Kung sa Hansel and Gretel ay may isang matandang hukluban na may nakakatakot na anyo. Ang kaharap niya ay sadyang napaka-amo ng bukas ng mukha na tila kay bait. Bagama't bakas ang pagkakaroon ng edad ay hindi maikakailang napakaganda nitong babae noong kabataan nito. Ang magkabilang biloy nito sa pisngi ay sadyang kapansin-pansin sa tuwing ngumingiti ito. "Ma- Magandang araw po... k..kayo po ba ang may-ari nitong bahay?" sa wakas ay kanyang naisatinig. Itinuro ni Rada sa babae ang kubo.Hindi kasi agad siya nakapagsalita dahil sa pagkamangha sa kaharap. May kahawig kasi itong artista na paboritong panoorin ng Mommy Clara niya. Hindi nga lang niya matukoy ang pangalan. "Ako nga ineng. Akala ko ay namali lamang ang aking pandinig na mayroong boses sa paligid. May maipaglilingkod ba ako sa iyo?" anang babae na may bahagyang pagkunot ng noo. "Naliligaw ka ba? Wala ka bang kasama?" dagdag tanong pa ng babae. Kasabay nang pagguhit ng pangamba sa mukha nito ay ang maliit na hakbang pala
Ibinalik ni Rada ang tingin kay Aling Lourdes at nagpakawala ng malalim ngunit pasimpleng paghinga. "Ang totoo po niyan ay dito po talaga ang aking tungo sa inyong tahanan," aniya sa magalang at mababang tono. Kumunot ang noo ni Lourdes,nabahiran ng pagtataka ang mukha. "May nangyari ba kay kuya Kanor?" agarang usisa nito kalakip ang pangamba sa boses. Si Rafael naman ay nanatiling tahimik ngunit patuloy na hinayon ng mata ang dalaga. Sa isip ay may namumuong hinala. "Naku, wala po Aling Lourdes. Wala po kayong dapat na ipangamba at maayos po ang kalagayan ni Mang Kanor," maagap na sagot ni Rada. Pilit nitong pinasigla ang boses at baka magkaroon pa ng maling konklusyon. Nahimigan kasi nito ang pag-aalala sa babae. Lumiwanag naman ng bahagya ang mukha ni Lourdes at naging kampante. Ngunit nanatili ang katanungan sa mata.“Kung gayun ay ano ang pakay mo sa amin, Ineng?” diretsa nang tanong ni Lourdes. Huminga muna ng malalim si Rada at humugot ng lakas bago nagpatuloy. Halatan
Pael...sambit ni Rada nang ilang minuto na ay hindi pa rin tumugon ang binata. "Kung hindi ako nagkakamali ay nabanggit mong may kasama kang kaibigan sa pagparito hindi ba?, Maaaring nag-aalala na iyon at hinahanap ka na rin," putol sa kanya ni Rafael. Mabilis nitong tinapos ang pagtatali ng lubid sa punong malapit sa lubluban ni Malik. Pagkatapos ay nagsimulang humakbang paalis sa lugar. Halata ang pag-iwas na ginagawa ng binatang magsasaka kaya't bahagyang lumukot ang mukha ni Rada. Gayunpaman ay mabilis itong sumunod kay Rafael nang lagpasan ng binata. "Pael, pangako ni singko ay wala kang gagastahin. Ako na ang bahala sa lahat ng mga kakailanganin mo, pagpayag mo lang ang kontribusyong hinihingi ko---please..." ang ayaw magpapigil na habol ni Rada. Huminto ang binata sa paghakbang. Hinarap ang dalaga. Bagama't nakukulitan na ay kalmado pa rin ito. "Hindi mo ata nauunawaan senyorita, ang isang bagay ay hindi ipinagpipilitan dahil lamang sa kagustuhan ng isa. Kundi nasa p
" Is he the one we're looking for?" Narinig niyang tanong ni Clark. Nilinga niya ang kaibigan. Nakatuon ang pansin nito sa kalsada. "Yes," walang pagtanggi na sagot niya. Doon na siya sinulyapan ni Clark. Sa mukha ay nakaplaster ang katanungan at pagkalito. "Masquerade Ball is approaching. So I was trying to convince him to be my escort at that event." she said directly. "Rada, I can be your-- " I know Clark, but I want Pael . " mabilis na putol niya sa kaibigan. “‘And besides, I don't want to get into trouble with your girlfriend Carolina. Alam mo namang allergic sa akin ang Isang iyon.” banggit niya pa sa binata.“But Rads—-“No but’s Clark,” she interjected. Dahil roon ay nawalan ng imik ang lalaki. Wala itong nagawa kundi ang muling ibalik ang pansin sa pagmamaneho. " Samaniego is an introverted person--- "I'm curious about that." she interrupted while smiling. “As always.” Clark agrees. "How'd you know him anyway?" Rada asked in surprise. " Si Samaniego
