan simula nang lumabas ako sa bar pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nakakasakay.

"Miss! Sabi ko naman sa 'yo na dito ka na lang sumakay. Kalahati na nga lang ibabayad mo, e. Mas makakatipid-"

Mabilis kong hinawi ang kamay niyang dapat dadapo sa aking braso. Ngayon ko lamang siya nakita and he's quite frightening!

"Ano ba! Hindi ka ba titigil, kuya? Tatawag ako ng pulis-"

"Titigil naman ako, e. Kung sasakay ka nga lang..." makahulugan niyang sambit. 

I was about to go back inside the bar when I bumped into something. Oh, someone.

"Anong nangyayari rito?" ani ng lalaking nasa aking harapan. Nakasuot siya ng sumbrero kaya hindi ko makita nang maayos ang kaniyang mukha.

"Ginugulo ka ba nito, Miss?" tanong niya pa nang mapansing hindi ako sumasagot.

Mabilis akong tumango. Maybe he's a guard here. Pero bakit hindi siya nakasuot ng uniform?

Iniwan niya muna ako at saka tinungo ang lugar ng lalaking kanina pa kumukulit sa akin. Kinausap niya ito nang mahinahon at saka kusang umalis. Hindi ko mapigilang mapanganga nang tuluyan nang mawala sa paningin ko ang lalaki.

"Pasensya ka na, Miss. Matagal na 'yong hindi rito nakatira pero hindi ko alam kung bakit bumalik ulit." 

Tumango lamang ako. "Sige, thanks for helping me."

Sakto namang pagtalikod ko ay may dumaang taxi. Mabilis ko iyong pinara at sumakay sa loob. Bago pa tuluyang umalis ang taxi ay pinagmasdan ko muli ang lalaki. He reminded me of someone. Ngunit malabong mangyari iyon. That is impossible...

Nagpahinga na kaagad ako nang makarating sa bahay. Buti na lamang ay kumain na ako bago pa uminom kaya hindi ko na kailangan pang kumain muli rito.

-

"Ma'am Ginnie! Paki-ulit naman ng print dito! Salamat!" 

Monday morning again. Simula pa lamang ng araw ay tambak na agad ang trabaho.

"Huwag mong sabihing uminom ka na naman kagabi? E, 'di ba kagagaling mo lang sa bar noong isang araw?" tanong kaagad sa akin ni Sam nang makitang hinilot ko ang aking sentido.

"Hindi ba p'wedeng puyat lang? Saka isa pa, hindi naman ako mahilig uminom. Naisipan ko lang talaga noong Friday since tapos na ako sa mga gawain. Busy ka that time kaya 'di ka tuloy nakasama," malumanay ko pang sabi. 

"E, kailangan talaga ayusin ang pag-alis ko. Ayaw mo ba talagang i-try?" 

Sam applied for a job in another country. Teacher pa rin pero mas maganda ang sahod. May parte sa akin na gusto ko ring sumubok, pero mas nangingibabaw ang kagustuhan ko na manatili rito. Nakakalungkot lang dahil ito yata ang pinakamalayo at magiging pinakamatagal na hindi kami magkasama.

Ginawa ko na ang iniutos sa akin upang maipasa na rin sa office. Nang marinig na maraming nag-uusap sa loob ay marahan akong kumatok. Ang balita ko ay magkakaroon ng student teacher sa piling sections, at isa ang klase ko sa magkakaroon.

"Come here," mahinang tawag sa akin ni Ma'am Lily.

Ngumiti ako sa mga estudyanteng nangangarap rin maging guro. It's great to see all these young men interested in this profession.

"'Yan si Ma'am Fajardo, sino ba ang Major in English dito?"

Kaagad na itinaas noong tahimik na lalaki sa gilid ang kaniyang kamay. Mukha siyang mahiyain kaya napangiti ako. Mukhang mabait at kalmado lang ang i*-guide ko this school year.

Ipinaliwanag muna ni Sir Ahron ang mga dapat gawin. Sa isang linggo ay start na ng practice teaching niya. It's reassuring since my workload will be lessened as he will assist me in guiding and teaching my students.

