Via
"Sinong may gawa sa iyo niyan?" Natigil ako sa paglalakad ng marinig ko ang boses ni Jarus. Nilingon ko siya.
Sa uniform ko siya nakatingin. Seryoso ang mukha. Bahagya ko itong pinunasan.
"Natapon ko lang yung pagkain ko kanina sa canteen." pasisinungaling ko.
Inangat niya ang mata niya sa akin.
"Sigurado ka?" Hindi sang-ayong tanong sa akin. Tiningnan ko rin siya.
"Oo."
Sa likod niya ay napansin kong kakalabas din ni Trisha sa CR na pinanggalingan ko. Lumingon doon si Jarus. Dirediretso lang ang lakad nito hanggang sa lagpasan niya kami. Napansin ko pa ang talim ng tingin niya sa akin saka inirapan ako. Binalik ko ang paningin ko kay Jarus na ngayon ay kay Trisha nakatingin.
"Galing kayo sa praktis?" Pag-iiba at tanong ko ng mapansin ang suot nito. Nakashirt ng puti at Jersey na short lang at rubber shoes.
Tumango ito ngunit ganun parin ang reaction ng mukha. Parang nagdududa at the same time, nag-aalala.
"Ma
Via"Thank you Kian. Dito nalang ako." pasasalamat ko ng makarating kami dito sa kanto."Malapit nalang ba iyong bahay niyo dito?" tanong niya.Tumango ako saka tinuro ang bahay namin na tanaw na mula sa kinatatayuan namin."Iyong lang ang bahay namin." saka ako ngumiti. "Magdidilim na. Uwi ka na din." aniya ko. Tiningnan niya ako at ngumiti."Sige." Malawak akong ngumiti saka kumaway."Ingat. Salamat ulit." tumango ito sa akin bago siya umalis.Sa oras na ito ay nangiti parin akong pinapanood itong umaalis. Para bang nakadikit na sa labi ko ang ngiting huli kong nakita sakanya.Magmula kaninang niligtas niya ako sa muntik kong pagtawid ng wala sa oras dahil sa kalutangan ko. Pagsabay niya sa akin sa paglalakad at ngayon ay sa paghatid pa. Tiningnan ko ang palad kong hinawakan niya para kumapit sakanya kanina at hindi mahulog mula sa pagkakaangkas ko sa bike niya. Parang umusbong ang kakaibang damdamin sa akin rason para lumawa
Via"Woahh. Hindi na ako magpapalate next time." narinig kong sinambit ng isang kasama naming lalake na habang nililibot ang lugar kung nasaan kami ngayon.Hawak namin ang tig iisang walis at plastic garbage. Nasa pinakalikod at labas na kami ng school ngayon. Maraming basura ang nagkalat at halos hindi namin maatim ang ibang amoy dito."Ang panghi dito!" Singhal at reklamo ng isang kasama namin.Napatakip din ako ng ilong."Sino ba kasi nagtatapon ng basura dito? Hindi ba nila alam kung saan ang tamang lagayan ng basura?" Galit na singhal ng kasama naming babae.Napahigpit ang hawak ko sa walis. Para akong nanghina. Nalate lang naman ako ng gising at pasok pero sobra ata sa parusa ito. Paglinisin na ako sa buong campus, huwag lang dito. Sayang ang niligo ko kung dito rin ang diretso ko.Malawak ang lilinisan namin at mukhang aabutan kami ng kalahating ora
Via"Sorry Kian." paghihingi ng tawad muli ni Trisha.Napahinto kami nang magkamali na naman si Trisha sa praktis namin. Ang masaklap ay lagi nitong naapakan ang paa ni Kian."Are we still presenting this Trisha? Hindi ba pwedeng pili nalang? Yung talagang maalam sa pag waltz at graceful ang galaw? Hindi kami bagay sa pangmahinhin na sayaw. Sa rock pwede pa." suhestyon ng isang kaklase namin."I agree! Masyadong old at nakakahiya ang iprepresent natin sa harap ng mga studante. Magiging katawa tawa lang tayo." Sang-ayon naman ni Vim."Botohan nalang kung sino ang magprepresent. Yung nakakasunod." Singit ni Gio."Ako!" napatingin lahat kami kay Lalaine nang magsalita ito."Gusto mong sumayaw?" Manghang tanong ni Gio."Sira! Ako, boboto ako ang ibig kong sabihin." Paliwanag niya saka tumingin sa akin. "Gusto kong magpartner si Kian at Via. Parehas silang nakakasabay sa steps."Namilog ang mata kong tumingi
