Chapter 4

Tahlia POV

Binuksan ko ang pinto ng condo ko at agad na pumasok si Zain, tinitingnan niya agad ang buong paligid na parang ngayon lang siya nakapasok sa ganitong klaseng lugar. Malinis, moderno at mahal ang bawat sulok nito kaya hindi na ako magtataka kung bakit parang manghang-mangha siya sa condo ko.

"Sit," utos ko at saka itinuro ang sofa. "We need to talk."

Umupo siya, pero halata ang kaba sa katawan niya. Hindi ko alam kung kinakabahan siya dahil sa akin o dahil hindi pa rin siya makapaniwala na nandito siya ngayon.

Kinuha ko ang isang folder sa mesa at ipinatong iyon sa harap niya. Kanina, habang nasa biyahe ako, inutusan ko ang secretary ko na igayak agad ang contract sa loob ng ten minutes kaya nakahanda na agad ang contract.

"I need a groom."

Napakunot ang noo niya. "Oo nga, nasabi mo na nga kanina sa highway."

"Pilosopo,"bulong ko. I crossed my arms. "I need a husband. Not a real one—just a fake one."

Nagtaas siya ng kilay. "Okay po," maikli niyang sagot. Lasing pa talaga ang gagong ito. “Pero salamat talaga kasi ako ay masuwerteng napili mo? Pero, bakit nga ba ganoon kabilis ang alok niyo po?”

"Because you're desperate," diretsong sagot ko. "And I need someone desperate enough to agree to my terms without making things complicated."

Natahimik siya. Alam niyang tama ako.

Umupo ako sa tabi niya, kinuha ang folder at binuksan iyon. Nandito ang kontrata na ginawa ko kanina—isang formal agreement na pipirmahan namin pareho.

"You will pretend to be my husband in front of my grandmother and in front of Xamara’s family. That’s the only time you’ll act as my husband. Outside of that, you’re free."

Kinuha niya ang papel at binasa ito. Kita ko sa mukha niya ang pag-iisip, pero hindi siya agad nag-react.

"I will also provide you with a luxury villa where you will stay while this act is ongoing. Whenever my grandmother wants to visit us, we will stay there together and pretend we’re a married couple."

Napatingin siya sa akin na parang hindi makapaniwala sa naririnig niya.

"And for that," I continued, leaning back, "I will pay you one million pesos per month."

Parang tinamaan siya ng kidlat sa sinabi ko. Tumayo siya, tinuro ako na parang hindi niya alam kung magagalit siya o matutuwa.

"One million per month?!" His voice was almost a shout. "Are you serious?"

I smirked. "I don’t joke about money."

Biglang lumiwanag ang mukha niya. "Then yes! Hell yes! Of course, I’ll do it! I'll even be the best fake husband you've ever had."

Napailing ako. Ang bilis niya namang sumang-ayon. Baliw din talaga ang isang ito. Pero, guwapo siya. Kapag naligo at nag-ayos na kasi ngayong maliwanag na, nakikita kong mas guwapo siya sa malapitan kaya tamang-tama itong Zain na ito sa trabaho niya.

"I knew you'd say that," sagot ko at saka iniabot sa kanya ang isang ballpen. "But before you sign, let me explain the details."

Bumalik siya sa upuan at hinanda ang sarili.

"Number one, you have to act rich. My family cannot know that you're poor, so I will handle your background story. Just follow what I tell you and act accordingly."

Tumango siya, pero halata sa mukha niya ang kaba.

"Number two, you will obey all my instructions. In public, you will be my perfect husband. In private, I don't care what you do as long as you don’t mess up the act."

"Got it," sagot niya nang mabilis na tumatango. Mabuti na lang at kapag nag-e-english siya ay mukhang mayaman siya. Sakto lang din na may lahi siya kaya magmumukha siyang mayaman kapag inayusan na ng damit.

"Number three, you will have five days off every month. Other than that, you’re on call. Whenever I need you, you have to be available."

Umangat ang kilay niya. "Five days only? That’s barely any time off."