"Class, please greet your student teacher in English. He will be teaching for the rest of this month and next. I hope you will respect him in the same way you respect me."

Nagpakilala na muna siya sa klase habang ako ay tumungo sa gilid upang hindi makaistorbo. "Thank you so much for your warm greeting. My name is Jelo Villanueva. If you are being more formal, you might call me Sir Jelo or Sir Villanueva. I hope this year will be terrific for us."

I smiled. I hope so, too.

I spent days coaching him as we both taught my students. He's really courteous and responsible, which I appreciate. Minsan pa nga ay nililibre niya ako ng pagkain. Pasasalamat daw sa pag-guide sa kaniya na kahit iyon naman talaga ang kailangan kong gawin.

"Naku, nag-abala ka pa Sir Jelo. Sadyang marami lang pinapagawa ngayon sa office kaya hindi ko masiyado namo-monitor ang pagtuturo mo. So, kumusta naman? Three weeks ka na nga rin-"

Naputol ako sa pagsasalita nang biglang lumapit sa akin ang guard. "Ma'am Fajardo, may naghahanap po sa inyo sa baba. Parent po yata ng student ninyo."

"Sige po," saad ko. Nagpaalam na muna ako kay Sir Jelo at saka tumungo sa first floor. Kanino naman kayang parent 'yon?

"Iyon po, nakaupo sa bench." Nagpasalamat ako kay kuya at saka tinungo ang bench na kinauupuan ng lalaki. Nakatalikod siya kaya hindi ko matukoy ang kaniyang pagkakakilanlan.

"Hello po, hinahanap n'yo raw po ako?" magiliw kong sambit.

Nakita ko kung paano siya huminga nang malalim at saka ako nilingon. "Ginnie..."

"S-Sir Phillip? Anong ginagawa n'yo po rito?" It's been months since I've had any communication with him.

"T-The business proposal, it was approved. Nagustuhan din ng family ko," he stated proudly. Huminga muna siya ulit at saka itinuloy ang sasabihin. "I personally came here to express my gratitude. Thanks a lot. It would be better if you could give me some time to treat you."

"I'm delighted with the outcome. But please accept my apologies if I am unable to attend your celebration since I still have work to do," I said softly. But, I lied. My ostensibly assigned tasks for this and next week have already been completed. It's just a matter of... I'm trying to protect myself because I'm worried this emotion will last awhile longer. I don't want my feelings to be concealed and disregarded by others. 

Hindi na siya nagpumilit kagaya ng inaasahan ko. Mabuti na rin 'yon dahil baka sa huli, ito pa ang maging kahinaan ko. Bukod sa trauma na ibinigay niya sa akin sa mismong Araw ng mga Puso, sana ay hindi mangyari na pati ang magmahal ay katakutan ko na rin.

"Makipag-date ka kaya! Para naman mabawasan ang nararamdaman mo kay Sir Phillip. Hindi naman siya loyal sa 'yo pero ikaw ang loyal-loyal mo."

Tila nakaapekto talaga sa akin ang pag-uusap namin na iyon ni Sir Phillip. Ilang araw na ang nakalipas at kahit ayaw kong masaktan ay nangyayari pa rin.

"Tss, edi lalo lang akong masasaktan doon kasi parang niloloko ko lang ang sarili ko?"

"E, hindi naman totally love 'yon. Flirtation lang. Makalimot ba ng tao, kumbaga. Kung magkukulong ka lang dito at hahayaan ang sarili mong masaktan, wala talagang mangyayari. Ipakita mo sa kaniya na kung ikakasal na siya, ikaw naman ay masaya na rin."

It transpired just as she suggested, and I suppose it was a great opportunity to meet some amazing people.

"This is Engineer Gio, grabe, ang bait nito at ang g'wapo pa! Bakit hindi mo subukan?" tanong pa ni Sam. Nags-scroll siya ngayon sa List of Acquaintances niya. It's funny kasi iyon talaga ang pangalan ng folder.

"E, 'di ba napakilala mo na 'yan sa akin? The one who owns a sports vehicle?"

She shook her head. "Iba 'yon! Pero 'yan ay talagang walang tapon."