Nagulahan si Rada, kumunot ang noo. May pagkalito na bumaling sa ina. Gusto niyang pasubalian ang sinasabi nito. Subalit seryosong nakatingala sa langit ang Senyora. At kung hindi siya nagkakamali ay may nasisilip siyang panglaw sa mga mata ng ina. "Hindi lahat ng mga salita ay kailangang imutawi ng mga labi. Madalas ang bulong ng ating mga puso't isipan ay siyang mata ang nagsasabi.” Hindi naman malaman ni Rada ang isasagot sa winika ng ina. Sa lalim ng mga salitang binitawan nito ay nalilito siya sa nais nitong ipahiwatig. At kung butil man ng luha ang bagay na kumislap sa gilid ng mga mata nito ay nagbigay iyon sa kanya ng malaking palaisipan. Nanatili siyang walang imik at pinagmasdan lamang ang mommy niya. Ang Senyora naman ay tila natauhan. Mabilis na nagbago ang awra nito. Mula sa pagiging seryoso kanina ay nahalinhinan iyon ng panunukso. "Maaari ko bang malaman kung kanino mo nais ibulong ng buwan ang laman ng iyong puso't isipan?" Bigla naman ang pagkag
Marahang lumipad ang mga mata ni Clark kay Rada. Walang pagkagulat sa reaksyon nito. "Kaya ba kinasapakat mo si ate Cha-cha?" Gustong takasan ng kulay ang mukha ng dalaga pagkarinig sa sumunod na salita ni Clark. Nag-plaster agad ang pag-aalala sa mukha nito para kay Miss Benitez. "C... Clark, walang kasalanan si ate Cha-cha pinilit ko lang siya..." "Why him?" he asked firmly. Naroon ang lamlam sa mata. "You've just started getting to know him. He's still a stranger to you and you fell in love?" he added with a sardonic tone. Inalis ni Rada ang tingin sa kaibigan. Umayos ng upo at tagos-tagusan na pinukol ng tingin ang unahang bahagi ng sasakyan patungo sa mabakong kalsada. "I don't know Clark. It just happened. Basta naramdaman ko na lang, hanggang sa lagi na siyang laman ng isip ko." Marahan at malumanay niyang sagot. Tuluyan na niyang inilahad sa kababata ang totoong nararamdaman niya para Kay Rafael. At kaya niya inilihis ang tingin sa kadahilanang hindi n
Hindi agad nakapag-preno si Clark kaya’t mabilis niyang iniiwas ang sasakyan. At dahil mabilis ang kanyang takbo ay hindi naiwasang sumadsad siya sa gilid ng daan. Ang dalagita naman ay tila nagulat sa bilis ng pangyayari. Animo natuklaw ng ahas na hindi nakakilos sa labis na pagkabigla. Nanlalaki ang mga matang sinundan nito ng tingin ang sasakyang sumadsad sa gilid ng kalsada. Lumarawan ang takot sa maliit nitong mukha. Mabuti na lamang at hindi diretsong nahulog ang sasakyan sa palayan. May kalaliman pa naman ito. Marahan na humakbang patungo sa may driver side at sumilip sa salaminng bintana ang dalagita nang makabawi. Nag-alalla ito sa nasa loob ng sasakyan pagka’t nakalugmok ang driver sa may manibela. Kinabahan ang dalagita. Agad na lumipat ang mga mata nito sa bandang leeg ng lalaki. NaPansin niya agad ang marahang pintig niyon. Kaya naman nabuhayan sya ng loob, nagpasya na syang katukin ng malakas ang bintana ng sasakyan upang mapukaw ang pansin ng lalaki. Un
Pilit namang pina-normal ni Rafael ang paghinga sa pakiramdam na kinakapos. Pilit ang mga ngiting ibinigay nya sa bagong rating. Sadyang may kakulitan ang heredera. Hindi pa sya tapos sa gustong sabihin ay may nakahanda na agad itong pahayag. Ganoon kabilis gumana ang isip nito. Walang saysay ang umiwas sa pagkakataong ito. Mukhang wala ring balak na makinig sa mga sasabihin niya ang dalaga dahil sa pinaiiral nitong katigasan ng ulo. Kaya Malabong maipagtabuyan niya ito. Isa pa ilang ang sakahan sa bahaging ito ng San Isidro. Hindi malimit ang mga taong nagagawi sa lugar na ito maliban sa mga magsasakang tauhan ng asyenda. Bihira rin daanan ng mga sasakyan ang kalsada kahit na ito pa ang pinakamabilis na way patungong bayan. Sadyang iniiwasan ang diversion road na ito pagka't makitid na ay lubak-lubak pa. Katulad na lamang ngayon maputik at matubig ang kalsada gawa nang magdamag na buhos ng ulan. Walang mananakay at motorista ang maglalakas loob na pasukin ang ruta. Kaya sigur