KianTumigil ako pagkatapat ko sa convenience store namin. Dala ang bike ko ay nilagay ko ito sa gilid at tiningnan ang isang itim na sasakyan. Mula sa labas ay tanaw ko sa loob ang kaganapan.Pumasok ako at dirediretsong naglakad na hindi na sila tinitingnan. Pumasok ako sa pintuang papasok sa tinutuluyan namin ni mama sa mismong loob din ng store.Pagkapasok ko sa loob ay sumunod din si mama na napansin ang presensiya ko. I went to the sink and wash my face. Pagkatapos non ay kumuha ako ng baso at nilagyan ng tubig."Anak." Hindi ako huminto sa ginagawa. I kept on doing what makes me escape to this situation. Ininom ko ang basong tubig na hawak ko."Kian." It's him. Hindi ko siya tinapunan ng tingin pagkatapos niya akong tawagin."Anak Kian." lumapit ang mama ko sa akin."Pagod po ako ma. Sorry po." Tinungo ko agad ang pintuan ng kwarto ko at pumasok doon. Nilock ko agad.Umupo ako sa kama. Tiningnan ko ang pi
ViaNasa harapan kami ngayon ng bahay nila Andrea. Nakailang katok na kami pero wala paring nagbubukas.Nakatingkayad akong sumisilip sa taas ng gate nila."Baka wala sila sa loob." hula ko ng wala akong masilip na kahit anino sa loob.Sumunod naman si Kian na sumilip sa taas ng gate kung may tao o wala sa loob. Sa tangkad niya ay hindi na siya nag-effort. "Mukha ngang walang tao." Pagsasang-ayon niya.Nagtinginan kaming dalawa na walang idea kung ano ang susunod naming gagawin. Maya maya ay may dumaan na babae at may kasamang batang maliit."Ate." Tawag ko at tumakbo akong lumapit dito. "Alam niyo po ba kung saan po pumunta iyong nakatira dito?" turo ko sa bahay nila Andrea. Kumunot ang noo nito."Matagal ng walang nakatira sa bahay na iyan." Imporma niya na nagpangilabot sa akin."M-matagal na po?" ulit ko."Oo. May sampong taon naring nakalipas nang umalis ang may bahay diyan." Na
ViaPinagmamasdan ko ngayon dito sa malapit ang isang MK's food house. Nalaman ko lang ito ng tawagan ko ang number na nasa papel na binigay ni tita sa akin.Nang buksan ko ang brown envelop na binigay sa akin ay akala ko kasing laki din ng laman pero wala pa sa kalahati ang lapad ng papel. Phone number lang ang nakasulat. Ngayon naman ay para akong stalker na ngayon ay nagtatago sa harap ng isang apartment building na katabi lang ang MK's Food house na pinagtratrabahuan ngayon ni Andrea.Si Andrea ngayon ang pinagmamasdan at sinisilip silip ko kapag walang taong nadadaan. Aware ako na parang akong ewan dito na nakatayo ng ilang minuto at napapansin din ng ilang taong labas pasok sa appartment.Nang tawagan ko ang number na nakasulat doon ay isang matandang lalaki ang sumagot. Sinabi niya ang lugar kung nasaan ngayon si Andrea at heto nga't andito ako.Dahil sa ramdam ko na ang pagkalam ng tiyan ko ay nagpasya na akong pumasok roon. Nakit
ViaI've been consistently convincing and shunning myself not to fall for him but myself won't cooperate.He was sweating and breathing so fast and heavily. Medyo magulo at basa ang buhok nito na parang naligo na sa pawis. Nakasuot ito ng plain white t-shirt at pantalon pero halatang pati damit ay basa din.Tumakbo ba siya?He was looking around like he's looking for someone. Siyempre ako yun. Ako lang naman ata ang pinunta niya dito. I grinned."Andito na pala siya." narinig kong sambit ni Dale sa likod ko ng matapos silang mag-ayos at ligpit dito sa food house. "Kian!" tawag niya na kinalingon naman ni Kian sa kanya hanggang sa dumapo sa akin ang tingin.That was the time that our eyes met. Hindi natanggal ang mata ko sakanya. Lumapit ito sa amin."You're sweating dude. Tumakbo ka?" Dale teases him. Kian glared him.Nagulat kami ng may marinig kaming nabasag sa loob ng kusina."Andrea naman! Konting pag-iingat
ViaPagkadating ko sa hospital ay agad akong tumungo sa information desk."Goodafternoon po. Dito po ba nakaconfine si Kian James Crisanto?" tanong ko sa isang babae."Kian James Crisanto? Wait lang po at titingnan ko dito." sagot ng babae at bago pa niya sabihin kung saang kwarto ito ay may tumawag sa pangalan ko."Via?" agad akong napalingon sa babaeng tumawag sa akin."H-hello po tita." bati ko sa mama ni Kian. "Ako na ang magdadala sakanya miss." bilin niya sa nakausap ko kanina."Sige po." sagot niya.Tiningnan niya ako."Halika na." aya sa akin at kinawit ang kamay sa braso ko. May dala itong plastic na parang ang laman ay mga tinapay at ilang pagkain."A-ano po pala ang nangyari kay Kian tita?" tanong ko habang naglalakad kami papunta sa ward room.Tumigil ito."Upo muna tayo iha." aya niya sa akin at tinuro ang isang bakanteng mauupuan.Umupo muna kami at may