Simula noong nag-suggest siya na makipag-date ako, hindi niya na talaga ako tinantanan. Ang dami ko na ring nakilala pero ang yayaman naman. Mukhang hindi ako pasok sa taste nila.

"You'll come over, right? That would be exciting! I hope to see you here!" Halata ang excitement sa mukha ni Sam na parang siya talaga ang i-introduce sa lalaki.

"Sure ka bang hindi mo mga ex 'yan? Baka mamaya..."

"Huh?! Hindi, 'no! At saka kung ex ko ang mga 'yan, hindi ko na 'yan pakakawalan. Jackpot kaya!" she giggled. Buti na lamang at maraming tao ngayon sa bar kaya hindi siya naririnig kahit anong sigaw niya.

We waited for him while keeping an eye on everyone who entered the bar. Because it's the weekend, expected na talaga ang ganitong karaming tao.

I was about to take a shot when I saw a familiar face. Is that Ma'am Angelie? P-Paanong napunta siya rito?

"Oh my gosh! Is that Ma'am Ange-" Mabilis kong tinakpan ang bibig ni Sam. 

"Quiet, I'm not sure as well. Baka kamukha lang..." mahinahon kong sabi.

"Oh... It wasn't. Look who's here now! She's in the arms of her fiancé. Why are they here when we're supposed to be having fun? How can we have fun if the cause of our frustration is right here?" sunod-sunod na tanong ni Sam. And it had a big impact on me as that's how I'm feeling right now.

Nanatili akong tahimik hanggang sa dumating ang hinihintay namin. He's quite appealing. Napansin ko iyon nang halos ang mga babae ay nakatingin sa gawi namin.

"You two can have a good time. Talk about life and other stuff. I'm simply sitting here, taking it all in." Bakas sa boses ni Sam ang kalasingan kaya hindi na rin ako p'wedeng magpakalasing.

"Isn't it awkward? I apologize if we only get to see each other through this type of arrangement."

The first thing I admire about him is that he recognizes the dangers of this type of gathering. I'm simply terrified he'll figure out why we're doing this in the first place.

"Why are you looking in this way? Is there something wrong?" tanong pa niya at saka itinuro ang gawi nina Sir Phillip. Napapaisip lamang ako kung anong mayroon at bakit sila narito. Kung date iyon, sana sa magandang restaurant hindi sa ganitong bar.

"It's nothing. Keep telling your stories, I'm listening."

I was following Sir Phillip's movements since I could see him in my peripheral vision as I listened to Gio. Gio appears to be a decent guy. Hindi ko lang siya masiyadong nae-entertain dahil ang atensyon ko ay napunta kay Sir Phillip. 

Inayos ko ang aking buhok at saka marahang itinaas ang pinasuot na tube ni Sam sa akin. May cover naman sa arms ko pero minsan ay hindi pa rin ako komportable. Lilingunin ko na sana ulit sina Sir Phillip nang magtama ang tingin namin. Mabilis kong iniwas ang tingin ko at ginamit ang katawan ni Gio upang takpan ang mukha ko.

"Hey, what's wrong?" tanong niya pa nang mapansin ang reaksyon ko.

"Could you please stay still?" Halos magdikit na ang noo namin sa aking pagtatago. Nang sinilip ko siya ay nakatingin pa rin siya sa akin.

Oh gosh, Ginnie!

"Hey, are you hiding? From who?"

"From a friend. We're not supposed to see each other," pagdadahilan ko pa.

"The man? Ex-lover?" he still asked.

I didn't react. Gusto ko na lang magtago sa kaniya hanggang sa umalis sila. Hindi ko naman mahingi ang tulong ni Sam dahil wasted na siya. Nang biglang gumalaw si Sam ay kaagad ko itong tinulungan.

"Sam..." I whispered. Hindi ko alam kung paano ako magpapaalam ngayon kay Gio.

She was going to vomit, and Gio quickly drew me into his arm to protect me from her. Mabilis ko siyang nilingon. Our gazes met, and I must say that he has beautiful features. His nose is tiny but tall, and his lips scream attractiveness.

He swallowed hard as he watched me drool over his appearance. I was ready to pull away from him when he smacked me on the lips. My eyes widened as I saw him smile.