I shrugged. "One million pesos per month, Zain. Do you think I’m paying you just to sit around?"

Napanganga siya pero wala siyang nagawa kundi tumango.

"Lastly, under no circumstances should anyone from my family discover that you are not rich. That is the most important rule. If you fail, our deal is off, and you get nothing."

Napalunok siya. "What if someone follows me? Your grandmother or Xamara's people?"

Ngumiti ako habang kunwari'y kalmado. "Then I make sure you’re living the life of a billionaire."

Kumunot ang noo niya. "What do you mean?"

Ibinalik ko ang mga papel sa folder at tumayo. "I'll buy you a villa. That’s where you’ll stay for the duration of this act. If they follow you, all they'll see is a rich man living his best life."

Nanlaki ang mga mata niya. Hindi ko alam kung mas lalo siyang natuwa o mas nalula sa mga nangyayari.

Bigla siyang lumuhod sa harapan ko, napahawak sa dibdib niya habang nanginginig ang labi.

"Thank you," he whispered, tears welling up in his eyes. "Thank you so much. You have no idea how much this means to me."

Napatingin ako sa kanya, hindi alam kung paano magre-react sa inaasta niya.

Tuloy-tuloy ang iyak niya, parang hindi siya makapaniwala sa swerte niyang dumapo sa kaniya ngayon. "I can finally get my mom the surgery she needs."

Napangiwi ako. Totoo nga siguro na nasa ospital ang mama niya kasi grabe ang iyak niya ngayon.

"Zain, get up. You're embarrassing yourself," utos ko.

Pero hindi siya tumayo. Lalo pa siyang humagulgol.

Napabuntong-hininga ako. "Jesus Christ, fine. Cry all you want. But at least take a shower first."

Napatingin siya sa akin habang nagtataka.

Napasimangot ako. "You smell. Seriously, I can barely breathe."

Napakagat siya sa labi niya at ngumiti ng bahagya, parang bigla siyang nahiya. "Oh. Right."

Tumayo siya at halos natatawa. "Can I use your shower?"

"No, Zain, I'm making you sleep outside in the rain," sarkastikong sagot ko. "Of course, you can use my shower. Just don’t take too long."

Agad siyang pumasok sa banyo pagkasabi ko nun.

Napabuntong-hininga ako. Ano bang pinasok ko?

Pinulot ko ang kontrata sa mesa at tiningnan ito. Walang bawas, walang dagdag.

This is a business deal. Nothing more, nothing less.

Pero, at least, wala na akong magiging problema kay papa at mama. Ito naman ang gusto nila kaya gagawin ko na. Para sa sampung bilyong piso, game ako diyan.

**

Pagkalabas ni Zain sa banyo, mas mukhang matinong tao na siya. Naka-white shirt na siya at mukhang mas malinis, pero ang buhok niya ay basa pa.

"Feel better?" tanong ko.

Ngumiti siya at saka tumango. "Yeah. Thanks."

Umupo siya ulit sa sofa at kinuha ang ballpen. "So, when do we sign?"

"Bukas ng umaga," sagot ko. "After that, we'll go to the hospital so you can get your mother’s surgery scheduled immediately."

Tumango siya, pero halata ang kaba sa mukha niya.

“Salamat talaga kay Lord kasi may Tahlia na hulog ng langit sa akin,” sabi niya.

Natahimik siya sandali, parang iniisip kung ano ang ginagawa niya sa buhay niya. Pero sa huli, ngumiti siya.

“Please, Zain, galingan natin, ha?”

"Then I guess I better start acting like a billionaire," sabi niya na may halong biro. Baliw.

Napatingin ako sa kanya habang pinag-aralan ang mukha niya. He had a sharp jawline, expressive eyes, and a smile that could fool anyone into believing whatever he wanted them to.

"Just don't mess this up, Zain," paalala ko.

Nagtaas siya ng isang kamay na parang nangangako. "Scout’s honor."

Napailing ako. I had no idea if I made the right decision.

But there was no turning back now.