Chapter 26

Chapter 26...

Zhane's Perspective

Nang magising ako ay agad kong nakita si mama sa tabi ko. She is crying like a child in front of me. Tatlong araw na pala akong walang malay.

"Ma, bakit ka umiiyak?" Tanong ko as I sat down on my bed and she wiped her tears.

"You're illness is still unknown, Zhane! Ano nang gagawin ko ngayon? You might lose your eye sight in the future, takot akong makita kang nahihirapan, at matanda na ako, takot akong walang mag-aalaga sa iyo! Hindi ako mapakali, Zhane, sa tuwing nakikita kong kung anu-anong makina ang ginagamit sa iyo! Para akong sinasaksak, " She started to cry out loud again and I sighed!

"Ma, huwag niyo po akong alalahanin! Okay lang po ako! God will never forget me!" Mahinang sabi ko kahit alam kong masakit pero ayaw kong ipahalata iyon. I can feel the terror inside me but I am clenching my fists, pinipigilan ko ang mga pagnginig ng aking katawan.

Gusto kong maiyak! Hindi ko alam kung anong mangyayari kapag dumating ang araw na kinatatakutan k