Ep. 22.1 | เรื่องในอดีต

รอบตัวเงียบสงัดไร้เงาผู้คน มีเพียงเสียงคลื่นสาดซัดเข้าหาดทรายช่วยทำลายความวังเวง คนตัวเล็กนั่งกอดเข่า สายตามองเหม่อไปทางท้องทะเลสีรัตติกาลอันกว้างใหญ่ยามค่ำคืน

หลังแยกย้ายจากทุกคน ยูนิกซ์ขับรถพาพริกแกงมาสงบจิตสงบใจบนหาดส่วนตัวของครอบครัว ตั้งแต่มาถึง เธอขอปลีกตัวไปนั่งอยู่เงียบ ๆ คนเดียว ด้วยรู้นิสัยน้องดี เขาถึงได้ไม่ไปรบกวน ทำเพียงแอบมองอยู่ห่าง ๆ ด้วยความเป็นห่วง

แผลยังสด เขาเข้าใจ

ดวงตาคู่สวยคล้ายสับสนเอ่อคลอด้วยหยาดน้ำใส เธอเจ็บปวด เสียใจ ทั้งโกรธ ทั้งเกลียด ทั้งโมโห และอีกสารพัดความรู้สึกแย่ ๆ ถาโถมเข้าใส่ไม่หยุด จะร้องก็ร้องไม่ออก ความรู้สึกมันจุกแน่นอยู่กลางอก อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้

ถ้ารู้แต่แรกว่าเพื่อนรักผู้ชายคนนั้น เธอจะไม่มีวันเข้าไปยุ่งเลย ต่อให้จะรักหรือรู้สึกดีกับเขามากแค่ไหน ก็จะไม่มีวันแทงข้างหลังเพื่อนเหมือนอย่างที่ข้าวฟ่างทำแน่

แต่กับข้าวฟ่างนั้นไม่ใช่ เธอยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้อยู่กับผู้ชายคนนั้น ไม่ว่าจะต้องอยู่ในสถานะไหนก็ตาม

ความรักทำให้คนตาบอดไม่เกินจริง

บทเรียนครั้งนี้ทำให้นึกขยาดความรัก กลัวว่าวันหนึ่งต้องมานั่งเสียใจกับความสัมพันธ์ที่ทุ่มใส่สุดตัว สุด