I stepped inside the bar. Loud music welcomed my ears. Random colored lights blinded my eyes. Mixed aromas bursted in the air, cigarettes, perfumes, and drinks.
I roamed my eyes around and I caught most of the boys’ attention in the room. Some even stopped dancing just to check me out. I flipped my hair and ramped my way in revealing my smooth slender leg through the slit of my red silky dress that kisses my skin.
“You wanna dance?” A guys approached me but I just passed him by.
I want to dance. I am going to dance with the drinks tonights. I went straight towards the bar counter and ordered my usual drink.
“One long island iced tea please.” I gave the bartender a smile.
“Just a sec, ma’am. I’ll just wrap this up,” sagot nito habang tinatapos ang isang order na inumin.
Narinig kong Humagikgik ang tatlong babaeng katabi ko sa counter. Sumulyap sila sa direksyon saka tumingin sa isa’t
“We found their medical records.” Lucero handed an envelope.Binaba ko ang tasa ng kape bago ito buksan. Naglalaman ito ng dalawang folder, kulay abo at puti. Una kong nilabas ang kulay puti. Bumungad sa ‘kin ang mga litrato ng sari’t-saring klase ng sugat at hiwa sa iba’t ibang bahagi ng katawan at sandamakmak na X-Rays.“Multiple wounds and fractures,” saad ni Lucero. “Her first fracture was twenty-one years ago, the same year-”“I was adopted,” pagpatuloy ko sa sasabihin sana ni Lucero. Hindi ko maalis ang tingin sa X-Ray ng braso ni Drizelle. “She was just seven years old,” mahinang banggit ko.“His first fracture was seven years older. It was a miracle that they both survived the torture,” aniya.“Kaya pala parang wala lang sa kanila ang masaksak at mabugbog. They’ve seen worse.” Napayukom ako. “Have you found him?” “Hindi pa,” dismayadong sagot niya. “May sa daga kung magtago ang matanda.”Napabuntong hininga ako. Binaba ko sa mesa ang hawak bago buksan ang isa pang folder. Nag
Trace Montes? Mag-ina? Naguguluhan ako. Ano ba ang pinagsasabi ni Drizelle? Iniling ko ang ulo para maalis ang pagkahilo.“Tumigil ka na, Trace!” Biglang sigaw ni Chase.“Tumigil? Diba ikaw ang may gustong gawin ko ‘to? Pinabalik mo ako dahil kailangan mo ako tapos ngayon pinapatigil mo ako?” dagdag ni Chase.Nagsalubong ang mga kilay ko. Pinagmasdan ko si Chase. Iisang tao lang ang nasa harapan namin, iisang katawan pero kung umasta siya ay parang may dalawang taong nag-uusap.“Wala akong pakiaalam kung tinawag kita, wala akong pakialam kung magiging katuwaan mo ako basta huwag na huwag mong sasaktan ang mag-ina ko!” sigaw ulit ni Chase.Ramdam ko ang galit at pangamba sa boses at mukha niya pero agad itong naglaho at pinalitan ng makapaninindig balahibong tawa. Ang kaninang maaliwalas na awra niya ay naging madilim na para bang binalot siya ng kasamaan. Iisang tao pero may dalawang pagkatao.“Multiple personality disorder.” Kumpirma ni Drizelle sa suspitya ko.“Rose and serpent…”Nap
Natigilan si Drizelle sa narinig.“Ate Cee?” mahinang bulong niya.Binaba niya ang kamay na may hawak na kutsilyo. Ngumiti siya at nilingon ang nagsalita. Tumayo siya para salubungin ang ate niya.“Ate Cee!” Masaya niyang inunat ang dalawang kamay sa direksyon nito.Nilampasan ni Ella si Drizelle at dumiretso sa ‘kin.“Ella, ano ang ginagawa mo rito?” nangangambang tanong ko.“Sinundan ko si Mom at Dad sa bahay ng mga Monteverde. Nagkakagulo na ro’n. Tapos may natanggap akong mensahe kung nasaan ka.” Tinulungan ako nitong tumayo.“Kailangan nating tumakas. Dala mo ba ang kotse mo?” mahinang tanong ko.“Hindi, nag-taxi lang ako kasi hindi ko kabisado ang daan. Ayaw ding pumasok ng taxi kaya naglakad pa ako ng ilang metro,” paliwanag nito.“Paano na ‘to?”“Huwag kang mag-aalala kakausapin ko siya.” Akmang lalapitan na nito si Drizelle na nakatayo at nakatalikod sa ‘min.Hinawakan ko ang braso nito at pinigilan. Umiling ako. Marahan nitong tinanggal ang pagkakahawak ko at ngumiti.“Dee,
Umiling ako. “H-Hindi ko piniling palitan ka, Drizelle. Bata lang ako noon. Wala akong kamuwang-muwang. It didn’t even cross my mind to replace anyone, especially not you.”“Shut up! Shut up!” Tinakpan niya magkabilang tenga. “Huwag kang bait-baitan! Hindi mo ako maloloko!” “Lahat ng sinabi ko sa ‘yo totoo. Lahat nang pinakita ko, pinaramdam ko.” Uminit ang mga mata ko. Bumalik sa isip ko ang mga pinagsamahan namin noong kolehiyo. Siya lagi ang kasama ko pag-break time, sa lunch at sa uwian kahit na magkaklase kami ni Ella. Ella was surrounded by girls our age while I felt like an outcast but everything changed when I met Drizelle. She made feel like I belong, like I’m not alone. She even defended me from Ella.“I-Ikaw lang ang tinuring kong kaibigan, Drizelle. Ikaw lang ang naging kakampi ko. Parang kapatid na nga kita-”“It’s because of my hardwork. I only befriended you to know you, to know your weaknesses. Dahil do’n I was able to make everyone envy you, hate you. Especially Ell
Nakahinga ako nang maluwag nang ginawi niya ang ulo sa direksyon ng silid na nakasara ang pinto.“I’m coming, Anastasia…” Pinihit niya ang doorknob.Napatakip ako ng bibig nang bigla niyang hampasin ang pinto nang mapagtantong naka-lock ito. Marahas at paulit-ulit niyang pinihit doorknob. Napaungol siya sa inis at sapilitang binuksan ang pinto gamit ang mga sipa.“Lalo akong nasasabik sa pgapapahirap mo, Anastasia,” aniya pagkatapos matagumpay na nabuksan ang pinto. “I’m coming, Anastasia...”Sumilip ulit ako at nakitang hinalughog niya ang kuwarto. Hindi niya pinalampas loon ng aparador at ilalim ng kama hanggang sa isang lugar na lang ang natura. Ang banyo.“Nandito na ako, Anastasia.”Napatayo ako nang tuwid nang bigla niyang pagsaksakin ang pinto ng banyo habang tumatawa na parang banyo.“Nanginginig kana ba sa takot? Ha? Anastasia?” Patuloy siya sa pagsaksak ng pinto.Dahan-dahan akong lumabas ng kuwarto habang naaaliw pa sa kahibingan niya si Chase. Sinenyasan ko si Drizelle na
Hininto ko ang sasakyan sa harap ng malaking gate na gawa sa metal at binalot ng baging. Hinayaan kong bukas ang ilaw ng kotse na nakatutok sa mansyon bago lumabas. Tinulak ko ito pabukas. Nangangalit ang mga ngipin ko dahil sa langitngit na tunog nito.Binalik ako sa sasakyan at nagmaneho patungo sa malaking abandonadong mansyon. Wala akong makita sa paligid maliban sa nagtataasang ligaw na mga halaman patunay sa matagal na panahon na napabayaan.I stopped the car at the towering mansion infront of me. It is twice bigger than the Monteverde’s. I went out with the duffle bag in my hand. I pushed the giant dusty door open and was welcomed by an empty huge living room. Napapikit ako nang biglang bumukas ang ilaw. Napamulat ako dahil sa walang tigil na ungos. Sa gitna ng silid ay si Drizelle na nakaupo at nakagapos sa silyang gawa sa sa makapal na tabla. Wala siyang panyapak at may busal ang bibig . Namumula ang pisnge at magulo ang buhok. Nagpupumiglas siya at may nais sabihin sa ‘kin.